Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν απασχολεί μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο, ο οποίος φαντάζει ως ασφαλής παράδεισος (όσο υπερβολικές και αν αποδεικνύονται συχνά στην πράξη αυτές οι προσδοκίες) στα μάτια πολλών που υφίστανται κακουχίες, διώξεις ή ακόμα και βασανιστήρια στα κράτη τους.
Η διόγκωση του προβλήματος, όμως, απαιτεί ριζοσπαστικές λύσεις, οι οποίες δεν μπορεί να είναι συνυφασμένες με τη βία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Καναδά, όπως και πολλών ευρωπαϊκών κρατών, που σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό για τη Μετανάστευση (International Organization for Migration, IOM) προσφέρει ένα αεροπορικό εισιτήριο με προορισμό τον τόπο προέλευσης των μεταναστών (άνευ επιστροφής) και ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στον τόπο τους.
Η διόγκωση του προβλήματος, όμως, απαιτεί ριζοσπαστικές λύσεις, οι οποίες δεν μπορεί να είναι συνυφασμένες με τη βία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Καναδά, όπως και πολλών ευρωπαϊκών κρατών, που σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό για τη Μετανάστευση (International Organization for Migration, IOM) προσφέρει ένα αεροπορικό εισιτήριο με προορισμό τον τόπο προέλευσης των μεταναστών (άνευ επιστροφής) και ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στον τόπο τους.
Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στον Καναδά βρίσκεται ακόμα σε πιλοτικό στάδιο κι έχει εθελοντικό χαρακτήρα. Το σκεπτικό στηρίζεται στην ανάγκη να χορηγηθούν κίνητρα σε μετανάστες, η αίτηση των οποίων για να πάρουν άδεια παραμονής έχει απορριφθεί, προκειμένου να εγκαταλείψουν τη χώρα και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Όταν, όμως, οι κακουχίες αποτέλεσαν αποφασιστικό παράγοντα για να φύγουν οι συγκεκριμένοι από τις εστίες τους κυνηγώντας την τύχη τους στη Δύση, είναι φυσικό να μην ενθουσιάζονται στην ιδέα γρήγορης επιστροφής στην προηγούμενή τους ζωή.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του ΙΟΜ, αυτό που χρειάζεται είναι η παροχή κινήτρων. Η κυβέρνηση του Καναδά (και αντίστοιχα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τον παγκόσμιο αυτό οργανισμό) προσφέρει ένα αεροπορικό εισιτήριο άνευ επιστροφής στους μετανάστες, στους οποίους δε χορηγήθηκε άδεια παραμονής, και στη συνέχεια ο Οργανισμός τους προσφέρει από 2.000 δολάρια για να φτιάξουν τη ζωή στην πατρίδα τους, μόλις με το καλό επιστρέψουν σ' αυτήν. Το ποσό ποικίλλει ανάλογα με τη χώρα στην οποία προσφέρεται το πρόγραμμα. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, η χρηματική βοήθεια προς τους μετανάστες που επιστρέφουν στην πατρίδα τους ανέρχεται σε 8.000 δολάρια. Αυτό που απαιτείται ως προϋπόθεση είναι να έχει αιτηθεί κατ' αρχήν ο μετανάστης χορήγηση ασύλου, η οποία να εξετάστηκε και να απορρίφθηκε και εν συνεχεία, να πληρούνται μια σειρά προϋποθέσεων, όπως π.χ. να έχει λευκό ποινικό μητρώο.
Ούτε οι "επιχειρήσεις-σκούπα" ούτε η χρήση βίας ούτε οι απειλές θα λύσουν το πρόβλημα. Αυτό που χρειάζεται είναι να γινόμαστε δημιουργικοί με τη θετική έννοια, χωρίς να ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι απέναντι σε ανθρώπους. Φυσικά, στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι βαθύτερο και σχετίζεται με ατέλειες της ίδιας της Διοίκησης, όπως για παράδειγμα η εξαιρετικά χρονοβόρος διαδικασία ελέγχου και απόφασης επί των αιτήσεων χορήγησης ασύλου από τους μετανάστες που έρχονται στην ελληνική επικράτεια, εξ αιτίας γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Η υπέρβαση του τέρατος της γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με ανοιχτόμυαλες πολιτικές πρωτοβουλίες σε συνεργασία με ανεξάρτητους διεθνείς οργανισμούς (κατά το πρότυπο του Καναδά, της Αγγλίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών) μπορούν να αποτελέσουν την αρχή μιας πιο σοβαρής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Τα νταηλίκια ως δράση φέρνουν αντίστοιχα βίαιη αντίδραση και οδηγούν εν τέλει σε κοινωνία ζούγκλας. Αυτό που απαιτείται είναι απλά σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σχεδιασμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου