Ελένη Αρίστη: Η πρώτη Ελληνίδα που υπέγραψε συμβόλαιο με κινηματογραφική εταιρία στο Χόλιγουντ

Η Ελένη Αρίστη δεν έκανε κάποια μεγάλη καριέρα, όμως είχε κάθε λόγο να περηφανεύεται ότι οι παραγωγοί του Χόλιγουντ ξεχώρισαν το ταλέντο της, ώστε ήταν η πρώτη ηθοποιός ελληνικής καταγωγής, που υπέγραψε συμβόλαιο με κινηματογραφική εταιρία και πιο συγκεκριμένα με τη Universal Pictures. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη που έπαιξε σε κινηματογραφική ταινία, αλλά η πρώτη στην οποία πίστεψαν τόσο πολλοί οι παραγωγοί, ώστε υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας. Μάλιστα, το Νοέμβριο του 1928, περιλαμβανόταν μεταξύ των 7 μόλις ηθοποιών, οι οποίοι ανανέωσαν το συμβόλαιό τους με την εταιρία, επειδή κρίθηκαν ότι είχαν "επαρκή τελειότητα".

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για την Έλενα Αρίστη και αυτά αποσπασματικά. Κατά τα φαινόμενα γεννήθηκε το 1908 στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Ήταν δηλαδή μετανάστρια δεύτερης γενιάς, γι' αυτό και μερίδα του αμερικανικού τύπου την περιέγραψε ως... "σχεδόν Ελληνίδα"! Οι δυο γονείς της ήταν ελληνικής καταγωγής, όμως η μητέρα της φαίνεται ότι γεννήθηκε στη Ρουμανία.

Το "Έλενα Αρίστη" ήταν καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Το επίθετο του πατέρα της ήταν Δημόπουλος, το οποίο απαρνήθηκε για το πιο μικρό και εύηχο βαφτιστικό όνομα της μητέρας της (Areste Demopoulos). Θ' ανοίξω μια παρένθεση για να επισημάνω μια σύμπτωση. Η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που φερόταν να είχε εμφανιστεί σε ευρωπαϊκή ταινία (ελληνικό τίτλος "Τραγικός κοιτώνας" και πρώτη προβολή στην Ελλάδα στον κινηματογράφο Αττικόν από τις 02.01.1918) ονομαζόταν επίσης Δημοπούλου, απλά εκείνη άκουγε στο βαφτιστικό Μαρία.

"Είναι δύσκολο να δώσεις έναν ορισμό της προσωπικότητάς της" έγραφε το αμερικανικό περιοδικό Picture-Play το Μάρτιο του 1929. "Όταν η Ελένη κάθεται απέναντί σου σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να πηδήξει μέχρι το ταβάνι ανά πάσα στιγμή. Φυσικά δεν το κάνει στ' αλήθεια".

Προτού βρεθεί στο Χόλιγουντ, η Έλενα προσπάθησε να κερδίσει την προσοχή των παραγωγών για τις υποκριτικές της ικανότητες παρακολουθώντας καλοκαιρινά μαθήματα σ' ένα πανεπιστήμιο του Σικάγο ως... Ρωσίδα κόμισα  Ή τουλάχιστον αυτό γράφτηκε από εφημερίδες, που επιχειρούσαν να σκιαγραφήσουν το προφίλ της ηθοποιού, όταν βρισκόταν στα πρώτα της βήματα. Πάντως, ψάχνοντας στα αρχεία του πανεπιστημίου Northwestern, όπου εγγράφηκε το 1926, η Έλενα εμφανιζόταν με το όνομα Ελένη Αρίστη Πανταζίδη (Elene Aristi Pantasides). Ελένη Πανταζίδη ονομαζόταν η γιαγιά της, δηλαδή η μητέρα της μητέρας της.

Ο πρώτος της ρόλος μετά την υπογραφή του συμβολαίου με την Γιουνιβέρσαλ ήταν στην ταινία "It Can Be Done" του Γκλεν Τράιον. Λογικά συμμετείχε σε αρκετές ταινίες, όμως γνωρίζουμε για εμφάνισή της σε μια κινηματογραφική μεταφορά της "Καλύβας του Μπαρμπα-Θωμά".

Κατάφερε ν' αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς των Ελλήνων ηθοποιών, που κυνηγούσαν το όνειρο μιας - μικρότερης ή μεγαλύτερης - καριέρας στο Χόλιγουντ, ώστε για ένα διάστημα διατέλεσε πρόεδρος της ένωσης Ελλήνων ηθοποιών, που είχε τον τίτλο "Ελληνικός Δραματικός Σύλλογος".

Τον Ιανουάριο του 1932, οι αμερικανικές - και όχι μόνο - εφημερίδες ασχολήθηκαν με τη μήνυση που η ηθοποιός είχε καταθέσει σε βάρος ενός σερβιτόρου από το Λος Άντζελες, ο οποίος την είχε εξαπατήσει αθετώντας την υπόσχεση γάμου που της είχε δώσει, ενώ παράλληλα υποκρινόταν ότι δήθεν είχε μεγάλη περιουσία, προκαλώντας στην Αρίστη οικονομική ζημία ύψους 250.000 δολαρίων, κατηγορία την οποία ο μηνυόμενος παραδέχτηκε κάνοντας λόγο για... "πρωταπριλιάτικο αστείο", το οποίο "προς έκπληξή μου όλοι ήταν έτοιμοι να πιστέψουν"!

Φαίνεται ότι είτε επαγγελματικά είτε ευκαιριακά ασχολήθηκε και με τη συγγραφή. Το 1945 εμφανίζεται να κατοχυρώνει από κοινού με το Γάλλο συγγραφέα Μωρίς Ντεκομπρά, ο οποίος εκείνη την περίοδο ζούσε στις ΗΠΑ, το κατά τ' άλλα άγνωστο (θεατρικό έργο; κινηματογραφικό σενάριο;) "Ghosts Never Blush". Επίσης, το 1948 μετέφρασε στα αγγλικά ένα θεατρικό έργο του συγγραφέα Δημήτρη Ιωαννόπουλου, το οποίο αποδόθηκε με τον τίτλο "Introduction to luck".




Σχετικά θέματα:
-- Οι πρώτοι Έλληνες ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Σπάνιες εικόνες από κινηματογραφικές τους εμφανίσεις σε μια εποχή που οι Έλληνες μετανάστες κρίνονταν καλοί μόνο για εστιάτορες και ζαχαροπλάστες.