ΟΤΑΝ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΟΓΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ!

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε για εγχείριση χωρίς αναισθητικό, ακόμα κι αν πρόκειται για επέμβαση στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ωστόσο, οι νευροχειρουργοί και οι νευροψυχολόγοι του νοσοκομείου Μολινέτε στο Τορίνο εφαρμόζουν μία πρωτοποριακή μέθοδο χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση όγκου από τον ασθενή, όπου αυτός είναι... ξύπνιος και μάλιστα συνεργάζεται με το χειρουργική ομάδα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Αλεσάντρο Ντουκάτι, πρόκειται για μια νέα τεχνική που εξελίχθηκε σταδιακά και επιτρέπει την αφαίρεση όσο το δυνατό μεγαλύτερου όγκου από τον εγκέφαλο χωρίς να απειλούνται τα γειτονικά, υγιή μέρη κι επομένως χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ασθενούς ούτε για μία στιγμή στις έξι ώρες που διαρκεί συνολικά η επέμβαση - περισσότερο από τη συνηθισμένη διάρκεια τέτοιου είδους επεμβάσεων με τις πιο συμβατικές μεθόδους. 

Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ντουκάτι, ο έλεγχος για το εάν μπορεί να κινηθεί το χέρι ή το πόδι του ασθενή που υποβάλλεται στη συγκεκριμένη τεχνική είναι το πιο εύκολο. Η δυσκολία έγκειται στο να παραμείνουν άθικτα τα υπόλοιπα μέρη του εγκεφάλου και να μπορεί ο ασθενής να πραγματοποιεί απλούς λογικούς συλλογισμούς, όπως για παράδειγμα να μπορεί να συνδέει ένα ουσιαστικό με ένα ρήμα, π.χ. "οδηγώ- αυτοκίνητο", "κολυμπώ-νερό" κλπ. Για να αποδώσει όμως αυτό απαιτείται η συνεργασία του ασθενούς, ο οποίος μένει ξύπνιος από την αρχή μέχρι το τέλος της εγχείρησης για την αφαίρεση του όγκου και μάλιστα συνομιλεί με τους γιατρούς. Το κρίσιμο στοιχείο είναι να μπορεί ο ασθενής να είναι ψύχραιμος καθ' όλη τη διάρκεια της επέμβασης και να συνεργάζεται σωστά με το γιατρό. Για το λόγο αυτό, προηγείται ενός είδους "εκπαίδευση" του ασθενούς διάρκειας δύο εβδομάδων, ώστε να μην πανικοβληθεί την ώρα της επέμβασης και να αισθάνεται εξοικειωμένος με τον περιβάλλοντα χώρο αλλά και με τα πρόσωπα της χειρουργικής ομάδας. Πέρα από το ψυχολογικό μέρος της "εκπαίδευσης", ο ασθενής μαθαίνει σε τι εξετάσεις θα υποβληθεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης, τι ερωτήσεις δηλαδή θα του κάνει ο γιατρός και τι απαντήσεις θα πρέπει να δώσει. Βέβαια, όπως διευκρινίζει ο καθηγητής Ντουκάτι, δεν πρόκειται για τεστ γνώσεων, αλλά το σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί φυσιολογικά, ότι είναι σε θέση να ανακτήσει πληροφορίες και να διεκπεραιώσει τους λογικούς συλλογισμούς που ήταν σε θέση να κάνει πριν την επέμβαση, όπως το πρότυπο σύνδεσης ενός ουσιαστικού με ένα ρήμα που περιγράψαμε πιο πάνω. Εάν ο ασθενής είναι σε θέση να επικοινωνεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης και να δίνει σωστές απαντήσεις, τότε σημαίνει ότι δεν έχει προσβληθεί κάποιο υγιές τμήμα του εγκεφάλου. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν ο ασθενής δεν μπορεί να απαντήσει σε κάποια ερώτηση ή αν αρχίσει να δίνει λανθασμένες απαντήσεις, τότε ο χειρουργός καταλαβαίνει ότι πρέπει να περιορίσει την επέμβαση, ώστε να μην προκληθεί κάποια μη αναστρέψιμη βλάβη.

[Πηγή: La Stampa]