Προεκλογικός πυρετός

Με το θερμόμετρο κολλημένο σχεδόν σταθερά πάνω από τους 38 βαθμούς Κελσίου, με έναν απίστευτο πονοκέφαλο και με το σώμα μου στα πρόθυρα της κατάρρευσης, θα έλεγε κανείς ότι ζω τον απόλυτο χειμερινό εφιάλτη της γρίπης, που κάνει θραύση σ' όλη τη χώρα. Και ενώ δεν ξέρω αν έχω όντως γρίπη ή απλά ένα κρυολόγημα βαριάς μορφής, το δυστύχημα είναι ότι αυτό μου συμβαίνει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και μάλιστα ενόσω αυτή βρίσκεται στην τελική της ευθεία.

Θεωρητικά, η καλύτερη συντροφιά ενός αρρώστου είναι η τηλεόραση. Κάθεσαι στον καναπέ, τυλιγμένος με μια κουβέρτα ή δίπλα στο τζάκι και παρακολουθείς αποχαυνωμένος ό,τι παίζει στη μικρή οθόνη: ταινίες, σειρές, ειδήσεις κλπ. Όταν όμως βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, η τηλεόραση κυριαρχείται σχεδόν αποκλειστικά με τοκ σόου. Είναι και ο χειμώνας, που δυσκολεύει τις πολύωρες περιοδείες των υποψηφίων βουλευτών, θέλουν και τα κανάλια να γεμίσουν το πρόγραμμα τους με φθηνό πρόγραμμα κι έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ, ό,τι ώρα κι αν ανοίξεις την τηλεόρασή σου θα πετύχεις τουλάχιστον τρεις-τέσσερις πολιτικές συζητήσεις.

Όλοι ξέρουμε πόσο κουραστικές είναι οι πολιτικές συζητήσεις στην ελληνική τηλεόραση. Τουλάχιστον πέντε έξι υποψήφιοι βουλευτές στριμώχνονται σ' ένα μικρό στούντιο, πλατειάζουν για ώρες με μοναδικό στόχο να περάσουν το μήνυμα τους και όχι ν' απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, αναπαράγουν φράσεις κλισέ, αγωνιούν πώς θα "ολοκληρώσουν", παράλληλα ο ένας φροντίζει να διακόπτει τον άλλο σε τακτικά διαστήματα και μάλιστα ανεβάζοντας στα ύψη τα ντεσιμπέλ της φωνής του έχοντας την ψευδαίσθηση ότι επιδεικνύει δυναμισμό, ενώ στην πραγματικότητα επιδεικνύει αγένεια και τσάμπα μαγκιά, επενδύουν στην εντυπωσιακή ατάκα ξεχνώντας την ουσία, επιδίδονται σ' έναν αχαλίνωτο δημόσιο διάλογο κενότητας και ανοησίας μεταξύ κωφών και ο κακόμοιρος ο τηλεθεατής ψάχνει ασπιρίνες μήπως και συνέλθει απ' όλη αυτήν την αντιαισθητική βαβούρα, που μόνο σοφότερο δεν τον κάνει. Ε, φανταστείτε πόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα για κάποιον που έχει επιπλέον να διαχειριστεί κι έναν πυρετό γύρω στο 38.5 - λίγο πάνω ή λίγο κάτω.
Το χειρότερο; Οι δημοσιογράφοι καμαρώνουν με αυτήν τη βαβούρα νομίζοντας ότι ανεβάζουν τις τηλεθεάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που ανεβαίνει είναι η πίεση ή/και ο πυρετός. Από την άλλη, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές στην ελληνική τηλεόραση, που άλλωστε δεν φημίζεται για την προσφορά μεγάλης ποικιλίας προτάσεων στο μέσο τηλεθεατή. Λίγο Λιάγκα να δεις το πρωί για να χαλαρώσεις - και να αντέξεις τον ορυμαγδό των πολιτικών συζητήσεων που θα ακολουθήσει - ξέρεις ήδη τα θέματα, με τα οποία θα ασχοληθούν τα απογευματινά light μαγκαζίνο. Οι εκπομπές της Μενεγάκη και της Στεφανίδου είναι σχεδόν αποκλειστικά για γυναικείο κοινό, οι μεσημεριανές επαναλήψεις του Μέγκα και του Αντένα έχουν καταντήσει πλέον ανυπόφορες, οι απογευματινές σαπουνόπερες μια από τα ίδια, λίγο αλλάζει η κατάσταση το βράδυ με κάνα δυο κωμικές σειρές, όπως το "Κάτω Παρτάλι", αλλά αυτό είναι απλά μια σταγόνα σ' έναν τηλεοπτικό ωκεανό αφόρητης πλήξης.
Ευχή: Ποτέ μην γριπωθείτε στη διάρκεια προεκλογική περιόδου. Επειδή, όμως, αυτό είναι "τυχερό" και δεν μπορούμε να το ελέγξουμε - αν περνούσε αποκλειστικά από το χέρι μας, δεν θ' αρρωσταίναμε ποτέ - η καλύτερε εναλλακτική για έναν γριπωμένο τέτοια εποχή είναι να κλείσει την τηλεόραση και ν' ανοίξετε το dvd player ή να διαβάσει ένα βιβλίο - όσο βέβαια του επιτρέπει ο πυρετός να συγκεντρωθεί στην ανάγνωση. Σε κάθε περίπτωση, όσοι είστε μανιακοί τηλεορασάκηδες, αποφύγετε, όσο μπορείτε, τα πολιτικά πάνελ, καθώς και τον βομβαρδισμό από τα ανεκδιήγητα προεκλογικά σποτ των κομμάτων με παιδάκια, τρενάκια, κακούς ηθοποιούς που επιχειρούν αποτυχημένα να υποδυθούν το μέσο πολίτη, συνθήματα που αναπαράγουν σλόγκαν περασμένων δεκαετιών κλπ. Η ελληνική τηλεόραση αυτήν την εποχή έχει τη μαγική ικανότητα να εξουδετερώνει την καταπραϋντική δράση του οποιουδήποτε αντιπυρετικού.