Η πορεία προς το θάνατο - Οι τρεις τελευταίοι μήνες της Αλίκης Βουγιουκλάκη

Τρεις μήνες μόνο χρειάστηκαν για να συμβιβαστεί ο κόσμος με την ιδέα ότι και τα είδωλα πεθαίνουν, δεν είναι αθάνατα. Τόσο διάστημα μεσολάβησε από τη μέρα που η Αλίκη Βουγιουκλάκη αποχαιρετούσε το θεατρικό κοινό κάνοντας λόγο για ένα πρόβλημα υγείας, που ούτε και η ίδια δεν ήξερε καλά-καλά πόσο σοβαρό ήταν, αλλά κατά βάθος το προαισθανόταν. Λίγες μέρες μετά έγινε η διάγνωση του καρκίνου, που βρισκόταν σε προχωρημένο, ανίατο στάδιο και μετά το τέλος. Προσπάθησα να συμπυκνώσω τα σημαντικότερα γεγονότα εκείνων των τριών δραματικών μηνών μέσα σε λίγες γραμμές, βάσει των δημοσιευμάτων του τύπου. 

Στις 28 Απριλίου 1996, ημέρα Κυριακή, δόθηκε η τελευταία παράσταση της "Μελωδίας της ευτυχίας" στη Θεσσαλονίκη. Οι παραστάσεις διακόπηκαν εσπευσμένα, καθώς η Αλίκη υπέφερε από έντονους πόνους και υψηλό πυρετό. Μάλιστα, στο τέλος της παράστασης η ηθοποιός απευθύνθηκε στους θεατές, που είχαν κατακλύσει το θέατρο, και τους εξομολογήθηκε το πρόβλημα της υγείας της, όσα δηλαδή γνώριζε και η ίδια μέχρι τότε. Χαριτολογώντας αναφέρθηκε στις ιατρικές εξετάσεις, στις οποίες είχε υποβληθεί λίγες μέρες νωρίτερα και οι οποίες είχαν δείξει "ότι είμαι πολύ κουρασμένη και λίγο τη βίδα μου πειραγμένη", ενώ αναφέρθηκε συγκινημένη και στην αγάπη του κοινού, την οποία χαρακτήρισε "όπλο που χρειάζομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά". Ήταν η τελευταία φορά που η Αλίκη Βουγιουκλάκη ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι.

Στις 7 Μαΐου, Η Αλίκη Βουγιουκλάκη (συνοδευόμενη από τον Κώστα Σπυρόπουλο, τον αδελφό της Αντώνη, τη στενή της φίλη κ. Νότα και τον προσωπικό της γιατρό, ειδικό στο πάγκρεας) υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις στο Μόναχο, στο γιατρό Μέιναρντ Κλάσεν. Το ίδιο βράδυ, οι πρώτες διαρροές από το περιβάλλον της ηθοποιού έκαναν λόγο για θετικά αποτελέσματα και "μεγαλοποίηση" από την τηλεόραση "ενός μικρού προβλήματος υγείας, που ξεκίνησε με μία οξεία βρογχίτιδα και συνοδεύτηκε από υψηλό πυρετό".

Ωστόσο, στις 8 Μαΐου, ο δεύτερος κλινικοεργαστηριακός έλεγχος έδειξε πρόβλημα στο ήπαρ, που όμως φαινόταν αντιμετωπίσιμο. Οι γιατροί συνέστησαν νέες εξετάσεις (ενδοσκοπική χολοαγγειοπαγκρεατογραφία) στην ηθοποιό, που επέστρεψε στην Αθήνα στις 10 του μηνός. 

Κατά την επιστροφή της, μιλώντας σε δημοσιογράφους, η Αλίκη παραδέχτηκε: "Είναι μεγάλο το πρόβλημα που έχω. Πιστεύω, είμαι σίγουρη, ελπίζω ότι θα το ξεπεράσω", ενώ παράλληλα ζήτησε να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι από τα ΜΜΕ σχετικά με το πρόβλημα της υγείας της. (Συμπτωματικά, μια αντίστοιχη δήλωση είχε κάνει και η Μελίνα Μερκούρη αναχωρώντας για τις Ηνωμένες Πολιτείες στις τελευταίες της επίσημες δηλώσεις πριν το θάνατό της. "Ελπίζω, πιστεύω, είμαι σίγουρη ότι δεν είναι τίποτα το σοβαρό και ότι γρήγορα θα σας ξαναδώ", είχε πει τότε η Μελίνα) Πριν την αναχώρηση από το Μόναχο, τα αποτελέσματα των εξετάσεων είχαν σταλεί στον οικογενειακό γιατρό των Βουγιουκλάκη στην Αθήνα, ο οποίος διαπίστωσε κύστεις στην ουρά του παγκρέατος. 

Στις 15 Μαΐου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη αναχώρησε για τη Βοστόνη, προκειμένου να εισαχθεί στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης, όπου θα υποβαλλόταν σε ιστολογική διαγνωστική επέμβαση και θ' άρχιζε θεραπεία υπό τον καθηγητή δρ. Γουόρσοου. Εμφανέστατα τρακαρισμένη, φορώντας μεγάλα, μαύρα γυαλιά και έχοντας στο πλευρό της τον Κώστα Σπυρόπουλο, η Αλίκη μίλησε στην κάμερα του ΣΚΑΪ μέσα από το αεροπλάνο: "Σήμερα κάνω την πιο κρίσιμη εξέταση για την περιπέτεια της υγείας μου. Πιστεύω πως θα τα βγάλω πέρα. Θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας υποσχεθώ ότι θα τα βγάλω πέρα. Ένα θέλω να σας παρακαλέσω. Προσευχηθείτε κι εσείς για μένα".

Άγνωστη στην Αμερική, η Αλίκη Βουγιουκλάκη εξέπληξε τους γιατρούς με το κουράγιο της, ενώ η ίδια φέρεται να δήλωσε στα αγαπημένα της πρόσωπα: "Και σαν άρρωστη είμαι επαγγελματίας". Στη Βοστόνη δεν έμεινε περισσότερες από τρεις ημέρες, οπότε επέστρεψε στην Αθήνα. Έκανε την τελευταία της επίσημη δήλωση μπροστά στις κάμερες, πιο ανθρώπινη από ποτέ: "Σας ευχαριστώ για την αγάπη, αλλά στο θέμα της υγείας σας παρακαλώ να έχω εγώ τον πρώτο λόγο. Είναι ένα θέμα που θέλει λεπτότητα. Διακριτικότητα".
Στις 21 Μαΐου νοσηλεύτηκε σε σουίτα του ένατου ορόφου του Ιατρικού Κέντρου συνεχίζοντα τη θεραπεία της. Εκεί θα παρέμενε μέχρι το τέλος. 

18 Ιουλίου. Ύστερα από τρεις μήνες, που η κατάσταση της υγείας της παρέμενε σε γενικές γραμμές σταθερή, σημειώθηκε ραγδαία επιδείνωση. Η Αλίκη έπεσε σε λήθαργο. και ξύπνησε κατά τις 11 το πρωί. 

20 Ιουλίου. Τα γενέθλια της Αλίκης γιορτάστηκαν στη σουίτα του Ιατρικού Κέντρου. Η ίδια είχε ζητήσει από τους γιατρούς να της επιτρέψουν να τα γιορτάσει εκτός νοσοκομείου, όμως η επιδείνωση των τελευταίων ημερών δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο. 

21 Ιουλίου. Οι γιατροί μιλούσαν πλέον για κατάσταση "μη αναστρέψιμη", καθώς οι ζωτικές λειτουργίες της ηθοποιού μειώνονταν σταδιακά. Η επιδείνωση συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες, μέχρι που στις 10.15΄ το πρωί  της Τρίτης, 23 Ιουλίου 1996, η Αλίκη Βουγιουκλάκη πέρασε πλέον στην αιωνιότητα -και στην περίπτωσή της δεν πρόκειται για υπερβολή.

Οι γιατροί ανακοίνωσαν την δυσάρεστη είδηση στα γεμάτα αγωνία αγαπημένα της πρόσωπα στις 10.27΄. Ήταν όλοι εκεί. Από τον Κώστα Σπυρόπουλο μέχρι το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που έσφιξε το χέρι του πρώτου και τον παρηγόρησε, το Λάκη Λαζόπουλο, την Ζωή Λάσκαρη με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο,τη Νινέτα Λεμπέση, στενή φίλη της Αλίκης και φυσικά ο γιος της, Γιάννης, η μητέρα και τ' αδέρφια της. 

Στις 3 το μεσημέρι, η σωρός της Αλίκης, ντυμένη και περιποιημένη σαν το λαμπρό αστέρι που ήταν πάντοτε, πέρασε έξω από το θέατρο "Αλίκη", όπου είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου, από συναδέλφους μέχρι θαυμαστές που έτρεξαν να αποχαιρετήσουν την αγαπημένη τους ηθοποιό στο δεύτερο σπίτι της, στο θέατρο όπου έπαιξε πολλές από τις μεγάλες της επιτυχίες. 

Κι από εκεί στη Μητρόπολη. Χιλιάδες κόσμου προσκύνησαν τη σωρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη το επόμενο διήμερο στο παρεκκλήσι του αγίου Ελευθερίου και στις 4 το απόγευμα της 25ης Ιουλίου μια τεράστια πομπή, πρωτοφανή για καλλιτέχνη, τη συνόδεψε στην τελευταία της κατοικία στο Α΄ Νεκροταφείο. Η κηδεία καλύφτηκε ζωντανά απ' όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας, οι οποίοι άλλωστε είχαν προσαρμόσει κατάλληλα το πρόγραμμά τους τις δύο εκείνες μέρες. Μοναδική παραφωνία ήταν το ζουμάρισμα της τηλεοπτικής κάμερας στο πρόσωπο της νεκρής, λίγο προτού το ανοιχτό φέρετρο κατέβει στον τάφο. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε.. δεν αποτέλεσε έκπληξη η σκηνοθετική ασέβεια.