Το 2149 μ.Χ. η ζωή στη Γη κινδυνεύει να αφανιστεί λόγω του υπερπληθυσμού και των παρεπόμενων επιπτώσεων στο περιβάλλον (κλιματική αλλαγή) και την καθημερινότητα των ανθρώπων. Θεωρητικά βέβαια με βάση τις σημερινές προβλέψεις ο πληθυσμός του πλανήτη έχει φτάσει σχεδόν στο ζενίθ του και θα αρχίσει να μειώνεται από το δεύτερο μισό του αιώνα που διανύουμε. Ok όμως, οι προθέσεις είναι καλές - να αναδείξουμε τον κίνδυνο αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας με την παράλληλη καταστροφή του περιβάλλοντος - και δεχόμαστε το μυθολογικό ακαταλόγιστο.
Ευτυχώς, το 2149 έχει καταστεί δυνατό το ταξίδι στο χρόνο και προκειμένου να σωθεί η ανθρωπότητα αποφασίζεται η δημιουργία μιας νέας "αποικίας" σε παλιότερη εποχή και συγκεκριμένα ... ογδόντα εκατομμύρια χρόνια πριν, την εποχή των σεναριογράφων. Αυτή η "αποικία" είναι η Τέρα Νόβα. Με άλλα λόγια, οι σεναριογράφοι φαντάζονται ότι σε σε 140 χρόνια από σήμερα δε θα χτίζουμε αποικίες στο διάστημα για να σωθούμε, αλλά θα προτιμήσουμε να ζήσουμε με τους δεινόσαυρους αλλάζοντας το ρου της Ιστορίας, ο οποίος αναμφίβολα αλλάζει, αν μάλιστα μαζί με τους ανθρώπους μεταφέρονται και τα τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας: από τον υπερσύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό του μέλλοντος μέχρι κομπιούτερ, ένα χώρο εικονικής πραγματικότητας για αναψυχή όπου βλέπει το παρελθόν να περνάει μπροστά σου και, φυσικά, όπλα. Διότι το Terra Nova είναι κατά βάθος η απόλυτη στρατιωτικο-πατριωτική αμερικανιά. Ποιοι δεινόσαυροι και κουραφέξαλα...μας τους δείχνουν λίγο ως δόλωμα για να τσιμπήσουμε ότι βλέπουμε κάτι δήθεν εντυπωσιακό, άκακους εντελώς για τους ανθρώπους που συμβιώνουν μαζί τους, και στην ουσία η σειρά περιστρέφεται γύρω από φράσεις τύπου "we are the good guys", "they are the bad guys", "let's kick some ass" και άλλα τέτοια αμερικάνικα κλισέ.
Φυσικά, να μην παραλείψουμε να υπογραμμίσουμε ότι εντελώς τυχαία, αυτοί που θα θέλουν το 2149 να σωθούν από τον υπερπληθυσμό δεν είναι ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ινδοί ούτε καν οι κάτοικοι του Μπανγκλαντές που είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα κράτη του κόσμου, αλλά μόνο οι Αμερικανοί. Αντί να δημιουργήσουν μια πολυεθνική κοινότητα, όπως το LOST τόλμησε να εισάγει χαρακτήρες που δε μιλούσαν γρι αγγλικά, μας πλασάρουν μια κοινότητα ανθρώπων, όπου όλοι είναι Αμερικανοί και μάλιστα λευκοί. Ούτε ένας αφροαμερικανός δεν υπάρχει σ' αυτήν την αποικία, ή μάλλον μας δείχνουν εντελώς σα σφήνα μια σκηνή όπου η "αποικία" γιορτάζει τη γέννηση ενός μωρού και μας δείχνουν τους γονείς, έναν λευκό άντρα και μια αφροαμερικανή γυναίκα, η οποία όμως είναι λεπτή σαν πλάκα, παρότι το παιδί της μόλις είχε γεννηθεί.
Αντίθετα, υπάρχουν αρκετοί μαύροι μεταξύ των "κακών", οι οποίοι ονομάζονται Sixers, και οι οποίοι κατοικούν εκτός Terra Nova, στον δικό τους καταυλισμό. Προφανώς αυτοί οι Sixers δεν πήγαν και πολύ με τη θέλησή τους εκεί ή δε θέλουν να σωθούν από την καταστροφή της ανθρωπότητας και θέλουν να γυρίσουν πίσω στο 2149. Η αρχηγός τους - αφροαμερικανή φυσικά, αφού ανήκει στους "κακούς" - υποτίθεται ότι θέλει να γυρίσει στο μέλλον για να ξαναδεί την κόρη της, αλλά πόσο πιστευτό είναι αυτό από τη στιγμή που σε όλη τη σειρά καυχιέται και αποδεικνύει ότι μπορεί να φέρει στην Terra Nova όποιον θέλει από το μακρινό έτος 2149 μ.Χ. λόγω των γνωριμιών της; Τους Sixers δεν τους βλέπουμε και πολύ είναι η αλήθεια, αλλά περισσότερο αποτελούν άλλοθι για να ακούμε τον αρχηγό της Terra Nova να το παίζει μάτσο και στρατόκαβλος ηγέτης που θέλει να "κόψει κώλους".
Μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό, τα κεντρικά πρόσωπα της σειράς είναι η οικογένεια Σάνον, οι γονείς με τα τρία - υπεράριθμα - παιδιά τους, οι οποίοι αποτελούν μια από τις πιο γλυκανάλατες οικογένειες που έχω δει σε σίριαλ της αμερικάνικης τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια δίνοντας μια αίσθηση τύπου "Το μικρό σπίτι στο λιβάδι" μέσα στο γενικότερο χαμό της σειράς. Είναι προφανές ότι οι δημιουργοί οραματίζονταν μια οικογενειακή σειρά που περιέχει λίγο απ' όλα για ποικιλία και εντυπωσιασμό, αλλά μάλλον το παραέκαναν στην τήρηση των ισορροπιών.
Το κάθε επεισόδιο είναι σχεδόν αυτόνομο, καθώς έχει αρχή, μέση και τέλος, όπου λύνεται η όποια μικροαναστάτωση τάραξε τις ζωές των ηρώων. Ο γιος που συνεργάστηκε με τους κακούς σε μια στιγμή αδυναμίας, ομολογεί το λάθος του και προλαβαίνουμε το κακό πριν γίνει. Ο ιός που προκαλεί αμνησία σε όσους εκτίθενται σε αυτόν, ως εκ του θαύματος θεραπεύεται μέσα στο ίδιο επεισόδιο και ούτω καθεξής. Προς τα τελευταία επεισόδια μόνο, η σειρά αποκτά μια συνέχεια αλλά οι διάλογοι είναι τόσο μα τόσο απλοϊκοί και προβλέψιμοι, που χάνεται και το όποιο ενδιαφέρον.
Α! υπάρχει και ένα 'μυστήριο", το τι απέγινε ο γιος του αρχηγού της Terra Nova που μισούσε τον πατέρα του και εξαφανίστηκε πριν χρόνια. Στο πρώτο διπλό επεισόδιο γίνεται μια νύξη, μετά το ξεχνάνε, αργότερα γίνεται μια ανατροπή, ως τηλεθεατές ελπίζουμε ότι θα αποκτήσει ενδιαφέρον η σειρά έστω και αργά, αλλά γρήγορα απογοητευόμαστε με τις ευκολίες που επιλέγουν να μας δείξουν. Το τελευταίο επεισόδιο έχει δράση και ενδιαφέρον, αν αφήσουμε στην άκρη τους πραγματικά, απίστευτα απλοϊκούς διαλόγους, αν και η δράση είναι ξαφνικά περισσότερο πυκνή από είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα έντεκα επεισόδια. Η τελευταία σκηνή έχει στοιχεία ανατροπής και φαίνεται να επιδιώκει να χτίσει μια μυθολογία γύρω από τη σειρά σε περίπτωση που συνεχιστεί για δεύτερη σαιζόν, κάτι πολύ πιθανό με τα τωρινά δεδομένα, αλλά δεν ξέρω πόσο θα αξιοποιηθούν σωστά οι δυνατότητες που υπάρχουν από τους σεναριογράφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου