Θα μπορούσε να είναι ερώτηση στο παλιό τηλεπαιχνίδι "Κόντρες" (ή "Κόντρα Πλακέ" ή "Άκου τι είπαν"): "Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους να μας πούνε τον τίτλο μιας γαλλικής μπαλάντας". Η δημοφιλέστερη απάντηση με διαφορά θα ήταν το "Oh, mon amour" του Κριστόφ. Ε, δεν είναι όμως η μόνη γαλλική μπαλάντα που μιλάει για χωρισμούς και μπορείτε να προσθέσετε στο σχετικό playlist σας, αν θέλετε να κόψετε φλέβα, αλλά δεν αντέχετε τα ελληνικά κλαψοκαψουροτράγουδα και προτιμάτε τα γαλλικά - ή τα γαλλόφωνα έστω.
Patricia Carli - Demain tu te maries
Εκείνος την εγκαταλείπει για να παντρευτεί μια πλούσια αριστοκράτισσα, αν και είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της. "Σταμάτα, μην μ' αγγίζεις" του λέει εκείνη, ενώ του θυμίζει την ευτυχία τους και πόσο πολύ τον αγαπούσε. "Για τις φιλοδοξίες σου, κατέστρεψες τις ψευδαισθήσεις μου" σπαράζει, όμως στο τέλος βρίσκει το θάρρος να τον αρνηθεί. "Απόψε είναι η τελευταία φορά που σου μιλώ, που σε κοιτώ/ Μετά εκείνη θα έχει τ' όνομά σου/ Απόψε σου λέω όχι/ Όχι!".
Ένα μελό τραγούδι, απόλυτα εναρμονισμένο με τη μελό πλευρά της δεκαετίας του 60, για όσες και όσους αισθάνονται drama queens σε θέματα σχέσεων. (Πες το όχι απλά και σταράτα και μην το ξεψειρίζεις κούκλα μου!)
Crazy Horse - Na laisse pas ma vie sans toi
Τσακώθηκαν, κάτι είπε αυτός πάνω στα νεύρα του και τώρα όχι απλά το μετάνιωσε, αλλά είναι έτοιμος να γίνει χαλί να τον πατήσει. Ο άντρας θύμα, που αδιαφορεί αν φαίνεται υπερευαίσθητος στα μάτια της αγαπημένης του, την παρακαλάει να τα ξεχάσει όλα και να γυρίσει πίσω.
"Αν μπορέσεις να με συγχωρέσεις/ Θα είμαστε μονάχα εμείς οι δυο./ Απόψε, αν το θες/ Να χορέψουμε σ' εκείνη την μπουάτ/ Όπου συναντηθήκαμε για πρώτη φορά./ Σφιχτά μέσα στα χέρια μου/ Εκεί θα ξεχάσεις/ Όλους τους καβγάδες μας και όσα μας ενοχλούν./ Άκουσέ με, σε παρακαλώ/ Μην αφήσεις την ζωή μου χωρίς εσένα".
Τώρα... αν ακούγοντας το τραγούδι νιώσεις την ακατανίκητη επιθυμία να την πάρεις τηλέφωνο και να της τα αφιερώσεις δια του ακουστικού, ξανασκέψου το, γιατί έχουν περάσει 40 χρόνια και από τότε που το τραγούδησαν οι Βέλγοι Crazy Horse.
Roch Voisine - Ne viens pas
Στον αντίποδα, εν έτει 2005 ο Ρος Βουαζέν από τον Καναδά ξέρει πολύ καλά τι θέλει. Η τύπισσα που τον είχε εγκαταλείψει για έναν άλλο, ζητά να τη συγχωρέσεις, όμως εκείνος είναι κάθετος. "Μην έρθεις και ξυπνήσεις μνήμες/ Να πεις ότι όλα φτιάξανε/ Και πρέπει να συγχωρέσω/ Μην έρθεις και αναστατώσεις την ζωή μου, εσύ που την αδυνάτισες/ Χωρίς καρδιά, χωρίς έλεος".
Κόβει φλέβα στο βάθος, αλλά έχει κι έναν εγωισμό. Ταιριάζει σε όσους δεν έχουν ξεχάσει το μεγάλο έρωτα, αλλά είναι πολύ εγωιστές να το παραδεχτούν.
Amir - Silence
Εδώ δεν έχει επέλθει ο χωρισμός ακόμα, αλλά κοντοζυγώνει. "Ξαφνικά, αυτή η σιωπή που μας εκπλήσσει/ Αυτές οι λέξεις που έχουν σπάσει τα κατάβαθά μας/ Κι αυτή η πικρή γεύση που μας τρελαίνει/ Να ξεχάσουμε όλα όσα είπαμε την πρώτη νύχτα/ Όσα ορκιστήκαμε, υποσχεθήκαμε και χάθηκαν".
Είναι το τραγούδι της αυτογνωσίας, για όσους συνειδητοποιούν ότι ένας επίπονος χωρισμός - κάθε χωρισμός μετά από μια μεγάλη αγάπη είναι επίπονος - πλησιάζει, είναι μη αναστρέψιμος, ίσως είναι η καλύτερη λύση.
Αν πάλι είστε αδιόρθωτοι κι επιμένετε σταθερά και απαρασάλευτα στον Κριστόφ και το "Oh, mon amour" του... ακούστε - ή μάλλον ξανακούστε - το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου