1889-2014. Εκατόν είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τα εγκαίνια του πύργου του Άιφελ, του πιο εμβληματικού κτιρίου της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο μεταλλικός πύργος είχε ανεγερθεί από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Γκουστάβο Άιφελ με την ευκαιρία της Διεθνούς Εκθέσεως που θα πραγματοποιούνταν στο Παρίσι το 1889, ένα είδος φόρου τιμής στη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά και δείγμα της βιομηχανικής δύναμης της Γαλλίας την εποχή εκείνη. Τα γνωρίζετε όλα για το διάσημο κτίριο, χωρίς το οποίο δεν μπορεί κανείς πλέον να φανταστεί το Παρίσι;
1. Για την ανέγερση του μεταλλικού πύργου απαιτήθηκαν 2 χρόνια, 2 μήνες και 5 ημέρες.
2. Το κόστος του υπολογίστηκε σε 7.799.401,31 χρυσά γαλλικά φράγκα της εποχής εκείνης.
3. Το ύψος του είναι 324 μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της κεραίας, ή 300 μέτρα χωρίς αυτήν.
4. Όταν έχει ζέστη, ο πύργος διαστέλλεται κατά έξι ίντσες.
5. Το βάρος του είναι 10.000 τόνοι.
6. Σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις, ο πύργος θα έπρεπε να γκρεμιστεί το 1909, είκοσι χρόνια μετά την ανέγερσή του. Ωστόσο, ο Άιφελ έπεισε τις αρχές και το αρχικό σχέδιο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
7. Διαθέτει 1.710 σκαλοπάτια, όμως κανείς δεν μπορεί να τ' ανέβει όλα. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν περπατώντας μόνο μέχρι τον πρώτο όροφο, αν το επιθυμούν.
8. Από το 1889 μέχρι σήμερα, ο πύργος του Άιφελ έχει ξαναβαφτεί 18 φορές. Για το πρώτο χέρι χρειάζονται κάπου 60 τόνοι μπογιάς.
9. Για 41 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 1930, ο πύργος του Άιφελ ήταν το ψηλότερο κτίριο του πλανήτη. Τη χάρη του έκλεψε για πρώτη φορά το κτίριο της Chrysler στη Νέα Υόρκη. Μέχρι την ανέγερση του πύργου του Άιφελ, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο ήταν το Μνημείο του Ουάσιγκτον στην αμερικανική πρωτεύουσα, ύψους 169 μέτρων.
10. 250.000.000 άνθρωποι τον έχουν επισκεφθεί αυτά τα 125 χρόνια.
11. Το 1944, ο Αδόλφος Χίτλερ έδωσε εντολή στο Γερμανό στρατιωτικό διοικητή της Γαλλίας να γκρεμίσει τον πύργο, όμως εκείνος αρνήθηκε.
12. Τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 6 Μαΐου, μόνο που δεν είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του ασανσέρ. Οι πρώτοι επισκέπτες του πύργου ήταν μια ομάδα πενήντα ατόμων, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, που ανέβηκαν στην κορυφή του πύργου με τις σκάλες, που όπως είδαμε αποτελούνται από όχι και λίγα σκαλοπάτια. Ανάμεσα στους πρώτους επισκέπτες του πύργου ήταν και ο διευθυντής της ελληνικής εφημερίδας "Εφημερίς", Αριστίδης Ρούκης, ο οποίος έστελνε με επιστολές τις εντυπώσεις του από την Διεθνή Έκθεση.
Στην πρώτη ανταπόκριση, που δημοσιεύτηκε στις 01.05.1889 (στην Ελλάδα ίσχυε το παλιό ημερολόγιο), ο δημοσιογράφος περιέπαιζε τους Γάλλους, επειδή οι "μηχανικοί υψιελάτες" (το ασανσέρ δηλαδή) δεν ήταν έτοιμοι:
"Μεγάλη λύπη διά τους προσκεκλημένους των εγκαινίων της Εκθέσεως. Να μην είνε έτοιμοι την 6 Μαΐου οι μηχανικοί υψιελάται (ascenseurs) του πύργου Άιφφελ!! Παρηγορηθείτε αγναί καρδίαι! Η ημέρα της αναλήψεως σας δεν είνε μακράν. Την 15 Μαΐου, εννέα δηλαδή ημέρας μετά τα εγκαίνια της Εκθέσεως, ο πύργος του Άιφφελ θα είνε συμπεπληρωμένος και κατά το σπουδαίον τούτο μέρος της υπάρξεως του. Την ημέραν ταύτην νέα εγκαίνια του πύργου θα τελεσθώσιν, όστις τω όντι αποτελεί εν τη Παγκοσμίω Εκθέσει ιδιαίτερον ον, φαντασματικόν γίγαντα, ή φύλακα δράκοντα, καταγωγής όμως όχι μυθολογικής, αλλά επιστημονικής".
