Μια από τις συνηθισμένες ιστορίες που παρακολουθούσαμε στο αλήστου μνήμης τηλεοπτικό "Ρετιρέ" του Γιάννη Δαλιανίδη, ήταν η απειλή της κυρίας Σοφίας (που την υποδυόταν η ηθοποιός Κούλα Αγαγιώτου) ότι θα κατέβει σε απεργία, επειδή έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού μόνη της, χωρίς παραδουλεύτρα - εκτός από ένα επεισόδιο που η οικογένεια Σοφιανού προσέλαβε μια Φιλιππινέζα, με την οποία όμως δεν μπορούσε να συνεννοηθεί καλά - και κανείς δεν αναγνώριζε τους κόπους της. Ε, λοιπόν, μια γυναίκα από τον Καναδά, κατά πολύ νεότερη της κυρίας Σοφίας και που σίγουρα δεν παρακολούθησε ποτέ στη ζωή της το "Ρετιρέ", όχι απλά απείλησε ότι θα απεργήσει, αλλά έκανε την απειλή της πράξη. Ετοιμάζεστε να αναφωνήσετε "μπράβο της!"; Χμμ..για διαβάστε όλη την ιστορία...
Η Τζέσικα Στίλγουελ από το Κάλκγαρι είναι μία "σύζυγος, μητέρα, κόρη, αδερφή, φίλη και κοινωνική λειτουργός χωρίς συγκεκριμένη σειρά και κάποιες φορές όλα αυτά μαζί", όπως αυτοσυστήνεται η ίδια στο μπλογκ της (strikingmom.blogspot.ca). Πρόκειται για ένα είδος ημερολογίου, στο οποίο μοιράστηκε τις εμπειρίες της από την πρωτότυπη απεργία της, υπό τον τίτλο "Τρελά εργαζόμενη μαμά: Ημερολόγιο μιας μητέρας στα όρια της κατάρρευσης" (“Crazy Working Mom: Diary of a mother on the brink of snapping!”).
Η Τζέσικα κουράστηκε να καθαρίζει μόνη της το σπίτι, την ώρα που οι τρεις κόρες της - η μία 10 και οι δύο δίδυμες 12 ετών - δεν σήκωναν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για να τη βοηθήσουν. Έτσι, αποφάσισε να δώσει στις κόρες της ένα μάθημα κι έκανε πράξη αυτό που πολλές γυναίκες σκέφτηκαν να κάνουν, ελάχιστες όμως το πραγματοποίησαν, κατεβαίνοντας σε απεργία από την 1η Οκτωβρίου κι έχοντας εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του συζύγου της, Ντίλαν.
Οι μόνες δουλειές που έκανε η Τζέσικα, ήταν αυτές που η ίδια αποκαλεί ως "τα συνηθισμένα πράγματα των μαμάδων", δηλαδή ετοίμαζε το φαγητό, έπλενε τα ρούχα και βοηθούσε στο μπάνιο. Αντιθέτως, αρνούνταν πεισματικά να τακτοποιήσει κάθε ακαταστασία που προκαλούσαν οι τρεις κόρες της. Δεν τις είχε προετοιμάσει εξ αρχής για τη ριζοσπαστική της πρωτοβουλία, ενώ τα κορίτσια αρχικά θεωρούσαν ότι πρόκειται για κάποιο "ανόητο παιχνίδι" της μητέρας τους. Κάθε φορά που κάποια από τις κόρες της τη ρωτούσε σχετικά, η Τζέσικα της απαντούσε: "Είμαι πολύ απασχολημένη αυτήν την εβδομάδα, αγάπη μου".
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιδέα της για αυτήν την ιδιότυπη μορφή "απεργίας" αποτελεί μια καλή ιδέα, εφόσον τα παιδιά δεν είχαν μάθει να συμμετέχουν έστω και σε απλές δουλειές (π.χ. το να στρώνουν το κρεβάτι τους), αν και εδώ που τα λέμε η πρωταρχική ευθύνη είναι της ίδιας της Τζέσικα και του συζύγου της, οι οποίοι είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των ίδιων τους των παιδιών. Ωστόσο, διαβάζοντας κανείς το περιεχόμενο των αναρτήσεων που ανέβασε η συγκεκριμένη μητέρα στο μπλογκ της, δεν μπορεί να μην προβληματιστεί από τον κυνισμό των περιγραφών της.
Κατά την πρώτη ημέρα της απεργίας, η Τζέσικα έγραφε μεταξύ άλλων στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο: "Πρώτη ημέρα χωρίς συμμάζεμα, νοικοκύρεμα, πλύσιμο, καθάρισμα, εκκαθάριση, υπενθύμιση ή γκρίνια. Έπλυνα στο χέρια τα πιάτα που χρησιμοποίησα ΕΓΩ και τα έβαλα στην άκρη. Στις 6 το απόγευμα τα πιάτα του πρωινού και του δείπνου βρίσκονται ακόμη στη θέση τους κι έχουν βγάλει κρούστα. Το πλυντήριο πιάτων ξεχειλίζει, παπούτσια και σακίδια είναι στη μέση του διαδρόμου. Βρώμικες κάλτσες, άδεια μπουκάλια Gatorade και χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα Kleenex είναι στο πίσω μέρος του καναπέ μου". Και αυτή ήταν μόνο η πρώτη ημέρα της απεργίας...
Κατά την πρώτη ημέρα της απεργίας, η Τζέσικα έγραφε μεταξύ άλλων στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο: "Πρώτη ημέρα χωρίς συμμάζεμα, νοικοκύρεμα, πλύσιμο, καθάρισμα, εκκαθάριση, υπενθύμιση ή γκρίνια. Έπλυνα στο χέρια τα πιάτα που χρησιμοποίησα ΕΓΩ και τα έβαλα στην άκρη. Στις 6 το απόγευμα τα πιάτα του πρωινού και του δείπνου βρίσκονται ακόμη στη θέση τους κι έχουν βγάλει κρούστα. Το πλυντήριο πιάτων ξεχειλίζει, παπούτσια και σακίδια είναι στη μέση του διαδρόμου. Βρώμικες κάλτσες, άδεια μπουκάλια Gatorade και χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα Kleenex είναι στο πίσω μέρος του καναπέ μου". Και αυτή ήταν μόνο η πρώτη ημέρα της απεργίας...
Τη δεύτερη ημέρα η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει - σε όλα τα επίπεδα: "Έμαθα πολλά πράγματα σήμερα. Τα δημητριακά που έμειναν στο γάλα μέσα στο μπολ, αρχίζουν να βρωμάνε πολύ νωρίτερα απ' ότι θα περίμενε κανείς... Κάποτε νόμιζα ότι είχα πολλά γυάλινα μπολ, όμως στην πραγματικότητα δεν έχω πολλά και το σύνολο τους βρίσκεται στον πάγκο μου. Αν αφήσεις όλη μέρα ανοιχτό το πλυντήριο πιάτων με βρώμικα πιάτα, το πολύ μεγάλο σκυλί θα τα καθαρίσει γλείφοντας τα".
Αν αναρωτιέστε γιατί κανείς δεν έκλεινε την πόρτα του πλυντηρίου, προφανώς οι κόρες ήταν τόσο πολύ γουρούνες και η μητέρα απλά θεωρούσε ότι δεν αποτελούσε "συνηθισμένη δουλειά των μαμάδων" να κλείσει τη ρημάδα την πόρτα. Πάντως, στο τέλος της ημέρας η Τζέσικα πήγε να περιποιηθεί τα νύχια της. "Φαίνονται τόσο όμορφα" έγραφε ευχαριστημένη στο μπλογκ.
Αν αναρωτιέστε γιατί κανείς δεν έκλεινε την πόρτα του πλυντηρίου, προφανώς οι κόρες ήταν τόσο πολύ γουρούνες και η μητέρα απλά θεωρούσε ότι δεν αποτελούσε "συνηθισμένη δουλειά των μαμάδων" να κλείσει τη ρημάδα την πόρτα. Πάντως, στο τέλος της ημέρας η Τζέσικα πήγε να περιποιηθεί τα νύχια της. "Φαίνονται τόσο όμορφα" έγραφε ευχαριστημένη στο μπλογκ.
Για να μην αναφέρουμε αναλυτικά, μέρα προς μέρα, όλες τις "βρωμερές" περιπέτειες της οικογένειας Στίλγουελ (αν θέλετε μπορείτε να τις διαβάσετε στο μπλογκ της - γραμμένες στα αγγλικά φυσικά), γεγονός είναι ότι κανένα από τα τρία κορίτσια δε φιλοτιμήθηκαν να κάνουν την παραμικρή δουλειά ολόκληρη την εβδομάδα. Η Τζέσικα τους αποκάλυψε το μυστικό, ότι δηλαδή επί τόσες μέρες έκανε απεργία, μόλις το βράδυ της έκτης ημέρας.
Αφορμή στάθηκε ένας τσακωμός των κοριτσιών, για το ποια από τις τρεις είχε λερώσει περισσότερο το σπίτι. "Μακάρι να το είχα κινηματογραφήσει. Το δράμα και ο τσακωμός άξιζαν ένα βραβείο Όσκαρ - ή τουλάχιστον μια υποψηφιότητα" έγραψε στο μπλογκ η μαμά-απεργός. "Ο θυμός τους ως προς το γιατί δεν καθάρισα, με έκανε να γελάσω... Η καθεμιά τους επέμενε ότι δεν ήταν δικό τους φταίξιμο το χάλι. Έτσι φέραμε μια γύρα στο σπίτι. Έπιασα ακόμα και τα μικρά, κολλώδη χέρια τους και τις οδήγησα στο γύρο της ανακάλυψης", διαβάζουμε σε άλλο σημείο.
Και εδώ ακριβώς αρχίζει η αμφισβήτηση των κινήτρων της Τζέσικα. Ύστερα από τσακωμούς με μπηχτές εκατέρωθεν - με την Τζέσικα να ειρωνεύεται τις κόρες της που "νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα", ενώ η ίδια υπερηφανευόταν για τους βαθμούς της στο σχολείο, όταν ήταν κάποτε μαθήτρια - και ύστερα από ένα ξέσπασμα του πατέρα για τα "ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ", όπως αποκάλεσε τις κόρες του, η Τζέσικα βγήκε... νικήτρια.
Αφορμή στάθηκε ένας τσακωμός των κοριτσιών, για το ποια από τις τρεις είχε λερώσει περισσότερο το σπίτι. "Μακάρι να το είχα κινηματογραφήσει. Το δράμα και ο τσακωμός άξιζαν ένα βραβείο Όσκαρ - ή τουλάχιστον μια υποψηφιότητα" έγραψε στο μπλογκ η μαμά-απεργός. "Ο θυμός τους ως προς το γιατί δεν καθάρισα, με έκανε να γελάσω... Η καθεμιά τους επέμενε ότι δεν ήταν δικό τους φταίξιμο το χάλι. Έτσι φέραμε μια γύρα στο σπίτι. Έπιασα ακόμα και τα μικρά, κολλώδη χέρια τους και τις οδήγησα στο γύρο της ανακάλυψης", διαβάζουμε σε άλλο σημείο.
Και εδώ ακριβώς αρχίζει η αμφισβήτηση των κινήτρων της Τζέσικα. Ύστερα από τσακωμούς με μπηχτές εκατέρωθεν - με την Τζέσικα να ειρωνεύεται τις κόρες της που "νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα", ενώ η ίδια υπερηφανευόταν για τους βαθμούς της στο σχολείο, όταν ήταν κάποτε μαθήτρια - και ύστερα από ένα ξέσπασμα του πατέρα για τα "ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ", όπως αποκάλεσε τις κόρες του, η Τζέσικα βγήκε... νικήτρια.
Η Ολίβια, η Πέιτον και η Κουίν, τα τρία κορίτσια, ζήτησαν τελικά συγγνώμη και ευχαρίστησαν μάλιστα τη μητέρα τους. Η χαρά της Τζέσικα για το θρίαμβο της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε φρόντισε να την εκδηλώσει στις κόρες της: "Φώναξα: "ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ! ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΑΣ ΚΟΡΟΪΔΑ! ΝΙΚΗΣΑ". Δεν είμαι περήφανη, αλλά έτσι αισθάνομαι".
Ώπα, κάτι τρέχει εδώ! Τι θα πει "νίκησα", όταν μιλάμε για σχέση μητέρας-παιδιών; Αν τα παιδιά είναι κακομαθημένα, μια μάνα πρέπει πρώτα να κάνει την αυτοκριτική της και μετά ας κάνει όσες απεργίες θέλει για να τους διδάξει κάτι - όχι για να περηφανεύεται ότι "νίκησε" τα παιδιά της.
Και όχι, δεν ήταν ατυχές σχήμα λόγου. Σε κάποιο άλλο σημείο, απευθυνόμενη στους αναγνώστες της η Τζέσικα επαναλαμβάνει: "ΚΕΡΔΙΣΑ Και όσοι με ξέρετε καλά, ξέρετε ότι μου αρέσει να κερδίζω". Σοβαρά μιλάει; Το κίνητρο, δηλαδή, ήταν η ικανοποίηση του εγώ της;
Σ' ένα άλλο σημείο στην ανάρτηση της έκτης ημέρας διαβάζουμε: "Νομίζω ότι της είναι δύσκολο (της Πέιτον) το ότι είχα δίκιο. Ω, πόσο μου αρέσει να το λέω, ας το ξαναπώ. Είχα δίκιο. Την έκανα να χορέψει "είχα άδικο και είχες δίκιο"... Το κινηματογράφησα. Ίσως να το ανεβάσω μια μέρα".
Σχολιάζοντας δε τον τσακωμό των παιδιών της για το ποια είναι εκείνη που βρωμίζει περισσότερο το χώρο - και παρομοιάζοντας τον με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο - γράφει: "Τώρα καταλαβαίνω γιατί κάποια πλάσματα τρώνε τα παιδιά τους".
Στις 7 Οκτωβρίου, η Τζέσικα αποκάλυψε πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση να κατέβει σε απεργία: το αμέσως προηγούμενο σαββατοκύριακο ο σύζυγος της έλειπε εκτός πόλης για να παίξει γκολφ, έπρεπε να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους ένα ξένο παιδί, ενώ παράλληλα έπρεπε να φροντίσει μόνη της για να πάνε τα κορίτσια στις αθλητικές τους δραστηριότητες.
Χμμ... δε λέω, κουράστηκε όντως πολύ (όπως γράφει και η ίδια έκατσε για πρώτη φορά στις 11 το βράδυ), αλλά μιλάμε για ένα ιδιαίτερο σ/κ απ' ότι κατάλαβα, που συνέπεσαν πολλά μαζί. Εκτός κι αν ο σύζυγος της κυρίας, ο Ντίλαν, συνηθίζει να φεύγει συχνά από το σπίτι για να παίξει γκολφ και δε βοηθάει ούτε καν αυτός στις δουλειές του σπιτιού.
Όπως και να'χει η κατάσταση, το μπλογκ διαδόθηκε από μάνα σε μάνα και η Τζέσικα δεν προλαβαίνει να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά τοκ σόου ακόμη και της αμερικανικής τηλεόρασης. Εν τω μεταξύ, το μπλογκ της είναι γεμάτο από σχόλια άλλων μανάδων που έχουν προβλήματα με τα παιδιά τους, όπως η Έλι που προειδοποιεί μέσω του μπλογκ τα δικά της παιδιά (8 και 9 ετών) ότι "δεν ξέρουν τις τους περιμένει σε τρία χρόνια, αν δεν αλλάξουν συμπεριφορά", ενώ πολλές είναι οι γυναίκες που την αποκαλούν "ηρωίδα τους" και θέλουν ή προσπαθούν πράγματι να τη μιμηθούν.
Δε λέω, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να συμμετέχουν στις δουλειές, όμως κατά πόσο είναι πραγματική ηρωίδα μια μητέρα που παραδέχεται ότι της αρέσει απλά να νικάει και που περηφανεύεται ότι είναι πιο έξυπνη από τα παιδιά της, επειδή είχε καλούς βαθμούς στο σχολείο προ αμνημονεύτων ετών; Ενδιαφέρουσα η μέθοδος, λάθος το κίνητρο.
Ώπα, κάτι τρέχει εδώ! Τι θα πει "νίκησα", όταν μιλάμε για σχέση μητέρας-παιδιών; Αν τα παιδιά είναι κακομαθημένα, μια μάνα πρέπει πρώτα να κάνει την αυτοκριτική της και μετά ας κάνει όσες απεργίες θέλει για να τους διδάξει κάτι - όχι για να περηφανεύεται ότι "νίκησε" τα παιδιά της.
Και όχι, δεν ήταν ατυχές σχήμα λόγου. Σε κάποιο άλλο σημείο, απευθυνόμενη στους αναγνώστες της η Τζέσικα επαναλαμβάνει: "ΚΕΡΔΙΣΑ Και όσοι με ξέρετε καλά, ξέρετε ότι μου αρέσει να κερδίζω". Σοβαρά μιλάει; Το κίνητρο, δηλαδή, ήταν η ικανοποίηση του εγώ της;
Σ' ένα άλλο σημείο στην ανάρτηση της έκτης ημέρας διαβάζουμε: "Νομίζω ότι της είναι δύσκολο (της Πέιτον) το ότι είχα δίκιο. Ω, πόσο μου αρέσει να το λέω, ας το ξαναπώ. Είχα δίκιο. Την έκανα να χορέψει "είχα άδικο και είχες δίκιο"... Το κινηματογράφησα. Ίσως να το ανεβάσω μια μέρα".
Σχολιάζοντας δε τον τσακωμό των παιδιών της για το ποια είναι εκείνη που βρωμίζει περισσότερο το χώρο - και παρομοιάζοντας τον με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο - γράφει: "Τώρα καταλαβαίνω γιατί κάποια πλάσματα τρώνε τα παιδιά τους".
Στις 7 Οκτωβρίου, η Τζέσικα αποκάλυψε πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση να κατέβει σε απεργία: το αμέσως προηγούμενο σαββατοκύριακο ο σύζυγος της έλειπε εκτός πόλης για να παίξει γκολφ, έπρεπε να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους ένα ξένο παιδί, ενώ παράλληλα έπρεπε να φροντίσει μόνη της για να πάνε τα κορίτσια στις αθλητικές τους δραστηριότητες.
Χμμ... δε λέω, κουράστηκε όντως πολύ (όπως γράφει και η ίδια έκατσε για πρώτη φορά στις 11 το βράδυ), αλλά μιλάμε για ένα ιδιαίτερο σ/κ απ' ότι κατάλαβα, που συνέπεσαν πολλά μαζί. Εκτός κι αν ο σύζυγος της κυρίας, ο Ντίλαν, συνηθίζει να φεύγει συχνά από το σπίτι για να παίξει γκολφ και δε βοηθάει ούτε καν αυτός στις δουλειές του σπιτιού.
Όπως και να'χει η κατάσταση, το μπλογκ διαδόθηκε από μάνα σε μάνα και η Τζέσικα δεν προλαβαίνει να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά τοκ σόου ακόμη και της αμερικανικής τηλεόρασης. Εν τω μεταξύ, το μπλογκ της είναι γεμάτο από σχόλια άλλων μανάδων που έχουν προβλήματα με τα παιδιά τους, όπως η Έλι που προειδοποιεί μέσω του μπλογκ τα δικά της παιδιά (8 και 9 ετών) ότι "δεν ξέρουν τις τους περιμένει σε τρία χρόνια, αν δεν αλλάξουν συμπεριφορά", ενώ πολλές είναι οι γυναίκες που την αποκαλούν "ηρωίδα τους" και θέλουν ή προσπαθούν πράγματι να τη μιμηθούν.
Δε λέω, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να συμμετέχουν στις δουλειές, όμως κατά πόσο είναι πραγματική ηρωίδα μια μητέρα που παραδέχεται ότι της αρέσει απλά να νικάει και που περηφανεύεται ότι είναι πιο έξυπνη από τα παιδιά της, επειδή είχε καλούς βαθμούς στο σχολείο προ αμνημονεύτων ετών; Ενδιαφέρουσα η μέθοδος, λάθος το κίνητρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου