Σαν σήμερα: 8 Μαΐου

Σήμερα είναι Τετάρτη, 8 Μαΐου 2013. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ελβετός φιλάνθρωπος και ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού, Ερρίκος Ντυνάν (1828-1910), ο οποίος μάλιστα τιμήθηκε και με Νόμπελ Ειρήνης το 1901. Άλλοι δύο νομπελίστες, που γεννήθηκαν στις 8 Μαΐου, ήταν ο Αυστριακός οικονομολόγος Φρίντριχ Χάγιεκ (1899-1982, Νόμπελ Οικονομίας 1974) και ο Γάλλος μικροβιολόγος Αντρέ Μισέλ Λβοφ (1902-1994, Νόμπελ Ιατρικής 1965 μαζί με δύο συναδέλφους του "για τις ανακαλύψεις τους πως στα χρωματοσώματα των βακτηρίων που μολύνονται από ιούς ενσωματώνεται το DΝΑ των ιών, και μ' αυτό τον τρόπο τα χρωματοσώματα αλλοιώνονται").

Σαν σήμερα, όμως, γεννήθηκε κι ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς σκηνοθέτες, ο Ρομπέρτο Ροσελίνι (1906-1977), ενώ γενέθλια έχουν σήμερα ο τραγουδιστής Ενρίκε Ιγκλέσιας (38 ετών), αλλά και η ηθοποιός Μελίσα Γκίλμπερτ, γνωστή ως "Λόρα" από την τηλεοπτική σειρά "Το μικρό σπίτι στο λιβάδι", η οποία γεννήθηκε το 1964. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Στη Γαλλία, όπως και στις γαλλικές; υπερπόντιες κτήσεις, γιορτάζεται η Ημέρα της Νίκης, η επέτειος από την υπογραφή της ανακωχής, που τερμάτιζε το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στις 8 Μαΐου 1945. 

Αντίστοιχα, στην Τσεχία και στη Σλοβακία γιορτάζεται η Ημέρα της Απελευθέρωσης, Το -τότε ενιαίο- κράτος της Τσεχοσλοβακίας ήταν το τελευταίο που απελευθερώθηκε, καθώς οι εκεί γερμανικές δυνάμεις αρνούνταν να συνθηκολογήσουν. Στις 5 Μαΐου 1945 ξέσπασε η Εξέγερση της Πράγας με σοβαρές οδομαχίες μεταξύ των ναζί και των Τσέχων ανταρτών, αλλά και χιλιάδες νεκρούς κι από τις δύο πλευρές. Τελικά, στις 8 Μαΐου υπογράφτηκε η ανακωχή, μία ημέρα πριν την είσοδο του σοβιετικού στρατού στην πόλη.

Τέλος, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, με αφορμή την επέτειο γέννησης του Ερρίκου (Ενρί) Ντινάν στις 8 Μαΐου 1828.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 8 Μαΐου 1897, στην Ταράτσα της Φθιώτιδας υπογράφηκε η ανακωχή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, που έθετε τέρμα στον πόλεμο που είχε ξεσπάσει ένα μήνα νωρίτερα. Μία ημέρα νωρίτερα είχε υπογραφεί η ανακωχή για το μέτωπο της Ηπείρους. Το τηλεγράφημα προς την ελληνική κυβέρνηση ανέφερε τα εξής:

"Σήμερον ώρα 3 και 1/4 μ.μ. επί των λόφων της Ταράτσας πλησίον της Λαμίας αφ' ενός οι ταγματάρχαι των Επιτελών Ιτζέτ Μπέης και Ριζά Μπέης ως αντιπρόσωποι του Ετέμ και Π. Κοτογιάννης, λοχαγός του μηχανικού, ως αντιπρόσωπος του Διαδόχου αφ' ετέρου συνωμολόγησαν τα εξής: 

1ον. Από της τρίτης και τέταρτον της 8 Μαΐου 1897 συνομολογείται ανακωχή μεταξύ των εμπολέμων μερών.

2ον. Οι δύο στρατοί θα παραμείνουν εις τας θέσεις των προφυλακών, τας οποίας ήδη κατέχουν.

3ον. Απαγορεύονται εις τους στρατούς αι πλάγιαι κινήσεις και

40ν. Αξιωματικοί εξ αμφοτέρων των στρατών θα κανονίσωσι την ουδετέραν ζώνην. 

Το παρόν εγένεο εις διπλούν, εκάτερον δε των μερών έλαβεν εν.

Ταράτσα Λαμίας, 8 Μαΐου 1897

Διά την Ελλάδα

Π Κοντογιάννης

Διά την Τουρκίαν

Ιτζέτ Μπέης, Ριζά Μπέης"

Στις 8 Μαΐου 1919, άρχισε στη Βουλή, ενώπιον Ειδικού Δικαστηρίου, η δίκη των μελών της κυβέρνησης Σκουλούδη (Οκτώβριος 1915-Ιούνιος 1916) με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, επειδή είχαν ταχθεί με την άποψη του τότε βασιλιά κατά της εισόδου της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Η δίκη κράτησε πολλούς μήνες και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς μετά την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 οι κατηγορίες αποσύρθηκαν. 

Στις 8 Μαΐου 1936, ξεκινούν τα γεγονότα που έμειναν στην ιστορία ως ο "αιματοβαμμένος Μάης του '36".  Με τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης -και άλλων μεγάλων πόλεων στη συνέχεια- να έχουν κατέβει σε απεργία διαρκείας από τις 30 Απριλίου, στις 8 Μαΐου μια ομάδα 6.000 περίπου καπνεργατών κατευθύνθηκε στη Γενική Διεύθυνση της πόλης για την επίδοση ψηφίσματος. Ωστόσο, οι δυνάμεις της χωροφυλακής επεδίωξαν να σταματήσουν την πορεία, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει συμπλοκή, κατά την οποία οι μεν εργάτες λιθοβολούσαν τους χωροφύλακες, ενώ οι τελευταίοι απαντούσαν κάνοντας χρήση των όπλων τους, με συνέπεια να υπάρξουν δεκάδες τραυματίες. Αμέσως, τα εμπορικά καταστήματα της πόλης έκλεισαν σε ένδειξη αλληλεγγύης, ενώ κηρύχτηκε πανεργατική απεργία για τις 9 Μαΐου, οπότε η κατάσταση θα επιδεινωνόταν δραματικά. 

Στις 8 Μαΐου 1945, με λαμπρούς εορτασμούς γιορτάστηκε στην Αθήνα η υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης των ναζί και η λήξη του πολέμου στην Ευρώπη. Στις 11 το πρωί τελέσθηκε δοξολογία στη Μητρόπολη, ενώ στις 12.10΄ ακολούθησε στρατιωτική παρέλαση στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ενώπιον του αρχιεπισκόπου και αντιβασιλέα Δαμασκηνού και των υπόλοιπων επισήμων.

Στις 9 το πρωί, με ραδιοφωνικό μήνυμα του ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός σημείωσε:

"Μεταδίδω σήμερον προς τον ελληνικόν λαόν με ανεκλάλητον χαράν το πρώτον επίσημον μήνυμα της Νίκης και της Ειρήνης. Ο πόλεμος εις την Ευρώπην ετερματίσθη με την ολοκληρωτικήν συντριβήν των δυνάμεων του σκότους και της αδικίας και συμπίπτει προς το πρώτον ελεύθερον Πάσχα των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών. Η Ελλάς χαιρετίζει με χαράν και συγκίνησιν και υπερηφάνειαν το ιστορικόν γεγονός, διά το οποίον επολέμησεν, εδεινοπάθησε και εθυσιάσθη...

Εις το πλαίσιον των ευγενών ιδεωδών του συμμαχικού αγώνος θα εύρουν, αναμφιβόλως, την πλήρη ιστορικήν των δικαίωσιν αι θυσίαι της Ελλάδος. Ατενίζει προς το μέλλον ήρεμος διά την περί αυτής κρίσιν των ισχυρών φίλων και συμμάχων Εθνών, με την υπερήφανον συναίσθησιν ότι εξεπλήρωσε το καθήκον της κατά τρόπον όντως μοναδικόν. Και αναμένει με απόλυτον εμπιστοσύνην την Δικαιοσύνην των κριτών, η οποία θ' αποτελέση ενώπιον της παγκοσμίου συνειδήσεως τον τιμιώτερον τίτλον της νίκης, διά την οποίαν το ελληνικόν έθνος ανήλθε μίαν ακόμη φοράν τον Γολγοθάν της μεγάλης θυσίας".

Στις 8 Μαΐου 1952, ογκώδες συλλαλητήριο με πρωτοβουλία της Εκκλησίας της Ελλάδος -άλλωστε μοναδικός ομιλητής ήταν ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδων- πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Ομονοίας, όπου χιλιάδες λαού ζήτησαν την επίλυση του κυπριακού ζητήματος φωνάζοντας συνθήματα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. 

Εξάλλου, εγκρίθηκε και ψήφισμα με το οποίο εκφραζόταν "ζωηρή αγανάκτηση", διότι "αι κατά καιρούς ελληνικαί κυβερνήσεις και η πολιτική ηγεσία της χώρας επέδειξαν έναντι των ζητημάτων των δύο υποδούλων περιοχών της Ελλάδος και δη έναντι της Ενώσεως της Κύπρου, καίτοι δεν παραγνωρίζει τας προσφάτως καταβληθείσας προσπαθείας διά την προώθησιν του ζητήματος...".

Ουσιαστικά, με το συλλαλητήριο αυτό εγκαινιάστηκε μια περισσότερο "επιθετική" στάση της ελληνικής εκκλησίας στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ενώ αποτέλεσε και πρότυπο για τις διαδηλώσεις του 1992 για το "μακεδονικό". Φυσικά, τα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής δεν λύνονται ούτε με συλλαλητήρια ούτε με ψηφίσματα, αλλά λίγοι μπορούσαν να το κατανοήσουν αυτό.

Στις 8 Μαΐου 1980, ο Γεώργιος Ράλλης εξελέγη νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, μετά την εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας και ανέλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ήταν μια ψηφοφορία θρίλερ, καθώς υπέρ του Ράλλη ψήφισαν 88 μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, ενώ 84 ψήφισαν υπέρ του Ευάγγελου Αβέρωφ, ενώ 3 ψηφοδέλτια ήταν λευκά. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

-- Τα σχέδια για τη νέα, ανακαινισμένη πλατεία Συντάγματος δημοσίευε η "Εφημερίς" στις 8 Μαΐου 1889. Η εφημερίδα πάντως δεν εμφανιζόταν ιδιαίτερα θετική, καθώς σχολίαζε: "Αν ο κ. Φιλήμων αέδειξε διά της μέχρι τούδε ενεργείας αυτού ως δημάρχου ότι αδυνατεί εντός διετίας να επιχειρήση ιονδήποτε δημοτικόν έργον, απέδειξεν όμως ότι εντός πολύ ολιγωτέρου χρονικού διαστήματος, εντός ημερών μόλις, δύναται να καταστρέψη ο,τιδήποτε υπάρχει. Απόδειξις η πλατεία του Συντάγματος, εξ ης διά τραγελαφικού σχεδίου εμποδίζεται η διέλευσις του ιπποσιδηροδρόμου, εμποδίζεται η διέλευσις των αμαξών, διά να πλακοστρωθή δήθεν η πλατεία και καταστή άνετος η κυκλοφορία των πεζών, πράγματι δε όπως κατασκαφή, όπως καταστή αδιάβατος, όπως παρασκευασθή διά τας τραπέζας των πέριξ καφενείων....".

Ακολουθούσε και το σχέδιο του Ι. Α. Ισηγόνη:

-- Η ηθοποιός Μαρίκα Νέζερ είχε δημιουργήσει τον δικό της τύπο στην ιστορία του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, ενώ όλοι τη θυμόμαστε κυρίως από το ρόλο της πολυλογούς προξενήτρας (η "κυρά Δέσποινα") στην ταινία "Της κακομοίρας". Γνωρίζατε ότι με το σύζυγο της, επίσης ηθοποιό Ερρίκο Κονταρίνη, είχαν κλεφτεί; Η εφημερίδα "Βραδυνή" έγραφε στις 8 Μαΐου 1929:

"Το απαχθέν προ ημερών καλλιτεχνικόν ζεύγος του κ. Κονταρίνη, της δίδος Μ. Νέζερ, το οποίον εκρύπτετο εις την οικίαν του θιασάρχου κ. Α. Μακέδου, ετέλεσε προχθές την πρωΐαν τους γάμους του, απελευθερωθέν ούτω της διώξεως των γονέων και της αστυνομίας. Τους νυμφικούς στεφάνους αντήλλαξεν η κ. Διονυσία Μακέδου".

Σημαντική λεπτομέρεια: και οι δύο ηθοποιοί ήταν 23 ετών, δηλαδή σε κάθε περίπτωση είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να παντρευτούν όποιον επιθυμούσαν, όμως αυτό δεν ίσχυε σύμφωνα με τα αυστηρά ήθη της εποχής. 

-- Θα μπορούσε η αιτία που χώρισαν ο Αριστοτέλης Ωνάσης και η Μαρία Κάλλας να ήταν ένα "καταραμένο" κόσμημα, δώρου του εφοπλιστή προς τη διάσημη υψίφωνο; Στις 8 Μαΐου 1963, ο ανταποκριτής της εφημερίδας "Ελευθερία" στο Κάιρο μετέδιδε: 

"Ο κοσμικογράφος της επιθεωρήσεως "Άχερ Σάκε" αναγράφει την πληροφορίαν ότι αι σχέσεις του Ωνάση με την Μαρίαν Κάλλας, "ανεταράχθησαν" από την ημέραν κατά την οποίαν ούτος της εδώρισε το περιλαίμιον "Πράσινος Όφις". Πρόκειται περί βαρυτίμου κοσμήματος, το οποίον είχε δωρίσει εις τον Ωνάσην ο Βασιλεύς Σαούντ, όταν έκλεισε την τελευταίαν συμφωνίαν προ πενταετίας μετ' αυτού διά την μεταφοράν πετρελαίων διά των πετρελαιοφόρων του μέσω της Δώρυγος του Σουέζ. 

Ο "Πράσινος Όφις" έχει τον θρύλον ότι "φονεύει τον έρωτα" και αναφέρεται περί αυτού, ότι ο Βασιλεύς Σαούντ τον είχε αγοράσει από την συλλογήν του Φαρούκ, την οποίαν ο τέως Βασιλεύς της Αιγύπτου είχεν εκποιήσει εις την Ελβετίαν το 1953. 

Ο Φαρούκ μετά την πώλησιν του είχεν είπη ότι ο "Πράσινος Όφις" είχε φέρει εξαιρετικήν ατυχίαν εις όλας του τας συναισθηματικάς υποθέσεις και είπε χαρακτηριστικώς, ότι "όταν το αντελήφθην ήτο πλέον αργά να στραγγαλίσω τον αδαμάντινον αυτόν όφιν, ο οποίος απεδείχθη ότι είχε την δύναμιν να "δαγκάνη" τόσον θανατηφόρως τον έρωτα...."...."