ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Η πιο εμβληματική προσωπικότητα που γεννήθηκε σαν σήμερα είναι η Αμερικανίδα συγγραφέας και ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων της αφρο-αμερικανικής κοινότητας, η Μάγια Αγγέλου - σήμερα 85 ετών. Ήταν από τις πρώτες γυναίκες που αψήφησε τον κοινωνικό ρατσισμό της εποχής και παντρεύτηκε έναν λευκό - το επίθετο με το οποίο έγινε γνωστή είναι του πρώην συζύγου της, Αναστάσιου Αγγέλου - ενώ προκάλεσε αίσθηση με το πρώτο της (αυτοβιογραφικό) βιβλίο "I Know Why The Caged Bird Sings", που εκδόθηκε το 1961.
Σημαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες που σήμερα έχουν γενέθλια είναι ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (68), πρωταγωνιστής των γεγονότων του Μάη του '68 στη Γαλλία, και ο ηγέτης των Κούρφων μαχητών του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν (65).
Σαν σήμερα γεννήθηκαν δύο διεθνώς καταξιωμένοι σκηνοθέτες, ο Αντρέι Ταρκόφσκι (1932-1986) και ο Άκι Καουρισμάκι, 56 ετών. Επίσης, 4 Απριλίου γεννήθηκαν οι ηθοποιοί Άντονι Πέρκινς (1932-1992), Χιθ Λέτζερ (1979-2008) και Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ (48 ετών).
Τέλος, άλλα γνωστά πρόσωπα που έχουν σήμερα γενέθλια είναι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Γιώργος Αμανατίδης (43) και η πρώην Μις Ελλάς και Μις Κόσμος 1996, Ειρήνη Σκλήβα, που γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1978.
Σημαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες που σήμερα έχουν γενέθλια είναι ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (68), πρωταγωνιστής των γεγονότων του Μάη του '68 στη Γαλλία, και ο ηγέτης των Κούρφων μαχητών του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν (65).
Σαν σήμερα γεννήθηκαν δύο διεθνώς καταξιωμένοι σκηνοθέτες, ο Αντρέι Ταρκόφσκι (1932-1986) και ο Άκι Καουρισμάκι, 56 ετών. Επίσης, 4 Απριλίου γεννήθηκαν οι ηθοποιοί Άντονι Πέρκινς (1932-1992), Χιθ Λέτζερ (1979-2008) και Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ (48 ετών).
Τέλος, άλλα γνωστά πρόσωπα που έχουν σήμερα γενέθλια είναι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Γιώργος Αμανατίδης (43) και η πρώην Μις Ελλάς και Μις Κόσμος 1996, Ειρήνη Σκλήβα, που γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1978.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Εκατόν πέντε μέρες μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, στην Κίνα, στην Ταϊβάν και στη Βόρειο Κορέα είναι η Ημέρα Σκουπίσματος των Τάφων, που σηματοδοτεί την έκφραση σεβασμού στους προγόνους. Οι άνθρωποι επισκέπτονται τους τάφους, τους οποίους και περιποιούνται ή αφήνουν λουλούδια, φυτεύουν ιτιές και πετούν χαρταετούς, ένα αγαπημένο έθιμο των Κινέζων. Εξάλλου, ειδικά στην Ταϊβάν σήμερα είναι και η Γιορτή των Παιδιών, αλλά και των Γυναικών.
Στη Σενεγάλη γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Σαν σήμερα, το 1960, το πρώην γαλλικό Σουδάν έγινε ανεξάρτητο με την επωνυμία Ομοσπονδία του Μάλι, στην οποία περιλαμβανόταν και η σημερινή Σενεγάλη, που θα αποκτούσε πλήρη ανεξαρτησία ύστερα από τεσσεράμισι μήνες (20.08.1960).
Στη Σενεγάλη γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Σαν σήμερα, το 1960, το πρώην γαλλικό Σουδάν έγινε ανεξάρτητο με την επωνυμία Ομοσπονδία του Μάλι, στην οποία περιλαμβανόταν και η σημερινή Σενεγάλη, που θα αποκτούσε πλήρη ανεξαρτησία ύστερα από τεσσεράμισι μήνες (20.08.1960).
Στην Αγκόλα γιορτάζεται η Ημέρα της Ειρήνης, δηλαδή η επέτειος από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που μάστιζε τη χώρα από το 1975 (λίγο μετά την ανεξαρτησία της χώρας) έως το 2002, οπότε υπογράφτηκαν οι ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών. Έκτοτε, η πρόοδος της χώρας είναι σημαντικότατη, σε βαθμό να αποτελεί τόπο προορισμού των πρώην αποικιοκρατών Πορτογάλων.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 4 Απριλίου 1913 συνέβη το πρώτο δυστύχημα της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, με θύματα τον Εμμανουήλ Αργυρόπουλο, που ήταν και ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος, και τον ποιητή και πολιτικό, Κωνσταντίνο Μάνο. Το δυστύχημα συνέβη λίγο μετά τις 9 το πρωί στην περιοχή του Λαγκαδά, οπότε το αεροπλάνο κατέπεσε από υψόμετρο 500-600 μέτρων "λόγω των σχηματιζομένων αντιθέτων ρευμάτων".
[Βλ. σχετικά: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ (Η πρώτη πτήση και το πρώτο δυστύχημα της πολεμικής αεροπορίας)]
Στις 4 Απριλίου 1968, η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ έγραψε ιστορία ως η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτούσε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αυτό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης νικώντας τη Σλάβια Πράγας με 89-82 στο Παναθηναϊκό στάδιο. Η ελληνική ομάδα ήταν μπροστά στο σκορ σ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης και η νίκη της ήταν δίκαιη. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν με τη φανέλα της ΑΕΚ στο συγκεκριμένο, ιστορικό αγώνα ήταν οι: Αμερικάνος (32 π.), Βασιλειάδης (12 π.), Ζούπας (10 π.), Τρόντζος (22 π.), Λαρεντζάκης (6 π.), Τσάβας (3 π.) και Χρηστέας (4 π.).
Την ίδια μέρα, 4 Απριλίου 1968, ολόκληρος ο πλανήτης συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ τζούνιορ στο Μέμφις του Τενεσί. Ο Κινγκ είχε επισκεφθεί την πόλη για να συμπαρασταθεί στους απεργούς οδοκαθαριστές του Μέφις διοργανώνοντας πορεία διαμαρτυρίας. Βρισκόταν στο μπαλκόνι του δωματίου του, στο ξενοδοχείο όπου διέμενε, όταν δέχτηκε τους μοιραίους πυροβολισμούς από τον Τζέιμ Έρλ Ρέι στις 6 το απόγευμα (τοπική ώρα), ενώ μία περίπου ώρα αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Ο δράστης, που ήταν δραπέτης των φυλακών του Μιζούρι έχοντας καταδικαστεί για απάτες, συνελήφθη δυο μήνες αργότερα στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου. Αν και αρχικά ομολόγησε την ενοχή του, στη συνέχεια αναίρεσε την παραδοχή αυτή. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 100 ετών, ενώ πέθανε στη φυλακή τον Απρίλιο του 1998. Ήταν, όμως, αυτός ο δράστης ή ενήργησε όντως μόνος του,όταν όλοι γνώριζαν ότι ο Κινγκ αποτελούσε στόχο των ακροδεξιών; Όπως συμβαίνει συνήθως σε δολοφονίες τόσο σημαντικών προσώπων, τα ερωτήματα είναι περισσότερα από τις απαντήσεις και δύσκολα θα λυθούν οι απορίες.
[Βλ. σχετικά: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: "ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ..."]
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και έχουμε ξεχάσει πως οι πρόγονοι μας, στις αρχές του 20ου αιώνα, έφευγαν μαζικά μετανάστες στο Νέο Κόσμο πέφτοντας συχνά θύμα επιτήδειων λαθρεμπόρων. Πριν κρίνουμε τους λαθρομετανάστες που έρχονται στη χώρα μας, ας έχουμε υπόψη μας το παρακάτω ρεπορτάζ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καιροί" στις 4 Απριλίου 1907 για "Τα παθήματα υπερτετρακοσίων μεταναστών".
"Από της προχθεσινής νυκτός ευρίσκονται εις τον Πειραιά επιστρέψαντες εκ Νεαπόλεως, όπου είχον αποσταλή διά να μεταφορτωθώσιν εκείθεν εις άλλα οιαδήποτε ατμόπλοια και νε μεταφερθώσιν εις Αμερικήν υπετριακόσιοι μετανάσται, Έλληνες πολίται και υπήκοοι οι πλείστοι, από την Εύβοιαν, από την Θεσσαλίαν και από αυτήν την Μακεδονίαν. Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι, αφού εταλαιπωρήθησαν κατά το ταξείδιον και υπέστησαν τα πάνδεινα επί ημέρας πολλάς εν Νεαπόλει, αναμένοντες ευκαιρίαν και ατμόπλοιον όπως επιβιβασθούν δι' Αμερικήν, μη ευρίσκοντες ουδαμού προστασίαν και απαυδήσαντες, ηναγκάσθησαν να επανέλθουν, και τούτους μετά δύο ή τρεις ημέρας θα ακολουθήσουν άλλοι, υπό αυτάς τας περιστάσεις επανερχόμενοι. Η αθλιότης εις την οποίαν περιήλθον εμπνέει οίκτον, αλλά η κατάστασις των εν γένει και αι κακουχίαι των και οι εξευτελισμοί των ως ανθρώπων και ως πολιτών Ελλήνων, προκαλούν ζωηράν την αγανάκτησιν κατά των υπευθύνων διά τα παθήματά των"
Η εφημερίδα μετέφερε και την περιγραφή των ίδιων των μεταναστών: "Εμείς επήραμε εισιτήρια εις τας Αθήνας, από ένα μεσίτην μεταναστευτικού γραφείου Κοκοτάκην ονομαζόμενον. είμεθα καμμιά δεκαπενταριά συμπατριώται και επλήρωσεν έκαστος από 310 δραχμάς διά να πάη μέχρι Σικάγου. Όταν επλησίαζον οι ημέρες που θα εφεύγαμε, ο Κοκοτάκης αυτός, ο οποίος δεν αντιπροσωπεύει καμμίαν εταιρίαν... μας μετεπώλησεν.... Με αυτάς τας υποσχέσεις εφύγαμε απ' εδώ.. με άλλους μετανάστας πεντακοσίους σχεδόν. Έως την Νεάπολην επήγαμε με μίαν κατάστασιν υποφερτήν. Όταν εφθάσαμεν εκεί, μας ωδήγησεν ο άνθρωπός του, εκατόν μετανάστας, εις ένα βρωμερότατο ξενώνα των συνοικιών. Εκεί, ενώ εις ένα δωμάτιον υπήρχαν δέκα κρεββάτια, έπρεπε να κοιμώμεθα και οι εκατόν. Εμοιράσαμε τα σκεπάσματα και έτσι έπεσεν εις έκαστον από ένα ελαφρότατον. Εκεί εμείναμε βασανιζόμενοι από χίλια δύο κακά επί ημέρας πολλάς. Καθ' εκάστην επηγαίναμεν από τον ξενώνα εις το πρακτορείον διά να ερωτώμεν πότε θα έλθη το βαπόρι που επεριμέναμε διά να μας μεταφέρη εις Αμερικήν.... Από αναβολής εις άλλην επερνούσαν οι ημέρες και δεν εφεύγαμε. Βαπόρι πουθενά. Οι Ιταλοί, οι άλλοι Ευρωπαίοι μετανάσται έφευγαν. Εμείς εμέναμε και όχι μόνον αυτό, αλλά και εβασανιζόμεθα όπως εμέναμε. Τέλος πάντων μίαν ημέραν απηυδήσαμε. Επήγαμε εις τον πρόξενό μας, ο οποίος μας συνεβούλευσε να γυρίσωμε πίσω στην Ελλάδα, διότι δεν υπήρχεν ελπίς να φύγωμε ποτέ απ' εκεί. Εδώσαμε στον πρόξενο από μία λίρα αγγλική διά τους ναύλους μας από Νεαπόλεως μέχρι Πειραιώς και αυτός εφρόντισε να μας βγάλη εισιτήρια και να μας στείλη πίσω εδώ. Έμειναν όμως ακόμη εις την Νεάπολιν 600 περίπου, οι οποίοι ευρίσκονται εις απογοήτευσιν....."
[Βλ. σχετικά: "Γιατί εκπλήσσεσαι Ελλάδα; Φεύγουν γιατί δεν είσαι ικανή να τους κρατήσεις"! Ένα κείμενο του Ζαχαρία Παπαντωνίου για τους Έλληνες μετανάστες από το 1907.]
Στις 4 Απριλίου 1928, μέσα σ' ένα τελείως διαφορετικό κλίμα ευμάρειας, η εφημερίδα "Πατρίς" διαπίστωνε ότι "Ο χορός δεν είναι της μόδας!".
"Ο χορός υφίσταται αυτήν την στιγμήν μεγάλην κατάπτωσιν", έγραφε η εφημερίδα στη "Στήλη των Κυριών". "Κατά την πρώτην μεταπολεμικήν εποχήν εσημειώθη μία αληθινή φρενίτις εις τα ντάνσιγκ, τα μοψά ιδιωτικά μέγαρα και τα άλλα κοσμικά κέντρα. Οι κάτοικοι του Λονδίνου, του Βερολίνου, των Παρισίων εχόρευαν από το πρωί έως το βράδυ και από το βράδυ έως το πρωί. Δεν υστερούσαν εις χορευτικήν κίνησιν οι κάτοικοι των άλλων μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής....
Τώρα από όλας τας πρωτευούσας και τας μεγάλας πόλεις μας έρχεται ένα περίεργον άγγελμα: ο χορός δεν είνε πλέον της μόδας! Φαίνεται ότι οι άνθρωποι κουράζονται εύκολα: επήλθε ο κόρος ή πρόκειται περί προσωρινής... ανακωχής; Το γεγονός είνε ότι μία κυρία που προσκαλείται σήμερα να χορεύση, κάμνει έναν μικρόν μορφασμόν αηδίας. "Όχι δεν χορεύω. Ο χορός δε με αηδιάζει...." Είναι η συνήθης φράσις που θα ακούση ο χορευτής, ο οποίος αγνοεί ακόμη την εξέλιξιν της μόδας".
Στις 4 Απριλίου 1913 συνέβη το πρώτο δυστύχημα της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, με θύματα τον Εμμανουήλ Αργυρόπουλο, που ήταν και ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος, και τον ποιητή και πολιτικό, Κωνσταντίνο Μάνο. Το δυστύχημα συνέβη λίγο μετά τις 9 το πρωί στην περιοχή του Λαγκαδά, οπότε το αεροπλάνο κατέπεσε από υψόμετρο 500-600 μέτρων "λόγω των σχηματιζομένων αντιθέτων ρευμάτων".
[Βλ. σχετικά: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ (Η πρώτη πτήση και το πρώτο δυστύχημα της πολεμικής αεροπορίας)]
Στις 4 Απριλίου 1968, η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ έγραψε ιστορία ως η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτούσε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αυτό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης νικώντας τη Σλάβια Πράγας με 89-82 στο Παναθηναϊκό στάδιο. Η ελληνική ομάδα ήταν μπροστά στο σκορ σ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης και η νίκη της ήταν δίκαιη. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν με τη φανέλα της ΑΕΚ στο συγκεκριμένο, ιστορικό αγώνα ήταν οι: Αμερικάνος (32 π.), Βασιλειάδης (12 π.), Ζούπας (10 π.), Τρόντζος (22 π.), Λαρεντζάκης (6 π.), Τσάβας (3 π.) και Χρηστέας (4 π.).
Την ίδια μέρα, 4 Απριλίου 1968, ολόκληρος ο πλανήτης συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ τζούνιορ στο Μέμφις του Τενεσί. Ο Κινγκ είχε επισκεφθεί την πόλη για να συμπαρασταθεί στους απεργούς οδοκαθαριστές του Μέφις διοργανώνοντας πορεία διαμαρτυρίας. Βρισκόταν στο μπαλκόνι του δωματίου του, στο ξενοδοχείο όπου διέμενε, όταν δέχτηκε τους μοιραίους πυροβολισμούς από τον Τζέιμ Έρλ Ρέι στις 6 το απόγευμα (τοπική ώρα), ενώ μία περίπου ώρα αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Ο δράστης, που ήταν δραπέτης των φυλακών του Μιζούρι έχοντας καταδικαστεί για απάτες, συνελήφθη δυο μήνες αργότερα στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου. Αν και αρχικά ομολόγησε την ενοχή του, στη συνέχεια αναίρεσε την παραδοχή αυτή. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 100 ετών, ενώ πέθανε στη φυλακή τον Απρίλιο του 1998. Ήταν, όμως, αυτός ο δράστης ή ενήργησε όντως μόνος του,όταν όλοι γνώριζαν ότι ο Κινγκ αποτελούσε στόχο των ακροδεξιών; Όπως συμβαίνει συνήθως σε δολοφονίες τόσο σημαντικών προσώπων, τα ερωτήματα είναι περισσότερα από τις απαντήσεις και δύσκολα θα λυθούν οι απορίες.
[Βλ. σχετικά: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: "ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ..."]
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και έχουμε ξεχάσει πως οι πρόγονοι μας, στις αρχές του 20ου αιώνα, έφευγαν μαζικά μετανάστες στο Νέο Κόσμο πέφτοντας συχνά θύμα επιτήδειων λαθρεμπόρων. Πριν κρίνουμε τους λαθρομετανάστες που έρχονται στη χώρα μας, ας έχουμε υπόψη μας το παρακάτω ρεπορτάζ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καιροί" στις 4 Απριλίου 1907 για "Τα παθήματα υπερτετρακοσίων μεταναστών".
"Από της προχθεσινής νυκτός ευρίσκονται εις τον Πειραιά επιστρέψαντες εκ Νεαπόλεως, όπου είχον αποσταλή διά να μεταφορτωθώσιν εκείθεν εις άλλα οιαδήποτε ατμόπλοια και νε μεταφερθώσιν εις Αμερικήν υπετριακόσιοι μετανάσται, Έλληνες πολίται και υπήκοοι οι πλείστοι, από την Εύβοιαν, από την Θεσσαλίαν και από αυτήν την Μακεδονίαν. Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι, αφού εταλαιπωρήθησαν κατά το ταξείδιον και υπέστησαν τα πάνδεινα επί ημέρας πολλάς εν Νεαπόλει, αναμένοντες ευκαιρίαν και ατμόπλοιον όπως επιβιβασθούν δι' Αμερικήν, μη ευρίσκοντες ουδαμού προστασίαν και απαυδήσαντες, ηναγκάσθησαν να επανέλθουν, και τούτους μετά δύο ή τρεις ημέρας θα ακολουθήσουν άλλοι, υπό αυτάς τας περιστάσεις επανερχόμενοι. Η αθλιότης εις την οποίαν περιήλθον εμπνέει οίκτον, αλλά η κατάστασις των εν γένει και αι κακουχίαι των και οι εξευτελισμοί των ως ανθρώπων και ως πολιτών Ελλήνων, προκαλούν ζωηράν την αγανάκτησιν κατά των υπευθύνων διά τα παθήματά των"
Η εφημερίδα μετέφερε και την περιγραφή των ίδιων των μεταναστών: "Εμείς επήραμε εισιτήρια εις τας Αθήνας, από ένα μεσίτην μεταναστευτικού γραφείου Κοκοτάκην ονομαζόμενον. είμεθα καμμιά δεκαπενταριά συμπατριώται και επλήρωσεν έκαστος από 310 δραχμάς διά να πάη μέχρι Σικάγου. Όταν επλησίαζον οι ημέρες που θα εφεύγαμε, ο Κοκοτάκης αυτός, ο οποίος δεν αντιπροσωπεύει καμμίαν εταιρίαν... μας μετεπώλησεν.... Με αυτάς τας υποσχέσεις εφύγαμε απ' εδώ.. με άλλους μετανάστας πεντακοσίους σχεδόν. Έως την Νεάπολην επήγαμε με μίαν κατάστασιν υποφερτήν. Όταν εφθάσαμεν εκεί, μας ωδήγησεν ο άνθρωπός του, εκατόν μετανάστας, εις ένα βρωμερότατο ξενώνα των συνοικιών. Εκεί, ενώ εις ένα δωμάτιον υπήρχαν δέκα κρεββάτια, έπρεπε να κοιμώμεθα και οι εκατόν. Εμοιράσαμε τα σκεπάσματα και έτσι έπεσεν εις έκαστον από ένα ελαφρότατον. Εκεί εμείναμε βασανιζόμενοι από χίλια δύο κακά επί ημέρας πολλάς. Καθ' εκάστην επηγαίναμεν από τον ξενώνα εις το πρακτορείον διά να ερωτώμεν πότε θα έλθη το βαπόρι που επεριμέναμε διά να μας μεταφέρη εις Αμερικήν.... Από αναβολής εις άλλην επερνούσαν οι ημέρες και δεν εφεύγαμε. Βαπόρι πουθενά. Οι Ιταλοί, οι άλλοι Ευρωπαίοι μετανάσται έφευγαν. Εμείς εμέναμε και όχι μόνον αυτό, αλλά και εβασανιζόμεθα όπως εμέναμε. Τέλος πάντων μίαν ημέραν απηυδήσαμε. Επήγαμε εις τον πρόξενό μας, ο οποίος μας συνεβούλευσε να γυρίσωμε πίσω στην Ελλάδα, διότι δεν υπήρχεν ελπίς να φύγωμε ποτέ απ' εκεί. Εδώσαμε στον πρόξενο από μία λίρα αγγλική διά τους ναύλους μας από Νεαπόλεως μέχρι Πειραιώς και αυτός εφρόντισε να μας βγάλη εισιτήρια και να μας στείλη πίσω εδώ. Έμειναν όμως ακόμη εις την Νεάπολιν 600 περίπου, οι οποίοι ευρίσκονται εις απογοήτευσιν....."
[Βλ. σχετικά: "Γιατί εκπλήσσεσαι Ελλάδα; Φεύγουν γιατί δεν είσαι ικανή να τους κρατήσεις"! Ένα κείμενο του Ζαχαρία Παπαντωνίου για τους Έλληνες μετανάστες από το 1907.]
Στις 4 Απριλίου 1928, μέσα σ' ένα τελείως διαφορετικό κλίμα ευμάρειας, η εφημερίδα "Πατρίς" διαπίστωνε ότι "Ο χορός δεν είναι της μόδας!".
"Ο χορός υφίσταται αυτήν την στιγμήν μεγάλην κατάπτωσιν", έγραφε η εφημερίδα στη "Στήλη των Κυριών". "Κατά την πρώτην μεταπολεμικήν εποχήν εσημειώθη μία αληθινή φρενίτις εις τα ντάνσιγκ, τα μοψά ιδιωτικά μέγαρα και τα άλλα κοσμικά κέντρα. Οι κάτοικοι του Λονδίνου, του Βερολίνου, των Παρισίων εχόρευαν από το πρωί έως το βράδυ και από το βράδυ έως το πρωί. Δεν υστερούσαν εις χορευτικήν κίνησιν οι κάτοικοι των άλλων μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής....
Τώρα από όλας τας πρωτευούσας και τας μεγάλας πόλεις μας έρχεται ένα περίεργον άγγελμα: ο χορός δεν είνε πλέον της μόδας! Φαίνεται ότι οι άνθρωποι κουράζονται εύκολα: επήλθε ο κόρος ή πρόκειται περί προσωρινής... ανακωχής; Το γεγονός είνε ότι μία κυρία που προσκαλείται σήμερα να χορεύση, κάμνει έναν μικρόν μορφασμόν αηδίας. "Όχι δεν χορεύω. Ο χορός δε με αηδιάζει...." Είναι η συνήθης φράσις που θα ακούση ο χορευτής, ο οποίος αγνοεί ακόμη την εξέλιξιν της μόδας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου