In memoriam: "Θα προχωράμε μαζί"...

Το πρώτο τραγούδι του Αντώνη Βαρδή, που θυμάμαι ν' ακούω στο ραδιόφωνο, ήταν το "Θα εκραγώ", που λόγω της έντασης στο ρεφρέν τον κατέτασσε στην κατηγορία "λιοντάρι" - μαζί με όλο το ρεπερτόριο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Απλοϊκό, αλλά και τόσο ειλικρινά παιδικό - άλλωστε... παιδί ήμουν! 

Κι όπως συνήθως συμβαίνει, μεγαλώνοντας επηρεαζόμαστε από τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Έτσι, για παράδειγμα, παρόλο που ο Βαρδής έχει γράψει υπέροχα τραγούδια για τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής - τι υπέροχο το "Φεύγω" από τη φωνή της Χαρούλα Αλεξίου! - το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό, δίπλα σ' αυτό του Αντώνη Βαρδή, εκτός ίσως από εκείνο του γιου του Γιάννη, είναι της Χριστίνας Μαραγκόζη. 

Ζευγάρι στη ζωή, αλλά και δισκογραφικά επί πολλά χρόνια, ήταν ένα από τα πιο γνωστά και πιο χαρακτηριστικά καλλιτεχνικά ζευγάρια που θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια. Έτσι, όταν έμαθα για το θάνατό του, το πρώτο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ένα ντουέτο με την πρώην σύζυγό του από τα τέλη των 80s., που μου φαίνεται αρκετά επίκαιρο και σήμερα, αυτή η ανάγκη να "προχωράμε μαζί, μέσα σ' αυτήν την ζωή", γιατί "έχει ανηφόρα μπροστά κι είναι μεγάλη". Πάντα η ζωή έχει ανηφόρες, ανεξάρτητα από οικονομικές ή άλλες κρίσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε εύκολα μόνοι μας, αλλά μόνο αν είμαστε πολλοί μαζί. 

(Στο youtube υπάρχει κι ένα πολύ ωραίο βίντεο από εμφάνιση του Αντώνη Βαρδή και της Χριστίνας Μαραγκόζη στην εκπομπή "Τρεις στον αέρα", όπου ερμήνευσαν το τραγούδι ζωντανά. Ψάξτε το!)

Οι άνθρωποι φεύγουν, όμως τα τραγούδια μένουν και θα προχωράμε μπροστά μαζί τους. Τα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή θα μας κρατούν συντροφιά τα επόμενα, πολλά χρόνια - τουλάχιστον όσους μεγαλώσαμε μ' αυτά. Τι καλύτερος τρόπος για να σε θυμούνται οι άνθρωποι, από το να θαυμάζουν το έργο σου;