Επαγγέλματα στην Ελλάδα του 1837

Επιχειρώντας ένα μακρινό ταξίδι στο παρελθόν για να εντοπίσουμε τα επαγγέλματα ή -ορθότερα- τα επιτηδεύματα των Ελλήνων κατά τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, πρέπει να σταθούμε στον πρώτο νόμο περί φόρου επιτηδευμάτων με ημερομηνία 4 Νοεμβρίου 1837, όπου γινόταν αναλυτική αναφορά των επιτηδευματιών της εποχής. Βέβαια, πολλά εξ αυτών δεν υφίστανται σήμερα -σχεδόν δύο αιώνες μετά- ή έχει αλλάξει η ονομασία τους, ώστε μας φαίνονται και ακούγονται κάπως παράξενα. 

Σε κάθε περίπτωση, το 1837 όσοι Έλληνες δεν ήταν γεωργοί, εργάτες, υπηρέτες, δικηγόροι, δάσκαλοι, γιατροί, ιερείς, εισοδηματίες ή άνεργοι, πολύ πιθανόν ασκούσαν ένα από τα επόμενα επαγγέλματα, τα εξής:

- πραγματευτής

- ραπτοπραγματευτής

- τζερτζής (δηλαδή λιανοπώλης διαφόρων υλών)

- λουτράρης

- ξυδοπώλης

- λαδάς

- σανιδάς

- σαπουνάς 

- ταβερνιάρης

- ψωμάς

- βαρελάς

- δισακκάς

- μουτάφης

- καφετζής

- καλαφάτης

- πρωτομάστορης

- λαμπαδάρης ή κηροχύτης

- μολυβδοδουλευτής

- μπαρμπέρης

- μαραγκός

- τενεκτζής

- χαλκωματάς

- συρμακέζης (χρυσοκεντητής)

- γανωτής

- γυψοδουλευτής

- καληγωτής

- καλτσοπλέκτης και καλτσοπώλης

- καρβουνιάρης

- καλαθάρης

- καλαποδάς

- καλαϊτζής

- κτενάς

- κτίστης

- κλειδαράς

- κοσκινάς

- κριθαράς

- μπασματζής

- μπαλωτής

- παπλωματάς

- παιγνιδιάτωρ μουσικός

- πηγαδάς

- κατραμτζής (ρητινοποιός)

- σαμαράς

- στρωματάς

- τζαμτζής

- στουκαλάς

- ψωμονατζής

- φραντζολάς

- χορδάς

- ψαθάς

- ωρολογάς

- κερεστετζής (δηλαδή ο πραγματευτής ξυλικών)

- τζοχατζής

- τουτουντζής (δηλαδή ο καπνοπώλης)

- δαδομυλωνάς

- πραγματευτής σαχτιονίων