Μέχρι το 2008, ο Eben Alexander ήταν επί 25 χρόνια ένας πετυχημένος ακαδημαϊκός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ο οποίος πίστευε ότι όλα όσα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς από ασθενείς, ότι πέθαναν, πήγαν στον άλλο κόσμο και ξαναγύρισαν, ήταν απλά αποκυήματα της φαντασίας τους. "Ως νευροχειρουργός δεν πίστευα στο φαινόμενο των επιθανάτιων εμπειριών... Καταλαβαίνω τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι βρίσκονται κοντά στον θάνατο και πάντα πίστευα ότι υπάρχουν καλές επιστημονικές εξηγήσεις για τα εξωσωματικά ταξίδια στον ουρανό, που περιέγραφαν όσοι γλίτωσαν από το θάνατο" γράφει σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Newsweek με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του με τίτλο "Proof of Heaven: A Neurosurgeon's Journey into the Afterlife " ("Απόδειξη του Παραδείσου: Το ταξίδι ενός νευροχειρουργού στη Μετά-ζωή").
"Ο εγκέφαλος είναι ένας εκπληκτικά εξελιγμένος, αλλά εξαιρετικά ευαίσθητος μηχανισμός. Αν μειώσετε την ποσότητα του οξυγόνου που λαμβάνει στο ελάχιστο και θα αντιδράσει. Δεν ήταν μεγάλη έκπληξη ότι οι άνθρωποι που είχαν υποστεί σοβαρό τραύμα θα επέστρεφαν από τις εμπειρίες τους με παράξενες ιστορίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν ταξιδέψει πουθενά στην πραγματικότητα", γράφει στο άρθρο του ο δρ. Alexander.
Ο νευροχειρουργός άλλαξε γνώμη ύστερα από μια αντίστοιχη εμπειρία που έζησε ο ίδιος το φθινόπωρο του 2008. Είχε προσβληθεί από μια εξαιρετικά σπάνια μορφή μηνιγγίτιδας, η οποία λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή, καθώς έπεσε σε κώμα για μία εβδομάδα, ενώ νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Lynchburg της αμερικανικής πολιτείας της Βιρτζίνια. Τότε ήταν που βίωσε κάτι "τόσο βαθύ, που μου έδωσε επιστημονικό λόγο να πιστεύω στη συνέχιση της συνείδησης μετά το θάνατο" σύμφωνα με τα λεγόμενα του.
"Η απελευθερωμένη από τον εγκέφαλο συνείδηση μου ταξίδεψε σε μια άλλη, μεγαλύτερη διάσταση του σύμπαντος, μια διάσταση που ούτε καν ονειρευόμουν ότι υπήρχε", σ' έναν άλλο κόσμο "όπου είμαστε πολύ περισσότερα από τον εγκέφαλο και το σώμα μας", γράφει στο άρθρο του στο αμερικανικό περιοδικό.
Παράλληλα, ο δρ. Alexander σπεύδει να διευκρινίσει ότι, αν υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί την περίπτωση του από άλλους ασθενείς που επικαλούνται παρόμοιες μαρτυρίες, αυτό είναι το ότι ο εγκέφαλος του ήταν τελείως κλειστός και ότι τελούσε υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση και τις επτά ημέρες που βρισκόταν σε κώμα. "Δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος να είχα έστω μία αμυδρή και περιορισμένη συνείδηση όση ώρα βρισκόμουν σε κώμα... πολύ περισσότερο την υπερβολικά ζωντανή και δραστήρια οδύσσεια που πέρασα", όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.
Αυτή, λοιπόν, η οδύσσεια του δρ. Alexander περιελάμβανε "μεγάλα, φουσκωμένα ροζ-λευκά σύννεφα που εμφανίστηκαν ξαφνικά σ' ένα βαθύ μπλε-μαύρο ουρανό. Ασύγκριτα ψηλότερα από τα σύννεφα (υπήρχαν) κοπάδια από διαφανή, αστραφτερά όντα σε σχηματισμό τόξου κατά μήκος του ουρανού αφήνοντας πίσω τους μακριές γραμμές σαν σερπαντίνες". Τα όντα αυτά δεν ήταν ούτε πουλιά ούτε άγγελοι, αλλά "προηγμένες ανώτερες μορφές" που έψαλλαν ένα "λαμπερό τραγούδι", ο ήχος του οποίου ήταν "απτός και σχεδόν υλικός, όπως η βροχή που αισθάνεσαι στο δέρμα σου, χωρίς να σε βρέχει"
Σ' όλη αυτήν τη διαδρομή βρισκόταν μαζί του και μια άγνωστη γυναίκα, η οποία "ήταν νέα... είχε ψηλά ζυγωματικά και καταγάλανα μάτια", ενώ "χρυσοκάστανες τρέσες πλαισίωναν το υπέροχο πρόσωπο της". Μαζί ταξίδευαν σε μια περίεργη επιφάνεια, η οποία δεν ήταν τίποτε άλλο από το φτερό μιας πεταλούδας, όπως θα καταλάβαινε αργότερα, ενώ εκατομμύρια ήταν οι πεταλούδες που πετούσαν γύρω τους όλη την ώρα.
Τα ρούχα της άγνωστης αυτής γυναίκας έμοιαζαν μα τα ρούχα μιας χωρικής, είχαν όμως πολύ έντονα και ζωηρά χρώματα, ενώ τον κοιτούσε μ' ένα βλέμμα "που αν το κοιτούσες για πέντε δευτερόλεπτα, θα έκανε όλη σου τη ζωή μέχρι τότε ν' αξίζει τον κόπο... Δεν ήταν ένα ρομαντικό βλέμμα. Δεν ήταν ένα φιλικό βλέμμα Ήταν κατά κάποιον τρόπο πέρα απ' όλα αυτά, πέρα από τα διαφορετικά είδη αγάπης που έχουμε εδώ κάτω στη Γη".
Η γυναίκα εκείνη δεν είχε φωνή, αλλά του μιλούσε με την πνοή ενός ανέμου. Στο άρθρο του ο δρ. Alexander σημειώνει ότι αν θα μπορούσε να μεταφράσει εκείνα τα λόγια στη γήινη γλώσσα θα ήταν κάπως έτσι: "Είσαι αγαπημένος, λατρεμένος, στοργικά, για πάντα. Δεν έχεις τίποτε να φοβάσαι. Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορείς να κάνεις λάθος. Θα σου δείξουμε πολλά πράγματα εδώ, αλλά στο τέλος θα γυρίσεις πίσω".
Ο ίδιος γνωρίζει καλά ότι θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι επρόκειτο απλά για παραισθήσεις, αλλά για εκείνον η όλη εμπειρία ήταν τόσο πραγματική, όπως ο γάμος του ή η γέννηση των δυο του παιδιών. Από εδώ και πέρα σκοπεύει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ερευνώντας την αληθινή φύση της συνείδησης και να πείσει τους συναδέλφους τους και τους άλλους ανθρώπους ότι είμαστε πολύ περισσότερα από τον εγκέφαλο μας.
Ξεκαθαρίζει ότι δεν απορρίπτει τις επιστημονικές του απόψεις, αλλά τις συνδυάζει με τις νέες πνευματικές του πεποιθήσεις: "Είμαι ακόμη ένας γιατρός κι ένας επιστήμονας, όσο ακριβώς ήμουν πριν να έχω αυτήν την εμπειρία μου. Όμως σ' ένα βαθύ επίπεδο είμαι ένα πολύ διαφορετικό άτομο απ' ότι ήμουν πρωτύτερα, επειδή πήρα μια πρώτη εντύπωση αυτής της αναδυόμενης εικόνας της πραγματικότητας".
Ολόκληρο το άρθρο του δρ. Eben Alexander - στα αγγλικά - μπορείτε να το διαβάσετε στη σελίδα:
http://www.thedailybeast.com/newsweek/2012/10/07/proof-of-heaven-a-doctor-s-experience-with-the-afterlife.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου