Παλιότερα, όταν τελείωνε η τηλεοπτική σαιζόν, οι τηλεθεατές προετοιμάζονταν για επαναλήψεις αγαπημένων σίριαλ. Ορισμένοι μάλιστα διαμαρτύρονταν γιατί θα έβλεπαν για δεύτερο καλοκαίρι σερί τις ίδιες σειρές σε επανάληψη. Τα τελευταία χρόνια, που τα τηλεοπτικά κανάλια παίζουν επαναλήψεις δώδεκα μήνες το χρόνο καλύπτοντας το μισό τους - σχεδόν - πρόγραμμα, τα τηλεοπτικά μας καλοκαίρια έγιναν ακόμη πιο βαρετά, αφού σχεδόν καμιά σειρά δεν προλαβαίνει να μας λείψει. Όχι ότι δεν υπάρχουν πολλά "όπλα" στις φαρέτρες των καναλιών, τα οποία μετά το 2000 ξέχασαν κάποιες πολύ καλές σειρές των πρώτων χρόνων της ιδιωτικής τηλεόρασης, που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά μέσα σ' ένα άνυδρο τηλεοπτικό τοπίο. Κάποιες ιδέες ρίχνω στο τραπέζι, καθαρά ενδεικτικά, που όμως πιστεύω ότι θα είχαν επιτυχία - ή τέλος πάντων θα ήθελα να ξαναδώ στην τηλεόραση. Καταθέστε στα σχόλια και τις δικές σας προτάσεις!
Οι τρεις χάριτες
Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όχι μόνο της ιδιωτικής, αλλά γενικότερα της ελληνικής τηλεόρασης, η σειρά αυτή παιζόταν πολύ συχνά σε επαναλήψεις τη δεκαετία του '90, όμως στη συνέχεια ξεχάστηκε από το Mega, που την ξαναθυμήθηκε το 2009, όταν γιόρτασε τα εικοστά γενέθλιά του. Τα - συντριπτικά - περισσότερα επεισόδια της σειράς βλέπονται ευχάριστα ακόμη και σειρά, με μοναδικά μειονεκτήματα ότι οι ιστορίες ήταν αυτοτελείς (είδος προς έκλειψη την τελευταία δεκαπενταετία) και ημίωρης μόνο διάρκειας. Ας είμαστε ειλικρινείς: από το να βλέπουμε για νιοστή φορά τις περιπέτειες της Παρθένας Ουσταμπασίδου και της "τρελοπαρέας"(!!!) του πιο υπερεκτιμημένου σίριαλ των 90s ("Εμείς κι εμείς"), δεν προτιμάτε την Ειρήνη Χαρίτου να αναφωνεί "Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα!";
Οι απαράδεκτοι
Εξίσου τεράστια επιτυχία, ίσως και μεγαλύτερη κρίνοντας από τις εκατοντάδες χιλιάδες views των επεισοδίων της σειράς στο youtube. Όπως και οι "Χάριτες", οι "Απαράδεκτοι" προβάλλονταν συνέχεια σε επανάληψη τα 90s, μέχρι που το Mega αποφάσισε να μας ζαλίζει τον εγκέφαλο με πιο μέτριες επιτυχίες του προγράμματός του. Καλός ο έφηβος Λεωνίδας και οι τρέλες του που ζάλιζαν τη γιαγιά Κικίτσα, όμως όχι και να φτάσουμε στο σημείο να τις έχουμε δει περισσότερες φορές στη μικρή οθόνη απ' ό,τι την πιο "απαράδεκτη", όμως διαχρονικά φρέσκια, παρέα της ελληνικής τηλεόρασης! Ο λαός απαιτεί, Απαράδεκτους να δει!
Οι μεν και οι δεν
Γενικά, δεν μου αρέσουν οι σειρές του Χάρη Ρώμα, αν και το "Κωνσταντίνου και Ελένης" έδεσε κυρίως λόγω των πολύ καλώ πρωταγωνιστών. Όμως επειδή η αδιάκοπη επανάληψη του τελευταίου έχει αρχίσει να κουράζει κι επειδή και το "Καφέ της Χαράς", που βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι, φαίνεται να συγκινεί περισσότερο τις μεγαλύτερες ηλικίες, τουλάχιστον ας κάνει ο ΑΝΤ1 τη διαφορά βάζοντας σε επανάληψη μια άλλη σειρά του Ρώμα, που μάλιστα αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστικά μεγάλη επιτυχία του σταθμού στα κωμικά σίριαλ. Ίδιο χιούμορ, διαφορετικά πρόσωπα. Να ξεκουραστεί λίγο το μάτι μας και να πεθυμήσουμε και λίγο την Ελένη Βλαχάκη.
Σοφία Ορθή
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία της ελληνικής τηλεόρασης από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έως και τα τέλη του '90. Έγραψε και σκηνοθέτησε πολλές σειρές (στις περισσότερες από τις οποίες πρωταγωνιστούσε κιόλας), ενώ όλες σχεδόν είχαν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, εδώ και πολλά χρόνια οι σειρές του έχουν σχεδόν ξεχαστεί από τα κανάλια. Με εξαίρεση ίσως την "Ιδιαιτέρα για κλάματα", οι υπόλοιπες σειρές του έχουν χρόνια να προβληθούν σε επανάληψη. Και ok, οι σειρές της ΕΡΤ ίσως να μην υπάρχουν στα αρχεία της κρατικής τηλεόρασης, τα "Εφτά κακά της μοίρας μου" ίσως να είχαν πάρα πολλά επεισόδια (πάνω από 100) ώστε είναι δύσκολο να παιχτούν σε επανάληψη καλοκαιριάτικα, κάποιες άλλες σειρές είχαν πιο μέτρια απήχηση, όμως η "Σοφία Ορθή" ήταν και πολύ πετυχημένη και αρκετά μοντέρνα για την εποχή της ξεφεύγοντας από τα συνήθη κλισέ των οικογενειακών σίριαλ. Σουρεαλιστικές, αλλά και τόσο κοντά στην ελληνική πραγματικά οι καταστάσεις στο νοσοκομείο, όπου εργαζόταν η Σοφία (Αλιμπέρτη), ενώ εξαιρετικοί και οι περισσότεροι δεύτεροι ρόλοι. Δεν είναι φοβερό που ο ΑΝΤ1 την έχει ξεχάσει (όπως και άλλα σίριαλ της δεκαετίας του 90), ενώ έχει κολλήσει με τα μέτρια "Ο πόλεμος των άστρων" και "Λίτσα.com" ;
Δέκα Μικροί Μήτσοι
Δύσκολα μια σατιρική σειρά να προβληθεί σε επανάληψη μετά από τόσα χρόνια, μιας και η επικαιρότητα έχει αλλάξει (αν και αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην επανάληψη των "Δύο ξένων", ο δεύτερος κύκλος των οποίων είχε άπειρες επιθεωρησιακές ατάκες). Όμως οι "Μήτσοι" είχαν και πολλά επεισόδια ή σκηνές που θα μπορούσαν να παιχτούν ακόμη και σήμερα ως σατιρικά όχι της πολιτικής επικαιρότητας της εποχής τους, αλλά την ελληνική κοινωνία. Πολύ εύστοχο ήταν ένα επεισόδιο που καυτηρίαζε τη δύναμη της τηλεόρασης, το επεισόδιο-αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη, ενώ ακόμη και το πιο πολιτικό επεισόδιο για το "νόμο Παπαθεμελή" σχετικά με το ωράριο λειτουργίας των νυχτερινών κέντρων αποτελεί all times classic και βλέπεται άνετα ακόμη και σήμερα. Και βέβαια, θα ήταν πολύ ωραίο να ξαναδούμε αγαπημένους ηθοποιούς (από την Αλίκη Βουγιουκλάκη έως το Θανάση Βέγγο ή τον Κώστα Χατζηχρήστο και άλλους) σε σπάνιες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις. Δεν θα ήταν ωραία ιδέα το Mega να κάνει μια επιλογή best of και να τα προβάλλει το σαββατοκύριακο αντί για το - πλούσιο σε ξεπερασμένες επιθεωρησιακές ατάκες - "Κόκκινο δωμάτιο";
Αναστασία
Οι δραματικές σειρές τα πάνε... δράμα σε δεύτερη, τρίτη κλπ. προβολή και γι' αυτό οι επαναλήψεις τους εξορίζονται συνήθως τα ξημερώματα. Η "Αναστασία" ούτε ξημερώματα δεν προβάλλεται - αν και θα μπορούσε λόγω κάποιων "προχωρημένων" σκηνών, που εγκαινίασαν μια ολόκληρη εποχή γυμνού στην ελληνική τηλεόραση των 90s, μέχρι που επέστρεψε ο πουριτανισμός. Προσωπικά, θα ήθελα μια επανάληψη και για το λόγο ότι - λόγω ηλικίας - ποτέ δεν είδα κάποιο επεισόδιο της "Αναστασίας" πέρα από κάποια τρέιλερ ή τυχαίες σκηνές! Είκοσι επεισοδιάκια είναι αυτά, ας τα βάλει το Mega κι ας κάνει 12% τηλεθέαση - δηλαδή αν μας ξαναπροβάλλει το "Με 2 μαμάδες" ή το "Ένας μήνας και κάτι" πιστεύει ότι θα κάνει μεγαλύτερα νούμερα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου