Η λέξη "γκάγκστερ" είναι συνυφασμένη με το όνομα του. Ήταν ο αυτοκράτορας του οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, επιδιδόμενος σε λαθρεμπόριο ποτών και όχι μόνο. Η μαφιόζικη "επιχείρηση" του είχε εξαπλωθεί σε όλες τις πτυχές του υποκόσμου: τζόγος, πορνεία, τοκογλυφία και, φυσικά, αμέτρητες δολοφονίες όσων έμπαιναν εμπόδιο στις δουλειές του.
Ο Αλ Καπόνε γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1899, το τέταρτο από τα εννιά παιδιά μιας οικογένειας μεταναστών από τη Νάπολι. Ήταν γνωστός και ως "Σημαδεμένος" ("Scarface"), λόγω μιας ουλής που είχε στο αριστερό μάγουλο, αποτέλεσμα συμπλοκής του με τον αδερφό μιας κοπέλας, που ο Καπόνε προσέβαλε σχολιάζοντας τα οπίσθια της. Αργότερα, βέβαια, η παρεξήγηση λύθηκε και ο άνθρωπος που μαχαίρωσε τον Καπόνε δούλεψε ως σωματοφύλακας του, όμως η ουλή παρέμεινε, όπως και το προσωνύμιο, αν και ο ίδιος ο Καπόνε προτιμούσε το χαρακτηρισμό "Snorky" των φίλων του, επειδή ντυνόταν με κομψά και ακριβά ρούχα.
Ο Καπόνε είχε καταφέρει επί πολλά χρόνια να ξεφεύγει από τις αρχές για τις παράνομες δραστηριότητες του. Κανείς δεν τολμούσε να καταθέσει το παραμικρό σε βάρος του, καθώς το μόνο σίγουρο ήταν ότι την επομένη θα βρισκόταν το πτώμα του σε κάποιο χαντάκι. Ωστόσο, την πάτησε εκεί, όπου δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να καλύψει τ' ανομήματα του.
Τον Ιούνιο του 1931, ύστερα από δύο χρόνια ερευνών, ο Καπόνε παραπέμφθηκε στην αμερικανική Δικαιοσύνη κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή. Αν και αρχικά δήλωσε ένοχος, προκειμένου να καταλήξει η υπόθεση σε συμβιβασμό, απέσυρε την ομολογία του μετά τις προειδοποιήσεις του δικαστή ότι ενδεχομένως να μη δεσμευόταν από την πρόταση που θα υπέβαλαν οι συνήγοροι, ως προς την επιβαλλόμενη ποινή.
Ακολούθησε προσπάθεια εκφοβισμού και δωροδοκίας των πιθανών ενόρκων, η οποία έγινε αντιληπτή εγκαίρως και τελικά στις 17 Οκτωβρίου 1931, ο Καπόνε κρίθηκε ένοχος για φορολογικές παραβάσεις και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 ετών. Την ημέρα εκείνη, το περιοδικό Liberty δημοσίευσε συνέντευξη, που ο άρχοντας του οργανωμένου εγκλήματος είχε παραχωρήσει σε δημοσιογράφο του περιοδικού περίπου δυο μήνες νωρίτερα, στις 27 Αυγούστου.
Στη συνέντευξη εκείνη, με περισσό θράσος ο Καπόνε παραδεχόταν ότι η οικονομική του αυτοκρατορία στηρίχτηκε στο φόβο, τα έβαζε με τους "διεφθαρμένους τραπεζίτες" - μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο μέσο μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης μόλις δύο χρονιά μετά το κραχ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης - παραγνωρίζοντας, ωστόσο, τα δικά του, μαφιόζικα εγκλήματα. Τέλος, ανέπτυσσε μια ακροδεξιά, αντικομμουνιστική και φασίζουσα ρητορική διατυπώνοντας την άποψη ότι η Αμερική χρειαζόταν έναν ηγέτη σαν το Μουσολίνι!
Ο δημοσιογράφος που πήρε τη συνέντευξη, περιέγραφε τον Καπόνε ως πολύ ψηλότερο και πολύ πιο εύσωμο απ' όσο τον φανταζόταν, "ένας γεροδεμένος άντρας με χέρια αρκούδας, κοιλιά καλοζωισμένου τραπεζίτη και εκείνο το αποπλανητικό μειδίαμα των Λατίνων". Προς έκπληξη του, άκουγε το βασιλιά του υποκόσμου να τα βάζει με τη... διαφθορά:
"Είναι καθήκον μας να διατηρήσουμε μια Αμερική ακέραιη, μακριά από κάθε κίνδυνο, ελεύθερη από κάθε διαφθορά. Αν οι μηχανές κλέψουν τη δουλειά του εργάτη, πρέπει να του βρούμε έναν άλλον τρόπο για να βγάζει το ψωμί του. Ίσως να αρχίσει να καλλιεργεί ξανά τη γη και είναι καθήκον μας να τον φροντίσουμε στη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου. Είναι χρέος μας να τον κρατήσουμε μακριά από τη λογοτεχνία και τα τεχνάσματα των "κόκκινων" διατηρώντας το μυαλό του καθαρό και υγιές. Διότι, όπου και να έχει γεννηθεί, είναι Αμερικανός".
Η συνέντευξη δεν αναλώθηκε τόσο στις κατηγορίες για τη φοροδιαφυγή, αλλά κεντρικό ζήτημα ήταν ο νόμος της ποτοαπαγόρευσης. "Στις λαϊκές μάζες είναι διάχυτο το αίσθημα ότι η ποτοαπαγόρευση είναι υπεύθυνη για πολλά από τα δεινά που μας ταλανίζουν, ενώ αυξάνονται διαρκώς εκείνοι που στρέφονται κατά του νόμου. Έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που έφτασα στο Σικάγο με 40 δολάρια στην τσέπη. Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκα. Σήμερα παραμένω παντρεμένος και βαθιά ερωτευμένος με τη γυναίκα μου. Τότε, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε. Πίστευα ότι χρειαζόμουν περισσότερα από 40 δολάρια. Μου φαινόταν άδικο να απαγορεύεις σε κάποιον να προσπαθήσει να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί. Ο νόμος της ποτοαπαγόρευσης μου φαινόταν και εξακολουθεί να μου φαίνεται ένας νόμος άδικος. Υπό μιαν έννοια είχα μια έμφυτη κλίση προς την παρανομία και υποθέτω ότι θα της παραμείνω πιστός, ώσπου να καταργηθεί ο νόμος".
Αρκετά κυνικά, ο Αλφόνσο Γκαμπριέλ Καπόνε, όπως ήταν το πλήρες όνομα του αρχι-γκάγκστερ, παραδεχόταν ότι "Η ποτοαπαγόρευση καλύπτει λιγότερο από το 35% των εσόδων" του, χωρίς να διευκρινίζει από ποιες πηγές προέρχεται το υπόλοιπο 65%. Ήταν, όμως, απολύτως σαφής στο πώς κατάφερε να χτίσει και να διατηρήσει - μέχρι εκείνη τη στιγμή, λίγο πριν την πτώση - την αμύθητη περιουσία του:
"Ο φόβος είναι ο καλύτερος δάσκαλος γι' αυτούς που δεν σέβονται τίποτα. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που έχω βασίσει πάνω στο φόβο τη δομή ολόκληρης της οργάνωσης μου. Αυτοί που δουλεύουν μαζί μου δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν. Αυτοί που δουλεύουν για μένα είναι πιστοί σε μένα, όχι τόσο για τα χρήματα που βγάζουν, αλλά κυρίως γιατί ξέρουν καλά τι μπορούν να πάθουν, αν με προδώσουν"
Παράλληλα, ο Καπόνε αναφερόταν αρκετά υποτιμητικά για τους νόμους και τη δυνατότητα επιβολής του από τις αρχές. Ίσως να πίστευε ότι έτσι εύκολα θα κατάφερνε να βγει καθαρός και ο ίδιος στη δίκη που εκκρεμούσε εις βάρος του για φοροδιαφυγή, αν και στην προκειμένη περίπτωση τελικός θριαμβευτής ήταν ο νόμος και το κράτος δικαίου. Πάντως, τον Αύγουστο του 1931, σχολίαζε:
"Η απειλή που θέτει η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτούς που παραβαίνουν το νόμο δεν είναι τόσο ισχυρή. Περιορίζεται στην απλή φυλάκιση. Οι παραβάτες ξεκαρδίζονται στα γέλια κι απλά τρέχουν να κλείσουν κανένα καλό δικηγόρο. Όσοι από δαύτους δεν έχουν αρκετά λεφτά, την πατάνε και μπαίνουν στη στενή. Όταν γίνεται επιδρομή των μπάτσων σε κανένα παράνομο καταγώγι, μερικοί τα κάνουν πάνω τους από το φόβο τους, οι περισσότεροι όμως το παίρνουν στην πλάκα. Ωστόσο, γνωρίζετε κανέναν που να χαίρεται στην ιδέα ότι θα έρθουν να τον πάρουν για ένα μικρό περίπατο ως το Τμήμα;"
Αν και, όπως είδαμε, εμμέσως αποδεχόταν τις παράνομες οικονομικές δραστηριότητες του, ο Καπόνε ήταν ιδιαίτερα επικριτικός και επιθετικός με τους τραπεζίτες και το Χρηματιστήριο - προφανώς θεωρούσε πιο συνετό τρόπο να κερδίζει κάποιος χρήματα προωθώντας γυναίκες στην πορνεία ή εκτελώντας συμβόλαια θανάτου. Έλεγε χαρακτηριστικά: "Ο κόσμος κεφαλαιοποιήθηκε γύρω από τη μετοχή. Κάθε φορά που κάποιος είχε μια καινούρια ιδέα, μεγάλωνε το κεφάλαιο κρατώντας για τον εαυτό του ένα ποσό χρημάτων και για τους μετόχους κάμποσες μετοχές. Οι πλούσιοι έγιναν πιο πλούσιοι... Κάποιος ανακάλυψε ότι ήταν επικερδές να βάλει τις γυναίκες να παίζουν τζόγο. Ο κόσμος έχει τρελαθεί εντελώς...
... Οι διεφθαρμένοι τραπεζίτες που παίρνουν τα χρήματα των πελατών τους, χρήματα που έχουν κερδηθεί με τον ιδρώτα του προσώπου τους, δίνοντας τους μετοχές χωρίς πραγματική αξία είναι πιο κατάλληλοι τρόφιμοι για τα σωφρονιστικά ιδρύματα από το φτωχαδάκι που κλέβει για να δώσει να φάει στη γυναίκα και στα παιδιά του..... Ευελπιστείτε ότι όλοι αυτοί οι τραπεζίτες θα καταλήξουν ποτέ στη φυλακή; Ούτε κατά διάνοια. Ίσα ίσα αυτοί συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα της Φλόριντα. Είναι τόσο σιχαμένοι, όσο και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Ακούστε με, τους ξέρω καλά. Τους ντύνω και τους ταΐζω εδώ και καιρό. Μέχρι που μπήκα σ' αυτές τις μπίζνες δεν φανταζόμουν ποτέ πόσα καθάρματα ντυμένα στην πένα θα συναντούσα στο δρόμο μου".
Παρά το δριμύ κατηγορώ του στη "διεφθαρμένη" πολιτική και οικονομική ελίτ της εποχής, σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Καπόνε απέδειξε πόσο σχετική ήταν η άποψη του περί διαφθοράς. "Η διαφθορά έχει κατακλύσει τη σύγχρονη αμερικανική ζωή..... Αν δεν μπορούμε να βγάλουμε το ψωμί μας με ένα τίμιο επάγγελμα, θα το βγάλουμε με οποιονδήποτε τρόπο". Και ενώ παραδεχόταν την επί της ουσίας ανύπαρκτη προσωπική του ηθική σε θέματα διαφθοράς, ως γνήσιος Ιταλός μαφιόζος, εξύψωνε το θεσμό της οικογένειας, ενώ επιδιδόταν σ' ένα ρατσιστικό παραλήρημα ξεχνώντας ότι και ο ίδιος ήταν γόνος μεταναστών:
"Όσο πιο ισχυροί είναι οι οικογενειακοί δεσμοί, τόσο πιο παντοδύναμο θα είναι το έθνος μας. Κάθε φορά που εισβάλλουν ξένοι στο σπίτι μας, οφείλουμε να τους στέλνουμε από εκεί που ήρθαν. Πρέπει να τους ξεβρακώσουμε όλους εκείνους που επιχειρούν να μπουν στα σπίτια μας, να τους αλείψουμε με πίσσα και πούπουλα και να τους στείλουμε πίσω στο σινάφι τους. Όταν καταργηθεί ο νόμος της ποτοαπαγόρευσης, θα μειωθεί το ενδιαφέρον για έλεγχο των γεννήσεων. Χωρίς έλεγχο των γεννήσεων η Αμερική θα μπορέσει να γίνει δυνατή σαν την Ιταλία. Στα χέρια ενός Αμερικανού Μουσολίνι, αυτή η χώρα θα μπορέσει να κατακτήσει όλον τον κόσμο...".
Στο μοναδικό σχόλιο που έκανε σχετικά με την υπόθεση φοροδιαφυγής, για την οποία κατηγορείτο από τις αρχές - η συνέντευξη είχε δοθεί πριν την έναρξη της δίκης - ο Αλ Καπόνε εμφανιζόταν σίγουρος ότι θα κατάφερνε για ακόμη μία φορά να ξεφύγει από την τσιμπίδα; του νόμου. "Όταν τις προάλλες με παρέπεμψαν στη Δικαιοσύνη για φοροδιαφυγή, ήμουν στο τσακ να μπλέξω άσχημα. Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι αποπειράθηκαν να τα βρουν μαζί μου. Αν, λέει, δήλωνα ένοχος και έμπαινα κάνα δυο χρόνια στη φυλακή, θα απέσυραν τις κατηγορίες εναντίον μου. Προς στιγμή σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν προτιμότερο από το να περάσω μια χρονοβόρα και εξοντωτική δίκη. Παρ' όλα αυτά, προτού πω το ναι στη συμφωνία, κάποιος μου σφύριξε ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν έφεση και ότι θα κατάφερναν με διάφορα κόλπα να με κλείσουν πάνω από δέκα χρόνια στη φυλακή. Έτσι, αποφάσισα να φερθώ κι εγώ έξυπνα και δήλωσα αθώος".
Το αποτέλεσμα, φυσικά, έδειξε ότι δεν ήταν καθόλου έξυπνη η κίνηση του αυτή, καθώς του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 11 ετών, μεταφέρθηκε στις φυλακές Αλκατράζ και κλονίστηκε η υγεία του, ώστε αν και αποφυλακίστηκε πρόωρα, αποσύρθηκε και πέθανε απομονωμένος, τον Ιανουάριο του 1947.
Όλη η συνέντευξη του Αλ Καπόνε στο περιοδικό Liberty βρίσκεται στη διεύθυνση:
www.libertymagazine.com/icons_vanderbilt.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου