Γιατί τα ζώα αγαπούν τις αγκαλιές;

Το γουργουρητό της γάτας και τα κλειστά μάτια του σκύλου, ενώ παράλληλα ανοιγοκλείνει ευχαριστημένος το στόμα του, απόλυτα παραδομένος στο χάδι του δίποδου φίλου του, δείχνουν πόσο πολύ τα ζώα αγαπούν την εκδήλωση της αγάπης μέσω της επαφής. Όμως δεν είναι μόνο τα εξημερωμένα από αιώνες κατοικίδια που επιζητούν την επαφή αυτή, η οποία δεν περιορίζεται μόνο σ' ένα σύντομο χάιδεμα. Στο youtube υπάρχουν πολλά βίντεο που δείχνουν διάφορα "άγρια" - αν προτιμάτε, μη εξημερωμένα - ζώα, τα οποία επιζητούν ή μοιάζουν να επιζητούν την ανθρώπινη αγκαλιά. Τι ακριβώς συμβαίνει και πώς ερμηνεύεται αυτό;

Από ένα σχετικό δημοσίευμα της ελβετικής εφημερίδας Le Temps αλίευσα την εξήγηση που δίνει ο γενετιστής Αντρέ Λανγκανί αναλύοντας ένα δημοφιλές βίντεο στο Youtube με πρωταγωνιστή έναν λεμούριο, που μοιάζει να "παρακαλάει" για μια αγκαλιά. Πρόκειται γι' αυτό ακριβώς το βίντεο:

Απ' ό,τι φαίνεται, βέβαια, στην πραγματικότητα ο συμπαθής λεμούριος δεν επιζητά στην αρχή την αγκαλιά, αλλά απλά ενοχλείται από κάποιο εξάνθημα, το οποίο και... ξύνει δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση στο παιδί, που του προσφέρει τα χάδια του. Αυτή η αναπάντεχα ευχάριστη, ωστόσο, επαφή επηρεάζει το ζώο, που στη συνέχεια θέλει περισσότερες αγκαλιές. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Σύμφωνα με τον Λαγκανί, "η αντίληψη της ευχαρίστησης είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός που μας παρακινεί να κάνουμε πράγματα. Αν η κοινωνική ζωή δεν είχε την ευχαρίστηση, δεν θα υπήρχε καν κοινωνική ζωή. Κι αυτό θα αποτελούσε εμπόδιο για την επιβίωση σε πολλές περιπτώσεις".

Βέβαια, πολύ συχνά οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε και κατ' επέκταση να διογκώνουμε τις αντιδράσεις των ζώων με γνώμονα τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Φέρνει ως παράδειγμα το φιλί στα χείλη, το οποίο σε πολλούς πολιτισμούς ήταν άγνωστο ως πρακτική και - ειδικά τα παλιότερα χρόνια - το αντιμετώπιζαν σαν κάτι το περίεργο, όμως στη σημερινή εποχή χάρη και στην τηλεόραση, αλλά και το ίντερνετ, η πρακτική αυτή έχει εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη. 

Από κει και πέρα, σε κάποια ζώα που εμφανίζουν υψηλές γνωστικές ικανότητες, υπάρχουν συμπεριφορές που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, ενώ προσαρμόζονται και στις καινούριες συνθήκες ζωής. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι ουρακοτάγκοι, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν να συγκεντρωθούν σε μικρότερες εκτάσεις γης λόγω της αποψίλωσης των δασών. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τα ζώα να σχηματίσουν κοινωνικές ομάδες, ενώ παλιότερα ζούσαν πιο μοναχικά. Έτσι, όπως εξηγεί ο Λαγκανί, "οι ουρακοτάγκοι αρχίζουν να ακουμπούν ο ένας τον άλλο, να κάνουν χειρονομίες αλληλεγγύης, να αναπτύσσουν επικοινωνίες σαν κι αυτές που συνήθως παρατηρούνται στους ανθρωπόμορφα μεγάλα πιθηκοειδή ζώα", όπως οι χιμπαντζήδες, οι γορίλες κλπ.   

[Περισσότερα εδώ: www.letemps.ch/]

Αλλά δεν είναι μόνο οι λεμούριοι και τα πιθηκοειδή ζώα που αγαπούν μια αγκαλιά...