Σαν σήμερα: 24 Αυγούστου

Σήμερα είναι Σάββατο, 24 Αυγούστου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Δύο Νομπελίστες γεννήθηκαν σαν σήμερα: ο Βέλγος βιολόγος Αλμπέρ Κλοντ (1898-1983, μοιράστηκε το Νόμπελ Ιατρικής 1974 για τη συμβολή του στις ανακαλύψεις σχετικά με η δομή και τις λειτουργίες των κυττάρων) και ο Αμερικανός οικονομολόγος Χάρι Μάρκοβιτζ (σήμερα 86 ετών, Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 1990 από κοινού με τους Μέρτον Μίλερ και Ουίλιαμ Σαρπ για την καινοτόμο εργασία τους στα χρηματοοικονομικά.

Εξάλλου, τις 24 Αυγούστου γεννήθηκαν δύο σημαντικοί συγγραφείς, ο Αργεντινός Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) και ο Βραζιλιάνος Πάουλο Κοέλιο, που σήμερα γιορτάζει τα 66α γενέθλια του.

Γενέθλια έχει σήμερα και ο Γάλλος συνθέτης, πιο σημαντικός εκπρόσωπος της New Age, Ζαν Μισέλ Ζαρ (γενν. το 1948), ενώ πολλοί θεωρούν την 24η Αυγούστου ως τη γενέθλια ημέρα του ιστορικού Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ (1929-2004), αν και άλλες πηγές αναφέρουν ως ημερομηνία γέννησής του την 4η Αυγούστου.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Στην Ουκρανία γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Σαν σήμερα το 1991, το κοινοβούλιο της χώρας διακήρυξε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από τη Σοβιετική Ένωση.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 24 Αυγούστου 1954 αίσθηση προκάλεσε κατ' αρχήν στη Βραζιλία, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο, η αυτοκτονία του προέδρου της Βραζιλίας Γκετούλιο Βάργκας, ο οποίος αρνήθηκε να υποκύψει στο τελεσίγραφο του στρατού να παραιτηθεί. 

Στη χώρα είχε ξεσπάσει πολιτική κρίση μετά την απόπειρα δολοφονίας του δημοσιογράφου και πολιτικού, πολιτικού αντιπάλου του Βάργκας, Κάρλος Λασέρντα στις 5 του μηνός. Οι στρατιωτικοί θεώρησαν υπεύθυνο τον Βάργκας ή βρήκαν απλά μια ευκαιρία για να τον ανατρέψουν και στις 4.15΄ το πρωί της 24.08.1954 του επέδωσαν τελεσίγραφο ζητώντας του να παραιτηθεί. Αμέσως συγκλήθηκε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, κατά το οποίο ο Βάργκας δήλωσε στους υπουργούς του ότι "Δεν θα βγω από το προεδρικό μέγαρο σαν Πρόεδρος, αλλά σαν πτώμα". 

Λίγη ώρα μετά, ο Βάργκας αυτοπυροβολήθηκε στο γραφείο του, αφού προηγουμένως είχε αφήσει σημείωμα, που αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο την πολιτική του διαθήκη: "Στο μίσος των εχθρών μου αφήνω την κληρονομιά του θανάτου μου. Λυπάμαι διότι δεν έπραξα για τους φτωχούς εκείνο το οποίο επιθυμούσα να πράξω....". Ιστορική έμεινε και η τελευταία φράση του σημειώματος εκείνου: "Με διαύγεια και γαλήνη πραγματοποιώ το πρώτο βήμα προς την οδό της αιωνιότητας για να εισέλθω στην Ιστορία". 

Ο αντίκτυπος της αυτοκτονίας του Βάργκας ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ματαίωσε τα σχέδια για επιβολή δικτατορίας, ενώ καθόρισε σε σημαντικό βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις στη Βραζιλία τα επόμενα χρόνια. Στο μέγαρο της χώρας εκτίθεται μέχρι σήμερα το πουκάμισο που φορούσε ο Βάργκας την ώρα της αυτοκτονίας του, τρυπημένο από τη σφαίρα που το διαπέρασε.

Στις 24 Ιουλίου 2007 ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στην Ζαχάρω της Ηλείας, που γρήγορα θα έπαιρνε εφιαλτικές διαστάσεις καίγοντας δεκάδες χιλιάδες εκτάσεις γης. Πάνω από 60 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στα διάφορα πύρινα μέτωπα της Πελοποννήσου τις επόμενες μέρες, ενώ οι φλόγες έγλειψαν μέχρι τον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Και πάνω στα ερείπια των ερειπίων και των απανθρακωμένων πτωμάτων, εν όψει και της προεκλογικής περιόδου που βρισκόταν σε εξέλιξη, στήθηκε ένα πολιτικό σόου με προεκλογικά τριχίλιαρα, υποσχέσεις και μεγαλόστομες εξαγγελίες, οι περισσότερες των οποίων παραμένουν στο συρτάρι...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Στον πυρετό της πρεμιέρας μιας θεατρικής παράστασης ζούσαν οι κάτοικοι της Αθήνας στις 24 Αυγούστου 1911. Μια ψωνάρα της εποχής, που άκουγε στο όνομα Φούλη Δεριλύ (το γένος Παπασπυρίδη), είχε στοχοποιήσει τα γεροντοπαλίκαρα, τα οποία σατίριζε μ' ένα θεατρικό έργο που έγραψε και είχε τον τίτλο "Οι μπαμπάδες της Αφροδίτης". Η συγγραφέας και το έργο, που δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, φυσικά ξεχάστηκαν, όμως εκείνη την εποχή αποτελούσε πολύ σπουδαίο γεγονός, χάρη και στην εξαιρετική διαφήμιση των εφημερίδων, αφού η Δεριλύ έδινε κάθε μέρα συνεντεύξεις καταγγέλλοντας τα γεροντοπαλίκαρα, δηλαδή όσους άνδρες ήταν άνω των 35 ετών και ανύπαντροι, όπως διευκρίνιζε σε συνέντευξή της στο "Εμπρός" στις 24.08.1911, την ημέρα της πρεμιέρας της παράστασης.

Τι δήλωνε η φιλόδοξη θεατρική συγγραφέας για την απέχθειά της προς τους ανύπαντρους άντρες; "..Τους κτυπώ αμείλικτα, διότι εγώ περισσότερον από κάθε άλλην όχι μόνον δεν ειμπορώ να τους υποφέρω, αλλά και έχω βασανισθή από τα ανούσια σαλιαρίσματά των. Σας εξηγούμαι. Όταν είχα γυρίσει από την αμερικήν εγνώρισα κάποιο γεροντοπαλλήκαρο, το οποίον ήρχισε να παίρνη κουτρουβάλες στον αέρα διά να με κάμη να συγκινηθώ και να το αγαπήσω. Αχ, μου έλεγε, θα σας είμαι πιστός μέχρι τάφου, και εγώ του απαντούσα, "Σας μένουν τόσον πολύ ολίγαι ημέραι διά να ζήσετε, ώστε έχετε δίκαιον να παρατείνετε την πίστιν σας και πέραν του κόσμου τούτου". 

Και συνέχιζε ακάθεκτη: "....Τι άχρηστα όντα, Θεέ μου! Ενώ θα ειμπορούσαν να είναι τώρα σύζυγοι και πατέρες. Καλέ και πώς ξαναμωραίνουν, δεν παρετηρήσατε; Να σας πω. Σήμερα εις της πρόβαις που ήσαν όλο εκλεκταί κυρίαι, ήτο παρόν και το τρομερώτερον γεροντοπαλλήκαρο της πρωτευούσης, ο κ. Κ. Τι έκαμε λοιπόν; Επήγαινε και εθώπευε τα μπράτσα των ηθοποιών. Τι αηδία Θεέ μου, τι πλήξις! Μα πήτε μου σας παρακαλώ, είναι άνθρωποι με σώας τας φρένας τα γεροντοπαλλήκαρα; Εγώ, διά να κάμω μίαν πράξιν φιλάνθρωπον υπέρ των δυστυχών αυτών πλασμάτων, παρεκάλεσα την διεύθυνσιν του Αττικού, όπου δίδονται σήμερον οι "Μπαμπάδες της Αφροδίτης" να συνάξη τα ποσοστά, τα οποία θα μου αναλογούν και με αυτά να σχηματίση ένα πρώτον πυρήνα κεφαλαίου, εκ του οποίου αργότερον να ιδρυθή ενταύθα "Άσυλον διά τα Γεροντοπαλλήκαρα""!

Ήταν μια ψωνάρα με όλα της η γυναίκα, που αν τότε υπήρχε τηλεόραση, θα μονοπωλούσε κάθε κουτσομπολίστικη/ λάιφ στάιλ, αλλά και σατιρική εκπομπή. Μ' αυτά και μ' εκείνα, πάντως, στο θέατρο "Αττικό" σημειώθηκε κοσμοπλημμύρα από περίεργα.. γεροντοπαλίκαρα και όχι μόνο που παρακολούθησαν την παράσταση, που ανέβαζε ο θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ την παράσταση παρακολούθησε και ο -παντρεμένος- Ελευθέριος Βενιζέλος.

Η Δεριλύ στοχοποιούσε και επώνυμα γεροντοπαλίκαρα της εποχής, όπως ο συνθέτης Σπυρίδων Σαμάρας, το όνομα του οποίου αναφερόταν σε κάποια σκηνή του έργου, κάτι που δεν φαίνεται να ενόχλησε το συνθέτη, ο οποίος παρακολούθησε την πρεμιέρα της παράστασης "Μπαμπάδες της Αφροδίτης", σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Πατρίς" την επόμενη μέρα. Η συγγραφέας ήταν τόσο ενθουσιασμένη με το τελικό αποτέλεσμα, ώστε φερόταν να δήλωσε: "Θρίαμβος, ε; είδατε; Τα γελοιοποίησα τα γεροντοπαλλήκαρα. Έχουν μια φούρκα όλοι τους μαζί μου. Αλλά το κοινό είναι ενθουσιασμένο" (Πατρίς, 25.08.1911).

Έτσι, δεν επιβεβαιώθηκε ο φόβος της εφημερίδας "Πατρίς" μια μέρα πριν την πρεμιέρα, που μάλλον διαφήμιζε παρά δυσφημούσε την παράσταση: "Θρυλλείται ότι το μεγαλείτερον μέρος του κοινού του ασχήμου φύλου με ευχαρίστησιν θα ιδή να πίπτη επί της σκηνής το πρώτον μαξιλάρι. Εξ άλλου αι κυρίαι, τα θήλεα άπαντα, θα παρίστανται ως γενναία φρουρά υπέρ του έργου, με όπλα, μεταξύ των οποίων το μάλλον επικίνδυνον δεν θα είνε ούτε τα νύχια, ούτε αι μεγάλαι καρφίτσαι των καπέλλων των αλλ' η γλώσσα των. Ο Θεός σώζοι τας Αθήνας από τοιαύτης συρράξεως".