Το ιερό δισκοπότηρο, η ιερή λόγχη, η σινδόνη του Τορίνο: αναπόσπαστα κομμάτια μιας παραφιλολογίας που έχει αναπτυχθεί εδώ και αρκετούς αιώνες γύρω από τα γεγονότα της Σταύρωσης, του θανάτου και της Ανάστασης του Ιησού. Πρόκειται για κειμήλια που υποτίθεται ότι ανάγονται στην εποχή του Ιησού, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Αντιθέτως, οι επιστήμονες τα προσδιορίζουν χρονικά στην εποχή του Μεσαίωνα. Ωστόσο, πολλοί είναι οι πιστοί που δε δέχονται την επιστημονική άποψη, τα ίδια τα κειμήλια παραμένουν καλά φυλαγμένα υπό το πρίσμα της αμφιβολίας, ενώ θεωρίες εξακολουθούν να διατυπώνονται γύρω από την ιστορικότητα τους.
Η ιερή σινδόνη του Τορίνο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς προσελκύει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αν και το 1988 μια επιστημονική προσπάθεια χρονολόγησής της με τη μέθοδο του άνθρακα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατασκευάστηκε μεταξύ 1260 και 1390 μ.Χ., πάνω από δύο εκατομμύρια ήταν οι πιστοί που προσέτρεξαν να τη δουν από κοντά το 2010, όταν η σινδόνη βγήκε προς έκθεση για μια περίοδο έξι εβδομάδων. Εξάλλου, ερευνητές εξακολουθούν ακόμη να διατυπώνουν τις δικές τους θεωρίες γύρω από την ιστορία του πιο αμφιλεγόμενου ίσως κομματιού από ύφασμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Μεταξύ των διαφόρων αυτών θεωριών, ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη ενός ιστορικού τέχνης, του Τόμας ΝτεΒέσελοου (Thomas de Wesselow), ο οποίος, αν και δηλώνει άθεος, εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο, με το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ υπερασπίζεται την αυθεντικότητά της. Αφού συγκρίνει την εικόνα του ανθρώπινου σώματος που "απεικονίζεται" στη σινδόνη με αντίστοιχες απεικονίσεις της Σταύρωσης σε πίνακες ζωγραφικής του Μεσαίωνα, διαπιστώνει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο τα καρφιά φαίνονται να διαπερνούν τις παλάμες εκτιμώντας ότι ο σωστός τρόπος, αυτό που θα εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι στην πραγματικότητα για κάθε σταύρωση, ήταν ο τρόπος που φαίνεται στη φιγούρα της σινδόνης. Ο λόγος; Τα καρφιά βρίσκονται στο ιδανικό σημείο, ώστε να αντέξει το βάρος του ανθρώπινου σώματος πάνω στον σταυρό. Επιπλέον, σύμφωνα με τον συγγραφέα, η φιγούρα της σινδόνης φαίνεται να έχει υποστεί ακριβώς ότι περιγράφεται από τα ευαγγέλια ότι συνέβη τις ημέρες του μαρτυρίου: το μαστιγωμένο σώμα, το ακάνθινο στεφάνι, μια σπασμένη μύτη, ένα πρήξιμο κάτω από τα μάτια, αλλά και ένα σημάδι από το οποίο τρέχει αίμα και το οποίο φαίνεται να προκλήθηκε από τρύπημα με δόρυ. Γιατί τότε η επιστημονική έρευνα κατέδειξε ότι η πρόκειται για ένα ύφασμα μεταξύ του 13ου και 14ου αιώνα; Ο ίδιος θεωρεί ότι υπήρξε μια χημική αντίδραση μεταξύ των στοιχείων που οδηγούν τον ανθρώπινο σώμα σε αποσύνθεση με τους υδατάνθρακες του υφάσματος (μια χημική διαδικασία που ονομάζεται αντίδραση Maillard), κάτι που εκτιμά ότι προκάλεσε την αλλοίωση του αποτελέσματος της ραδιοχρονολόγησης.
Θα αναρωτηθείτε βέβαια τι σόι άθεος είναι αυτός ο ιστορικός που θεωρεί αυθεντική τη σινδόνη και μάλιστα προστρέχει στην περιγραφή του ευαγγελίου για να επαληθεύσει τον ισχυρισμό του. Ο ΝτεΒέσελοου δεν άλλαξε απόψεις, αλλά επιμένει στον αγνωστικισμό του ισχυριζόμενος ότι ο Ιησούς υπήρξε μεν και πέθανε πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου, ωστόσο δεν αναστήθηκε και προς απόδειξη επικαλείται την ίδια τη σινδόνη του Τορίνο. Εκτιμά ότι αυτό που πραγματικά είχαν δει η Μαρία Μαγδαληνή και οι άλλες γυναίκες στον ανοιχτό τάφο δεν ήταν άλλο από το σάβανο, δηλαδή τη σινδόνη, όπου αποτυπωνόταν το νεκρό σώμα του Ιησού κάπως περίεργα, σαν σκιά, και ότι στην πραγματικότητα, θεωρώντας ότι το πνεύμα του Ιησού είχε αναστηθεί και πάντως όχι το σώμα.
Δε θα πάρω θέση, απόψεις είναι αυτές, ωστόσο σε αυτό εδώ το λινκ, μπορείτε να διαβάσετε μια άλλη πρόσφατα διατυπωθείσα απόπειρα ερμηνείας του μυστηρίου γύρω από την ιερά σινδόνη του Τορίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου