Η ιστορία πίσω από ένα ποίημα: Μια Σπαρτιάτισσα του 20ου αιώνα, που μ' ένα γράμμα στον πολεμιστή γιο της ξύπνησε μνήμες των Σπαρτιατισσών μανάδων της αρχαιότητας.

Οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες, πριν αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους για τον πόλεμο, τους έδιναν την ασπίδα και μαζί έλεγαν μια ευχή, που ταυτόχρονα έμοιαζε και κατάρα: "Ή ταν ή επί τας", δηλαδή "Ή μ' αυτήν ή πάνω σ' αυτήν". Ή να γυρίσουν νικητές ή να πολεμήσουν μέχρι θανάτου για την πατρίδα τους. 

Τσιν Τσών ή... Νικόλαος Ασάκης. Ο Ιάπωνας που λάτρεψε την Ελλάδα, είχε "λύσεις" για τα εθνικά θέματα και έβαλε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Οι Αθηναίοι τον επευφημούσαν, αλλά στην κάλπη.. τον μαύρισαν

Ένας από τους γραφικούς, πλην όμως αγαπητούς "τύπους" στην Αθήνα των αρχών του 20ου αιώνα ήταν ο ιαπωνικής καταγωγής Τσιν Τσων. Έτσι τουλάχιστον τον αποκαλούσαν οι Αθηναίοι, που δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με την κουλτούρα της Άπω Ανατολής. Αργότερα βέβαια ο Τσιν Τσων θα ενσωματωνόταν πλήρως στην ελληνική κουλτούρα, θα αποκτούσε ελληνικό όνομα, θα έκανε κατά καιρούς πολιτικές παρεμβάσεις (προς τέρψη των συμπολιτών του, που μάλλον διασκέδαζαν μαζί του) και θα έβαζε υποψηφιότητα ακόμη και για δημοτικός σύμβουλος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το ιατρικό λάθος που άλλαξε την ζωή μιας ηθοποιού προκαλώντας της δυσαυτονομία.

Η 7η Νοεμβρίου 2001 ήταν μια ημερομηνία που άλλαξε την ζωή της ηθοποιού Σαμπρίν Γκένετ. Μέχρι τότε ήταν γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά "Ατίθασα Νιάτα", όπου επί τεσσεράμιση και πλέον χρόνια υποδυόταν την Τρίσια Ντένισσον, μια ηρωίδα που ξεκίνησε ως πολύ γλυκιά και ευαίσθητη και κατέληξε... ψυχοπαθής, κάτι όχι σπάνιο για χαρακτήρα αμερικάνικης σαπουνόπερας. Ήταν ο μοναδικός μεγάλος ρόλος της καριέρας της, που θα σταματούσε απότομα με αφορμή ένα ιατρικό λάθος, που θα της προκαλούσε μια σπάνια ασθένεια.

Πώς μια ελληνική εφημερίδα του 1921 διαφήμιζε ότι είχε... 7 σελίδες;

Τα απλά μαθηματικά λένε ότι εφόσον ένα φύλλο χαρτιού αποτελείται από δύο σελίδες, αποκλείεται ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα να έχει μονό αριθμό σελίδων. Αυτές θα είναι πάντα 2, 4, 6, 8, 10 κ.ο.κ. μέχρι το... άπειρο - θεωρητικά μιλώντας. Στην Ελλάδα, όμως, τη χώρα του ανορθολογισμού και του φτηνού εντυπωσιασμού, όλα γίνονται κι έτσι υπήρξε μια εποχή, που μια εφημερίδα διαφήμιζε με μεγάλα γράμματα ότι ήταν... εφτασέλιδη! Πώς το κατάφερε αυτό;