Mega - ANT1, όπως λέμε... Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Η ποδοσφαιροποίηση της ελληνικής τηλεόρασης στο ίντερνετ

Η πρώτη ποδοσφαιροποίηση της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης έγινε στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν ξεκίνησαν οι μεταγραφές των τηλεαστέρων. Πρώτος που άνοιξε το χορό ήταν ο τότε ΣΚΑΪ, που ξόδεψε αμύθητα ποσά για να μαζέψει τα πιο πετυχημένα ονόματα της τηλεοπτικής πραγματικότητας της εποχής, από τον Κώστα Χαρδαβέλλα και τη Βάσια Τριφύλλη μέχρι την.. Ελένη Πετρουλάκη. 

Το πείραμα δεν πέτυχε, όμως έκλεψε τις εντυπώσεις. Η επόμενη μεγάλη κίνηση ήταν η επεισοδιακή μεταγραφή της Ρούλας Κορομηλά από τον ΑΝΤ1 στο Mega, που καθιέρωσε πλέον επίσημα το ετήσιο μεταγραφικό παζάρι στην τηλεόραση κάθε καλοκαίρι. Οι ποδοσφαιρόφιλοι διάβαζαν στις εφημερίδες τα εκατομμύρια που ξόδεψαν οι "προεδράρες" των ομάδων για να φέρουν στην Ελλάδα "παικταράδες", ενώ οι τηλεορασομανείς ξεκοκάλιζαν τα περιοδικά για να μάθουν σε ποιο κανάλι θ' απολάμβαναν από το Σεπτέμβρη το αγαπημένο τους τηλεοπτικό αστέρι.

Η δεύτερη φάση της ποδοσφαιροποίησης της ελληνικής τηλεόρασης έγινε προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η ελληνική σόου μπιζ είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια υπερκόπωσης και φλύαρης, ανιαρής επανάληψης των ίδιων κλισέ, θύμα της gossip μανίας που είχε καταλάβει τις περισσότερες εκπομπές. Έτσι, μοιραία σχεδόν το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από τις ανούσιες κόντρες τριτοτέταρτων προσώπων, που ξεκατινιάζονταν ζωντανά στον αέρα για το αν π.χ. το μαλλί της τάδε διάσημης ήταν ποστίς ή όχι, στο πρωτόγνωρο πεδίο των τηλεοπτικών ανταγωνισμών.

Ξαφνικά, αυτό που μέχρι τότε απασχολούσε μόνο τους υπεύθυνους των τηλεοπτικών σταθμών και τους διαφημιστές, οι μετρήσεις τηλεθέασης, έγιναν αντικείμενο πολύωρων και διεξοδικών αναλύσεων στα κάθε λογής κουτσομπολίστικα μαγκαζίνο, που φλόμωναν τους τηλεθεατές με πίνακες, γραφικά, αλλά και... on air ξεκατίνιασμα των πανελιστών - πάντα το ξεκατίνιασμα φέρνει τηλεθέαση στην ελληνική tv - για τα νούμερα της Agb. Έτσι, μάθαμε τα "μικρά" και τα "μεγάλα" νούμερα, τα κοινά "15-44", που είναι πιο σημαντικά από το "Σύνολο" για τους διαφημιστές κι ένα σωρό άλλες άσχετες λεπτομέρειες, που μπορεί να μην έκαναν την ζωή μας καλύτερη ή πιο ενδιαφέρουσα, ωστόσο δημιούργησαν ένα νέο είδος homo teleopticus, τον homo teleopticus numerus, που δεν ενδιαφερόταν για το αν η Βανδή αντέγραφε τη Βίσση ή για το νέο αμόρε της τάδε διάσημης ηθοποιού, αλλά έχανε τον ύπνο του ανησυχώντας για το αν η Λαμπίρη έκανε μεγαλύτερη τηλεθέαση από την Καραβάτου.

Όταν το είδος των κουτσομπολίστικων μαγκαζίνο πήρε την κάτω βόλτα λόγω της οικονομικής και γενικότερης τηλεοπτικής κρίσης, ο "ορφανός" homo teleopticus numerus βρήκε διέξοδο στο ίντερνετ. Τα τηλεοπτικά μπλογκ και ιστοσελίδες, που η αλήθεια είναι ότι προϋπήρχαν, άρχισαν να γνωρίζουν μεγάλη άνθιση και σύντομα έγιναν.. κερκίδα αντιπαράθεσης των τηλεθεατών, οι οποίοι χωρισμένοι σε "ομάδες" - είτε κατά εκπομπές είτε κατά κανάλια - άρχισαν ν' αντιπαρατίθενται για τα προγράμματα της τηλεόρασης. Τι κι αν το επίπεδο των τηλεοπτικών προγραμμάτων είχε αρχίσει να φτωχαίνει επικίνδυνα, οι εθισμένοι τηλεθεατές, που εδώ που τα λέμε δεν έχουν και κάποιο οικονομικότερο μέσο διασκέδασης από την τηλεόραση, άρχισαν να "ξεκατινιάζονται" για τα νούμερα: "η βασίλισσα γύρισε στο θρόνο της" ο ένας, "η τάδε ανάλατη κωμική σειρά κάνει νούμερα απλά και μόνο επειδή προβάλλεται στο Mega" ο άλλος, "η Φατμαγκιούλ τρώει τη σκόνη του Μπρούσκο στα νεανικά" ένας τρίτος κ.ο.κ. 

Όμως οι ανώνυμοι σχολιαστές των τηλεοπτικών μπλογκ δεν περιορίζονται στο να στηρίζουν τα αγαπημένα τους προγράμματα/κανάλια και να "θάβουν" τους αντιπάλους, αλλά εσχάτως κάνουν υποδείξεις και στους διευθυντές των τηλεοπτικών καναλιών: "Κατά τη γνώμη μου το πρόγραμμα του σταθμού θα πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής" και ακολουθούν κατεβατά με προτάσεις για τις ώρες προβολής ή πιο απλά επιπλήττουν τους διευθυντές για τις επιλογές τους: "Μα καλά το βάζουν την ίδια ώρα με το Σουλεϊμάν και περιμένουν να κάνει τηλεθέαση", "Με τέτοιο lead-in πώς να κάνει νούμερα η Χούκλη" κλπ. Επίσης, δεν φοβούνται να προβλέψουν τα νούμερα τηλεθέασης εκπομπών ή σίριαλ, που δεν έχουν καν αρχίσει να γυρίζονται: "η τάδε σειρά χαλαρά θα κάνει 25%, αφού παίζει στο Mega", "το νέο τούρκικο θα σκίσει από τηλεθέαση, αλλιώς θ' αποδειχτεί ότι οι Έλληνες τηλεθεατές δεν έχουν γούστο" κ.ά.
Είναι απολαυστικό να διαβάζεις τέτοιες διαδικτυακές κόντρες, που θυμίζουν κάτι από τα συνθήματα που ανταλλάσσουν οι φανατικοί οπαδοί σε αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ - ευτυχώς χωρίς το υβρεολόγιο και τις προσβολές, που κατά κόρον ακούγονται στα γήπεδα. Αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στο φανατικό τηλεορασάκια της εποχής μας, ελπίζοντας ωστόσο να έχει και άλλα ενδιαφέροντα στην ζωή του εκτός από το ποιο κανάλι βγήκε χθες πρώτο στη ζώνη 4-5 το απόγευμα στα νεανικά κοινά. 

Πολλοί μπορεί να θεωρήσουν τους ανθρώπους αυτούς "καμένους", όμως μια τέτοια κατηγορία θα ήταν χαρακτηριστικό δείγμα μπούλινγκ. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε σε κάποιον τι ενδιαφέροντα πρέπει να έχει, αλλά πρέπει να του δίνεται η δυνατότητα να τα εκφράσει ελεύθερα, στο βαθμό που σέβεται κάποιους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας. Με άλλα λόγια,  αποδεικνύεται πόσο το ίντερνετ έχει αλλάξει την ζωή μας, πόσο πιο δημοκρατική έχει κάνει την καθημερινότητα μας, από τη στιγμή που μπορούμε να σχολιάζουμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε και ανάλογα με τα ενδιαφέροντα μας, σε βαθμό να μην μπορούμε να φανταστούμε πλέον την ζωή μας χωρίς αυτό το μέσο επικοινωνίας.