Ο Νοέμβριος είναι γενικά ένας παρεξηγημένος μήνας. Λίγο πριν το γιορτινό Δεκέμβριο, με το κρύο να κάνει ολοένα πιο αισθητή την παρουσία του και τις καλοκαιρινές αναμνήσεις να είναι πλέον μακρινό παρελθόν, ο Νοέμβρης ξυπνάει τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά μας. Και όχι μόνο αυτά των καθημερινών ανθρώπων. Οι συγγραφείς πρώτοι και καλύτεροι έχουν αποτυπώσει μέσα από τα κείμενά τους αυτήν την έντονα καχύποπτη αντίληψη για τον ενδέκατο μήνα του χρόνου. Αυτό είναι πολύ μικρό, πολύ όμορφο λογοτεχνικό δείγμα:
"Ο Νοέμβριος είναι συνήθως ένας ιδιότροπος μήνας... σαν ν' ανακαλύπτει ξαφνικά ο χρόνος ότι γερνάει και δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να κλαίει και να παραπονιέται. Φέτος, ο χρόνος μεγαλώνει αρμονικά... σαν μια αριστοκράτισσα ηλικιωμένη κυρία, που ξέρει ότι μπορεί να είναι γοητευτική και με γκρίζα μαλλιά και ρυτίδες. Είχαμε όμορφες μέρες και αξιαγάπητα δειλινά".
Λ.Μ. Μοντκγόμερι, Anne of Anvolea
"Ο Νοέμβριος πάντα μου έμοιαζε σαν τη Νορβηγία του χρόνου".
Έμιλι Ντίκινσον
"Ο Οκτώβριος έσβησε μέσα στη δίνη ουρλιαχτών ανέμου και ισχυρής βροχής και έφτασε ο Νοέμβριος, κρύος σαν παγωμένο σίδερο με βαρείς παγετούς κάθε πρωί και παγωμένα ρεύματα που δαγκώνουν τα εκτεθειμένα χέρια και πρόσωπα".
Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα
"Κάθε χρόνο το Νοέμβριο, την εποχή που ακολουθεί την ώρα των νεκρών, τις περίλαμπρες και μεγαλοπρεπείς ώρες του φθινοπώρου, επισκέπτομαι τα χρυσάνθεμα. Είναι πραγματικά η πιο συμπαντική, η πιο πλούσια ποικιλία λουλουδιών".
Μωρίς Μαίτερλινκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου