Το 2006, σε ηλικία 17 ετών, η Λίζι Βελάσκεζ έγινε παγκοσμίως γνωστή ως "η πιο άσχημη γυναίκα του πλανήτη", όπως ήταν ο τίτλος ενός βίντεο, που ανέβηκε στο YouTube. Λόγω μιας σπάνιας ασθένειας, που ονομάζεται νεογνικό προγηροειδές σύνδρομο, η Λίζι δεν μπορεί να πάρει βάρος και εξωτερικά φαίνεται πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία της ("γερασμένη"). Όμως ακόμη κι αν δεν υπήρχε μια ιατρική εξήγηση πίσω από τη διαφορετική εξωτερική της εμφάνιση (σε σχέση με άλλα κορίτσια της ηλικίας της), ο τίτλος "η πιο άσχημη γυναίκα του πλανήτη" είναι από μόνος του απόλυτα ανώριμος και εν τέλει ρατσιστικός και αποκρουστικός, καθώς χάνει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά εξαντλείται σ' ένα αμφιλεγόμενο χιούμορ με κανιβαλική διάθεση.
Αποστολή του ανθρώπου δεν είναι να υπάρχει ως διακοσμητικό χώρου ή μπιμπελό και να αξιολογείται ως τέτοιο, αλλά να δημιουργεί και να συνεισφέρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην πρόοδο και την ανάπτυξη του εαυτού του και της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει και κινείται. Πρέπει να είναι πολύ επιφανειακός ένας άνθρωπος για να στέκεται στην εξωτερική εμφάνιση ενός συνανθρώπου του και να σπάει πλάκα με αυτήν, απλά επειδή δεν ανταποκρίνεται στην προσωπική του αισθητική. Άλλωστε, η ομορφιά είναι ένα θέμα καθαρά υποκειμενικό, που σίγουρα δεν περιορίζεται στις γωνίες του προσώπου, το χρώμα των μαλλιών, τις αναλογίες ύψους-βάρους κλπ.
Το θέμα είναι ότι υπάρχουν εκατομμύρια επιφανειακοί άνθρωποι στον πλανήτη, που θεωρούν ότι η πολιτική ορθότητα τους "καταπιέζει", επειδή τους στερεί το δικαίωμα να ασκούν μπούλινγκ σε όποιον οι ίδιοι γουστάρουν, έτσι για να περάσει η ώρα και γιατί δεν έχουν κάτι πιο χρήσιμο να κάνουν στην άδεια ζωή τους ή ίσως κι επειδή έχουν τόσο χαμηλή αυτοπεποίθηση, ώστε αισθάνονται καλύτερα ασχολούμενοι με τους άλλους ανθρώπους, τους οποίους βεβαίως και υποβιβάζουν συστηματικά, κάτι που τους δίνει χαρά και καλύπτει τα όποια προσωπικά κόμπλεξ. Και βέβαια μιλάμε για το cyber bulling, το οποίο γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σκοπός των οποίων θεωρητικά είναι να φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά - όχι βέβαια κοροϊδεύοντας και χλευάζοντας κάθε τι που φαίνεται διαφορετικό, συμπεριφορές που όχι απλά δεν ενώνουν, αλλά μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα στο "εμείς" (οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "καλύτεροι") και "οι άλλοι" (οι ετεροπροσδιοριζόμενοι ως "χειρότεροι").
Έτσι, από το 2006 η Λίζι πρωταγωνιστεί σε διάφορα - χιουμοριστικά υποτίθεται - memes που αναπαράγονται σωρηδόν στα σόσιαλ μίντια. Πολύ σημαντικό βέβαια είναι να διευκρινίσουμε ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν like ή αναπαράγουν μια εικόνα της Λίζι με υποβιβαστικές λεζάντες αγνοώντας - ή μη συνειδητοποιώντας - ότι πρόκειται για μια πραγματική γυναίκα, η οποία προσβάλλεται βαθύτατα διαπιστώνοντας τον όγκο του χλευασμού που δέχεται για να σπάνε κάποιοι "πλάκα". Η πρώτη, αντανακλαστική αντίδραση - ο πρωτόγονος που κρύβεται μέσα μας και ενίοτε ξυπνάει από τον βαθύ του ύπνο - είναι ίσως το γέλιο, όμως το θέμα είναι να μη σταθούμε μόνο σ' αυτό, αλλά να φανούμε εξυπνότεροι από αυτό, πιο πραγματιστές, αφού άλλωστε δεν είμαστε όπως οι μακρινοί, πρωτόγονοι πρόγονοί μας και δεν αξίζει να συγκρινόμαστε μαζί τους.
Όλα αυτά τα χρόνια η Λίζι Βελάσκεζ προσπαθεί όχι απλά να αποκαταστήσει την πραγματική της εικόνα, που είναι πέρα από τις πρώτες εντυπώσεις της εξωτερικής της εμφάνισης, αλλά και να καταπολεμήσει κάθε μορφή εκφοβισμού που δέχονται οι άνθρωποι γενικότερα. Δίνει διαλέξεις, συνεντεύξεις, έχει εκδώσει βιβλία, η ζωή της γυρίστηκε σε ντοκιμαντέρ, ενώ περνάει μηνύματα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα (π.χ. με μια σειρά πολύ δημοφιλή βιντεάκια στο Youtube). Πρόσφατα, κοινοποιώντας ένα ακόμη "αστείο" φωτογραφικό meme με πρωταγωνίστρια την ίδια, η Λίζι έκανε ένα σύντομο σχόλιο στο Instagram, το οποίο και ασπάζομαι απόλυτα:
"Γράφω αυτό το μήνυμα όχι ως θύμα, αλλά ως κάποια που χρησιμοποιεί τη φωνή των θυμάτων. Ναι, είναι πολύ αργά τη νύχτα καθώς γράφω τα παρακάτω, όμως το κάνω για να υπενθυμίσω ότι αθώοι άνθρωποι, που μπαίνουν σε τέτοια memes, πιθανόν σερφάρουν κι αυτοί στο Facebook την ίδια ώρα και αισθάνονται κάτι που δεν θα το ευχόμουν ούτε στο χειρότερο εχθρό μου. Ανεξάρτητα από το πώς φαινόμαστε ή τι μέγεθος έχουμε, στο τέλος της ημέρας είμαι όλοι άνθρωποι. Σας ζητώ να το θυμάστε αυτό την επόμενη φορά που θα δείτε να αναπαράγεται ένα meme κάποιου τυχαίου αγνώστου. Στην αρχή θα το βρείτε πολύ αστείο, όμως ο άνθρωπος στη φωτογραφία πιθανόν αισθάνεται το ακριβώς αντίθετο. Μέσω της οθόνης διαδώστε την αγάπη και όχι λόγια μίσους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου