Στις 25 Μαρτίου 2011, η έγκυρη τηλεοπτική εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου" ασχολήθηκε με την "αγνωμονούσα" πατρίδα, που επέδειξε αδιαφορία ή ακόμη και κυνήγησε αγωνιστές της Επανάστασης, ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για την ανεξαρτησίας της Ελλάδας, όμως στο τέλος όχι απλά δεν αποκόμισαν προσωπικά οφέλη, τα οποία άλλωστε ουδέποτε διεκδίκησαν, αλλά αντίθετα φυλακίστηκαν και πέθαναν πάμφτωχοι. Ένα από τα πρόσωπα απέναντι στο οποίο το νεοσύστατο ελληνικό κράτος επέδειξε τεράστια ασέβεια, ήταν και ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο γνωστός και ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο οποίος αντιπολιτευόταν το καθεστώς του Όθωνα, ήταν μέλος του φιλορωσικού κόμματος των Ναπαίων και το 1839 βρέθηκε στη φυλακή με αφορμή την αποκάλυψη μιας συνωμοτικής εταιρίας. Στην επίμαχη εκπομπή αναφέρθηκε το όνομα του Εμμανουήλ Παπά ως του προδότη, του ανθρώπου που αποκάλυψε τη συνωμοσία διογκώνοντας το περιεχόμενό της με δόλιο σκοπό.
25 Μαρτίου 2016
Το χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης: Β΄. Τα γεγονότα από το 1825 μέχρι την ανακήρυξη ανεξάρτητου ελληνικού κράτους
Το δεύτερο μέρος του εξαιρετικά λεπτομερούς χρονολογίου των σημαντικότερων μαχών της Ελληνικής Επανάστασης ξεκινάει από το 1825 και την απόβαση του στρατού του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, που θα έθετε τον αγώνα των Ελλήνων σε υπαρξιακό κίνδυνο, την ώρα που οι εσωτερικές έριδες είχαν διχάσει τους επαναστάτες. Βέβαια, οι τελευταίες παραλείπονται στον κατάλογο που δημοσιεύτηκε στο Αττικό Ημερολόγιο του 1870, προφανώς γιατί ο συγγραφέας έκρινε σκόπιμο να παραβλέψει τις "μαύρες" σελίδες της ιστορίας έχοντας μια πιο συντηρητική άποψη για την ωφέλεια που μπορεί ν' αποκομίσει ένας λαός εμβαθύνοντας ακόμη και στις πιο σκοτεινές πτυχές της ιστορίας του. Πάντως ο κατάλογος είναι εξαιρετικά χρήσιμος σε ό,τι αφορά την καταγραφή των μαχών, όχι μόνο των πιο "διάσημων", αλλά και κάποιων άλλων μικρότερης φαινομενικά σημασίας, που όμως αναμφίβολα ήταν απαραίτητες για να θεμελιωθεί σε πιο γερές βάσεις το οικοδόμημα της ανεξαρτησίας.
24 Μαρτίου 2016
Το χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης: Α. Τα κυριότερα γεγονότα από το 1821 μέχρι το 1824.
Ένας εξαιρετικός κατάλογος των σημαντικότερων γεγονότων κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης δημοσιεύτηκε στο Αττικό Ημερολόγιο του Δ.Α. Μαυρομμάτη το 1870. Καθώς σε γενικές γραμμές έχουν διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη ένας μικρός αριθμός μαχών, αλλά και ονομάτων Ελλήνων αγωνιστών, εκτιμώ ότι έχει μεγάλη ιστορική αξία η αναδημοσίευση του ιστορικού αυτού καταλόγου. Λόγω όμως της πολύ μεγάλης έκτασής του, αυτή θα γίνει σε δύο μέρη. Ξεκινάω με τα γεγονότα μεταξύ του 1821 και 1824, κατά την πρώτη και καθόλα επιτυχημένη φάση του αγώνα, λίγο πριν η απόβαση του Ιμπραήμ Πασά να θέσει αυτόν σε υπαρξιακό κίνδυνο.
21 Μαρτίου 2016
Γιατί ο Κωστής Παλαμάς υποστήριζε ότι το ποιητικό του έργο διαπνεόταν από "τοπικισμό" μ' ένα "ευγενικό πνευματικό νόημα", επηρεασμένο από τα τοπία της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Ο Κωστής Παλαμάς μπορεί να είναι ένας ποιητής κοινής αποδοχής, ένας από τους σημαντικότερους - ή "εθνικούς" αν προτιμάτε τη λέξη - ποιητές της Ελλάδας, όμως κακοέπεσε, όταν το όνομα και το έργο του άρχισαν ανιστόρητα να το καπηλεύονται διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι, οι οποίοι απομόνωσαν μια αναφορά του ποιητή περί "εθνικισμού", αγνοώντας τις προοδευτικές του ιδέες και τη γενικότερη στάση του σε μια εποχή, όπου ο εθνικισμός είχε ένα τελείως διαφορετικό και πάντως όχι μισαλλόδοξο περιεχόμενο. Ο ίδιος ο Παλαμάς, πάντως, μιλώντας το Μάιο του 1923 στην εφημερίδα Πρόοδος του Μεσολογγίου, όπου και ο τόπος καταγωγής του, προσδιόρισε το μέχρι τότε ποιητικό έργο του ως "τοπικιστικό", σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι χρησιμοποιούσε τη λέξη με το "ευγενικό πνευματικό νόημά" της. Σύμφωνα με τον ποιητή, που αρνούταν την ταμπέλα του "κοσμοπολίτη", μεγάλο μέρος του έργου του είχε δεχτεί άμεσες επιρροές από το Μεσολόγγι και τη γύρω περιοχή, κουβαλώντας μέσα του άσβηστες μνήμες, οι οποίες εξωτερικεύονταν μέσα από τους στίχους του. Είναι πολύ ενδιαφέρων όλος αυτός ο αυτοχαρακτηρισμός του ποιητή Παλαμά, που δίνει μια άλλη διάσταση στην προσέγγιση των ποιημάτων του, ένας φόρος τιμής στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Όταν ο Παλαμάς σχολίασε την εκλογή της πρώτης Ελληνίδας "Μις Ευρώπη" και παρέθετε την άποψή του περί της γυναικείας ομορφιάς.
Το Φεβρουάριο του 1930, η εκλογή της Αλίκης Διπλαράκου ως "Μις Ευρώπη" προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού στην Ελλάδα, όπου τα καλλιστεία ήταν νέος (είχαν ξεκινήσει το 1929) και εξαιρετικά δημοφιλής θεσμός, ενώ κάθε επιτυχία Έλληνα ή Ελληνίδας στο εξωτερικό εκλαμβανόταν ούτως ή άλλως ως μεγάλη εθνική επιτυχία. Μπορούμε να συγκρίνουμε τη δημοσιότητα που γνώρισε η εκλογή της Διπλαράκου ως "Μις Ευρώπη" με την αντίστοιχη από τη νίκη της Έλενας Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον το 2005 και όχι τόσο με σαφώς πιο υποτονικές αναφορές για τις επιτυχίες των σύγχρονων εκπροσώπων της ελληνικής ομορφιάς στα διεθνή καλλιστεία. Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες μια Ελληνίδα εκλέχτηκε "Μις Ευρώπη", μόλις η τρίτη στην ιστορία μετά τη Διπλαράκου το 1930 και την Ισαβέλλα Δάρρα το 1997, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν το όνομά της. Και καλά κάνουμε, δηλαδή, γιατί αλίμονο αν αναγορεύσουμε σε εθνική υπόθεση την εξωτερική εμφάνιση μιας κοπέλας, που φιλοδοξεί να χτίσει μια διεθνή καριέρα στο μόντελινγκ.
How To Get Away With Murder: Η πιο τολμηρή, καταιγιστική, μοντέρνα σειρά της αμερικανικής τηλεόρασης που δοκιμάζει τις αντοχές της, όπως και τις αντοχές των τηλεθεατών
Ως μεγάλος τηλεορασάκιας, που μάλιστα για ένα διάστημα είχα εντρυφήσει στα αμερικάνικα σίριαλ παρακολουθώντας δυο και τρία την ημέρα (από ένα επεισόδιο, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις), έχω τη συνήθεια να παρακολουθώ τα νέα των αμερικανικών καναλιών λίγο πριν την έναρξη της κάθε τηλεοπτικής σεζόν. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, την πρώτη φορά που διάβασα για το "How To Get Away With Murder", λίγο προτού αυτό ξεκινήσει να προβάλλεται στο ABC, έμεινα με την εντύπωση ότι θα ήταν μια ακόμη δικαστική σειρά σε πιο προκλητικό ίσως τόνο, όπως προδιαθέτει και ο τίτλος που υπόσχεται την αθώωση φονιάδων, και την απέκλεισα από τη λίστα των προτιμήσεών μου για τον πολύ απλό λόγο ότι βαριέμαι τις σειρές με αυτοτελή επεισόδια. Ομολογώ ότι ήταν μια λανθασμένη απόφαση.