Πολλή συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες για τις επιλογές των υποψηφίων των κομμάτων στη Θράκη. Η συζήτηση επικεντρώνεται κυρίως στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να έχει ως υποψήφιο στο ευρωψηφοδέλτιό του έναν εκλεκτό του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως Τούρκος. Η κυβέρνηση και πολλά ΜΜΕ σημειώνουν ότι πρόκειται για μια "επικίνδυνη" απόφαση, που "απειλεί τα εθνικά συμφέροντα", και οιωνεί "θέτει σε αμφισβήτηση τη συνθήκη της Λωζάνης", που έκανε λόγο για ύπαρξη θρησκευτικής και όχι εθνικής μειονότητας στη Θράκη. Αν και αυτή η επιχειρηματολογία παραγνωρίζει τις καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΑΔ σε σχέση με το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του κάθε ανθρώπου, συμφωνώ ότι σε μεγάλο βαθμό η περίπτωση της Θράκης διαφέρει, καθώς υπάρχουν λεπτές ισορροπίες στην περιοχή, που καλύπτονται νομικά από τη συνθήκη της Λωζάνης. Η απορία μου όμως είναι πολύ απλή.
Εφόσον οι ελληνικές κυβερνήσεις θεωρούν ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης δεν είναι ούτε εν μέρει τουρκική, γιατί τότε όλοι οι Μουσουλμάνοι της περιοχής (ακόμη κι όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως Ρομά ή ως Πομάκοι) διδάσκονται τουρκικά στα σχολεία τους; Ποιος ευθύνεται γι' αυτό, αν όχι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις; Και γιατί τόσες δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να ενσωματώσουν τη μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης, ώστε ν' απεξαρτηθεί από την επιρροή του τουρκικού προξενείου, που στο κάτω-κάτω κάνει τη δουλειά του; Και κατά πόσο βοηθούν οι δηλώσεις πολιτικών - όχι της Εκκλησίας, που κι αυτή τη δουλειά της κάνει - ότι Ελλάδα = Ορθοδοξία; (Δηλαδή οι Μουσουλμάνοι δεν είναι Έλληνες;) Για όλα αυτά, λοιπόν, φταίει η Αριστερά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου