ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι γεννήθηκαν σαν σήμερα: από τον εθνικό ήρωα των Αλβανών, Γκιέργκι Καστριότι ή Σκεντέρμπεη (1405-1468) και τον Μοτιλάλ Νεχρού (1861-1931), έναν από τους στενότερους συνεργάτες του Μαχάτμα Γκάντι στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ινδίας, μέχρι τον αμφιλεγόμενο ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης, Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο (1758-1794).
Δύο χημικοί βραβευμένοι με Νόμπελ γεννήθηκαν στις 6 Μαΐου, ο γάλλος Βικτόρ Γκρινιάρ (1871-1935, Νόμπελ Χημείας 1912 για την ανακάλυψη του ομώνυμου αντιδραστήρα) και ο αμερικανός Πολ Λότερμπουρ (1929-2007, Νόμπελ Ιατρικής 2003 από κοινού με τον σερ Πίτερ Μάνσφιλντ "για τις ανακαλύψεις τους στον τομέα της μαγνητικής τομογραφίας").
Αλλά και ο "πατέρας της ψυχανάλυσης" Σίγκμουντ Φρόιντ (1856-1939), ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Όρσον Ουέλς (1915-1985), ο "Λατίνος εραστής" Ροδόλφος Βαλεντίνο (1895-1926), αλλά και ο συνιδρυτής της γερμανικής τρομοκρατικής οργάνωσης "Φράξια Ερυθρός Στρατός" (RAF), Αντρέας Μπάαντερ (1943-1977) γεννήθηκαν επίσης στις 6 Μαΐου.
Τέλος, τα γενέθλια τους γιορτάζουν σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ (60 ετών), η πρώην υπουργός και δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη (59), ο ηθοποιός Λάκης Λαζόπουλος (57), ο Τζορτζ Κλούνεϊ (52), αλλά και ο μπασκετμπολίστας του Παναθηναϊκού, Δημήτρης Διαμαντίδης, ο οποίος γεννήθηκε στην Καστοριά στις 6 Μαΐου 1980.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Στη Βουλγαρία, εκτός από τη δεύτερη μέρα του Πάσχα γιορτάζεται και η Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, προστάτης των οποίων θεωρείται ο άγιος Γεώργιος.
Στην Αίγυπτο, η δεύτερη μέρα του Ορθόδοξου (Κοπτικού) Χριστιανικού Πάσχα ονομάζεται Sham el-Nessim και συμβολίζει την έναρξη της άνοιξης, μια γιορτή τόσο των Χριστιανών όσο και των Μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας.
Η Ημέρα των Μαρτύρων τιμάται σήμερα στη μαρτυρική Συρία, με αφορμή την επέτειο από τον απαγχονισμό 21 Αράβων διανοουμένων το 1916 από αξιωματούχους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. (Το ίδιο γεγονός τιμάται ως εθνική επέτειος και στο Λίβανο στις 5 Μαΐου.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 6 Μαΐου 1889 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Πύργου του Άιφελ στο Παρίσι με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης για τα εκατό χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, μόνο που ο πύργος.... δεν ήταν έτοιμος, καθώς δεν είχαν ολοκληρωθεί τα ασανσέρ. Οι πρώτοι επισκέπτες του πύργου ήταν μια ομάδα πενήντα ατόμων, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, που ανέβηκαν στην κορυφή του πύργου με τις σκάλες!
Η ελληνική "Εφημερίς" έγραφε (01.05.1889, π.η.) με σκωπτική διάθεση: "Μεγάλη λύπη διά τους προσκεκλημένους των εγκαινίων της Εκθέσεως. Να μην είνε έτοιμοι την 6 Μαΐου οι μηχανικοί υψιελάται (ascenseurs) του πύργου Άιφφελ!! Παρηγορηθείτε αγναί καρδίαι! Η ημέρα της αναλήψεως σας δεν είνε μακράν. Την 15 Μαΐου, εννέα δηλαδή ημέρας μετά τα εγκαίνια της Εκθέσεως, ο πύργος του Άιφφελ θα είνε συμπεπληρωμένος και κατά το σπουδαίον τούτο μέρος της υπάρξεως του. Την ημέραν ταύτην νέα εγκαίνια του πύργου θα τελεσθώσιν, όστις τω όντι αποτελεί εν τη Παγκοσμίω Εκθέσει ιδιαίτερον ον, φαντασματικόν γίγαντα, ή φύλακα δράκοντα, καταγωγής όμως όχι μυθολογικής, αλλά επιστημονικής".
Την επόμενη μέρα (02.05.1889, π.η.), η ίδια εφημερίδα περιέγραφε από τα εγκαίνια του πύργου, ενώ ισχυριζόταν ότι συντάκτης της είχε ανεβεί στην κορυφή και μετέφερε τις εντυπώσεις του από το πρωτοφανές αρχιτεκτονικό οικοδόμημα:
"Άλλη εκπυρσοκρότησις και ιδού καταπαύουσι τα ύδατα διά μιας όπως επαναρχίσωσι μετ' ολίγον και πάλιν, ο δε πύργος Άιφφελ απερυθρούται ολόφωτος διά πυροτεχνήματος, ομοιάζων γλώσσαν φωτός ουτανομήκη. Όλων τα βλέμματα στρέφονται προς τν θεώρητον ταύτην στήλην πυρός.
- Voici l' embrasement general, αναφωνεί κομψή παρισινή εν εκστάσει προ της αναφλέξεως του Πύργου.
- Desiriez-vous peut-etre qu'il soit l' embrassement general? ερωτά με χαιρέκακον τόνον ο παρά το πλευρόν της δανδής, ενώ η αναφωνήσασα, μη δυναμένη να κρατήση τον γέλωτα, στρέφει τα νώτα προς τον αυθάδη.
Οι υψηλάται του πύργου γνωρίζουσιν ήδη οι αναγνώσται ημών ότι δεν είνε εισέτι έτοιμοι. Ουχ ήττον πεντηκοντάς περίπου προσώπων, εν οις πλεονάζουσιν οι εφημεριδογράφοι, έλαβε το προνόμιον κατά την νύκτα ταύτην να ανέλθη επί του Πύργου διά της κλίμακος. Ηυτυχήσαμεν να συγκαταλεχθώμεν μεταξύ των προνομιούχων τούτων. Αλλά πώς να περιγράψωμεν το θέαμα των Παρισίων εν φωταψία διορωμένη από του ύψους 300 μέτρων; Η εντύπωσις είνε αδύνατον να εκφρασθή επακριβώς. Οι Παρίσιοι εκτείνονται εις μάζαν σκοτεινήν και ζώσαν. Αλλ' επί του πίνακος τούτου εκθρώσκει λεγεών φωτεινών σημείων. Η αρχτεικτονική των κυριωτέρων κτιρίων και μνημείων διακρίνεται από του ύψους του κατά τας φωτεινάς αυτών γραμμάς. Η Θριαμβευτική Αψίς, το μέγαρον των Απομάχων, το σχέδιον των πλατειών και των κήπων της Opera και ιδίως του ναού του αγίου Αυγουστίνου. Αλλά το θαυμασιώτερον η καμπή του Σηκουάνα πυριφλεγής θεωρουμένη από του Πύργου...."
Στις 6 Μαΐου 1932, γύρω στις 3 και μισή το μεσημέρι (τοπική ώρα), ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Πολ Ντουμέρ, δέχθηκε δολοφονική επίθεση κατά την είσοδο του σε έκθεση βιβλίου στη γαλλική πρωτεύουσα. Ο δράστης ονομαζόταν Πολ Γκουγκούλοφ, ήταν ρωσικής καταγωγής και αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Ο Ντουμέρ οδηγήθηκε στο νοσοκομείο Μποζόν, όπου εξέπνευσε την επόμενη μέρα.
Στις 6 Μαΐου 1937, γύρω στις 19.15΄ τοπική ώρα, το γερμανικό αερόπλοιο "Χίντενμπουργκ", που συνέδεε αεροπορικώς τη Γερμανία με τη βόρειο Αμερική και αποτελούσε το καμάρι των Γερμανών Ναζί, εξερράγη ύστερα από πυρκαγιά πάνω από το αεροδρόμιο Λέικχορστ του Νιου Τζέρσεϊ κι ενώ βρισκόταν σε ύψος 50 μέτρων κατά τη διαδικασία της προσγείωσης. Από τους 97 επιβαίνοντες, οι 36 έχασαν την ζωή τους, ενώ σκοτώθηκε κι ένας εργαζόμενος του αεροδρομίου. Τι ακριβώς προκάλεσε την πυρκαγιά, δεν εντοπίστηκε ποτέ, δίνοντας αφορμή για την εξύφανση σεναρίων συνωμοσίας. Πάντως, στην περιοχή επικρατούσαν κακές καιρικές συνθήκες και έβρεχε.
Στις 6 Μαΐου 1976, ένας σεισμός 6.5 Ρίχτερ, που έγινε αισθητός σε έξι χώρες της περιοχής, προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στο Φριούλι της βορειοανατολικής Ιταλίας, ενώ 939 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, τουλάχιστον 2.400 τραυματίστηκαν και 157.000 έμειναν άστεγοι.
Στις 6 Μαΐου 2010, 172 βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου υπερψήφισαν το ν. 3845/2010 "Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", το γνωστό και ως πρώτο Μνημόνιο.
Στις 6 Μαΐου 2012, πραγματοποιήθηκαν οι πιο ανατρεπτικές, ίσως, βουλευτικές εκλογές στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Τα μέχρι τότε δύο "μεγάλα κόμματα" της Μεταπολίτευσης καταβαραθρώθηκαν σημειώνοντας ιστορικά χαμηλά ποσοστά των χώρων που εκπροσωπούσαν: η Νέα Δημοκρατία, παγιδευμένη σ' έναν λαϊκιστικό και συνάμα αντιφατικό δημόσιο λόγο, ανακηρύχτηκε πρώτο κόμμα με το συντριπτικά χαμηλό ποσοστό 18.85% - πρωτοφανές για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διεκδικούσε να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ύστερα από μια διετία σφοδρής οικονομικής κρίσης.
Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η δεύτερη φορά στην ελληνική ιστορία που κόμμα της Αριστεράς εξελέγη αξιωματική αντιπολίτευση, με 16.78%, ένα ποσοστό που δεν περίμεναν και ίσως δεν ήθελαν ούτε τα ίδια τα στελέχη του.
Τρίτο το έως τότε κυβερνόν κόμμα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με 13.18%, το χαμηλότερο -μέχρι τότε- ποσοστό της ιστορίας του, πληρώνοντας την αλαζονεία και την έλλειψη ουσιαστικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης - εκτός από το να λέει "Ναι" σε όλα.
Τέταρτο κόμμα αναδείχθηκαν οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" με 10.60%, ένα ασαφές ιδεολογικά κόμμα, που εκμεταλλεύθηκε το κενό στο χώρο της Δεξιάς συσπειρώνοντας οπαδούς αυτού του ιδεολογικού χώρου, κυρίως, με ροπή προς τις θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς ξεκάθαρες προτάσεις.
Στην πέμπτη θέση βρέθηκε το ΚΚΕ με 8.48% και ακολούθησε ο φασιστοειδής πολιτικός σχηματισμός "Χρυσή Αυγή" με 6.97% επιβεβαιώνοντας αυτό που κοντόφθαλμα δεν μπορούσαν έως τότε να διαγνώσουν οι πολιτικοί της χώρας, ότι δηλαδή σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης οι πρώτοι που κερδίζουν είναι όσοι εκφέρουν ακραία πολιτική ρητορεία. Τέλος, στη Βουλή εκπροσωπήθηκε και η "Δημοκρατική Αριστερά" με 6.11%.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους δεν καταλάβαιναν τι αλλαγές είχαν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία, σε τι αδιέξοδο είχε περιέλθει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βασικό αίτημα της οποίας ήταν -και παραμένει- η αλλαγή. Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που για πρώτη φορά τα μη εκπροσωπούμενα στη Βουλή κόμματα συγκέντρωσαν αθροιζόμενα το υψηλότερο ποσοστό.
Και ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να σχηματιστεί κυβέρνηση, όπως σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου που ακολούθησαν, προτιμήθηκε η διάλυση της Βουλής, ώστε μέσα σε συνθήκες πόλωσης οι ψηφοφόροι των μικρότερων κομμάτων, εκείνοι δηλαδή που ανεξάρτητα της απάντησης που έδιναν στο ασαφές δίλημμα "Μνημόνιο ή όχι" επιθυμούσαν ανανέωση σε πρόσωπα και κόμματα, να αναγκαστούν να επιλέξουν μεταξύ των κομμάτων που ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν το προβάδισμα να εκπροσωπηθούν και στη νέα Βουλή, όπως και έγινε.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012, που τόσο σόκαρε την ελληνική και ξένη ελίτ, θα μπορούσε να είχε λιγότερο αισθητή την παρουσία των ακραίων στοιχείων, αν είχαν τολμήσει ν' αναλάβουν πολιτικές πρωτοβουλίες πρόσωπα ευρείας αποδοχής, με απόψεις επί της ουσίας των ζητημάτων και όχι αφοριστικά "ναι" ή "όχι" σε όλα, πρόσωπα που όμως φάνηκαν άβουλα, αδυνατώντας να κατανοήσουν το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση, υπό το φόβο μιας δημοσκοπικά πιθανολογούμενης εκλογικής αποτυχίας. Αν, όμως, μας δίδαξε κάτι το παράδειγμα των εκλογών της 6ης Μαΐου είναι ότι οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές αδυνατούν να μυριστούν εγκαίρως τις σεισμικές μεταβολές στο εσωτερικό των κοινωνιών, μεταβολές που δεν έχουν κατασταλάξει ούτε και σήμερα, ένα χρόνο μετά.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Τα αποτελέσματα από την απογραφή του πληθυσμού στην πόλη της Λάρισας δημοσίευε η "Εφημερίς" στις 6 Μαΐου 1889. Η θεσσαλική πόλη δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή μεγαλούπολη, τόσο από πλευράς αριθμού των κατοίκων όσο και ως προς την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού. Έτσι, σύμφωνα με την απογραφή του 1889, στη Λάρισα κατοικούσαν 12.529 άτομα, "εξ ων χριστιανοί μεν 8.385, μωαμεθανοί 1.0005, Ισραηλίται 1.642, απόντες εντός και έξω του κράτους 304 και αλλοδαποί ανάμικτοι 1193. Τα δε χωρία του δήμου Λαρίσης, δέκα εν όλω, κατοικούνται υπό 2.272 ψυχών, επομένως οι κάτοικοι του δήμου Λαρίσης ανέρχονται εν όλω εις 14.801". Σε σχέση με την απογραφή του 1881, προέκυψε ελάττωση του πληθυσμού κατά 671 άτομα, "διότι κατά το έτος εκείνο 1881 μετηνάστευσαν, ως γνωστόν, πλείσται οικογένειαι Οθωμανών εκ Λαρίσης. Διά τον αυτόν δε λόγον ηλαττώθη ο πληθυσμός και εν τοις χωρίοις, εν οις άλλοτε κατώκουν υπέρ τας 3.000 οικογένειαι τουρκικαί".
Την απάντηση στο μυστήριο του πώς ο Μάικλ Τζάκσον έγινε.. λευκός, ίσως να μας την δίνει η παρακάτω είδηση που δημοσιευόταν στην εφημερίδα "Ακρόπολις" στις 6 Μαΐου 1887: "... Εν τη πόλει Χοβέλλ απέθανεν προ τινός γυνή, ήτις μέχρι του πεντηκοστού έτους της ηλικίας είχε δέρμα ωραιότατον μέλαν. Από του χρόνου εκείνου ήρχισαν να αναφαίνωνται επί του δέρματος της λευκαί κηλίδες κατ' αρχάς εις τας κνήμας, ακολούθως δε πανταχού του σώματος. Εις το τέλος έγεινεν τοσούτο λευκή ως γυνή καυκασία. Η αλλαγή αύτη του δέρματος αποδίδεται εις δερματικήν ασθένειαν".
Μπορεί η "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη να έχει πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, όμως το 1933 απαγορευόταν στις Ελληνίδες να παρακολουθήσουν την παράσταση. Όπως διαβάζουμε στο "Έθνος" στις 6 Μαΐου 1933, "Κατά την προηγούμενην παράστασιν της "Λυσιστράτης" πολλαί κυρίαι ηναγκάσθησαν να παρακολουθήσουν το έργον από τα παρασκήνια, μερικαί δε καθώς επληροφορήθην, ενδεδυμέναι ανδρικά...". Και καθώς απαγορεύτηκε η είσοδος των θεατών στα παρασκήνια, ο συντάκτης της εφημερίδας ανακοίνωνε ότι στην επόμενη παράσταση "ναι μεν, λόγω της ελευθεροστομίας του συγγραφέως, το έργον εκρίθη ακατάλληλον, αλλά ένεκα του ότι παίζεται από εκλεκτούς καλλιτέχνας και παρηκολουθήθη από τον καλλίτερον κόσμον των Αθηνών δύνανται αι ανεπτυγμέναι κυρίαι να το παρακολουθήσουν από της πλατείας".
Στις 6 Μαΐου 1937, γύρω στις 19.15΄ τοπική ώρα, το γερμανικό αερόπλοιο "Χίντενμπουργκ", που συνέδεε αεροπορικώς τη Γερμανία με τη βόρειο Αμερική και αποτελούσε το καμάρι των Γερμανών Ναζί, εξερράγη ύστερα από πυρκαγιά πάνω από το αεροδρόμιο Λέικχορστ του Νιου Τζέρσεϊ κι ενώ βρισκόταν σε ύψος 50 μέτρων κατά τη διαδικασία της προσγείωσης. Από τους 97 επιβαίνοντες, οι 36 έχασαν την ζωή τους, ενώ σκοτώθηκε κι ένας εργαζόμενος του αεροδρομίου. Τι ακριβώς προκάλεσε την πυρκαγιά, δεν εντοπίστηκε ποτέ, δίνοντας αφορμή για την εξύφανση σεναρίων συνωμοσίας. Πάντως, στην περιοχή επικρατούσαν κακές καιρικές συνθήκες και έβρεχε.
Στις 6 Μαΐου 1976, ένας σεισμός 6.5 Ρίχτερ, που έγινε αισθητός σε έξι χώρες της περιοχής, προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στο Φριούλι της βορειοανατολικής Ιταλίας, ενώ 939 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, τουλάχιστον 2.400 τραυματίστηκαν και 157.000 έμειναν άστεγοι.
Στις 6 Μαΐου 2010, 172 βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου υπερψήφισαν το ν. 3845/2010 "Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", το γνωστό και ως πρώτο Μνημόνιο.
Στις 6 Μαΐου 2012, πραγματοποιήθηκαν οι πιο ανατρεπτικές, ίσως, βουλευτικές εκλογές στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Τα μέχρι τότε δύο "μεγάλα κόμματα" της Μεταπολίτευσης καταβαραθρώθηκαν σημειώνοντας ιστορικά χαμηλά ποσοστά των χώρων που εκπροσωπούσαν: η Νέα Δημοκρατία, παγιδευμένη σ' έναν λαϊκιστικό και συνάμα αντιφατικό δημόσιο λόγο, ανακηρύχτηκε πρώτο κόμμα με το συντριπτικά χαμηλό ποσοστό 18.85% - πρωτοφανές για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διεκδικούσε να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ύστερα από μια διετία σφοδρής οικονομικής κρίσης.
Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η δεύτερη φορά στην ελληνική ιστορία που κόμμα της Αριστεράς εξελέγη αξιωματική αντιπολίτευση, με 16.78%, ένα ποσοστό που δεν περίμεναν και ίσως δεν ήθελαν ούτε τα ίδια τα στελέχη του.
Τρίτο το έως τότε κυβερνόν κόμμα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με 13.18%, το χαμηλότερο -μέχρι τότε- ποσοστό της ιστορίας του, πληρώνοντας την αλαζονεία και την έλλειψη ουσιαστικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης - εκτός από το να λέει "Ναι" σε όλα.
Τέταρτο κόμμα αναδείχθηκαν οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" με 10.60%, ένα ασαφές ιδεολογικά κόμμα, που εκμεταλλεύθηκε το κενό στο χώρο της Δεξιάς συσπειρώνοντας οπαδούς αυτού του ιδεολογικού χώρου, κυρίως, με ροπή προς τις θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς ξεκάθαρες προτάσεις.
Στην πέμπτη θέση βρέθηκε το ΚΚΕ με 8.48% και ακολούθησε ο φασιστοειδής πολιτικός σχηματισμός "Χρυσή Αυγή" με 6.97% επιβεβαιώνοντας αυτό που κοντόφθαλμα δεν μπορούσαν έως τότε να διαγνώσουν οι πολιτικοί της χώρας, ότι δηλαδή σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης οι πρώτοι που κερδίζουν είναι όσοι εκφέρουν ακραία πολιτική ρητορεία. Τέλος, στη Βουλή εκπροσωπήθηκε και η "Δημοκρατική Αριστερά" με 6.11%.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους δεν καταλάβαιναν τι αλλαγές είχαν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία, σε τι αδιέξοδο είχε περιέλθει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βασικό αίτημα της οποίας ήταν -και παραμένει- η αλλαγή. Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που για πρώτη φορά τα μη εκπροσωπούμενα στη Βουλή κόμματα συγκέντρωσαν αθροιζόμενα το υψηλότερο ποσοστό.
Και ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να σχηματιστεί κυβέρνηση, όπως σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου που ακολούθησαν, προτιμήθηκε η διάλυση της Βουλής, ώστε μέσα σε συνθήκες πόλωσης οι ψηφοφόροι των μικρότερων κομμάτων, εκείνοι δηλαδή που ανεξάρτητα της απάντησης που έδιναν στο ασαφές δίλημμα "Μνημόνιο ή όχι" επιθυμούσαν ανανέωση σε πρόσωπα και κόμματα, να αναγκαστούν να επιλέξουν μεταξύ των κομμάτων που ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν το προβάδισμα να εκπροσωπηθούν και στη νέα Βουλή, όπως και έγινε.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012, που τόσο σόκαρε την ελληνική και ξένη ελίτ, θα μπορούσε να είχε λιγότερο αισθητή την παρουσία των ακραίων στοιχείων, αν είχαν τολμήσει ν' αναλάβουν πολιτικές πρωτοβουλίες πρόσωπα ευρείας αποδοχής, με απόψεις επί της ουσίας των ζητημάτων και όχι αφοριστικά "ναι" ή "όχι" σε όλα, πρόσωπα που όμως φάνηκαν άβουλα, αδυνατώντας να κατανοήσουν το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση, υπό το φόβο μιας δημοσκοπικά πιθανολογούμενης εκλογικής αποτυχίας. Αν, όμως, μας δίδαξε κάτι το παράδειγμα των εκλογών της 6ης Μαΐου είναι ότι οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές αδυνατούν να μυριστούν εγκαίρως τις σεισμικές μεταβολές στο εσωτερικό των κοινωνιών, μεταβολές που δεν έχουν κατασταλάξει ούτε και σήμερα, ένα χρόνο μετά.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Τα αποτελέσματα από την απογραφή του πληθυσμού στην πόλη της Λάρισας δημοσίευε η "Εφημερίς" στις 6 Μαΐου 1889. Η θεσσαλική πόλη δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή μεγαλούπολη, τόσο από πλευράς αριθμού των κατοίκων όσο και ως προς την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού. Έτσι, σύμφωνα με την απογραφή του 1889, στη Λάρισα κατοικούσαν 12.529 άτομα, "εξ ων χριστιανοί μεν 8.385, μωαμεθανοί 1.0005, Ισραηλίται 1.642, απόντες εντός και έξω του κράτους 304 και αλλοδαποί ανάμικτοι 1193. Τα δε χωρία του δήμου Λαρίσης, δέκα εν όλω, κατοικούνται υπό 2.272 ψυχών, επομένως οι κάτοικοι του δήμου Λαρίσης ανέρχονται εν όλω εις 14.801". Σε σχέση με την απογραφή του 1881, προέκυψε ελάττωση του πληθυσμού κατά 671 άτομα, "διότι κατά το έτος εκείνο 1881 μετηνάστευσαν, ως γνωστόν, πλείσται οικογένειαι Οθωμανών εκ Λαρίσης. Διά τον αυτόν δε λόγον ηλαττώθη ο πληθυσμός και εν τοις χωρίοις, εν οις άλλοτε κατώκουν υπέρ τας 3.000 οικογένειαι τουρκικαί".
Την απάντηση στο μυστήριο του πώς ο Μάικλ Τζάκσον έγινε.. λευκός, ίσως να μας την δίνει η παρακάτω είδηση που δημοσιευόταν στην εφημερίδα "Ακρόπολις" στις 6 Μαΐου 1887: "... Εν τη πόλει Χοβέλλ απέθανεν προ τινός γυνή, ήτις μέχρι του πεντηκοστού έτους της ηλικίας είχε δέρμα ωραιότατον μέλαν. Από του χρόνου εκείνου ήρχισαν να αναφαίνωνται επί του δέρματος της λευκαί κηλίδες κατ' αρχάς εις τας κνήμας, ακολούθως δε πανταχού του σώματος. Εις το τέλος έγεινεν τοσούτο λευκή ως γυνή καυκασία. Η αλλαγή αύτη του δέρματος αποδίδεται εις δερματικήν ασθένειαν".
Μπορεί η "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη να έχει πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, όμως το 1933 απαγορευόταν στις Ελληνίδες να παρακολουθήσουν την παράσταση. Όπως διαβάζουμε στο "Έθνος" στις 6 Μαΐου 1933, "Κατά την προηγούμενην παράστασιν της "Λυσιστράτης" πολλαί κυρίαι ηναγκάσθησαν να παρακολουθήσουν το έργον από τα παρασκήνια, μερικαί δε καθώς επληροφορήθην, ενδεδυμέναι ανδρικά...". Και καθώς απαγορεύτηκε η είσοδος των θεατών στα παρασκήνια, ο συντάκτης της εφημερίδας ανακοίνωνε ότι στην επόμενη παράσταση "ναι μεν, λόγω της ελευθεροστομίας του συγγραφέως, το έργον εκρίθη ακατάλληλον, αλλά ένεκα του ότι παίζεται από εκλεκτούς καλλιτέχνας και παρηκολουθήθη από τον καλλίτερον κόσμον των Αθηνών δύνανται αι ανεπτυγμέναι κυρίαι να το παρακολουθήσουν από της πλατείας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου