ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Δύο Αμερικανοί φυσικοί, βραβευμένοι με Νόμπελ γεννήθηκαν σαν σήμερα: ο Τσαρλς Τάουνς (σήμερα 98 ετών, Νόμπελ Φυσικής μαζί με τους Σοβιετικούς Μπάσοφ και Προχόροφ για την εργασία τους σε πεδίο της κβαντικής ηλεκτρονικής) και ο Μπαρούχ Μπλούμπεργκ (1925-2011, Νόμπελ Ιατρικής 1976 μαζί με τον Ντάνιελ Γκάτζντουσεκ "για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με νέους μηχανισμούς προέλευσης και της μετάδοσης των λοιμωδών νοσημάτων".
Άλλα πρόσωπα που γεννήθηκαν σαν σήμερα είναι η Τζάκι Κένεντι Ωνάση (1929-1994), ο Ούγκο Τσάβες (1954-2013), ο Ισπανός αρχιτέκτονας Σαντιάγκο Καλατράβα (σήμερα 62 ετών), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας (39) και ο ηθοποιός Γιάννης Τσιμιτσέλης, που κλείνει τα 31.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας γιορτάζεται στο Περού, καθώς σαν σήμερα το 1821 ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν απελευθέρωσε την πρωτεύουσα Λίμα.
Στο Σαν Μαρίνο γιορτάζεται η επέτειος από την πτώση του φασισμού (ή Ημέρα της Απελευθέρωσης). Σαν σήμερα, το 1943 σχηματίστηκε η πρώτη μη φασιστική κυβέρνηση του μικρού κρατιδίου της ιταλικής χερσονήσου ύστερα από 20 χρόνια.
Στα νησιά Φερόες, που διοικητικά υπάγονται στη Δανία, αλλά τελούν υπό καθεστώς αυτονομίας, γιορτάζεται η παραμονή του Ólavsøka. Πρόκειται για ένα ετήσιο, καλοκαιρινό φεστιβάλ, που συνδέεται με την επέτειο από το θάνατο του Νορβηγού βασιλιά Όλαφ Β΄, που αργότερα έγινε άγιος, στη μάχη του Στίκλεσταντ το 1030.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 28 Ιουλίου 1913 (π.η.), υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου, που τερμάτιζε το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, περίπου 40 ημέρες μετά την έναρξή του. Στην Ελλάδα παραχωρήθηκαν οι Σέρρες, η Δράμα και η Καβάλα, όμως παρά το γεγονός ότι μέσα σε λίγους μήνες η χώρα διπλασίασε τα εδάφη της (μαζί και με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17.05.1913, που έληγε τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο), υπήρχε και μια απογοήτευση, καθώς ο ελληνικός στρατός είχε προωθηθεί πολύ περισσότερο. Για παράδειγμα, η Δυτική Θράκη, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είχε απελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό, παραχωρήθηκαν τελικά στη Βουλγαρία, όπως και περιοχές βορείως της οροσειράς Μπέλες, όπου χαράχθηκαν τα νέα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ωστόσο, η διπλωματική επιτυχία του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν τεράστια, καθώς η Ελλάδα είχε ν' αντιμετωπίζει την έντονα αρνητική στάση της Αυστροουγγαρίας, που υποστήριζε φανατικά τα βουλγαρικά συμφέροντα, της Ιταλίας, που ενδιαφερόταν για την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, ακόμη και της Αγγλίας. Εξάλλου, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή κάμφθηκαν οι αντιδράσεις για την Καβάλα, που τελικά παραχωρήθηκε στην Ελλάδα.
Στις 28 Ιουλίου 1914 (ν.η.) η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Σερβίας και μαζί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, που την εποχή εκείνη ήταν γνωστός ως ο "Μεγάλος Ευρωπαϊκός Πόλεμος". Αφορμή είχε αποτελέσει η δολοφονία του διαδόχου του αυστριακού θρόνου από Σέρβο εθνικιστή στο Σεράγεβο, που εκείνη την εποχή ανήκε στην Αυστροουγγαρία. Ακολούθησε επίδοση τελεσιγράφου προς τη σερβική κυβέρνηση με απαράδεκτους όρους, που δεν έγιναν δεκτοί.
Η Επίσημη Εφημερίδα της Βιέννης σε ειδική έκδοσή της δημοσίευσε την κήρυξη του πολέμου από τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών:
"Καθώς η Βασιλική Κυβέρνηση της Σερβίας δεν απάντησε ικανοποιητικά στη διακοίνωση, η οποία της επιδόθηκε από τον πρεσβευτή της Αυστρίας στο Βελιγράδι με ημερομηνία 23 Ιουλίου 1914, η Αυτοκρατορική και Βασιλική Κυβέρνηση βρίσκεται στην ανάγκη να μεριμνήσει μόνο της για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων και συμφερόντων της και να καταφύγει για το σκοπό αυτό στα όπλα.
Η Αυστροουγγαρία θεωρεί ότι από αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με τη Σερβία.
Ο Υπουργός των Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας
Κόμης Μπέρχτολυ".
Σύμφωνα με τηλεγραφήματα από την Αγία Πετρούπολη, ο τσάρος της Ρωσίας, που είχε συγκρουόμενα συμφέροντα με την Αυστροουγγαρία στα Βαλκάνια, φερόταν να είχε δηλώσει σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο: "Υπομείναμε την κατάσταση αυτή επί επτάμιση χρόνια. Αρκετά". Κινητοποίησε τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του στα σύνορα με την Αυστρία, ενώ επέδωσε τελεσίγραφο προς τη Γερμανία, ώστε να μην αναμιχθεί. Αντίστοιχες πολεμικές προετοιμασίες γίνονταν όμως και στη Γερμανία, όπως επίσης σε Αγγλία και Γαλλία.
Στις 28 Ιουλίου 1920 (π.η.), υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών, με την οποία πραγματωνόταν το όραμα της "Μεγάλης Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Στην Ελλάδα, που μέσα σε λίγα χρόνια έβλεπε τα εδάφη να αυξάνονται σημαντικά για δεύτερη φορά, περιήλθαν η Θράκη, τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ η περιοχή της Σμύρνης θα τελούσε υπό ελληνική διοίκηση υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου για διάστημα πέντε ετών, οπότε οι κάτοικοι θ' αποφάσιζαν με δημοψήφισμα για την τύχη της περιοχής τους. Επίσης, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, υπογράφτηκε ελληνοϊταλική συμφωνία για την παραχώρηση της Ρόδου και του Καστελόριζου, ενώ έμενε ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραχωρηθούν και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, σε περίπτωση που οι Βρετανοί παραχωρούσαν στην Ελλάδα την Κύπρο. Ωστόσο, η Βόρεια Ήπειρος κατοχυρώθηκε οριστικά στο αλβανικό κράτος.
Σε πανηγυρικό τόνο ήταν το διάγγελμα του Ελευθέριου Βενιζέλου προς τον ελληνικό λαό:
"Είμαι ευτυχής αναγγέλων προς υμάς ότι σήμερον, εβδόμην επέτειον της υπογραφής της συνθήκης του Βουκουρεστίου, ΥΠΕΓΡΑΦΗ η συνθήκη ειρήνης μετά της Τουρκίας, η συνθήκη δι' ης αι κυριώταται Σύμμαχοι Δυνάμεις μεταβιβάζουσιν εις την Ελλάδα την κυριαρχίαν επί της Δυτικής Θράκης, ήτις είχε παραχωρηθή προς αυτάς υπό της Βουλγαρίας διά της συνθήκης του Νεϊγύ και η συνθήκη μετά της Ιταλίας, δι' ης αύτη μεταβιβάζει προς ημάς τα Δωδεκάνησα.
Καθ' ην στιγμήν το έργον, όπερ διεξάγομεν εν μέσω τοσούτων δυσχεριεών, στεφανούται διά τοιαύτης επιτυχίας, αισθάνομαι το καθήκον να εκφράσω προς τους συμπολίτας μου την βαθείαν ευγνωμοσύνην μου διά την σταθεράν εμπιστοσύνην, με την οποία με περιέβαλον επί τόσα έτη, καταστήσαντες ούτω δυνατούς τους εθνικούς θριάμβους, τους οποίους πανηγυρίζομεν σήμερον.
Η αυταπάρνησις, η εθελοθυσία, η ανδρεία, η καρτερία, εν πάσι δε η απόφασις του λαού όπως αντιμετωπίση πάντα κίνδυνον μάλλον, παρά να αθετήση τον δοθέντα λόγον του και να απιστήση προς τας εθνικάς παραδόσεις του, προσθέτουσιν εις την μακράν εθνικήν μας ιστορίαν ΛΑΜΠΡΟΤΑΤΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ διά τας οποίας η σημερινή γενεά δικαιούται να είνε υπερήφανος. Ιδική μου υπερηφάνεια είνε ότι είχον την ύψιστην τιμήν να ηγηθώ τοιύτου λαού τοιαύτα εγκλείοντος ζωηρά αισθήματα ως και να καταπράξη έργα τοσούτον μεγαλοφυά, εάν μόνον καλώς οδηγείται.
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ".
Πάντως, η είδηση για την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης άργησε να γίνει γνωστή στη χώρα. Το επίσημο τηλεγράφημα του Άθου Ρωμανού, που μαζί με τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη συνδιάσκεψη, έφτασε στις 8.30 το πρωί της επομένης και τοιχοκολλήθηκε μιάμιση ώρα αργότερα:
ΠΑΡΙΣΙΟΙ, Τρίτη, 6 μ.μ. -- Ταύτην την στιγμήν υπεγράφησαν η συνθήκη μετά της Τουρκίας, η συνθήκη της μεταβιβάσεως της Δυτικής Θράκης, η συνθήκη μετά της Ιταλίας περί Δωδεκανήσων και η συνθήκη περί μειονοψηφίων.
ΡΩΜΑΝΟΣ"
Στις 11.15΄ της 29ης Ιουλίου αναγνώσθηκε και η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση:
"Η Κυβέρνησις μετ' εθνικής υπερηφανείας αγγέλειότι, επελθούσης Ιταλοελληνικής συμφωνίας διά την απελευθέρωσιν των Δωδεκανήσων, υπεγράφη χθες το απόγευμα εν Σεβρ, η συνθήκη της Ειρήνης μετά της Ρουρκίας. Εκ συγχρόνου υπεγράφη και ειδική σύμβασις των Μ. Δυνάμεων διά την προσάρτησιν της Δ. Θράκης εις την Ελλάδα".
Πανηγυρισμοί ξέσπασαν σ' ολόκληρη τη χώρα, ενώ χαρακτηριστικό ήταν το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Πατρίς" με ημερομηνία 30.07.1920: "Η Ελληνική ειρήνη είναι πραγματικότης σήμερον πλέον.... Μία κακή Τρίτη μας την είχε πάρει. Μία Τρίτη καλή μας την αποδίδει. 29 Μαΐου 1453-28 Ιουλίου 1920. Ο μοιραίος κύκλος συνεπληρώθη. Και ό,τι θα επακολουθήση είνε αυτό το ίδιο που είχε προηγηθή. Η Ελληνική Αυτοκρατορία εις όλην της την έκτασιν και εις όλην τη δύναμίν της, σφίγγουσα εις την αγκαλιά της στενά, με στοργήν, την οποίαν καμμία περίπτωσις δεν θα νικήση, την ιεράν της πρωτεύουσαν.
Ο μοιραίος κύκλος, αλλά και ο μοιραίος άνθρωπος... Ολίγα έτη προτού φθάση αυτός, ένας άλλος αντιπρόσωπος της Ελλάδος, ο Ν. Μαυροκορδάτος, υπέγραφε δακρύων εις την Κωνσταντινούπολην μίαν άλλην συνθήκην, την σκοτεινήν σελίδα του 1897. Δεν ήτο το Ελληνικόν Βασίλειον τότε μικρότερον παρ' όσον ήτο το 1909. Αλλά του έλειπεν ο αρχηγός με την πίστιν και την ορμήν. Του έλειπεν ο Βενιζέλος, που θα του εζωντάνευε την δύναμιν με την θέλησιν και θα του έκαμνε το αίσθημα φλόγα και την φροντίδα ζωήν, ο Βενιζέλος που θα του έδιδε την φοράν εις το τεράστιον άλμα του από Λαρίσσης εις Προύσαν.
Εσχίσθη τώρα η μαύρη σελίς. Αντεκατεστάθη με την περίλαμπρον των Σεβρών συνθήκη. Ηνοίχθη ο τάφος. Και ανεπήδησεν ένας Ελληνισμός γίγας, που με το ανάστημά του κυριαρχεί της Ανατολής...".
Στις 28 Ιουλίου 1975, ένα χρόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ξεκίνησε η δίκη των είκοσι πραξικοπηματιών σε ειδική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, κατηγορούμενοι για στάση και εσχάτη προδοσία. Η δίκη ξεκίνησε στις 9.15΄ το πρωί, ενώ πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου είχε οριστεί ο εφέτης Ιωάννης Ντεγιάννης. .
Στις 28 Ιουλίου 1913 (π.η.), υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου, που τερμάτιζε το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, περίπου 40 ημέρες μετά την έναρξή του. Στην Ελλάδα παραχωρήθηκαν οι Σέρρες, η Δράμα και η Καβάλα, όμως παρά το γεγονός ότι μέσα σε λίγους μήνες η χώρα διπλασίασε τα εδάφη της (μαζί και με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17.05.1913, που έληγε τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο), υπήρχε και μια απογοήτευση, καθώς ο ελληνικός στρατός είχε προωθηθεί πολύ περισσότερο. Για παράδειγμα, η Δυτική Θράκη, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είχε απελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό, παραχωρήθηκαν τελικά στη Βουλγαρία, όπως και περιοχές βορείως της οροσειράς Μπέλες, όπου χαράχθηκαν τα νέα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ωστόσο, η διπλωματική επιτυχία του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν τεράστια, καθώς η Ελλάδα είχε ν' αντιμετωπίζει την έντονα αρνητική στάση της Αυστροουγγαρίας, που υποστήριζε φανατικά τα βουλγαρικά συμφέροντα, της Ιταλίας, που ενδιαφερόταν για την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, ακόμη και της Αγγλίας. Εξάλλου, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή κάμφθηκαν οι αντιδράσεις για την Καβάλα, που τελικά παραχωρήθηκε στην Ελλάδα.
Στις 28 Ιουλίου 1914 (ν.η.) η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Σερβίας και μαζί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, που την εποχή εκείνη ήταν γνωστός ως ο "Μεγάλος Ευρωπαϊκός Πόλεμος". Αφορμή είχε αποτελέσει η δολοφονία του διαδόχου του αυστριακού θρόνου από Σέρβο εθνικιστή στο Σεράγεβο, που εκείνη την εποχή ανήκε στην Αυστροουγγαρία. Ακολούθησε επίδοση τελεσιγράφου προς τη σερβική κυβέρνηση με απαράδεκτους όρους, που δεν έγιναν δεκτοί.
Η Επίσημη Εφημερίδα της Βιέννης σε ειδική έκδοσή της δημοσίευσε την κήρυξη του πολέμου από τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών:
"Καθώς η Βασιλική Κυβέρνηση της Σερβίας δεν απάντησε ικανοποιητικά στη διακοίνωση, η οποία της επιδόθηκε από τον πρεσβευτή της Αυστρίας στο Βελιγράδι με ημερομηνία 23 Ιουλίου 1914, η Αυτοκρατορική και Βασιλική Κυβέρνηση βρίσκεται στην ανάγκη να μεριμνήσει μόνο της για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων και συμφερόντων της και να καταφύγει για το σκοπό αυτό στα όπλα.
Η Αυστροουγγαρία θεωρεί ότι από αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με τη Σερβία.
Ο Υπουργός των Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας
Κόμης Μπέρχτολυ".
Σύμφωνα με τηλεγραφήματα από την Αγία Πετρούπολη, ο τσάρος της Ρωσίας, που είχε συγκρουόμενα συμφέροντα με την Αυστροουγγαρία στα Βαλκάνια, φερόταν να είχε δηλώσει σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο: "Υπομείναμε την κατάσταση αυτή επί επτάμιση χρόνια. Αρκετά". Κινητοποίησε τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του στα σύνορα με την Αυστρία, ενώ επέδωσε τελεσίγραφο προς τη Γερμανία, ώστε να μην αναμιχθεί. Αντίστοιχες πολεμικές προετοιμασίες γίνονταν όμως και στη Γερμανία, όπως επίσης σε Αγγλία και Γαλλία.
Στις 28 Ιουλίου 1920 (π.η.), υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών, με την οποία πραγματωνόταν το όραμα της "Μεγάλης Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Στην Ελλάδα, που μέσα σε λίγα χρόνια έβλεπε τα εδάφη να αυξάνονται σημαντικά για δεύτερη φορά, περιήλθαν η Θράκη, τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ η περιοχή της Σμύρνης θα τελούσε υπό ελληνική διοίκηση υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου για διάστημα πέντε ετών, οπότε οι κάτοικοι θ' αποφάσιζαν με δημοψήφισμα για την τύχη της περιοχής τους. Επίσης, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, υπογράφτηκε ελληνοϊταλική συμφωνία για την παραχώρηση της Ρόδου και του Καστελόριζου, ενώ έμενε ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραχωρηθούν και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, σε περίπτωση που οι Βρετανοί παραχωρούσαν στην Ελλάδα την Κύπρο. Ωστόσο, η Βόρεια Ήπειρος κατοχυρώθηκε οριστικά στο αλβανικό κράτος.
Σε πανηγυρικό τόνο ήταν το διάγγελμα του Ελευθέριου Βενιζέλου προς τον ελληνικό λαό:
"Είμαι ευτυχής αναγγέλων προς υμάς ότι σήμερον, εβδόμην επέτειον της υπογραφής της συνθήκης του Βουκουρεστίου, ΥΠΕΓΡΑΦΗ η συνθήκη ειρήνης μετά της Τουρκίας, η συνθήκη δι' ης αι κυριώταται Σύμμαχοι Δυνάμεις μεταβιβάζουσιν εις την Ελλάδα την κυριαρχίαν επί της Δυτικής Θράκης, ήτις είχε παραχωρηθή προς αυτάς υπό της Βουλγαρίας διά της συνθήκης του Νεϊγύ και η συνθήκη μετά της Ιταλίας, δι' ης αύτη μεταβιβάζει προς ημάς τα Δωδεκάνησα.
Καθ' ην στιγμήν το έργον, όπερ διεξάγομεν εν μέσω τοσούτων δυσχεριεών, στεφανούται διά τοιαύτης επιτυχίας, αισθάνομαι το καθήκον να εκφράσω προς τους συμπολίτας μου την βαθείαν ευγνωμοσύνην μου διά την σταθεράν εμπιστοσύνην, με την οποία με περιέβαλον επί τόσα έτη, καταστήσαντες ούτω δυνατούς τους εθνικούς θριάμβους, τους οποίους πανηγυρίζομεν σήμερον.
Η αυταπάρνησις, η εθελοθυσία, η ανδρεία, η καρτερία, εν πάσι δε η απόφασις του λαού όπως αντιμετωπίση πάντα κίνδυνον μάλλον, παρά να αθετήση τον δοθέντα λόγον του και να απιστήση προς τας εθνικάς παραδόσεις του, προσθέτουσιν εις την μακράν εθνικήν μας ιστορίαν ΛΑΜΠΡΟΤΑΤΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ διά τας οποίας η σημερινή γενεά δικαιούται να είνε υπερήφανος. Ιδική μου υπερηφάνεια είνε ότι είχον την ύψιστην τιμήν να ηγηθώ τοιύτου λαού τοιαύτα εγκλείοντος ζωηρά αισθήματα ως και να καταπράξη έργα τοσούτον μεγαλοφυά, εάν μόνον καλώς οδηγείται.
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ".
Πάντως, η είδηση για την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης άργησε να γίνει γνωστή στη χώρα. Το επίσημο τηλεγράφημα του Άθου Ρωμανού, που μαζί με τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη συνδιάσκεψη, έφτασε στις 8.30 το πρωί της επομένης και τοιχοκολλήθηκε μιάμιση ώρα αργότερα:
ΠΑΡΙΣΙΟΙ, Τρίτη, 6 μ.μ. -- Ταύτην την στιγμήν υπεγράφησαν η συνθήκη μετά της Τουρκίας, η συνθήκη της μεταβιβάσεως της Δυτικής Θράκης, η συνθήκη μετά της Ιταλίας περί Δωδεκανήσων και η συνθήκη περί μειονοψηφίων.
ΡΩΜΑΝΟΣ"
Στις 11.15΄ της 29ης Ιουλίου αναγνώσθηκε και η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση:
"Η Κυβέρνησις μετ' εθνικής υπερηφανείας αγγέλειότι, επελθούσης Ιταλοελληνικής συμφωνίας διά την απελευθέρωσιν των Δωδεκανήσων, υπεγράφη χθες το απόγευμα εν Σεβρ, η συνθήκη της Ειρήνης μετά της Ρουρκίας. Εκ συγχρόνου υπεγράφη και ειδική σύμβασις των Μ. Δυνάμεων διά την προσάρτησιν της Δ. Θράκης εις την Ελλάδα".
Πανηγυρισμοί ξέσπασαν σ' ολόκληρη τη χώρα, ενώ χαρακτηριστικό ήταν το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Πατρίς" με ημερομηνία 30.07.1920: "Η Ελληνική ειρήνη είναι πραγματικότης σήμερον πλέον.... Μία κακή Τρίτη μας την είχε πάρει. Μία Τρίτη καλή μας την αποδίδει. 29 Μαΐου 1453-28 Ιουλίου 1920. Ο μοιραίος κύκλος συνεπληρώθη. Και ό,τι θα επακολουθήση είνε αυτό το ίδιο που είχε προηγηθή. Η Ελληνική Αυτοκρατορία εις όλην της την έκτασιν και εις όλην τη δύναμίν της, σφίγγουσα εις την αγκαλιά της στενά, με στοργήν, την οποίαν καμμία περίπτωσις δεν θα νικήση, την ιεράν της πρωτεύουσαν.
Ο μοιραίος κύκλος, αλλά και ο μοιραίος άνθρωπος... Ολίγα έτη προτού φθάση αυτός, ένας άλλος αντιπρόσωπος της Ελλάδος, ο Ν. Μαυροκορδάτος, υπέγραφε δακρύων εις την Κωνσταντινούπολην μίαν άλλην συνθήκην, την σκοτεινήν σελίδα του 1897. Δεν ήτο το Ελληνικόν Βασίλειον τότε μικρότερον παρ' όσον ήτο το 1909. Αλλά του έλειπεν ο αρχηγός με την πίστιν και την ορμήν. Του έλειπεν ο Βενιζέλος, που θα του εζωντάνευε την δύναμιν με την θέλησιν και θα του έκαμνε το αίσθημα φλόγα και την φροντίδα ζωήν, ο Βενιζέλος που θα του έδιδε την φοράν εις το τεράστιον άλμα του από Λαρίσσης εις Προύσαν.
Εσχίσθη τώρα η μαύρη σελίς. Αντεκατεστάθη με την περίλαμπρον των Σεβρών συνθήκη. Ηνοίχθη ο τάφος. Και ανεπήδησεν ένας Ελληνισμός γίγας, που με το ανάστημά του κυριαρχεί της Ανατολής...".
Στις 28 Ιουλίου 1975, ένα χρόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ξεκίνησε η δίκη των είκοσι πραξικοπηματιών σε ειδική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, κατηγορούμενοι για στάση και εσχάτη προδοσία. Η δίκη ξεκίνησε στις 9.15΄ το πρωί, ενώ πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου είχε οριστεί ο εφέτης Ιωάννης Ντεγιάννης. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου