Τι παίζει με τους παππούδες που ξαλαφρώνουν στα πάρκα;

Ένα από τα προβλήματα που συναντά κανείς στα πάρκα είναι τα ξεραμένα χόρτα, θύματα της ενόρμησης των σκυλιών να αφήνουν το "αποτύπωμα" τους απ' όπου περνούν. Και πώς ένα σκυλί δηλώνει "παρών", αφού δεν μπορεί να αφήσει γραπτό σημείωμα; Ουρώντας σ' όποιο δέντρο ή γωνία βρει πρόχειρα. Μερικά δε σκυλιά φροντίζουν να κάνουν όσο το δυνατόν πιο αισθητή την παρουσία της μαρκάροντας κάθε δέντρο που θα πέσει στην αντίληψή τους. Είναι θέμα του ιδιοκτήτη, που συνοδεύει το σκύλο στη βόλτα του, πώς θα περιορίσει αυτήν την κακή συνήθεια σε κάποια λογικά πλαίσια. Τι μπορεί να γίνει όμως με τους παππούδες εκείνους, τους όχι λίγους στον αριθμό, οι οποίοι θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό προ αμνημονεύτων δεκαετιών και φροντίζουν να κάνουν την τουαλέτα τους στα πάρκα; 

Δεν είναι υπερβολή. Το φαινόμενο έχει γίνει σχεδόν μάστιγα, τουλάχιστον στο μέρος όπου ζω εγώ. Σχεδόν καθημερινά τουλάχιστον ένας παππούς θα πέσει στην αντίληψή μου να προσπαθεί μάταια να κρυφτεί πίσω από κάποιο δέντρο της συμφοράς για να ξαλαφρώσει. Κι αυτό μόνο κατά τη διάρκεια της 45λεπτης βόλτας, που βγάζω το σκύλο μου. Είτε είναι πρωί είτε απόγευμα θα συναντήσω κάποιο αντίστοιχο περιστατικό, κάτι που με πείθει ότι δεν είμαι τόσο άτυχος, αλλά πρόκειται για ένα συχνά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. 

Έρχονται από την άλλη άκρη της πόλης και δεν μπορούν να κρατηθούν μέχρι να γυρίσουν στα σπίτια τους; Γνωρίζουν ότι έχουν πρόβλημα ακράτειας, αλλά συνειδητά αποφεύγουν τις πάνες για άτομα τρίτης ηλικίας; Νιώθουν ότι έτσι έρχονται πιο κοντά στη φύση; Έχουν μια κρυφοεπιδεικτική διάθεση κατά το γνωστό "μωραίνει Κύριος..."; Θέλουν να κάνουν οικονομία στο νερό μη τραβώντας καζανάκι; Βολτάρουν άσκοπα με τις ώρες για να γλιτώσουν την γκρίνια της συζύγου τους στο σπίτι; Είναι απλά τόσο αφελείς, που νομίζουν ότι κρύβονται πίσω από έναν λεπτό κορμό δέντρου, ενώ τους βλέπει κάθε διαβάτης; 

Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές εξηγήσεις. Όμως το φαινόμενο είναι πραγματικά σε έξαρση. Δεν ισχυρίζομαι ότι το πράσινο κινδυνεύει να εξαφανιστεί στα πάρκα από τους ακράτητους παππούδες - κάθε άλλο. Άλλωστε, έναν κορμό δέντρου στοχεύουν οι άνθρωποι, ενώ κάποιοι απ' αυτούς μπορεί όντως να έχουν μια πολύ καλή δικαιολογία. Όμως όταν ένα φαινόμενο επαναλαμβάνεται με μεγάλη συχνότητα, παύει να είναι απλά μια σύμπτωση. Μ' αυτούς τους παππούδες που το 'χουν κάνει σύστημα είναι το πρόβλημά μου, όχι με κάποιον που θα τύχει να κατουρήσει δημόσια μια φορά στις τόσες!

Σαν θέαμα είναι τριτοκοσμικό και - επιτρέψτε μου την έκφραση - αποκρουστικό. Όχι για λόγους ηλικιακού ρατσισμού, αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο να περπατάς και να βλέπεις δίπλα σου τον άλλο να κατεβάζει το φερμουάρ και να ψάχνει πού να στοχεύσει καλύτερα! Αυτό που κάνω είναι να γυρίζω το κεφάλι και φαντάζομαι αυτό κάνουν και οι περισσότεροι. Το θέμα δεν είναι να μαλώσεις με τον άλλο ή να τον φέρεις σε δύσκολη θέση μπροστά σ' ένα σωρό κόσμο, αλλά να συνειδητοποιήσει ο ίδιος ότι αυτό που κάνει είναι τρομερά αγενές - κάτι που μεταξύ μας το ψιλογνωρίζει, αφού προσπαθεί ανεπιτυχώς να κρυφτεί στους θάμνους ή στα δέντρα. Λέω κάτι παράλογο;