Η ημέρα χαρακτηρίζεται από τη μαθητική παρέλαση στην πρωτεύουσα, παραμονή της εθνικής εορτής της Επανάστασης του 1821. Όλη η συζήτηση ή η "παραφιλολογία" για το νόημα της επετείου, εάν και κατά πόσο επιτρέπεται στο λαό να εκφράσει τη διαμαρτυρία του απέναντι στην πολιτική ηγεσία ή αν θα πρέπει να το κάνει μέσα στα πλαίσια ενός κοινωνικού "σαβουάρ βιβρ", δε δείχνει τίποτε άλλο από το ατελέσφορο όλων αυτών των εκδηλώσεων με τη συγκεκριμένη τους μορφή, που καλό είναι να θυμόμαστε ότι αποτελούν κατάλοιπο της μεταξικής περιόδου.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής, πρώτα απ' όλα ποιο είναι το νόημα απόδοσης τιμών στην πολιτική ηγεσία της χώρας διά της παρελάσεως ή με το περιβόητο γύρισμα του κεφαλιού προς την εξέδρα των επισήμων. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι το αξίωμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δίνει ή αφαιρεί κύρος στο αξίωμα. Η απόδοση τιμής σε έναν άνθρωπο που απλά κατέχει την ιδιότητα του "επίσημου προσώπου" μόνο και μόνο λόγω του αξιώματός του δεν έχει θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία και αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μαθητικές παρελάσεις δε γίνονται σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Δε λέω, είναι κολακευτικό να στέκεσαι σε μία εξέδρα και οι υπήκοοι να σου δείχνουν σεβασμό "κατά τους τύπους", αλλά δεν είναι αυτή η ουσία, ούτε αποτελεί απόδοση τιμής στους προγόνους μας που εξεγέρθησαν κατά των Οθωμανών. Άλλωστε, φαντάζομαι ότι ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και όλοι οι υπόλοιποι αγωνιστές της ελληνικής επανάστασης ενδιαφέρονταν να δουν μια Ελλάδα ελεύθερη, να προοδεύει και να αναπτύσσεται, αυτό δηλαδή που είναι και η ουσία. Δε θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη απόδοση τιμής στους προγόνους μας από το να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί αγαστά και δημοκρατικά για μια Ελλάδα πιο ισχυρή, που θα κοιτάει μπροστά και όχι στο παρελθόν πάσχουσα από προγονοπληξία, που θα θέτει υψηλούς στόχους και θα τους κερδίζει με τις δικές της δυνάμεις και εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής, πρώτα απ' όλα ποιο είναι το νόημα απόδοσης τιμών στην πολιτική ηγεσία της χώρας διά της παρελάσεως ή με το περιβόητο γύρισμα του κεφαλιού προς την εξέδρα των επισήμων. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι το αξίωμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δίνει ή αφαιρεί κύρος στο αξίωμα. Η απόδοση τιμής σε έναν άνθρωπο που απλά κατέχει την ιδιότητα του "επίσημου προσώπου" μόνο και μόνο λόγω του αξιώματός του δεν έχει θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία και αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μαθητικές παρελάσεις δε γίνονται σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Δε λέω, είναι κολακευτικό να στέκεσαι σε μία εξέδρα και οι υπήκοοι να σου δείχνουν σεβασμό "κατά τους τύπους", αλλά δεν είναι αυτή η ουσία, ούτε αποτελεί απόδοση τιμής στους προγόνους μας που εξεγέρθησαν κατά των Οθωμανών. Άλλωστε, φαντάζομαι ότι ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και όλοι οι υπόλοιποι αγωνιστές της ελληνικής επανάστασης ενδιαφέρονταν να δουν μια Ελλάδα ελεύθερη, να προοδεύει και να αναπτύσσεται, αυτό δηλαδή που είναι και η ουσία. Δε θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη απόδοση τιμής στους προγόνους μας από το να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί αγαστά και δημοκρατικά για μια Ελλάδα πιο ισχυρή, που θα κοιτάει μπροστά και όχι στο παρελθόν πάσχουσα από προγονοπληξία, που θα θέτει υψηλούς στόχους και θα τους κερδίζει με τις δικές της δυνάμεις και εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά τι γιορτάζεται σήμερα και στον υπόλοιπο κόσμο.
Σήμερα στην Αργεντινή είναι η "ημέρα μνήμης για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη". Σαν σήμερα το 1976 με στρατιωτικό πραξικόπημα ανατράπηκε η πρόεδρος της χώρας, Ιζαμπέλ Περόν. Η Περόν, είχε αναλάβει την προεδρία της χώρας τον Ιούλιο του 1974, μετά το θάνατο του συζύγου της και Προέδρου, Χουάν Περόν. Η ίδια ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι επομένως ανέλαβε την εξουσία ως η αμέσως επόμενη στην ιεραρχία. Πρόκειται για το τελευταίο πραξικόπημα στην πολιτική Ιστορία της Αργεντινής, το οποίο όμως άντεξε αρκετά χρόνια και ανατράπηκε το 1983. Το στρατιωτικό καθεστώς ήταν αρκετά βίαιο και καταπιεστικό, ενώ άφησε πίσω του χιλιάδες αγνοούμενους, ανθρώπους που απήχθησαν λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων και εν συνεχεία και εξαφανίστηκαν τα ίχνη τους.
Σήμερα είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Φυματίωσης. Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, κάθε χρόνο παρουσιάζονται εννέα εκατομμύρια νέες περιπτώσεις ασθενών, οι οποίοι διαγιγνώσκονται με το μικρόβιο της φυματίωσης. Κάθε χρόνο, οι νεκροί από φυματίωση υπολογίζονται σε ενάμιση εκατομμύριο περίπου, δηλαδή ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 22 δευτερόλεπτα λόγω της φυματίωσης σε κάποιο μέρος του πλανήτη, κάτι που καθιστά επιτακτική την ανάγκη ανάπτυξης νέων εμβολίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου