ΕΓΙΝΕ / ΓΡΑΦΤΗΚΕ σαν σήμερα 19 Δεκεμβρίου...

ΕΓΙΝΕ

...1923: Αναχώρησε από την Αθήνα με αρχικό προορισμό της Ρουμανία ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ δύο μέρες μετά την ανακοίνωση της Επαναστατικής Κυβέρνησης, που ζητούσε την παραίτησή του, με πρόθεση να κυρηχθεί έκπτωτη η δυναστεία των Γλίξμπουργκ και να ξεκινήσουν οι διεργασίες στη Συντακτική Εθνοσυνέλευση για την καθιέρωση αβασίλευτης δημοκρατίας στη χώρα. Την επόμενη μέρα, ο ναύαρχος Κουντουριώτης θα ορκιζόταν αντιβασιλιάς, μέχρι την τυπική κατάργηση της μοναρχίας στις 25 Μαρτίου 1924. 

Στις 19.12.1923, ημέρα αναχώρησης του Γεωργίου, η "Πατρίς" σχολίαζε στην πρώτη της σελίδα: "Χάριν της Δυναστείας κατεστράφη το εθνικόν μας οικοδόμημα. Χάριν της Δυναστείας αιματοκυλιέται η Ελλάς. Αλλά έως πότε! Είδομεν Επαναστάσεις νόθους και Επαναστάσεις με ψυχήν μυλωθρού. Και πολιτικόν κόσμον ο οποίος χωρίς να έχη κανέν απολύτως πρόγραμμα συνεκέντρωσεν όλην του την δράσιν εις την ύπουλον αντίδρασιν.. Αλλά η κατάστασις αυτή, η κωμικοτραγική, πρέπει να λήξη. Πολιτικοί άνδρες θάρρους οφείλουν να αναλάβουν τα ζητήματα εις χείρας των και να τα φέρουν εις πέρας... Ή η Ελλάς θα θα απαλλαγή των βυζαντινών βασιλικών προσωπολατρειών. Ή άλλως θα περιέλθη εις χείρας των κουτσαβάκηδων οπαδών της Δυναστείας. Κάθε δισταγμός, κάθε λιποψυχία, θα έχη ολέθρια αποτελέσματα διά την τύχην του Έθνους...."

ΓΡΑΦΤΗΚΕ

Ένα αφιέρωμα στην Εύα Σικελιανού, τη σύζυγο του ποιητή Άγγελου Σικελιανού και συνοραματίστριά του για την αναβίωση των Δελφικών τελετών, δημοσιεύτηκε στις "Κυριακές του Ελευθέρου Βήματος" στις 19 Δεκεμβρίου 1926 με την υπογραφή της Μυρτιώτισσας:

".. η Εύα Σικελιανού, χωρίς να γράφη στίχους, είνε γεννημένη ποιήτρια, ελληνίδα ποιήτρια, άξια να σταθή κι αυτή στην ψηλότερη κορφή του Ολύμπου και ν' αντικρύση τους θεούς.

Η κυρία Σικελιανού τόσα χρόνια που ζη ανάμεσό μας είνε γνωστή στον κόσμο μας τον καλύτερο. Πολλοί πηγαίνουν και θαυμάζουν τους μοναδικούς σε τέχνη και καλαισθησία χιτώνες που βγαίνουν απ' τον αργαλειό της.

Μιλούν με σεβασμό μεγάλο γι' αυτήν, για τη μόρφωσί της, την απλότητά της, για την καλωσύνη της, για όλα.

Μα ωστόσο εγώ νοιώθω πως αυτή η γυναίκα ήτανε, κ' εξακολουθεί να μένη αγνοημένη στο τόπο μας...

... Το μικρό φιλόξενο σπητάκι της δίπλα στο Φαληρικό αρκογιάλι, ανοίγει διάπλατη την πόρτα του σ' όλους που πάνε, έστω κι' αν καταλάβη πως μερικοί φτάνουν από απλή περιέργεια ως εκεί - και ξέρει να σκύβη πάνω σ' όλους τους πόνους σα μητέρα. Χωρίς ν' αγωνιά για τον αγώνα της γυναίκας, χωρίς να ζητά την ψήφο για να μπορέση να υπερασπιστή μια μέρα τα δικαιώματα της γυναίκας μέσα στη Βουλή, σκύβει άμεσα πάνω απ' της πονεμένες ψυχές, έτοιμη πάντα να βοηθήση, να κάνη κάθε θυσία όταν καταλάβη πως αξίζει τον κόπο.

Μορφωμένη, και βαθειά μπασμένη στον αρχαίο κόσμο, σα νάτανε η πρώτη κ' η αληθινή της πατρίδα, διδάσκει τα χορικά του Προμηθέως του Αισχύλου που θα παιχθή στη Δελφική γιορτή, ωδηγημένη απ' της μελέτης της κι' απ' την αισθητική της ψυχή μ' ένα καινούργιο εντελώς τρόπο, που θα κάνη νανοίξουν μεγάλα τα μάτια τους οι σοφοί μας αρχαιομαθείς.

Και συλλογίζομαι: Μπορούσε ο ποιητής να ονειρευτή μια πιο ιδανική συντρόφισσα απ' αυτήν;

Παρακολουθεί από μακρυά τα ψυχικά του μεθύσια, το ιλιγγιώδες ανέβασμά του στης απάτητες κορφές της φαντασίας, τον παλμό της ωκεάνειας καρδιάς του που ποτέ δεν ησυχάζει, και προσεύχεται άγρυπνη γι' αυτόν με μυστική λατρεία.

.... Τι κι αν έτυχε να γεννηθή στην Αμερική; Κείνη συγγενεύει με της γυναίκες της Ομηρικές, κι' όταν τα χειμωνιάτικα βράδυα κάτω απ' το φως του λύχνου υφαίνει στον αργαλειό της τους ασύγκριτους χιτώνες και τους πέπλους τους μυριοκέντητους, σκύβει μ' αγάπη πάνωθέ ρης, ευλογώντας την η Πηνελόπη!".