6 ελληνικά, κωμικά σίριαλ που "πήδηξαν τον καρχαρία".

Μια από τις κλασικές σειρές της αμερικάνικης τηλεόρασης ήταν το "Happy Days", που προβαλλόταν επί μια δεκαετία μεταξύ 1974 και 1984. Σ' ένα επεισόδιο του πέμπτου κύκλου, ένας από τους χαρακτήρες, ο Φόνζι, έκανε κάτι αδιανόητο: ενώ έκανε θαλάσσιο σκι πήδηξε πάνω από έναν καρχαρία. Η παράλογη αυτή σκηνή "γέννησε" τη φράση "πήδηξε τον καρχαρία" ("jumped the shark"), που άρχισε να χρησιμοποιείται κάποια χρόνια μετά για να υποδηλώσει τη στιγμή που ένα τηλεοπτικό σίριαλ χάνει τον αρχικό προσανατολισμό του ή αρχίζει να παρακμάζει. Αν και αυτός ο παραλληλισμός δεν χρησιμοποιείται στην ελληνική γλώσσα, το νόημα που αυτός περικλείει σίγουρα αφορά και ελληνικά σίριαλ, αφού είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή, όσο πετυχημένη κι αν είναι μια σειρά, να έρθει η ώρα της "κοιλιάς" ή της παρακμής. Αυτή είναι μια μικρή, δική μου συνεισφορά. Μπορείτε να καταθέσετε και τις δικές σας απόψεις.

Περί φαγητού ο λόγος

Υπάρχουν κάποια πράγματα κοινά σ' όλους τους ανθρώπους κι ένα από αυτά είναι η ανάγκη του φαγητού. Οι περισσότεροι βέβαια δεν τρώνε απλά από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Ορισμένοι από αυτούς (από κλασικοί συγγραφείς μέχρι σύγχρονοι διάσημοι) είχαν την ευκαιρία να αποθεώσουν ή να προσδιορίσουν τη σχέση τους με το φαγητό μέσα από γραπτά κείμενα ή συνεντεύξεις. Άλλες σοβαρές κι άλλες ανάλαφρες, αυτές είναι κάποιες ρήσεις περί φαγητού,όχι για να τις αποστηθίσετε, αλλά σαν ένα είδος.... πνευματικής τροφής, μια αφορμή να σκεφτούμε όλοι τη δική μας, προσωπική σχέση με το φαγητό.

10 απορίες μετά τη βραδιά των εκλογών

Ξαναέγιναν λοιπόν εκλογές και ξαναέχουμε την ίδια κυβέρνηση σ' έναν ελαφρώς διαφορετικό πολιτικό χάρτη. Αυτά σε πρώτο επίπεδο. Κι επειδή καλό είναι μια μέρα μετά τη "γιορτή" της Δημοκρατίας να μην αναλωνόμαστε σε βαθιές πολιτικές αναλύσεις για το τι μέτρα θα μας βρουν τους επόμενους μήνες (αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε!), σκέφτηκα να καταγράψω το τοπ10 των - μάλλον επιφανειακών - αποριών που μου γέννησε η εκλογική βραδιά, σε περίπτωση που μπορέσει κάποιος να μου τις λύσει! (Όχι ότι σκοπεύω να χάσω και τον ύπνο μου δηλαδή...)