Έχετε βαρεθεί να βλέπετε φίλους -ή "φίλους"- στο Facebook και στο τουίτερ ν' ανεβάζουν φωτογραφίες με το φαγητό που τρώνε ή μαγειρεύουν ή ετοιμάζονται να δοκιμάσουν οσονούπω; Σύμφωνα με μερίδα επιστημόνων, δεν πρόκειται για μια απλή, ανώδυνη ιδιοτροπία, αλλά για μια μορφή αυτού που αποκαλείται και ως "food porn", μια μορφή φετίχ με επίκεντρο το φαγητό, που ίσως να αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη κάποιου βαθύτερου ψυχολογικού προβλήματος.
Μιλώντας στο Καναδικό Συνέδριο Παχυσαρκίας, που φιλοξενήθηκε στο Βανκούβερ στις 8 Μαΐου, η δρ. Βάλερι Τέιλορ ανέπτυξε στην ομιλία της την προβληματική γύρω από το "Φετίχ του φαγητού" και την "περίπλοκη σχέση της κοινωνίας" μαζί του. Το πρόβλημα, όπως το έθεσε η ομιλήτρια, δεν είναι απλά οι μεμονωμένες φωτογραφίες φαγητού που πολλοί άνθρωποι επιδεικνύουν στα σόσιαλ μίντια για πλάκα, αλλά η τάση πολλών να επικεντρώνουν αποκλειστικά σε αυτό, επειδή θεωρούν ότι το φαγητό είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή τους. Είναι οι άνθρωποι που προτιμούν ν' ανεβάσουν στο facebook μια φωτογραφία με το αγαπημένο τους πιάτο, αντί να φωτογραφηθούν με το σύντροφο τους.
Εξάλλου, μιλώντας στην ιστοσελίδα Huffingtonpost, η δρ. Τέιλορ επισήμανε -κι έχει απόλυτο δίκιο- ότι οι άνθρωποι φωτογραφίζουμε ότι θεωρούμε πολύ σημαντικό για μας και για ορισμένους το πιο σημαντικό πράγματα που έχουν στον κόσμο είναι το φαγητό, ενώ όλα τα υπόλοιπα περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Όμως το πρόβλημα δεν εστιάζεται μόνο στις φωτογραφίες, αλλά αφορά και σ' άλλες εκδηλώσεις, όπως π.χ. σε τατουάζ τύπου "I love MacDonald's" αντί για κάποιο πολύ αγαπημένο πρόσωπο. Για τους ανθρώπους αυτούς, το φαγητό γίνεται ένα είδος φετίχ, αποκτά δηλαδή πορνογραφική διάσταση, αφού προσφέρει εγκεφαλική ευχαρίστηση στον εθισμένο. Ωστόσο, πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη μορφή εθισμού, καθώς το άτομο αυτό αποκτά ανθυγιεινές διατροφικές συμπεριφορές, γίνεται υπέρβαρο και εν τέλει κάνει κακό στην υγεία του.
Προφανώς, δεν πρόκειται για κάποιου είδους επίσημη επιστημονική έρευνα που να αποδεικνύει του λόγου το αληθές, αλλά για μια θεωρητική προσέγγιση ενός φαινομένου που είναι εμπειρικά διαπιστωμένο. Έχουν ενδιαφέρον, όμως, οι αντιδράσεις του κόσμου, όπως τις διαβάζει κανείς στη σχετική σελίδα του καναδικού cbcnews,πολλοί από τους οποίους στέκονται επικριτικά: "Ακόμη μία ειδικός που αναλύει κάτι το κοινότυπο και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα για τον εαυτό μας", γράφει ένας Καναδός και προσθέτει: "Ίσως οι άνθρωποι βγάζουν φωτογραφίες του φαγητού τους, επειδή είναι μια από τις λίγες απολαύσεις σ' αυτήν την άψυχη κοινωνία που ζούμε".
Κατά τη γνώμη μου, μ' αυτό ακριβώς το σχόλιο -και άλλα παρόμοια- αποδεικνύεται η βασιμότητα της υπόθεσης της δρ. Τέιλορ. Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν να γεμίσουν το κενό της ζωής τους μέσα από αυτοκαταστροφικές πράξεις, πολλές φορές εν γνώσει τους, και το φαγητό είναι μια από αυτές τις λύσεις απελπισίας. Όμως το πρόβλημα των περιττών κιλών δεν είναι αισθητικό πρόβλημα, αλλά βαθύτατα ιατρικό και συχνά αποτελεί ένα είδος εθισμού, όπως π.χ. οι απαγορευμένες ουσίες -με τη διαφορά ότι το φαγητό δεν είναι απαγορευμένο, αλλά απαραίτητο για την επιβίωση μας, αρκεί να τηρούμε ένα μέτρο. Όταν υπερβαίνουμε αυτό το μέτρο και η "ευλογία" της ζωής μετατρέπεται σε "θανατική καταδίκη" της, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια, να σηκώνουμε αδιάφορα τους ώμους και να αφήνουμε κάποιον φίλο -έστω του facebook- να αυτοκαταστρέφεται... "γλυκά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου