Μετά από μια δεκαπενταετία παρά τρεις μήνες το pc έμεινε από καύσιμα. Βέβαια, επί σειρά μηνών ο υπολογιστής μου αντιμετώπιζε κάποια προβληματάκια, που κανονικά θα έπρεπε να με κάνει προνοητικό για την καλύτερη δυνατή προστασία των προσωπικών μου αρχείων. Δεν προνόησα, αλλά τουλάχιστον τα αρχεία σώθηκαν αν και ο σκληρός δίσκος ήταν σχεδόν κατεστραμμένος. Πάλι καλά!
Πρώτα κατέρρευσαν τα ηχεία και μάλιστα με τρόπο θεαματικό, κατεβάζοντας την ασφάλεια του δωματίου. Από τη στιγμή που δεν σημειώθηκε κάποια έκρηξη, δεν πετάχτηκε κανένα σπινθουράκι και δεν έπιασε φωτιά το σπίτι... μικρό το κακό!
Στη συνέχεια, άρχισαν να εξαντλούνται οι αντοχές της μητρικής πλακέτας. Προβλήματα υπήρχαν από καιρό, καθώς ήδη όποτε άνοιγα δύο ή και περισσότερα απαιτητικά προγράμματα ταυτόχρονα, ο υπολογιστής στην καλύτερη περίπτωση απλά τα έπαιζε γεμίζοντας γραμμές και στη χειρότερη έκλεινε μόνος του. Όμως τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο, ώστε αναγκαζόμουν να κάνω διαρκείς επανεκκινήσεις ανά δίωρο, ανά ώρα ή και συχνότερα.
Και κάπως έτσι, κάπου στα μέσα του Ιούνη, αμέσως μετά από μια επιχείρηση καθαριότητας της συσσωρευμένης σκόνης στο εσωτερικό του κουτιού, η μητρική πλακέτα "καθαρίστηκε" για πάντα, κοινώς τίναξε τα πέταλα και απέκτησε καθαρά μουσειακή αξία.
Γιατί τόσον καιρό δεν αγόραζα άλλο μηχάνημα; Για τον ίδιο λόγο που άργησα ν' αντικαταστήσω το παλιό.. Πολλές οικονομικές υποχρεώσεις και λίγα έσοδα. Το λάθος μου ήταν ότι παγιδεύτηκα στη λογική του λάπτοπ, που είναι πολύ βολικά ως φορητά, πλην όμως μη λειτουργικά για όποιον δεν περιορίζεται απλά να σερφάρει στο ίντερνετ και να τσατάρει στα σόσιαλ μίντια, χαλούν ευκολότερα συγκριτικά με τα κλασικά pc γραφείου και κατ' επέκταση καταλήγουν να κοστίζουν ακριβότερα - ειδικά όσα έχουν μεγάλο σκληρό δίσκο και καλύτερες προδιαγραφές.
Εξάλλου, οκ... όλο το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την αγορά του νέου μου "κουτιού" (μικρό, κομψό και οικονομικό) δεν αποκόπηκα τελείως από την τεχνολογία. Όλο και κάποιος υπολογιστής φίλου ή το... οικογενειακό τάμπλετ ήταν διαθέσιμο, ώστε να ελέγχω την ηλεκτρονική μου αλληλογραφία, να ρίχνω μια ματιά στο facebook (το οποίο, για να είμαι ειλικρινής, έχω βαρεθεί εδώ και κάτι χρόνια, αλλά δεν έχω βρει κάποιον αξιότερο αντικαταστάτη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και τέλος, να σερφάρω πού και πού στο διαδίκτυο επισκεπτόμενος συγκεκριμένες σελίδες.
Εξάρτηση από το ίντερνετ; Δεν θα το λεγα, αφού ο χρόνος που αφιέρωνα ημερησίως σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνούσε - ούτε καν πλησίαζε - τη μία ώρα. Αντίθετα, ακόμη και την εποχή που ήμουν φαντάρος (πριν ξεκινήσω αυτό το μπλογκ), περισσότερο χρόνο περνούσα στο διαδίκτυο, όποτε είχαμε έξοδο (πρακτικά μέρα παρά μέρα ή ανά διήμερο με εξαίρεση μια εβδομάδα με πενθήμερα σκοινάκια και δύο κακούς προγραμματισμούς, που με έκλεισαν μέσα για δύο εξαήμερα χωρίς να συντρέχουν συνθήκες τόσο μεγάλης εμπλοκής). Είναι γνωστό άλλωστε ότι το πρώτο μέρος που ένας εξοδούχος φαντάρος, εφόσον βέβαια υπηρετεί σε αστικό κέντρο, συνήθως επισκέπτεται είναι κάποιο ίντερνετ καφέ και όλα τ' άλλα έπονται.
Πώς περνούσα λοιπόν τον ελεύθερο χρόνο μου χωρίς υπολογιστή; Μήπως άρχισα να βγαίνω περισσότερο; Σε καμία περίπτωση. Υπάρχει αυτή η ψευδαίσθηση, ότι εξαιτίας του ίντερνετ ή και της τεχνολογίας γενικότερα μένουμε περισσότερο κλεισμένοι στο σπίτι και ελαττώνονται οι κοινωνικές μας επαφές. Ίσως για ορισμένους ανθρώπους αυτό να ισχύει, σίγουρα όμως όχι για όλους. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα γκατζετάκια, το διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ. αποτελούν μια καλή απασχόληση για όποιον ούτως ή άλλως επιλέγει να κάτσει στο σπίτι του, μια επιπλέον καλή δικαιολογία να μην βγει έξω κι αν κλέβουν χρόνο από την καθημερινότητά μας, αυτό γίνεται σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων που θα κάναμε εντός των τειχών.
Και αφού εδώ και λίγες μέρες προσαρμόστηκα στο νέο μου pc με τον ολοκαίνουριο και απείρως γρηγορότερο σκληρό δίσκο, με τα παλιά μου αρχεία ευτυχώς σωσμένα, ετοιμάζομαι να ξαναμπώ στη διαδικασία του μπλόγκινγκ και σ' αυτόν τον περίεργο συνδυασμό θεμάτων τόσο ελαφρών όσο και πιο σοβαρών, με αφιερώματα σε πρόσωπα και γεγονότα της ιστορίας που είναι σήμερα ξεχασμένα, ενδεχομένως με σχολιασμό θεμάτων της επικαιρότητας (αν και συνειδητά το αποφεύγω εδώ και πολύ καιρό, για τον ίδιο λόγο που άρχισα να αποστρέφομαι την ανάγνωση των άρθρων στις εφημερίδες, γιατί περισσεύει η συνθηματολογία, ο διδακτισμός και ο φανατισμός/εξωτερίκευση απωθημένων με αποδέκτες αναγνώστες που ψάχνουν να επιβεβαιώσουν τις ήδη σχηματισμένες αντιλήψεις τους).
Η ανανέωση του ιστολογίου θα γίνεται ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο μου και τα "καλά" θέματα που εκτιμώ ότι αξίζει τον κόπο ν' ανεβάσω. Η προσπάθειά μου είναι κατά βάση ερασιτεχνική, αλλά προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν πιο επαγγελματική και αξιόπιστη δουλειά σε ό,τι ανεβάζω, χωρίς ν' αντιγράφω και ν' αναπαράγω τα έτοιμα, με δημοσιεύματα που φέρουν τη δική μου υπογραφή και το δικό μου στυλ γραψίματος (άσχετα αν πολλά έχουν αναδημοσιευτεί χωρίς την άδειά μου σε άλλα μπλογκ, ιστοσελίδες ακόμη και σε.. εφημερίδες!)
Στείλτε μου, αν θέλετε, στο olatakala1@gmail.com τις δικές σας προτάσεις, τι θα θέλατε να διαβάσετε σ' αυτό το μπλογκ ή ποια από τα θέματα που έχετε ήδη διαβάσει, σας άρεσαν περισσότερο.
Πρώτα κατέρρευσαν τα ηχεία και μάλιστα με τρόπο θεαματικό, κατεβάζοντας την ασφάλεια του δωματίου. Από τη στιγμή που δεν σημειώθηκε κάποια έκρηξη, δεν πετάχτηκε κανένα σπινθουράκι και δεν έπιασε φωτιά το σπίτι... μικρό το κακό!
Στη συνέχεια, άρχισαν να εξαντλούνται οι αντοχές της μητρικής πλακέτας. Προβλήματα υπήρχαν από καιρό, καθώς ήδη όποτε άνοιγα δύο ή και περισσότερα απαιτητικά προγράμματα ταυτόχρονα, ο υπολογιστής στην καλύτερη περίπτωση απλά τα έπαιζε γεμίζοντας γραμμές και στη χειρότερη έκλεινε μόνος του. Όμως τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο, ώστε αναγκαζόμουν να κάνω διαρκείς επανεκκινήσεις ανά δίωρο, ανά ώρα ή και συχνότερα.
Και κάπως έτσι, κάπου στα μέσα του Ιούνη, αμέσως μετά από μια επιχείρηση καθαριότητας της συσσωρευμένης σκόνης στο εσωτερικό του κουτιού, η μητρική πλακέτα "καθαρίστηκε" για πάντα, κοινώς τίναξε τα πέταλα και απέκτησε καθαρά μουσειακή αξία.
Γιατί τόσον καιρό δεν αγόραζα άλλο μηχάνημα; Για τον ίδιο λόγο που άργησα ν' αντικαταστήσω το παλιό.. Πολλές οικονομικές υποχρεώσεις και λίγα έσοδα. Το λάθος μου ήταν ότι παγιδεύτηκα στη λογική του λάπτοπ, που είναι πολύ βολικά ως φορητά, πλην όμως μη λειτουργικά για όποιον δεν περιορίζεται απλά να σερφάρει στο ίντερνετ και να τσατάρει στα σόσιαλ μίντια, χαλούν ευκολότερα συγκριτικά με τα κλασικά pc γραφείου και κατ' επέκταση καταλήγουν να κοστίζουν ακριβότερα - ειδικά όσα έχουν μεγάλο σκληρό δίσκο και καλύτερες προδιαγραφές.
Εξάλλου, οκ... όλο το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την αγορά του νέου μου "κουτιού" (μικρό, κομψό και οικονομικό) δεν αποκόπηκα τελείως από την τεχνολογία. Όλο και κάποιος υπολογιστής φίλου ή το... οικογενειακό τάμπλετ ήταν διαθέσιμο, ώστε να ελέγχω την ηλεκτρονική μου αλληλογραφία, να ρίχνω μια ματιά στο facebook (το οποίο, για να είμαι ειλικρινής, έχω βαρεθεί εδώ και κάτι χρόνια, αλλά δεν έχω βρει κάποιον αξιότερο αντικαταστάτη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και τέλος, να σερφάρω πού και πού στο διαδίκτυο επισκεπτόμενος συγκεκριμένες σελίδες.
Εξάρτηση από το ίντερνετ; Δεν θα το λεγα, αφού ο χρόνος που αφιέρωνα ημερησίως σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνούσε - ούτε καν πλησίαζε - τη μία ώρα. Αντίθετα, ακόμη και την εποχή που ήμουν φαντάρος (πριν ξεκινήσω αυτό το μπλογκ), περισσότερο χρόνο περνούσα στο διαδίκτυο, όποτε είχαμε έξοδο (πρακτικά μέρα παρά μέρα ή ανά διήμερο με εξαίρεση μια εβδομάδα με πενθήμερα σκοινάκια και δύο κακούς προγραμματισμούς, που με έκλεισαν μέσα για δύο εξαήμερα χωρίς να συντρέχουν συνθήκες τόσο μεγάλης εμπλοκής). Είναι γνωστό άλλωστε ότι το πρώτο μέρος που ένας εξοδούχος φαντάρος, εφόσον βέβαια υπηρετεί σε αστικό κέντρο, συνήθως επισκέπτεται είναι κάποιο ίντερνετ καφέ και όλα τ' άλλα έπονται.
Πώς περνούσα λοιπόν τον ελεύθερο χρόνο μου χωρίς υπολογιστή; Μήπως άρχισα να βγαίνω περισσότερο; Σε καμία περίπτωση. Υπάρχει αυτή η ψευδαίσθηση, ότι εξαιτίας του ίντερνετ ή και της τεχνολογίας γενικότερα μένουμε περισσότερο κλεισμένοι στο σπίτι και ελαττώνονται οι κοινωνικές μας επαφές. Ίσως για ορισμένους ανθρώπους αυτό να ισχύει, σίγουρα όμως όχι για όλους. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα γκατζετάκια, το διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ. αποτελούν μια καλή απασχόληση για όποιον ούτως ή άλλως επιλέγει να κάτσει στο σπίτι του, μια επιπλέον καλή δικαιολογία να μην βγει έξω κι αν κλέβουν χρόνο από την καθημερινότητά μας, αυτό γίνεται σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων που θα κάναμε εντός των τειχών.
Και αφού εδώ και λίγες μέρες προσαρμόστηκα στο νέο μου pc με τον ολοκαίνουριο και απείρως γρηγορότερο σκληρό δίσκο, με τα παλιά μου αρχεία ευτυχώς σωσμένα, ετοιμάζομαι να ξαναμπώ στη διαδικασία του μπλόγκινγκ και σ' αυτόν τον περίεργο συνδυασμό θεμάτων τόσο ελαφρών όσο και πιο σοβαρών, με αφιερώματα σε πρόσωπα και γεγονότα της ιστορίας που είναι σήμερα ξεχασμένα, ενδεχομένως με σχολιασμό θεμάτων της επικαιρότητας (αν και συνειδητά το αποφεύγω εδώ και πολύ καιρό, για τον ίδιο λόγο που άρχισα να αποστρέφομαι την ανάγνωση των άρθρων στις εφημερίδες, γιατί περισσεύει η συνθηματολογία, ο διδακτισμός και ο φανατισμός/εξωτερίκευση απωθημένων με αποδέκτες αναγνώστες που ψάχνουν να επιβεβαιώσουν τις ήδη σχηματισμένες αντιλήψεις τους).
Η ανανέωση του ιστολογίου θα γίνεται ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο μου και τα "καλά" θέματα που εκτιμώ ότι αξίζει τον κόπο ν' ανεβάσω. Η προσπάθειά μου είναι κατά βάση ερασιτεχνική, αλλά προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν πιο επαγγελματική και αξιόπιστη δουλειά σε ό,τι ανεβάζω, χωρίς ν' αντιγράφω και ν' αναπαράγω τα έτοιμα, με δημοσιεύματα που φέρουν τη δική μου υπογραφή και το δικό μου στυλ γραψίματος (άσχετα αν πολλά έχουν αναδημοσιευτεί χωρίς την άδειά μου σε άλλα μπλογκ, ιστοσελίδες ακόμη και σε.. εφημερίδες!)
Στείλτε μου, αν θέλετε, στο olatakala1@gmail.com τις δικές σας προτάσεις, τι θα θέλατε να διαβάσετε σ' αυτό το μπλογκ ή ποια από τα θέματα που έχετε ήδη διαβάσει, σας άρεσαν περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου