Σήμερα είναι Σάββατο, 3 Αυγούστου 2013.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Σαν σήμερα γεννήθηκαν οι ηθοποιοί Μάρτιν Σιν (73 ετών) και η γνωστή από τη σειρά "Lost" Εβαντζελίν Λίλι (34), όπως και η Ελληνοαυστραλέζα σκηνοθέτης Άννα Κόκκινος (55).
Επίσης, τα 29α γενέθλιά του γιορτάζει σήμερα ο Αμερικανός κολυμβητής Ράιαν Λόχτι, γνωστός όχι μόνο για τις επιδόσεις του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, αλλά και για τις... κοτσάνες οπυ συνηθίζει να λέει.
Έλληνες αθλητές που έχουν σήμερα γενέθλια είναι ο παλαίμαχος ποδοσφιαριστής Νίκος Νταμπίζας (40 ετών) και η πρώην πρωταθλήτρια του επτάθλου Αργυρώ Στρατάκη (38).
Τέλος, σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Ιάπωνας μηχανικός Κοΐτσι Τανάκα (54 ετών), βραβευμένος με το Νόμπελ Χημείας 2002 για τη συμβολή του (μαζί με δύο ακόμη επιστήμονες) στην ανάπτυξη μεθόδων ταυτοποίησης και δομικής ανάλυσης βιολογικών μακρομορίων.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας γιορτάζεται στο Νίγηρα, που μέχρι τις 3 Αυγούστου 1960 αποτελούσε γαλλική αποικία.
Στην Ισημερινή Γουινέα γιορτάζεται η Ημέρα της Ελευθερίας, όπως ονομάζεται η επέτειος από το πραξικόπημα της 3ης Αυγούστου 1979, όταν καταλύθηκε το καθεστώς του Φρανσίσκο Μασίας Νγκουέμα και στην εξουσία ανέβηκε ένας άλλος δικτάτορας, ο Τεόντορο Ομπιάνγκ Νγκουέμα Μπαζόνκο, ο οποίος κυβερνά την Ισημερινή Γουινέα μέχρι σήμερα.
Στη Γουινέα-Μπισάου τιμάται η επέτειος από τη σφαγή στην πόλη Πιτζιγκούτι στις 3 Αυγούστου 1959, όταν τουλάχιστον 50 άτομα (σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό) σκοτώθηκαν από την επέμβαση της πορτογαλικής αστυνομίας για τη διάλυση συγκέντρωσης με αίτημα την ανεξαρτησία της περιοχής.
Τέλος, στο Σαν Σαλβαδόρ, την πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ, γιορτάζεται ο προστάτης της χώρας, ο "Θεϊκός Σωτήρας του Κόσμου" ("El Divino Salvador del Mundo"). Μια εικόνα του Ιησού μεταφέρεται στους δρόμους της πόλης, ενώ η όλη τελετή αναπαριστά συμβολικά τη Μεταμόρφωση του Ιησού
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 3 Αυγούστου 1844 ξεκίνησε η εκλογική διαδικασία στην επαρχία Αττικής, που θα διαρκούσε αρκετές ημέρες και με την οποία θα ολοκληρώνονταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές της ελληνικής ιστορίας, που είχαν ξεκινήσει δυο μήνες νωρίτερα (Τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 1843 είχαν προηγηθεί οι εκλογές για την ανάδειξη της Εθνικής Συνέλευσης, που θα κατάρτιζε το πρώτο Σύνταγμα).
"Μετά πολλάς και ποικίλας ραδιουργίας και περιδρομάς, μετά διαφόρους συνδυασμούς και διερεθισμούς, μετά μεγάλας φιλονεικίας και διενέξεις, ήρχισαν τέλος πάντων και αι εκλογαί των Βουλευτών της πρωτευούσης την παρελθούσαν πέμπτην. Αν η απροσδόκητος σημερινή βουλευτομανία ανεστάτωσε το παν εις τας επαρχίας, δεν ήτο δύσκολον να συμπεράνη τις, ότι ήθελεν ακολουθήσει τον ίδιον και χειρότερον ακόμη δρόμον και εις την πρωτεύουσαν, όπου και πλειότεροι μνηστήρες επαρουσιάσθησαν, και οι αρχηγοί της ατιθάσσου αντιπολιτεύσεως έμελλον να διαγωνισθούν με τους εν τοις πράγμασιν του υπουργείου, αφ' ου μάλιστα κατά μέγα μέρος οι αρχηγοί ούτοι διεύθυναν και τας εκλογάς των κατά τας επαρχίας αντιπολιτευομένων, και αφ' ου αυτοί ούτοι εμφύχοναν και εσυμβούλευαν τους ευσυνειδήτους τούτους άνδρας να μην παραβλέψουν παν θεμιτόν και αθέμιτον προς επιτυχίαν του σκοπού των μέσον".
Αυτά έγραφε στις 09.08.1844 η εφημερίδα "Αθηνά", που υποστήριζε την παράταξη του πρωθυπουργού Μαυροκορδάτου, ενώ έκανε λόγο και για αυλική συνωμοσία, που παρέσυρε τον Όθωνα να υποστηρίξει τα αιτήματα της αντιπολίτευσης, όπως συνέβη και σ' ένα περιστατικό με τον υποστράτηγο Δημήτρη Καλλέργη, τον πρωτεργάτη της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου, ο οποίος τη δεύτερη μέρα των εκλογών στην πρωτεύουσα (04.08), βρέθηκε στο μέσο "οχλαγωγίας", ενώ παρά λίγο "ήθελε πέσει θύμα δολοφονίας, αν εις των περί αυτόν δεν επρολάμβανε να κρατήση τας χείρας του δολοφόνου" και αν ο ίδιος ο Καλλέργης "δεν επρολάμβανε να κρατήση την οργήν των περί αυτόν".
Αποτέλεσμα των επεισοδίων ήταν η παραίτηση του Μαυροκορδάτου από την πρωθυπουργία προτού λήξει η εκλογική διαδικασία, από την οποία πάντως νικητής αναδείχτηκε ο Ιωάννης Κωλέττης, καθώς η πλειοψηφία των 127 βουλευτών ήταν υποστηρικτές του.
Στις 3 Αυγούστου 1953 εκδόθηκε η απόφαση του Διαρκούς Στρατοδικείου, με την οποία καταδικάστηκαν δις εις θάνατον ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο Νίκος Πλουμπίδης, που θα εκτελούνταν ένα χρόνο αργότερα, ο Νίκος Ζαχαριάδης, που διέφευγε στο εξωτερικό και δικάστηκε ερήμην κ.ά.
"Μετά πολλάς και ποικίλας ραδιουργίας και περιδρομάς, μετά διαφόρους συνδυασμούς και διερεθισμούς, μετά μεγάλας φιλονεικίας και διενέξεις, ήρχισαν τέλος πάντων και αι εκλογαί των Βουλευτών της πρωτευούσης την παρελθούσαν πέμπτην. Αν η απροσδόκητος σημερινή βουλευτομανία ανεστάτωσε το παν εις τας επαρχίας, δεν ήτο δύσκολον να συμπεράνη τις, ότι ήθελεν ακολουθήσει τον ίδιον και χειρότερον ακόμη δρόμον και εις την πρωτεύουσαν, όπου και πλειότεροι μνηστήρες επαρουσιάσθησαν, και οι αρχηγοί της ατιθάσσου αντιπολιτεύσεως έμελλον να διαγωνισθούν με τους εν τοις πράγμασιν του υπουργείου, αφ' ου μάλιστα κατά μέγα μέρος οι αρχηγοί ούτοι διεύθυναν και τας εκλογάς των κατά τας επαρχίας αντιπολιτευομένων, και αφ' ου αυτοί ούτοι εμφύχοναν και εσυμβούλευαν τους ευσυνειδήτους τούτους άνδρας να μην παραβλέψουν παν θεμιτόν και αθέμιτον προς επιτυχίαν του σκοπού των μέσον".
Αυτά έγραφε στις 09.08.1844 η εφημερίδα "Αθηνά", που υποστήριζε την παράταξη του πρωθυπουργού Μαυροκορδάτου, ενώ έκανε λόγο και για αυλική συνωμοσία, που παρέσυρε τον Όθωνα να υποστηρίξει τα αιτήματα της αντιπολίτευσης, όπως συνέβη και σ' ένα περιστατικό με τον υποστράτηγο Δημήτρη Καλλέργη, τον πρωτεργάτη της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου, ο οποίος τη δεύτερη μέρα των εκλογών στην πρωτεύουσα (04.08), βρέθηκε στο μέσο "οχλαγωγίας", ενώ παρά λίγο "ήθελε πέσει θύμα δολοφονίας, αν εις των περί αυτόν δεν επρολάμβανε να κρατήση τας χείρας του δολοφόνου" και αν ο ίδιος ο Καλλέργης "δεν επρολάμβανε να κρατήση την οργήν των περί αυτόν".
Αποτέλεσμα των επεισοδίων ήταν η παραίτηση του Μαυροκορδάτου από την πρωθυπουργία προτού λήξει η εκλογική διαδικασία, από την οποία πάντως νικητής αναδείχτηκε ο Ιωάννης Κωλέττης, καθώς η πλειοψηφία των 127 βουλευτών ήταν υποστηρικτές του.
Στις 3 Αυγούστου 1953 εκδόθηκε η απόφαση του Διαρκούς Στρατοδικείου, με την οποία καταδικάστηκαν δις εις θάνατον ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο Νίκος Πλουμπίδης, που θα εκτελούνταν ένα χρόνο αργότερα, ο Νίκος Ζαχαριάδης, που διέφευγε στο εξωτερικό και δικάστηκε ερήμην κ.ά.
Στις 3 Αυγούστου 1971, με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση η αμερικανική βουλή αποφάσισε τη διακοπή της οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα (όπως και στο Πακιστάν) ανησυχώντας για την εσωτερική πολιτική κατάσταση της χώρας.
Στις 3 Αυγούστου 1977, έφυγε από την ζωή ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. "Ολίγον μετά την δεκάτη νυκτερινή της Τρίτης, ο πρόεδρος της δημοκρατίας αρχιεπίσκοπος Μακάριος ενεφάνισε εικόνα μείζονος καρδιακής κρίσεως. Η κρίση οδήγησε εις βαρείαν διαταραχήν της καρδιακής λειτουργίας. Παρά τα εφαρμοσθέντα σύντομα μέτρα ο μακαριότατος απεβίωσε στις 5.15΄της Τετάρτης", έλεγε το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν.
Οι τοίχοι και οι δρόμοι της Λευκωσίας είχαν γεμίσει με συνθήματα όπως "Ο Μακάριος ζη". Η σημαία κυμάτιζε μεσίστια έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ συλλυπητήριο τηλεγράφημα απέστειλε ακόμη και ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο πρωθυπουργός του "Αττίλα", στο οποίο τονιζόταν πως "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ηγεσία του Μακαρίου ήταν σπουδαιότατη για την ελληνοκυπριακή κοινότητα".
Στις 3 Αυγούστου 1989 και ώρα περίπου 16.45΄, ένα αεροσκάφος της Ολυμπιακής Αεροπορίας τύπου Shorts 330 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Σάμος-Κως (πτήση 545), προσέκρουσε στο όρος Κερκετέας της δυτικής Σάμου (σε ύψος 1.400 μέτρων), σε απόσταση 40 μιλίων από το αεροδρόμιο του νησιού και ενώ βρισκόταν σε κατάσταση προσγείωσης, οδηγώντας στο θάνατο τους 34 επιβαίνοντες - 31 επιβάτες και 3 τα μέλη του πληρώματος. Το Είναι το τελευταίο -μέχρι σήμερα- δυστύχημα σε σκάφος ελληνικής αεροπορικής εταιρίας.
Στις 3 Αυγούστου 1992 η τότε κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφαση της να εξυγιάνει την ΕΑΣ (αστικές συγκοινωνίες) διαλύοντας την και δημιουργώντας τρεις ιδιωτικούς φορείς στη θέση της. Οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες και επεισοδιακές, αλλά η κυβέρνηση επέδειξε "πυγμή" και έμεινε ανυποχώρητη. Κάτι μας θυμίζουν όλα αυτά, αλλά έγιναν πριν 21 χρόνια.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Τα δύο δημοσιεύματα του σημερινού αφιερώματος προέρχονται από την εφημερίδα "Πατρίς" της 3ης Αυγούστου 1936.
Στο ένα γινόταν λόγος για τις διεθνείς επιτυχίες δύο ελληνικών τραγουδιών:
"Η λαϊκωτάτη "κυρά Βαγγελιώ" - το γνωστόν εγχώριον τραγουδάκι - επήρεν επίσημον αναγνώρισιν κατά την τελετήν των Ολυμπιακών αγώνων του Βερολίνου (σ.σ. η έναρξη των αγώνων έγινε στις 1 Αυγούστου). Οι Έλληνες αθληταί έκαμαν την εμφάνισίν των συνοδεία της "κυρά Βαγγελιώς" και η εντύπωσις -κατά τα τηλεγραφήματα των απεσταλμένων- υπήρξεν αρίστη.
Μετά το περίφημον "Γελεκάκι", του οποίου η μουσική, ως γνωστόν, κατέθελξε τους Ιταλούς ειδικούς και "εξεπέμφθη" από του σταθμού Μπάρι, έρχεται η σειρά της "κυρά Βαγγελιώς" από την οποίαν δεν θα πάθωμε φυσικά λιγώτερα...".
Το δεύτερο και εκτενέστερο δημοσίευμα αναφερόταν στον Σωκράτη Λαγουδάκη, έναν πρώην αθλητή, που είχε συμμετάσχει στον πρώτο Μαραθώνιο του 1896 τερματίζοντας ένατος - τελευταίος από όσους κατάφεραν να φτάσουν στο τέρμα - όμως στη συνέχεια ασχολήθηκε με την ιατρική και έγραψε ιστορία αποτολμώντας να κολλήσει λέπρα, φιλοδοξώντας να βρει τη θεραπεία της ασθένειας αυτής. Λίγοι γνωρίζουν τον Σωκράτη Λαγουδάκη και ακόμη λιγότεροι έχουν υπόψιν το συγκεκριμένο, τολμηρό και αρκετά αμφιλεγόμενο πείραμα του Έλληνα γιατρού, που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας έδινε αρκετές λεπτομέρειες.
"Σήμερα ο ιατρός Λαγουδάκης είνε λεπρός. Και εδέχθη διά το καλόν της ανθρωπότητος μετ' ευχαριστήσεως την τύχην αυτήν.
Μαθητής του Σαρκώ και του Στραούς, συνεργάτης του Γρανσέ, ο Λαγουδάκης ειλκύσθη πολύ ενωρίς από τας μιρκοβιολογικάς αναζητήσεις.
Εις την λέπραν όμως ειδικεύθη περί το 1927 μόλις. Έσχε την ιδέαν να μπολιασθή με λέπραν την εποχήν του συνεδρίου των λεπρολόγων. Οι σύνεδροι διεφώνησαν τότε και εχωρίσθησαν εις δύο παρατάξεις, τους οπαδούς της μεταδόσεως και της μη μεταδόσεως.
Ο καθηγητής Ντανίελσον εισήγαγε εις τον εαυτόν του το μικρόβιον της λέπρας χωρίς να γνωσθή εάν το μικρόβιον μεταδίδεται εις ένα υγιά οργανισμόν. Ολίγους όμως μήνας ενωρίτερον εις την Αλεξάνδρειαν ο ιατρός Σταματόπουλος επετύγχανε να καλλιεργήση τον βάκιλλον της λέπρας. Από τα πειράματα αυτά ο ιατρός Λαγουδάκης εσχημάτισε την κάτωθι γνώμην.
"Εάν εις υγειάν οργανισμόν γίνη ενδοφλεβική ένεσις αίματος λεπρού, ο οργανισμός αυτός θα γίνη λεπρός"...
Και αμ' έπος, αμ' έργον. Την 9 Ιουνίου του 1934 ο Λαγουδάκης κάνει ένεσιν από αίμα Έλληνος λεπρού, εις ηλικίαν 72 ετών. Μετά πέντε ημέρας γίνεται νέα ένεσις Άραβος λεπρού. Μετά δύο ημέρας δέχεται άλλας δύο ενέσεις άλλων λεπρών.
Και περιγράφει κατόπιν ο Λαγουδάκης ημέρα τη ημέρα τα συμπτώματα των 4 εμβολιασμών του, τα οποία εσημειώθησαν επί του σώματός του.
Το πράγμα είχε γνωσθή εις τον διεθνή επιστημονικόν κόσμον και προεκάλεσε δριμείας διαμαρτυρίας του, δια το τόλμημά του εναντίον της ζωής του.
Αλλ' ο Λαγουδάκης θέλει να εξακολουθήση. "Πρέπει, γράφει εις τον καθηγητής Ζανσέλμ, η λέπρα να προσβάλη τα νεύρα του προσώπου ώστε το πείραμά μου να προκαλέση την προσοχήν".
Και ο ο καθηγητής απήντησε: "Κατά την γνώμην μου θα προσφέρατε μεγαλειτέρας υπηρεσίας εις την ανθρωπότητα εάν υπεβάλλεσθε του λοιπού εις την θεραπείαν παρά εάν εγίνεσθε αντικείμενον πειραματισμού".
Και ο Λαγουδάκης εγκατέλειψε την απόφασίν του με την θλίψιν εις την ψυχήν. Ήρχισε τώρα την θεραπείαν και η λέπρα αρχίζει να υποχωρή....
Ο γέρων αυτός ανθρωπιστής ηλικίας 74 ετών έχει ένα μόον όνειρον, το οποίο περιλαμβάνει εις την διαθήκη του. Το εξής:
"Εάν αποθάνω λεπρός, ένα πράγμα ζητώ να γραφή εις τον τάφον μου: Συμμετέσχε εις τον πρώτον Μαραθώνιον"".
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Τα δύο δημοσιεύματα του σημερινού αφιερώματος προέρχονται από την εφημερίδα "Πατρίς" της 3ης Αυγούστου 1936.
Στο ένα γινόταν λόγος για τις διεθνείς επιτυχίες δύο ελληνικών τραγουδιών:
"Η λαϊκωτάτη "κυρά Βαγγελιώ" - το γνωστόν εγχώριον τραγουδάκι - επήρεν επίσημον αναγνώρισιν κατά την τελετήν των Ολυμπιακών αγώνων του Βερολίνου (σ.σ. η έναρξη των αγώνων έγινε στις 1 Αυγούστου). Οι Έλληνες αθληταί έκαμαν την εμφάνισίν των συνοδεία της "κυρά Βαγγελιώς" και η εντύπωσις -κατά τα τηλεγραφήματα των απεσταλμένων- υπήρξεν αρίστη.
Μετά το περίφημον "Γελεκάκι", του οποίου η μουσική, ως γνωστόν, κατέθελξε τους Ιταλούς ειδικούς και "εξεπέμφθη" από του σταθμού Μπάρι, έρχεται η σειρά της "κυρά Βαγγελιώς" από την οποίαν δεν θα πάθωμε φυσικά λιγώτερα...".
Το δεύτερο και εκτενέστερο δημοσίευμα αναφερόταν στον Σωκράτη Λαγουδάκη, έναν πρώην αθλητή, που είχε συμμετάσχει στον πρώτο Μαραθώνιο του 1896 τερματίζοντας ένατος - τελευταίος από όσους κατάφεραν να φτάσουν στο τέρμα - όμως στη συνέχεια ασχολήθηκε με την ιατρική και έγραψε ιστορία αποτολμώντας να κολλήσει λέπρα, φιλοδοξώντας να βρει τη θεραπεία της ασθένειας αυτής. Λίγοι γνωρίζουν τον Σωκράτη Λαγουδάκη και ακόμη λιγότεροι έχουν υπόψιν το συγκεκριμένο, τολμηρό και αρκετά αμφιλεγόμενο πείραμα του Έλληνα γιατρού, που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας έδινε αρκετές λεπτομέρειες.
"Σήμερα ο ιατρός Λαγουδάκης είνε λεπρός. Και εδέχθη διά το καλόν της ανθρωπότητος μετ' ευχαριστήσεως την τύχην αυτήν.
Μαθητής του Σαρκώ και του Στραούς, συνεργάτης του Γρανσέ, ο Λαγουδάκης ειλκύσθη πολύ ενωρίς από τας μιρκοβιολογικάς αναζητήσεις.
Εις την λέπραν όμως ειδικεύθη περί το 1927 μόλις. Έσχε την ιδέαν να μπολιασθή με λέπραν την εποχήν του συνεδρίου των λεπρολόγων. Οι σύνεδροι διεφώνησαν τότε και εχωρίσθησαν εις δύο παρατάξεις, τους οπαδούς της μεταδόσεως και της μη μεταδόσεως.
Ο καθηγητής Ντανίελσον εισήγαγε εις τον εαυτόν του το μικρόβιον της λέπρας χωρίς να γνωσθή εάν το μικρόβιον μεταδίδεται εις ένα υγιά οργανισμόν. Ολίγους όμως μήνας ενωρίτερον εις την Αλεξάνδρειαν ο ιατρός Σταματόπουλος επετύγχανε να καλλιεργήση τον βάκιλλον της λέπρας. Από τα πειράματα αυτά ο ιατρός Λαγουδάκης εσχημάτισε την κάτωθι γνώμην.
"Εάν εις υγειάν οργανισμόν γίνη ενδοφλεβική ένεσις αίματος λεπρού, ο οργανισμός αυτός θα γίνη λεπρός"...
Και αμ' έπος, αμ' έργον. Την 9 Ιουνίου του 1934 ο Λαγουδάκης κάνει ένεσιν από αίμα Έλληνος λεπρού, εις ηλικίαν 72 ετών. Μετά πέντε ημέρας γίνεται νέα ένεσις Άραβος λεπρού. Μετά δύο ημέρας δέχεται άλλας δύο ενέσεις άλλων λεπρών.
Και περιγράφει κατόπιν ο Λαγουδάκης ημέρα τη ημέρα τα συμπτώματα των 4 εμβολιασμών του, τα οποία εσημειώθησαν επί του σώματός του.
Το πράγμα είχε γνωσθή εις τον διεθνή επιστημονικόν κόσμον και προεκάλεσε δριμείας διαμαρτυρίας του, δια το τόλμημά του εναντίον της ζωής του.
Αλλ' ο Λαγουδάκης θέλει να εξακολουθήση. "Πρέπει, γράφει εις τον καθηγητής Ζανσέλμ, η λέπρα να προσβάλη τα νεύρα του προσώπου ώστε το πείραμά μου να προκαλέση την προσοχήν".
Και ο ο καθηγητής απήντησε: "Κατά την γνώμην μου θα προσφέρατε μεγαλειτέρας υπηρεσίας εις την ανθρωπότητα εάν υπεβάλλεσθε του λοιπού εις την θεραπείαν παρά εάν εγίνεσθε αντικείμενον πειραματισμού".
Και ο Λαγουδάκης εγκατέλειψε την απόφασίν του με την θλίψιν εις την ψυχήν. Ήρχισε τώρα την θεραπείαν και η λέπρα αρχίζει να υποχωρή....
Ο γέρων αυτός ανθρωπιστής ηλικίας 74 ετών έχει ένα μόον όνειρον, το οποίο περιλαμβάνει εις την διαθήκη του. Το εξής:
"Εάν αποθάνω λεπρός, ένα πράγμα ζητώ να γραφή εις τον τάφον μου: Συμμετέσχε εις τον πρώτον Μαραθώνιον"".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου