Μπράβο στην εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, που κατάφερε έναν πολύ μεγάλο άθλο στο Μουντιάλ της Βραζιλίας και λόγω ατυχίας και μόνο δεν κατάφερε να προκριθεί στους 8 καλύτερους της διοργάνωσης. Η απορία της ημέρας, μετά την ήττα από την Κόστα Ρίκα και τον αποκλεισμό από τη διοργάνωση, δεν αφορά τον αγώνα, ούτε καν την εμφάνιση της εθνικής μας ομάδας συνολικά. Αυτή είναι απλά άξια συγχαρητηρίων, γιατί κατάφερε περισσότερα απ' όσα πιστεύαμε και προσδοκούσαμε. Η απορίας της ημέρας αφορά πράγματα που διάβαζα χτες στο ίντερνετ ή έβλεπα στην τηλεόραση και έδιναν μια πολιτική χροιά στο Μουντιάλ.
Κάποιοι φρόντιζαν να μας ενημερώσουν από την τηλεόραση και όχι μόνο ότι λίγες ώρες πριν τον κρίσιμο αγώνα ο πρωθυπουργός της χώρας τηλεφώνησε στους ποδοσφαιριστές της εθνικής για να τους... εμψυχώσει (!!) και άλλοι πάλι σχεδόν εύχονταν μέσα από διάφορα μπλογκ να ηττηθεί η εθνική, μόνο και μόνο για να μην ασχολούνται τα ΜΜΕ με κάτι που υποτίθεται "αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά του προβλήματα". Δεν έχω καταλήξει ποιοι από τους δύο είναι περισσότερο μικρόνοες, αν και πιστεύω ότι η ζυγαριά θα έδειχνε ισοπαλία, όμως η απορία μου είναι η εξής: Γιατί στην Ελλάδα όλα, μα όλα (από το ποδόσφαιρο μέχρι τη Γιουροβίζιον), τα αντιμετωπίζουμε με μια μικροκομματική λογική παλιάς κοπής; Είναι δυνατόν να πιστεύεται είτε ότι μια νίκη της εθνικής επί της Κόστα Ρίκα θα έσωζε την κυβέρνηση είτε ότι οι Έλληνες την εποχή των μνημονίων δεν πρέπει να χαίρονται με τίποτε, αλλά να μιζεριάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τους φόρους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου