ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ (60 ετών) και ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίρχνερ (1950-2010) γεννήθηκαν σαν σήμερα.
25 Φεβρουαρίου γεννήθηκε και ο Τζορτζ Χάρισον (1943-2001), ο κιθαρίστας των Μπιτλς, ενώ γενέθλια έχει σήμερα και η Ελληνοκύπρια τραγουδίστρια Ευριδίκη, που γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1968.
25 Φεβρουαρίου γεννήθηκε και ο Τζορτζ Χάρισον (1943-2001), ο κιθαρίστας των Μπιτλς, ενώ γενέθλια έχει σήμερα και η Ελληνοκύπρια τραγουδίστρια Ευριδίκη, που γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1968.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Στο Κουβέιτ γιορτάζεται η εθνική γιορτή του μικρού αυτού εμιράτου. Αν και σήμερα οι Κουβεϊτιανοί γιορτάζουν την ανεξαρτησία της χώρας, που προηγουμένως ήταν βρετανικό προτεκτοράτο, τυπικά αυτό συνέβη στις 19 Ιουνίου (1961). Αντίθετα, σαν σήμερα το 1950 ενθρονίστηκε ο βασιλιάς Αμπντουλάχ, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην ανεξαρτησία, όπως και στον εκσυγχρονισμό του Κουβέιτ.
Σύμφωνα με το βουδιστικό ημερολόγιο, σήμερα είναι η πανσέληνος του τρίτου μήνα του σεληνιακού ημερολογίου, κι έτσι στην Ταϊλάνδη και στην Καμπότζη γιορτάζεται το Makha Bucha, μια από τις σημαντικότερες βουδιστικές γιορτές. Όπως πιστεύεται, μια μέρα σαν τη σημερινή, εννιά μήνες μετά τη Φώτιση του, ο Βούδας έκανε το πρώτο του κήρυγμα σε 1.250 μοναχούς, που τον επισκέφτηκαν ξαφνικά. Εξάλλου, 45 χρόνια αργότερα, την ίδια ημερολογιακή μέρα, ο Βούδας πραγματοποίησε το τελευταίο του κήρυγμα πετυχαίνοντας τη Νιρβάνα.
Εν τω μεταξύ, στη Σρι Λάνκα γιορτάζεται η Ημέρα Navam Pura Pasalosvaka Poya, που αναφέρεται στη συγκρότηση του πρώτου Βουδιστικού Συμβουλίου τρεις μήνες μετά το θάνατο του Βούδα, ενώ ορίστηκαν και δύο μαθητές του ως διάδοχοι.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - Ελλάδα:
Στις 25 Φεβρουαρίου 1883, και ώρα 10 το βράδυ, πέθανε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, ο οποίος διορίστηκε 10 φορές στο πρωθυπουργικό αξίωμα, αν και αθροιστικά δεν κυβέρνησε περισσότερα από 7.5 χρόνια. Ωστόσο, στη διάρκεαι της θητείας του αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και της Άρτας στο ελληνικό κράτος, χωρίς μάλιστα να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίματος, αν και στη συνέχεια επικρίθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους, επειδή τελικά η Ελλάδα πήρε λιγότερα απ' όσα της είχαν αρχικά υποσχεθεί οι Σύμμαχοι στο Συνέδριο του Βερολίνου.
Η κηδεία του Κουμουνδούρου πραγματοποιήθηκε στις 1 Μαρτίου, ήταν "μεγαλοπρεπής και επιβάλλουσα, αναμφιβόλως δε μοναδική από της ιδρύσεως του ελληνικού Κράτους" , σύμφωνα με την περιγραφή της εφημερίδας ΑΙΩΝ, ενώ το νεκρό πολιτικό συνόδεψαν περισσότεροι από 40.000 Αθηναίοι. Ανάμεσα στους επισήμους που εκφώνησαν επικηδείους ήταν και ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, πολιτικός αντίπαλος του εκλιπόντος, του οποίο έπλεξε το εγκώμιο:
"Ο βίος αυτού υπήρξε πάλη διηνεκής, διότι εθνικαί υπηρεσίαι αξιομνημόνευτοι εισί τα άθλα δεινών αγώνων, αλλ' ουδαμώς επηρεάσθη εξ αυτών το ιλαρόν του έθους και το ανεξίκακον του χαρακτήρος, αποκαλύπτοντα παρά την υπέροχον του Κουμουνδούρου διάνοιαν καρδίαν ευγενή. Εκ των προπεμπόντων δ' αυτόν σήμερον πλείστοι είνε οι κλαίοντες τον ευεργέτην, ουδέ εις δε εκ προαιρέσεως αδικηθείς
Πολύτιμον εθνικόν κτήμα ήτο η ύπαρξις του Κουμουνδούρου, είτε εν τη εξουσία παρέχοντος εις την πολιτείαν τον δεξιόν αυτού νουν, τους καρπούς πολυχρονίου πείρας και τας επ' αυτόν πεποιθήσεις των έσω και των έξω, είτε εκτός της εξουσίας συμπληρούντος εν τη αντιπολιτεύσει την κυβερνητικήν ενέργειαν και παρέχοντος την βεβαιότητα ομαλής και λυσιτελούς κυβερνητικής διαδοχής.....
Θάνατος τοιύτο καταλείπων κενόν επόμενον είναι να συνταράττη πάσαν ελληνικήν καρδίαν. Αλλ' αποθνήσκων ο Κουμουνδούρος δεν αφίνει όπισθεν αυτού μόνον δυσαναπλήρωτον κενόν, κληροδοτών και έργα, εις α θέλει αποδόσει δικαιοσύνην η ιστορία..... Η έννοια των παρ' αυτού πεπραγμένων θέλει τότε εκτυλιχθή ενδελεχής και το όνομα του Κουμουνδούρου θέλει ζήσει τετιμημένον εν ταις δέλτοις της εθνικής ημών παλιγγενεσίας".
Στις 25 Φεβρουαρίου 1898, ένα κομμένο χέρι, που μάλιστα "μούντζωνε" τους περαστικούς, καθώς είχε ανοιχτά δάκτυλα, ήταν το θέμα συζήτησης στην πρωτεύουσα εξάπτοντας τη φαντασία των κατοίκων της. Διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ:
"Χθες την εσπέραν κατά την οδόν Σοφοκλέους, προς το μέρος της Αγοράς, εργατικός τις εύρε ανθρωπίνην χείρα κεκομμένην από του καρπού. Η χειρ αύτη εξετασθείσα υπό επιστημόνων εθεωρήθη ανήκοσα πιθανώς εις άνθρωπον υγιή, όστις άγνωστον υπό τίνας εγκληματικάς ίσως περιστάσεις την απώλεσε. Παραδόξως η χειρ είνε τεταμένη με τους δακτύλους ανοικτούς κατά τρόπον εκφραστικώτατον".
Η λύση του μυστηρίου δόθηκε λίγες μέρες αργότερα. Στις 27 Φεβρουαρίου, η εφημερίδα ΚΑΙΡΟΙ εξηγούσε:
"Το κομμένο χέρι το ευρεθέν παρά την αγοράν κινδυνεύει να γείνει αφορμή συγγραφής ολοκλήρων μυθιστορημάτων. Το κομμένο αυτό χέρι είνε απλούστατα θύμα μιας εγχειρήσεως, όμοιον δ' αυτώ προ τινών ετών είχε ευρεθή εντός οικοπέδου τινός της οδού Καποδιστρίου και Τζαβέλα. Αν το κομμένο χέρι εγνώριζε όσα του έγραψαν, βεβαίως θα ήνοιγεν εκφραστικώς τους δακτύλους του".
Στις 25 Φεβρουαρίου 1935, στις 4.55΄ τα ξημερώματα, οι κάτοικοι του Ηρακλείου στην Κρήτη ξύπνησαν έντρομοι από ισχυρό σεισμό μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Οκτώ άτομα έχασαν συνολικά την ζωή τους, δεκάδες τραυματίστηκαν, ενώ εκατοντάδες σπίτια κατέρρευσαν ή υπέστησαν ζημιές στην ευρύτερη περιοχή - ακόμη και στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού. Πιο πολύ επλήγησαν τα χωριά Σκαλάνι, Αιτάνια, Βαθειά, Βάρβαροι, Γούβες, Γούρνες, Ανώπολις, Επισκοπή και Καινούριο Χωριό, που καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς, ενώ τα ίδια χωριά είχαν πληγεί και από προηγούμενους σεισμούς το 1926 και το 1929. Όπως ανέφεραν οι εφημερίδες της εποχής, οι περισσότεροι από τους σεισμόπληκτους αντιμετώπιζαν πλειστηριασμούς για ανεξόφλητα δάνεια, που τους είχαν χορηγηθεί μετά τις ζημιές που είχαν υποστεί οι περιουσίες εξ αιτίας των προηγούμενων σεισμών. Από τα χωριά αυτά, άλλωστε, προέρχονταν οι νεκροί και οι τραυματίες του τρομερού σεισμού, που έγινε αισθητός σ' ολόκληρη την Κρήτη.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1964 ανακοινώθηκε ότι η ταινία "Κόκκινα φανάρια" του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη ήταν μία από τις πέντε ταινίες που θα διεκδικούσαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας μαζί με το "8 1/2", το "Μαχαίρι στο λαιμό" από την Πολωνία, την ταινία "Λος Ταράντος" από την Ισπανία και την ιαπωνική ταινία "Δίδυμες αδελφές". Τελικά, το βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία "8 1/2" του Φεντερίκο Φελίνι.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1973 συνελήφθη ο Νίκος Κοεμτζής, ένας από τους διασημότερους βαρυποινίτες στα χρονικά της ελληνικής εγκληματολογίας, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία τριών ατόμων και τον τραυματισμό άλλων οκτώ για μια παραγγελιά στο κέντρο "Νεράιδα". Συγκεκριμένα, ο πρόσφατα αποφυλακισθείς Νίκος Κοεμτζής και ο αδερφός του Διονύσης ζήτησαν από τον βασικό τραγουδιστή του νυχτερινού κέντρου, Κωνσταντίνο Καρουσάκη, δύο τραγούδια, το ένα εκ των οποίων ήταν το "Βεργούλες και με δέρνουνε", που όμως δεν περιλαμβάνονταν στο ρεπερτόριο του Καρουσάκη. Αντίθετα, βγήκε στη σκηνή ένας άλλος τραγουδιστής του σχήματος, ο οποίος τραγούδησε το "Ο Χότζας βγήκε στο τζαμί" για χάρη των δύο αδερφών. Επειδή, όμως, ανέβηκαν να χορέψουν και άλλοι θαμώνες του νυχτερινού κέντρου, οι αδερφοί Κοεμτζή συνεπλάκησαν μαζί τους με αποτέλεσμα να γίνει αιματοκύλισμα.
Αρχικά, ο Κοεμτζής, που αργότερα θα υποστήριζε ότι το μυαλό του είχε θολώσει νομίζοντας ότι στη συμπλοκή που προηγήθηκε είχε σκοτωθεί ο αδερφός του, διέφυγε της σύλληψης. Όμως εντοπίστηκε την επόμενη μέρα, οπότε και συνελήφθη ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών στο κέντρο της Αθήνας. Όπως κατέθεσε λίγες μέρες αργότερα στους αστυνομικούς, προέβαλε αντίσταση επειδή ήθελε να αναγκάσει τους αστυνομικούς να τον σκοτώσουν, "μια και το εκτελεστικό απόσπασμα δεν το γλιτώνω. Ήθελα να πεθάνω όρθιος, όπως τα δέντρα. Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια και όχι στο κρεβάτι".
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - κόσμος:
Στις 25 Φεβρουαρίου 1948, ύστερα από τέσσερις μέρες αναταραχής, που προκλήθηκε από την παραίτηση των μη κομμουνιστών μελών του υπουργικού συμβουλίου, ορκίστηκε στην Τσεχοσλοβακία η πρώτη αμιγώς κομμουνιστική κυβέρνηση - με την εξαίρεση του υπουργού εξωτερικών Μάζαρικ, ο οποίος όμως βρέθηκε νεκρός ύστερα από δύο εβδομάδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις εκλογές του 1946, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας είχε έρθει πρώτο με ποσοστό 38%, ενώ συμμετείχε σε οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων, χωρίς να λείπουν οι εντάσεις, που άλλωστε προκάλεσαν την πολιτική κρίση και την τελική επικράτηση των Κομμουνιστών υπό την απειλή του εμφυλίου πολέμου.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1954 ανατράπηκε ο Αιγύπτιος πρόεδρος, στρατηγός Νεγκίμπ, ενώ νέος πρωθυπουργός - όχι πρόεδρος - ορίστηκε ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της αιγυπτιακής κυβέρνησης, αντισυνταγματάρχης Νάσσερ, γνωστός και ως "Τίγρις της Φαλούγκας" λόγω της δράσης του στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Ο Νάσσερ θα αναλάμβανε τυπικά το προεδρικό αξίωμα λίγους μήνες αργότερα, μέχρι και το θάνατο του στις 28 Σεπτεμβρίου 1970.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1883, και ώρα 10 το βράδυ, πέθανε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, ο οποίος διορίστηκε 10 φορές στο πρωθυπουργικό αξίωμα, αν και αθροιστικά δεν κυβέρνησε περισσότερα από 7.5 χρόνια. Ωστόσο, στη διάρκεαι της θητείας του αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και της Άρτας στο ελληνικό κράτος, χωρίς μάλιστα να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίματος, αν και στη συνέχεια επικρίθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους, επειδή τελικά η Ελλάδα πήρε λιγότερα απ' όσα της είχαν αρχικά υποσχεθεί οι Σύμμαχοι στο Συνέδριο του Βερολίνου.
Η κηδεία του Κουμουνδούρου πραγματοποιήθηκε στις 1 Μαρτίου, ήταν "μεγαλοπρεπής και επιβάλλουσα, αναμφιβόλως δε μοναδική από της ιδρύσεως του ελληνικού Κράτους" , σύμφωνα με την περιγραφή της εφημερίδας ΑΙΩΝ, ενώ το νεκρό πολιτικό συνόδεψαν περισσότεροι από 40.000 Αθηναίοι. Ανάμεσα στους επισήμους που εκφώνησαν επικηδείους ήταν και ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, πολιτικός αντίπαλος του εκλιπόντος, του οποίο έπλεξε το εγκώμιο:
"Ο βίος αυτού υπήρξε πάλη διηνεκής, διότι εθνικαί υπηρεσίαι αξιομνημόνευτοι εισί τα άθλα δεινών αγώνων, αλλ' ουδαμώς επηρεάσθη εξ αυτών το ιλαρόν του έθους και το ανεξίκακον του χαρακτήρος, αποκαλύπτοντα παρά την υπέροχον του Κουμουνδούρου διάνοιαν καρδίαν ευγενή. Εκ των προπεμπόντων δ' αυτόν σήμερον πλείστοι είνε οι κλαίοντες τον ευεργέτην, ουδέ εις δε εκ προαιρέσεως αδικηθείς
Πολύτιμον εθνικόν κτήμα ήτο η ύπαρξις του Κουμουνδούρου, είτε εν τη εξουσία παρέχοντος εις την πολιτείαν τον δεξιόν αυτού νουν, τους καρπούς πολυχρονίου πείρας και τας επ' αυτόν πεποιθήσεις των έσω και των έξω, είτε εκτός της εξουσίας συμπληρούντος εν τη αντιπολιτεύσει την κυβερνητικήν ενέργειαν και παρέχοντος την βεβαιότητα ομαλής και λυσιτελούς κυβερνητικής διαδοχής.....
Θάνατος τοιύτο καταλείπων κενόν επόμενον είναι να συνταράττη πάσαν ελληνικήν καρδίαν. Αλλ' αποθνήσκων ο Κουμουνδούρος δεν αφίνει όπισθεν αυτού μόνον δυσαναπλήρωτον κενόν, κληροδοτών και έργα, εις α θέλει αποδόσει δικαιοσύνην η ιστορία..... Η έννοια των παρ' αυτού πεπραγμένων θέλει τότε εκτυλιχθή ενδελεχής και το όνομα του Κουμουνδούρου θέλει ζήσει τετιμημένον εν ταις δέλτοις της εθνικής ημών παλιγγενεσίας".
Στις 25 Φεβρουαρίου 1898, ένα κομμένο χέρι, που μάλιστα "μούντζωνε" τους περαστικούς, καθώς είχε ανοιχτά δάκτυλα, ήταν το θέμα συζήτησης στην πρωτεύουσα εξάπτοντας τη φαντασία των κατοίκων της. Διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ:
"Χθες την εσπέραν κατά την οδόν Σοφοκλέους, προς το μέρος της Αγοράς, εργατικός τις εύρε ανθρωπίνην χείρα κεκομμένην από του καρπού. Η χειρ αύτη εξετασθείσα υπό επιστημόνων εθεωρήθη ανήκοσα πιθανώς εις άνθρωπον υγιή, όστις άγνωστον υπό τίνας εγκληματικάς ίσως περιστάσεις την απώλεσε. Παραδόξως η χειρ είνε τεταμένη με τους δακτύλους ανοικτούς κατά τρόπον εκφραστικώτατον".
Η λύση του μυστηρίου δόθηκε λίγες μέρες αργότερα. Στις 27 Φεβρουαρίου, η εφημερίδα ΚΑΙΡΟΙ εξηγούσε:
"Το κομμένο χέρι το ευρεθέν παρά την αγοράν κινδυνεύει να γείνει αφορμή συγγραφής ολοκλήρων μυθιστορημάτων. Το κομμένο αυτό χέρι είνε απλούστατα θύμα μιας εγχειρήσεως, όμοιον δ' αυτώ προ τινών ετών είχε ευρεθή εντός οικοπέδου τινός της οδού Καποδιστρίου και Τζαβέλα. Αν το κομμένο χέρι εγνώριζε όσα του έγραψαν, βεβαίως θα ήνοιγεν εκφραστικώς τους δακτύλους του".
Στις 25 Φεβρουαρίου 1964 ανακοινώθηκε ότι η ταινία "Κόκκινα φανάρια" του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη ήταν μία από τις πέντε ταινίες που θα διεκδικούσαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας μαζί με το "8 1/2", το "Μαχαίρι στο λαιμό" από την Πολωνία, την ταινία "Λος Ταράντος" από την Ισπανία και την ιαπωνική ταινία "Δίδυμες αδελφές". Τελικά, το βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία "8 1/2" του Φεντερίκο Φελίνι.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1973 συνελήφθη ο Νίκος Κοεμτζής, ένας από τους διασημότερους βαρυποινίτες στα χρονικά της ελληνικής εγκληματολογίας, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία τριών ατόμων και τον τραυματισμό άλλων οκτώ για μια παραγγελιά στο κέντρο "Νεράιδα". Συγκεκριμένα, ο πρόσφατα αποφυλακισθείς Νίκος Κοεμτζής και ο αδερφός του Διονύσης ζήτησαν από τον βασικό τραγουδιστή του νυχτερινού κέντρου, Κωνσταντίνο Καρουσάκη, δύο τραγούδια, το ένα εκ των οποίων ήταν το "Βεργούλες και με δέρνουνε", που όμως δεν περιλαμβάνονταν στο ρεπερτόριο του Καρουσάκη. Αντίθετα, βγήκε στη σκηνή ένας άλλος τραγουδιστής του σχήματος, ο οποίος τραγούδησε το "Ο Χότζας βγήκε στο τζαμί" για χάρη των δύο αδερφών. Επειδή, όμως, ανέβηκαν να χορέψουν και άλλοι θαμώνες του νυχτερινού κέντρου, οι αδερφοί Κοεμτζή συνεπλάκησαν μαζί τους με αποτέλεσμα να γίνει αιματοκύλισμα.
Αρχικά, ο Κοεμτζής, που αργότερα θα υποστήριζε ότι το μυαλό του είχε θολώσει νομίζοντας ότι στη συμπλοκή που προηγήθηκε είχε σκοτωθεί ο αδερφός του, διέφυγε της σύλληψης. Όμως εντοπίστηκε την επόμενη μέρα, οπότε και συνελήφθη ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών στο κέντρο της Αθήνας. Όπως κατέθεσε λίγες μέρες αργότερα στους αστυνομικούς, προέβαλε αντίσταση επειδή ήθελε να αναγκάσει τους αστυνομικούς να τον σκοτώσουν, "μια και το εκτελεστικό απόσπασμα δεν το γλιτώνω. Ήθελα να πεθάνω όρθιος, όπως τα δέντρα. Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια και όχι στο κρεβάτι".
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - κόσμος:
Στις 25 Φεβρουαρίου 1948, ύστερα από τέσσερις μέρες αναταραχής, που προκλήθηκε από την παραίτηση των μη κομμουνιστών μελών του υπουργικού συμβουλίου, ορκίστηκε στην Τσεχοσλοβακία η πρώτη αμιγώς κομμουνιστική κυβέρνηση - με την εξαίρεση του υπουργού εξωτερικών Μάζαρικ, ο οποίος όμως βρέθηκε νεκρός ύστερα από δύο εβδομάδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις εκλογές του 1946, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας είχε έρθει πρώτο με ποσοστό 38%, ενώ συμμετείχε σε οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων, χωρίς να λείπουν οι εντάσεις, που άλλωστε προκάλεσαν την πολιτική κρίση και την τελική επικράτηση των Κομμουνιστών υπό την απειλή του εμφυλίου πολέμου.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1954 ανατράπηκε ο Αιγύπτιος πρόεδρος, στρατηγός Νεγκίμπ, ενώ νέος πρωθυπουργός - όχι πρόεδρος - ορίστηκε ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της αιγυπτιακής κυβέρνησης, αντισυνταγματάρχης Νάσσερ, γνωστός και ως "Τίγρις της Φαλούγκας" λόγω της δράσης του στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Ο Νάσσερ θα αναλάμβανε τυπικά το προεδρικό αξίωμα λίγους μήνες αργότερα, μέχρι και το θάνατο του στις 28 Σεπτεμβρίου 1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου