Πόλεις-φαντάσματα

Μια φυσική καταστροφή, ένας πόλεμος ή απλά η ζωή που συνεχίζεται και οδηγεί τους ανθρώπους σε διαφορετικά μονοπάτια έχουν αφήσει πίσω τους ολόκληρες πόλεις, χωριά ή οικισμούς, όπου κάποτε έσφυζαν από ζωή, να βρίσκονται σήμερα εγκαταλελειμμένοι, στο έλεος του χρόνου που περνάει και καταστρέφει ό,τι μένει αβοήθητο, χωρίς την ανθρώπινη παρουσία και φροντίδα. Είναι οι πόλεις-φαντάσματα, όπως τις αποκαλούν οι Αμερικανοί. Ακολουθούν ορισμένες από τις πιο γνωστές στον κόσμο. (Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από τη wikipedia και το commons.wikimedia.org)

Kolmanskop (Ναμίμπια)

Ο "λόφος του Κόουλμαν" χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για τους Γερμανούς διαμαντοθήρες - εκείνη την εποχή η Ναμίμπια ήταν γερμανική αποικία. Η ήττα της Γερμανίας κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και η εξάντληση των διαμαντιών της περιοχής οδήγησαν στη σταδιακή παρακμή της πόλης, η οποία είναι ακατοίκητη από το 1954. Μάλιστα, η έρημος έχει εισβάλει στο εσωτερικό των κτισμάτων δημιουργώντας μια αντιφατική εικόνα. Ωστόσο, η πόλη έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές για τα γυρίσματα σίριαλ και ταινιών.

Pripyat (Ουκρανία)

Ιδρύθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1970 ως η ένατη πυρηνική πόλη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προορισμένη για τους εργαζόμενους στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ. Έφτασε να αριθμεί 49.360 κατοίκους μέχρι που έγινε το δυστύχημα του Τσερνομπίλ στις 26 Απριλίου 1986. Και μπορεί στην αρχή να επιχειρήθηκε η απόκρυψη του τρομερού συμβάντος, ωστόσο λίγες μέρες μετά τόσο η πόλη όσο και η ευρύτερη περιοχή εκκενώθηκαν.

Craco (Ιταλία)

Ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από τους Έλληνες κατοίκους της παρακείμενης πόλης Μεταπόντιουμ, που σύμφωνα με το θρύλο είχε ιδρυθεί από στρατιώτες του Νέστορα, του βασιλιά της Πύλου, που είχαν πολεμήσει στον τρωικό πόλεμο. Τότε ονομαζόταν "Μοτεντόρο", ενώ άλλαξε ονομασία το 1060, όταν η πόλη πέρασε στον έλεγχο του Αρχιεπισκόπου Αρνάλντο - τότε ονομάστηκε "Grachium". Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι περισσότεροι κάτοικοι του μεσαιωνικού αυτό χωριού έφυγαν ως μετανάστες στην Αμερική, ενώ τη δεκαετία του 1970 ερημώθηκε τελείως μετά από μια σειρά σοβαρών κατολισθήσεων, που απειλούσαν τους λιγοστούς κατοίκους του.

Oradour-sur-Glane (Γαλλία)

Οι Ναζί δεν διέπραξαν θηριωδίες μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες που είχαν περιέλθει στην κατοχή τους, όπως στη Γαλλία. Στις 10 Ιουνίου 1944, οι 642 κάτοικοι του Οραντούρ-σουρ-Γκλαν σφαγιάστηκαν από τους Γερμανούς σε αντίποινα για τη γαλλική Αντίσταση. Μόνο μία γυναίκα 47 ετών, η Μαργκερίτ Ρουφάνς, κατάφερε να ξεφύγει, η οποία διηγήθηκε τα όσα φρικιαστικά είχαν συμβεί εκεί. Οι Ναζί πυροβολούσαν τους άνδρες στα πόδια, ώστε να υποστούν ένα μαρτυρικό θάνατο, ενώ τα γυναικόπαιδα εγκλείστηκαν στην εκκλησία του χωριού. Όταν αποπειράθηκαν να αποδράσουν πηδώντας από τα παράθυρα, οι Ναζί άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό σκοτώνοντας τους όλους - εκτός από την Ρουφάνς που στάθηκε τυχερή. Μετά το τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση της Γαλλίας, ο Σαρλ ντε Γκολ αποφάσισε να μην ξαναχτιστεί η πόλη, αλλά να παραμείνει ως είχε, ένα ζωντανό μνημείο των ναζιστικών θηριωδιών. Μάλιστα, έχει τοποθετηθεί πλακέτα, που σε δύο γλώσσες (αγγλικά και γαλλικά)  γράφει "Θυμήσου" ("Souviens-toi", "Remember")

Pyramiden (Ρωσία)

Ιδρύθηκε από τους Σουηδούς στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ το 1910, όμως 17 χρόνια αργότερα πουλήθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Μέχρι το 1998 αποτελούσε τον τόπο κατοικίας μιας μικρής κοινότητας Ρώσων ανθρακωρύχων, οπότε αποφασίστηκε να κλείσει και οι κάτοικοί του την εγκατέλειψαν. Το Πυραμίντεν είναι επίσης γνωστό ως το βορειότερο γεωγραφικό σημείο που φιλοξενεί προτομή του Λένιν.

Bodie (ΗΠΑ)

Το Μπόντι είναι μόνο μία από τις πολλές πόλεις-φαντάσματας της αμερικανικής Άγριας Δύσης. Ιδρύθηκε το 1859 από χρυσοθήρες και γρήγορα γνώρισε τεράστια άνθιση, καθώς με 2000 κτίρια έφτασε να είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της πολιτείας της Καλιφόρνια. Ωστόσο, εξίσου ραγδαία και ξαφνική ήταν και η ελάττωση του πληθυσμού της ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1880. Το 1940 είχαν απομείνει μονάχα 90 κάτοικοι, ενώ σήμερα είναι μια πόλη-φάντασμα. 

Agdam (Αζερμπαϊτζάν)

Ο "Λευκός Οίκος" του Αζερμπαϊτζάν, που κάποτε αριθμούσε ακόμη και 40.000 κατοίκους, εγκαταλείφτηκε τελείως από τους Αζέρους τον Ιούλιο του 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σήμερα παραμένει ερειπωμένο και ημικατεστραμμένο υπό τη διοίκηση της αυτόνομης δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ, που όμως δεν έχει αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα - πλην της Αρμενίας. 

Λιβίσι (Τουρκία)

Μέχρι το 1923, το χωριό Κογιάκοϊ ή Λιβίσι κατοικούνταν αποκλειστικά από Έλληνες κατοίκους. Η ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης το ερήμωσαν. Σήμερα, περίπου 500 κτίρια διατηρούνται ως ζωντανό μουσείο, ενώ η UNESCO το έχει ανακηρύξει Χωριό Παγκόσμιας Ειρήνης και Φιλίας.

Βαρώσια (Κύπρος)
Θύμα της εισβολής του Ατίλλα η κάποτε ακμάζουσα τουριστική πόλη, σήμερα δεν είναι παρά μια πόλη-φάντασμα, εγκαταλελειμμένη από τους Ελληνοκύπριους κατοίκους της, οι οποίοι ελπίζουν να επιστρέψουν κάποια μέρα και να δώσουν ζωή στα έρημα κτίρια.