Στις 02.05.1889 δημοσιεύτηκαν οι εντυπώσεις του Ρούκη από τα εγκαίνια της έκθεσης και από τον πύργο του Άιφελ:
"... Άλλη εκπυρσοκρότησις και ιδού καταπαύουσι τα ύδατα διά μιας όπως επαναρχίσωσι μετ' ολίγον και πάλιν, ο δε πύργος Άιφφελ απερυθρούται ολόφωτος διά πυροτεχνήματος, ομοιάζων γλώσσαν φωτός ουτανομήκη. Όλων τα βλέμματα στρέφονται προς τν θεώρητον ταύτην στήλην πυρός.
- Voici l' embrasement general, αναφωνεί κομψή παρισινή εν εκστάσει προ της αναφλέξεως του Πύργου.
- Desiriez-vous peut-etre qu'il soit l' embrassement general? ερωτά με χαιρέκακον τόνον ο παρά το πλευρόν της δανδής, ενώ η αναφωνήσασα, μη δυναμένη να κρατήση τον γέλωτα, στρέφει τα νώτα προς τον αυθάδη.
Οι υψηλάται του πύργου γνωρίζουσιν ήδη οι αναγνώσται ημών ότι δεν είνε εισέτι έτοιμοι. Ουχ ήττον πεντηκοντάς περίπου προσώπων, εν οις πλεονάζουσιν οι εφημεριδογράφοι, έλαβε το προνόμιον κατά την νύκτα ταύτην να ανέλθη επί του Πύργου διά της κλίμακος. Ηυτυχήσαμεν να συγκαταλεχθώμεν μεταξύ των προνομιούχων τούτων. Αλλά πώς να περιγράψωμεν το θέαμα των Παρισίων εν φωταψία διορωμένη από του ύψους 300 μέτρων; Η εντύπωσις είνε αδύνατον να εκφρασθή επακριβώς. Οι Παρίσιοι εκτείνονται εις μάζαν σκοτεινήν και ζώσαν. Αλλ' επί του πίνακος τούτου εκθρώσκει λεγεών φωτεινών σημείων. Η αρχτεικτονική των κυριωτέρων κτιρίων και μνημείων διακρίνεται από του ύψους του κατά τας φωτεινάς αυτών γραμμάς. Η Θριαμβευτική Αψίς, το μέγαρον των Απομάχων, το σχέδιον των πλατειών και των κήπων της Opera και ιδίως του ναού του αγίου Αυγουστίνου. Αλλά το θαυμασιώτερον η καμπή του Σηκουάνα πυριφλεγής θεωρουμένη από του Πύργου.
Η πλατεία της "Ομονοίας", κατ' οπτικόν φαινόμενον ευεξήγητον, φαίνεται εις την βάσιν του πύργου και φαινόμεθα ημείς οι άνω ιπτάμενοι υπεράνω μαγικής χώρας. Το μίγμα του φωτός και του σκότους παρέχει εις την μεγαλόπολιν απεριγράπτως επιβάλλουσαν και σχεδόν ιεράν όψιν.
Από του Πύργου η όψις της Εκθέσεως, όπου τα φώτα δεν διασχίζονται υπό πλατειών ταινιών σκότους είνε θέαμα μυθικής αίγλης. Αριστερά η γεφυρίς του Πασσύ αποτελεί μακράν χρυσήν ταινίαν· κατά μέτωπον το Τροκαδερώ, με τους δύο αυτού βραχίονας υψωμένους, φαίνεται ως πελώριος γίγας απειλών τους αστέρας διά των λαμπτήρων του. Δεξιά αι γέφυραι του Σηκουάνα φαίνονται ως δακτύλια περί τα κολοσσιαία δάκτυλα του ποταμού, η δε διάβασις των ενετικών φώτων δίδει εις το θέαμα μυστηριώδη τινά γοητείαν. Και όπισθεν το πεδίον του Άρεος μετά του Κεντρικού Δρόμου και κυρίως με τας φωτεινάς αυτού κρήνας επισύρει τα βλέμματα ως μαγνήτης ακαταμάχητος. Ήθελε τις αισθανθή την ανάγκην να μένη εκεί εις ύψος 300 μέτρων και να γηράση παρατηρών τας κρήνας ταύτας, αν το συναίσθημα του ύψους τούτου δεν παρείχεν εις όλας τας οπτικάς ταύτας εντυπώσεις είδος τι φρικιάσεως. Η μεγάλη λεκάνη της κρήνης Κοντάν υπερχειλίζει εφ' εκάστης των κατά μήκος πλευρών αυτής εκ σειράς υδατωδών ανθοδεσμών, αίτινες αναλάμπουσι διαδοχικώς πράσιναι, κίτριναι, ερυθραί, ιώδεις και κυαναί. Επί τέλους εις την κατωτέραν εσχατιάν της λεκάνης ταύτης αναθρώσκει εις ύψος, όπερ και απ' αυτού του πύργου φαίνεται μέγα, είδος θόλου ύδατος εκ συμπλέγματος κρηνών σχηματιζομένου.
Αλλ' εις το ύψος τούτο των υδάτων τα χρώματα, ει και τα αυτά, φαίνονται εξησθενημένα, ενώ επί των χιλέων της λεκάνης στίλβουσι μετ' απαραμίλλου λαμπρότητος.
Εν τοις κήποις του πεδίου του Άρεος, όπως και εν τοις άλσεσι του Τροκαδερώ, τα δένδρα είνε κατάφορτα φανών ενετικών, ερυθρών και κιτρίνων. Πάντα ταύτα τα χρώματα, πάντα ταύτα τα φώτα συμπλέκονται από 300 μέτρων θεωρούμενα εις ευρυτάτην οπτικήν αρμονίαν, ήτις αποδίδει άριστα την μεγαλοπρέπειαν της τελουμένης εορτής...".
Η πλατεία της "Ομονοίας", κατ' οπτικόν φαινόμενον ευεξήγητον, φαίνεται εις την βάσιν του πύργου και φαινόμεθα ημείς οι άνω ιπτάμενοι υπεράνω μαγικής χώρας. Το μίγμα του φωτός και του σκότους παρέχει εις την μεγαλόπολιν απεριγράπτως επιβάλλουσαν και σχεδόν ιεράν όψιν.
Από του Πύργου η όψις της Εκθέσεως, όπου τα φώτα δεν διασχίζονται υπό πλατειών ταινιών σκότους είνε θέαμα μυθικής αίγλης. Αριστερά η γεφυρίς του Πασσύ αποτελεί μακράν χρυσήν ταινίαν· κατά μέτωπον το Τροκαδερώ, με τους δύο αυτού βραχίονας υψωμένους, φαίνεται ως πελώριος γίγας απειλών τους αστέρας διά των λαμπτήρων του. Δεξιά αι γέφυραι του Σηκουάνα φαίνονται ως δακτύλια περί τα κολοσσιαία δάκτυλα του ποταμού, η δε διάβασις των ενετικών φώτων δίδει εις το θέαμα μυστηριώδη τινά γοητείαν. Και όπισθεν το πεδίον του Άρεος μετά του Κεντρικού Δρόμου και κυρίως με τας φωτεινάς αυτού κρήνας επισύρει τα βλέμματα ως μαγνήτης ακαταμάχητος. Ήθελε τις αισθανθή την ανάγκην να μένη εκεί εις ύψος 300 μέτρων και να γηράση παρατηρών τας κρήνας ταύτας, αν το συναίσθημα του ύψους τούτου δεν παρείχεν εις όλας τας οπτικάς ταύτας εντυπώσεις είδος τι φρικιάσεως. Η μεγάλη λεκάνη της κρήνης Κοντάν υπερχειλίζει εφ' εκάστης των κατά μήκος πλευρών αυτής εκ σειράς υδατωδών ανθοδεσμών, αίτινες αναλάμπουσι διαδοχικώς πράσιναι, κίτριναι, ερυθραί, ιώδεις και κυαναί. Επί τέλους εις την κατωτέραν εσχατιάν της λεκάνης ταύτης αναθρώσκει εις ύψος, όπερ και απ' αυτού του πύργου φαίνεται μέγα, είδος θόλου ύδατος εκ συμπλέγματος κρηνών σχηματιζομένου.
Αλλ' εις το ύψος τούτο των υδάτων τα χρώματα, ει και τα αυτά, φαίνονται εξησθενημένα, ενώ επί των χιλέων της λεκάνης στίλβουσι μετ' απαραμίλλου λαμπρότητος.
Εν τοις κήποις του πεδίου του Άρεος, όπως και εν τοις άλσεσι του Τροκαδερώ, τα δένδρα είνε κατάφορτα φανών ενετικών, ερυθρών και κιτρίνων. Πάντα ταύτα τα χρώματα, πάντα ταύτα τα φώτα συμπλέκονται από 300 μέτρων θεωρούμενα εις ευρυτάτην οπτικήν αρμονίαν, ήτις αποδίδει άριστα την μεγαλοπρέπειαν της τελουμένης εορτής...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου