Σαν σήμερα: 2 Νοεμβρίου

Ημέρα εθνικής ανάτασης με την κατάληψη του Βόλου και την απελευθέρωση του Αγίου Όρους υπήρξε κατά το παρελθόν η δεύτερη μέρα του Νοέμβρη, όπως και ημέρα φυσικών φαινομένων, αλλά και πολύνεκρων ατυχημάτων, που προκάλεσαν τον πανικό.

Στις 2 Νοεμβρίου 1881, ο ελληνικός στρατός εισήλθε στην πόλη του Βόλου κι έτσι ολοκληρώθηκε η κατάληψη της Θεσσαλίας, που είχε παραχωρηθεί στην Ελλάδα με τη Συνθήκη του Βερολίνου λίγους μήνες νωρίτερα.

Το επίσημο τηλεγράφημα ανέφερε τα εξής: 

"Βόλος 2 Νοεμβρίου.

Α.Μ. Βασιλέα, Υπουργεία Εξωτερικών και Στρατιωτικών,

Χθες 9ην ώραν μ.μ., 30 άνδρες μηχανικού ανέλαβον φύλαξιν δημοσίων κτιρίων Βόλου, σήμερον δεν περί ώραν 7ην π.μ. εισήλθον εν τη πόλει του Βόλου 2 λόχοι του 1ου μηχανικού τάγματος και ανέλαβον την τήρησιν της τάξεως, την δε 11 1/2 εισήλασεν ο λοιπός στρατός. Αι υπό των κατοίκων της πόλεως και των πέριξη χωρίων ενθουσιώδεις ζητωκραυγαί υπέρ του Βασιλέως, Βασιλίσσης, διαδόχου, βασιλοπαίδων και του έθνους, και η υποδοχή του στρατού, είναι ανώτερα πάσης περιγραφής.

Κοκκίδης, αντισυνταγματάρχης"

Το επίσημος τηλεγράφημα του πρακτορείου Ρώυτερς, που αναδημοσιεύτηκε από την εφημερίδα "Αιών" στις 04.11.1881, έγραφε τα εξής:

"ΒΟΛΟΣ, 2/14 Νοεμβρίου (11.10΄π.μ.) Ο τουρκικός στρατός, επιβιβασθείς από χθες την νύκτα, ανεχώρησεν εις Θεσσαλονίκην και Μερσίνην. Οι Τούρκοι αξιωματικοί του επιτελείου και οι επίτροποι ανεχώρησαν εις Θεσσαλονίκην και Κωνσταντινούπολιν. Ο ελληνικός στρατός, συνιστάμενος εκ των ταγμάτων ενδεκάτου, ογδόου και δεκάτου και σώματός τινος του μηχανικού εισήλθεν εις τον Βώλον περί την 10 ώραν προ μεσημβρίας. Η υποδοχή ήτο λαμπρά, και ωραίος καιρός μεγάλως ηυνόησε την εορτήν. Ο ενθουσιασμός ήτο μέγας, απείρων ανθρώπων ελθόντων εκ του Πηλίου και των περιχώρων ως και εξ όλων των μερών της Ελλάδος και της Σμύρνης. Η διεθνής Επιτροπή αναχωρεί εις Αθήνας διά της "Μπουμπουλίνας".

Τέλος, στις 5 Νοεμβρίου, η "Παλιγγενεσία" δημοσίευσε τη λεπτομερέστατη ανταπόκριση του απεσταλμένου της από την είσοδο του στρατού στο Βόλο και τις τελετές που πραγματοποιήθηκαν:

"Ενώ ημείς απεβαίνομεν η πόλις σύμπασα εξήρχετο εις προϋπάντησιν του στρατού της ελευθέρας γης, φέροντες την ελευθερίαν εις τας τέως αλυτρώτους χώρας. Της τελετής προηγούντο αι σημαίαι των συντεχνιών της πόλεως. Η εκ των εν Κ/πόλει παρεπιδημούντων Θετταλομαγνήτων, η της Μακρυνίτσας του 1878, η των Ηπειρωτών και Μακεδόνων και η του Δημαρχείου, προεπορεύοντο των εξαπτερύγων, μεθ' α επήρχετο ο λευκά ενδεδυμένος ιερός κλήρος εις δύο στίχους, ο αρχιερεύς, ο δήμαρχος, οι τα πρώτα φέροντες πολίται και άπειρον πλήθος λαού. Η τελετή έχουσα επί κεφαλής θίασον μουσικόν εθνικά άσματα παιανίζοντα, εβάδιζε την προς Λάρισσαν άγουσαν προς υποδοχήν του στρατού. Το θέαμα ήτο συγκινητικώτατον. Οι κάτοικοι πάσης ηλικίας αμφοτέρων των φύλων και οι εκ των 24 χωρίων κατελθόντες κατείχοντο υπό αφάτου αγαλλιάσεως, δάκρυα δε χαράς έρρεον εκ των οφθαλμών των πλείστων εκ της συγκινήσεως, διότι είδον ο οι πατέρες αυτών επεθύμησαν και ουκ είδον. Η πομπή αύτη έστη προ της εκ του προχείρου ετοιμασθείσης αψίδος υπό του δήμου, της στηθείσης επί της οδού Λαρίσσης πέραν του φρουρίου.... Ήρξατο... η ανέγερσις της αψίδος σήμερον, όρθρου βαθέος, διότι οι τελευταίοι οθωμανοί στρατιώται απεχώρησαν την 1 ώραν μετά το μεσονύκτιον και αι προφυλακαί του ημετέρου στρατού κατέλαβον τας θέσεις των φρουρών. Τούτου γενομένου και ανατειλάσης της ιστορικής διά τον Βόλον ημέρας της 2 νοεμβρίου, αι οικίαι σύμπασαι εσημαιοστολίσθησαν, η αγορά έκλεισε και οι κάτοικοι λαμπροφορούντες προς εν έτρεχον σημείον, προς την οδόν της Λαρίσσης...."

Στις 2 Νοεμβρίου 1888 ισχυρός σεισμός έγινε αισθητός στην Πάτρα τρομάζοντας τους κατοίκους, όχι γιατί προκάλεσε μεγάλες υλικές ζημιές, αλλά επειδή το σεισμό είχαν προβλέψει ένας καλόγερος, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας "Ακρόπολις" (03.11.1888). 

"Πάτραι, 2 Νοεμβρίου, ώρα 8 μ.μ.

Σεισμός ισχυρότατος περί 2αν ώραν και 50 λεπτά νυκτός. Κινήσεις περιστροφικαί, εάν διήρκουν στιγμάς έτι, μετέβαλλον πόλιν εις ερείπια... Αποτελέσματα περιωρίσθησαν εις ρήγματα, και πτώσεις κονιαμάτων. Κάτοικοι ημίγυμνοι παεριέτρον οδούς. Προφήτης Αξίνης, προειπών καταστροφήν, άγε θριάμβους, κρατών κόσμον εισέτι πεφοβισμένον".

Φυσικά, αν έτσι είχαν όντως τα πράγματα, επρόκειτο για καθαρή σύμπτωση. Άλλωστε, ο καλόγερος κεείνος δεν είχε προφητέψει απλά ένα σεισμό, αλλά την καταβύθιση της πόλης (μάλλον για τις αμαρτίες του κόσμου και τα συνήθη κηρύγματα των επίδοξων προφητών). Ωστόσο, τις πρώτες ώρες του πανικού, ο προφήτης έμοιαζε να δικαιώνεται. Όπως μάλιστα σημείωνε η "Ακρόπολις" στο σχόλιό της, "Ουδέν άλλο δυστύχημα συνέβη (σ.σ. είχε πεθάνει ένας νεαρός που στον πανικό του πήδηξε από το δωμάτιο του σπιτιού του), αλλά το δυστύχημα είνε ότι η πόλις είνε κατατρομαγμένη και ανορθούται η καταπεσούσα υπόληψις των προφητών".

Στις 2 Νοεμβρίου 1912, ο ελληνικός στόλος αποβιβάστηκε στη χερσόνησο του Άθω καταλαμβάνοντας το Άγιο Όρος. Λιτό ήταν το τηλεγράφημα που απέστειλε ο ναύαρχος Κουντουριώτης γνωστοποιώντας την είδηση:

"Σήμερον την 10ην π.μ. ο Ελληνικός Στόλος κατέλαβε την Χερσόνησον του Άθω διά ταυτοχρόνου αποβιβάσεως ναυτικών αγημάτων εις τον όρμον Αμουλιανής και εις τον λιμένα Δάφνης, επινείου των Καρυών, έδρας της ιεράς κοινότητος του Άθω".

Στις 2 Νοεμβρίου 1955, μια έκρηξη στο υπόγειο οπλοπωλείου στις Σέρρες ισοπέδωσε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, ενώ 8 άτομα έχασαν την ζωή τους και τουλάχιστον 132 τραυματίστηκαν. Το περιστατικό συνέβη στις 11.30΄ το πρωί, την ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους, κάτι που συνέβαλε στο μεγάλο αριθμό των θυμάτων. Όπως περιέγραφε η εφημερίδα "Ελευθερία" την επόμενη μέρα, "... Οι πλησιέστερον προς την εστίας ευρεθέντες είχον την αίσθησιν ότι καθίσταντο αθύρματα φυσικού φαινομένου, ο φοβερός ίλιγγος του οποίου τους εξεσφενδόνιζεν αστραπιαίως προς απίθανους κατευθύνσεις.... Η περιοχή της αγοράς εντός λεπτών εκαλύπτετο από πυκνότατον νέφος σκόνης, μέσα εις το οποίον διεκρίνοντο παραπαίοντες άνθρωποι, άλλοι πίπτοντες και άλλοι προσπαθούντες ματαίως να προφυλαχθούν από τους τοίχους που κατέρρεον σε άμορφους σωρούς..."

Στις 2 Νοεμβρίου 1960 έφυγε από την ζωή ο διάσημος Έλληνας μαέστρος Δημήτρης Μητρόπουλος (1896-1960), ένας εκ των κορυφαίων του 20ου αιώνα παγκοσμίως. Ο Μητρόπουλος πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία στο Μιλάνο στις 10.35΄ τοπική ώρα, ενώ διηύθυνε την ορχήστρα του στη Σκάλα στα πλαίσια πρόβας. Το σχετικό τηλεγράφημα των ξένων πρακτορείων περιέγραφε (πηγή: "Ελευθερία", 3.11.1960): 

"... Διά σήμερον την πρωίαν είχεν ορισθή η δοκιμή. Την 10.15 πρωινήν προσήλθεν ο Μητρόπουλος συνοδευόμενος από την γραμματέα του κ. Τρούντυ Γκοθ. Ήτο εύχαρις, υγιής και τίποτε δεν επρόδιδε το μετ' ολίγον τέλος του. Επροχώρει με το σύνηθες ζωηρόν βήμα του, χαιρετών γνωστούς και φίλους. Εβάδιζε βραδέως και εδείκνυε διάθεσιν να συνομιλή με όσους συνήντα...

... Είχον παρέλθη περίπου είκοσι λεπτά από της ενάρξεως της πρόβας, ότε οι μουσικοί και άλλοι παριστάμενοι είδον την μπαγκέττα να εκφεύγη από τας χείρας του καλλιτέχνου και να πίπτη επί του δαπέδου. Ο Μητρόπουλος είχεν ωχριασθή, αλλά το χέρι του εκρατήθη ακόμη επί τινα δευτερόλεπτα εις την θέσιν που ευρίσκετο με την μπαγκέττα προτού καταπέση. Οι παριστάμενοι έσπευσαν να του προσφέρον κάθισμα, εις το οποίον εκάθησε και κατώρθωσε να φέρη και πάλιν τας δύο χείρας εις την κεφαλήν του... Έσπευσαν να του φέρουν νερό, ενώ άλλοι τον ηρώτων τι αισθάνεται. Δεν ηδυνήθη όμως να προφέρη ούτε λέξιν και αντί άλλης απαντήσεως... ο Μητρόπουλος εξέφυγε του καθίσματος του και έπεσε κατά γης...

.... Ο Δημήτρης Μητρόπουλος εξέπνευσε καθ' οδόν, ενώ μετεφέρετο εν πάση σπουδή εις το νοσοκομείον, όπου οι ιατροί μόνον τον θάντόν του ηδυνήθησαν να διαπιστώσουν".

Στις 2 Νοεμβρίου 1977, μεγάλες ήταν οι καταστροφές που προκλήθηκαν από έντονες βροχοπτώσεις σε Αθήνα και Πειραιά. 3.500 σπίτια και καταστήματα πλημμύρισαν, ενώ τουλάχιστον 30 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στην ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου από τα ορμητικά νερά.