Η αναπάντεχη ιστορία πίσω από τα πρώτα αρκουδάκια κούκλες (γνωστά και ως "τέντι μπέαρς")

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα αρκουδάκια έφτασαν στο σημείο να γίνουν παιδικό παιχνίδι και μάλιστα αγαπημένο; Στα παραμύθια, οι αρκούδες πάντα ενέπνεαν το φόβο ή –ακόμη κι όταν ήταν φιλικές με τους ανθρώπους– το δέος, ως ζώα δυνατά και ισχυρά. Εξάλλου η αρκούδα δεν είναι οικόσιτο ζώο. Πώς λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να κατασκευάζονται –και να αγοράζονται από τους γονείς για τα παιδιά τους– εκατομμύρια αρκουδάκια σ’ όλον τον κόσμο μαζί με σκυλάκια, γατούλες κλπ.; Ποια ήταν η αφορμή που έστρεψε το ενδιαφέρον της βιομηχανίας παιχνιδιών στα συγκεκριμένα ζώα του δάσους πολύ πριν κάνει την εμφάνισή του ο πιο διάσημος και ο πιο αγαπημένος αρκούδος των παιδιών, ο Γουίνι;

Θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στο μακρινό 1902. Τη χρονιά εκείνη, ο πρόεδρος των Η.Π.Α., Θεόδωρος (στα αγγλικά Θίοντορ) Ρούζβελτ, επισκέφτηκε την πολιτεία του Μισισιπή με σκοπό να παρέμβει στη διαμάχη της με τη γειτονική Λουιζιάνα σχετικά με τη χάραξη της οροθετικής γραμμής.

Φυσικά, κατά τη διάρκεια της παραμονή του εκεί, ο Θεόδωρος Ρούζβελτ δεν περιορίστηκε μόνο στην άσκηση των προεδρικών του καθηκόντων, αλλά ευκαιρίας δοθείσης πήγε για κυνήγι με τη συνοδεία του. Κάποια στιγμή, η συνοδεία του προέδρου διασταυρώθηκε με μια ηλικιωμένη και άρρωστη αρκούδα, την οποία όμως εκείνος δεν θέλησε να σκοτώσει, παρότι δεινός κυνηγός αρκούδων ο ίδιος. Και τότε ξεκίνησαν όλα...

Αυτό το φαινομενικά αδιάφορο συμβάν διαδόθηκε μέσω των εφημερίδων σ’ όλη τη χώρα και ενέπνευσε το γελοιογράφο της Washington Post, Κλίφορντ Μπέριμαν, να σατιρίσει τον αμερικανό πρόεδρο μ’ ένα σκίτσο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα στις 16 Νοεμβρίου 1902 και προκάλεσε αίσθηση, συνδέοντας μάλιστα το περιστατικό με τη χάραξη της οροθετικής γραμμής του Μισισιπή.

Από κει και μετά υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την πατρότητα της κούκλας:

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, ένας δαιμόνιος έμπορος στο Μπρούκλιν, ο Μόρις Μίτστομ, εμπνεύστηκε από τη γελοιογραφία της Washington Post και μαζί με τη γυναίκα του, Ρόουζ, έφτιαξαν μια αρκούδα-κούκλα, την οποία ονόμαζαν «Teddy’s bear», δηλαδή η «αρκούδα του Τέντι» (υποκοριστικό του Θίοντορ), προς τιμήν του προέδρου.

Ωστόσο υπάρχει και η εκδοχή ότι το 1902 συμπτωματικά κατασκευάστηκε μια κούκλα αρκούδας από την εταιρία παιχνιδιών Steiff, η οποία αρχικά ήταν ανώνυμη, αλλά βαφτίστηκε ως «η αρκούδα του Τέντι» μετά τη γελοιογραφία του Κλίφορντ.

Προφανώς και οι δύο ιστορίες έχουν μια δόση αλήθειας, αλλά ως προς το ποιος προηγήθηκε κατασκευαστικά, ποιος βάφτισε πρώτος την κούκλα και ποιος συνέβαλε στη διάδοσή της, ε... αυτό δεν είναι δική μας δουλειά να το ερευνήσουμε!