Σαν σήμερα: 17 Σεπτεμβρίου

Το πρώτο αεροπορικό δυστύχημα στον κόσμο, τα προμηνύματα ενός σημαντικού πολέμου, το διέξοδο από μια έντονη πολιτική κρίση και ο θάνατος ενός σημαντικού εκπροσώπου της ελληνικής μουσικής. Είναι γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1908 σημειώθηκε το πρώτο θανατηφόρο αεροπορικό δυστύχημα παγκοσμίως. Πιλότος ήταν ο Όρβιλ Ράιτ, ο ένας εκ των αδερφών Ράιτ, των εφευρετών του αεροπλάνου, ενώ ο πρώτος νεκρός αεροπορικού δυστυχήματος ήταν ο Αμερικανός υπολοχαγός Τόμας Σέλφριτζ.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά των ελληνικών εφημερίδων, που λόγω και των μέσων της εποχής δεν είχαν πλούσιο ρεπορτάζ από τις ΗΠΑ. Το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου έγραφε:

"ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 5 Σεπτεμβρίου (π.η.)

Ο κ. Ορβίλ εξετέλει χθες διά του αεροπλάνου του πτήσιν εις ύψος 25 μέτρων ομού μεθ' ενός Αμερικανού υπολοχαγού. Αιφνιδίως εθραύσθη η έλιξ του αεροπλάνου και οι αεροναύται έπεσαν κατά γης. Ο επιβαίνων υπολοχαγός εφονεύθη, ο δε κ. Ορβίλ έπαθε κάταγμα της κνήμης". (Πηγή: Χρόνος, 06.09.1908)

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1912, λίγες μέρες πριν την έναρξη του πρώτου βαλκανικού πολέμου υπογράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως τα διατάγματα επιστρατεύσεως του στρατού ξηράς και θαλάσσης. Αντίστοιχες αποφάσεις έλαβαν την ίδια μέρα και οι κυβερνήσεις των περισσότερων βαλκανικών κρατών.

"Προτάσει του Ημετέρου Υπουργικού Συμβουλίου και έχοντες υπ' όψει το Άρθρον 35 του Νόμου ΓΦΝΣΤ΄ περί Οργανισμού του Στρατού απεφασίσαμεν και διατάσσομεν.

Άρθρον 1ον

Τίθεμεν εις επιστράτευσιν τον εν ειρήνη Στρατόν.

Άρθρον 2ον

Καλούμεν υπό τα όπλα

1ον. Τους διαθεσίμους των απογραφών του 1910 και 1911

2ον. Πάσας τας κλάσεις της εφεδρείας του ενεργού Στρατού πλην των διατελούντων εν αναβολή κατατάξεως και των απαλλαγέντων των κλάσεων 1900, 1901, 1902, 1910 και 1911.

3ον. Εκ της Εθνοφρουράς τους επιλοχίας και λοχίας του πεζικού, των Ευζώνων και του Πυροβολικού πασών των κλάσεων, μόνον δε τους δεκανείς των κλάσεων 1896, 1897, 1898 και 1899 των αυτών όπλων.

4ον. Τους οπλίτας των κλάσεων της Εθνοφρουράς 1896, 1897, 1898 και 1899 των διαμερισμάτων 1ου, 2ου, 3ου, 7ου και παρατήματος 8ου, πλην των κριθέντων ικανών διά τας βοηθητικάς υπηρεσίας του Στρατού. 

Εις τον Ημέτερον επί των Στρατιωτικών υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος Διατάγματος.

Εν Αθήναι τη 17 Σεπτεμβρίου 1912.

Εν ονόματι του Βασιλέως

Ο Αντιβασιλεύς

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ

Το Υπουργικόν Συμβούλιον

Ο Πρόεδρος

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Τα μέλη

Λ.Λ. Κορομηλάς, Ν.Δ. Στράτος, Ι.Δ. Τσιριμώκος, Κ. Ρακτιβάν, Α. Μιχαλακόπουλος, Ε. Ρέπουλης, Α.Ν. Διομήδης"

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1965, ύστερα από δυο μήνες πολιτικής κρίσης και ακυβερνησίας, ο βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και πρώην υπουργός Στέφανος Στεφανόπουλος ορκίστηκε πρωθυπουργός έχοντας εξασφαλισμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τις παρατάξεις της Ένωσης Κέντρου, της ΕΡΕ και των Προοδευτικών. "Πρωτίστως επιδίωξις της κυβερνήσεώς μας θα είναι η ταχυτέρα αποκατάστασις της ησυχίας, της γαλήνης και της ψυχικής ενότητος του ελληνικού λαού, απαραιτήτων προϋποθέσεων διά να οδηγηθή η χώρα εις τον συντομώτερον δυνατόν χρόνον εις εκλογάς με απλή αναλογική", δήλωσε ο νέος πρωθυπουργός στους δημοσιογράφους μετά την ορκωμοσία του.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, στις 3 το μεσημέρι, έφυγε από την ζωή ο Μάνος Λοΐζος, ο οποίος νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Μόσχας, ύστερα από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί ένα μήνα νωρίτερα στην Αθήνα. ".. Με την ευγένεια της ψυχής του έδωσε στη μουσική μας φτερά δάφανα για να πετάξει ψηλά. Ήταν ο γλυκύτερος και ο ευγενέστερος... Το έργο του - πηγαίο, αληθινό, γνήσιο - ανήκει από τώρα και στο εξής στην εθνική μας κληρονομιά, σαν μια από τις κορυφαίες κατακτήσεις του νεοελληνικού μας πολιτισμού. Όσο θα υπάρχει Ελλάδα, όσο θα υπάρχουν Έλληνες, το τραγούδι του Λοΐζου θα ζει και θα υπάρχει μαζί τους", αποχαιρέτησε το σπουδαίο μουσικό ο Μίκης Θεοδωράκης.