Όποιος ισχυρίζεται ότι η απονομή Δικαιοσύνης είναι αντικειμενική, μάλλον του διαφεύγει η - όχι και τόσο ασήμαντη - "λεπτομέρεια" ότι οι δικαστές που καλούνται να εξετάσουν το όποιο αίτημα ενός πολίτη, είναι κι αυτοί άνθρωποι - εκτός κι αν πιστεύει ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν το αλάθητο και ότι δε σφάλλουν ποτέ στην κρίση τους. Χαρακτηριστικές είναι δύο αποφάσεις γερμανικών δικαστηρίων, οι οποίες εκδόθηκαν την περασμένη εβδομάδα και οι οποίες θίγουν εμμέσως ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και πιο συγκεκριμένα, το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου σε σχέση με τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις.
Πριν λίγες ημέρες, δικαστήριο της Κολωνίας έκρινε ότι η περιτομή που γίνεται στα νεαρά αγόρια για θρησκευτικούς και όχι για ιατρικούς λόγους, αποτελεί "μία σοβαρή και μη αναστρέψιμη επέμβαση στο ανθρώπινο σώμα", και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση του ανήλικου αγοριού, καθιστώντας την επί της ουσίας ποινικό αδίκημα. Αφορμή αποτέλεσε η περίπτωση ενός 4χρονου αγοριού, μουσουλμάνου στο θρήσκευμα, το οποίο νοσηλεύτηκε στην εντατική μονάδα νοσοκομείου λόγω αιμορραγίας, δύο μέρες αφότου υπεβλήθη σε περιτομή για θρησκευτικούς λόγους. Η εισαγγελία άσκησε αυτεπάγγελτη δίωξη κατά του γιατρού, ο οποίος σε πρώτο βαθμό κρίθηκε αθώος, ωστόσο το δευτεροβάθμιο δικαστήριο της Κολωνίας ανέτρεψε την πρωτοβάθμια απόφαση χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη επέμβαση ποινικά κολάσιμη.
Ουσιαστικά, η συγκεκριμένη απόφαση κινείται στη λογική του απόλυτου διαχωρισμού μεταξύ των υποχρεώσεων του πολίτη απέναντι σ' ένα λαϊκό κράτος σε σχέση με τις όποιες θρησκευτικές του υποχρεώσεις δίνοντας προτεραιότητα στις πρώτες. Το δικαίωμα της αξιοπρέπειας του ατόμου, το δικαίωμα να μην επεμβαίνει κάποιος τρίτος στο σώμα του χωρίς τη συναίνεση του ίδιου του "παθόντα" κρίθηκε από το γερμανικό δικαστήριο σαφώς σημαντικότερη από τις όποιες θρησκευτικές επιταγές. Και εδώ που τα λέμε, ποιο παιδί 4 χρονών ή νεογέννητο έχει διαμορφώσει συνειδητές θρησκευτικές πεποιθήσεις, ώστε να υποστεί στο σώμα του μία επέμβαση που θα τον ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής του;
Ωστόσο, ερωτηματικά προκαλεί η πρόσφατη απόφαση άλλου γερμανικού δικαστηρίου, η οποία είδε το φως της δημοσιότητας χθες Πέμπτη, με την οποία αρνείται τη χορήγηση πολιτικού ασύλου σε νεαρή Ιρανή ομοφυλόφιλη ζητώντας της να επιστρέψει στη χώρα της, όπου η ομοφυλοφιλία τιμωρείται μέχρι και με θανατική ποινή, συστήνοντας της απλά "να λέει ψέματα". Η 24χρονη γυναίκα, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, εγκατέλειψε το Ιράν το 2009, ύστερα από επιδρομή της αστυνομίας σε διαμέρισμα γκέι φίλων της, όπου βρισκόταν και η ίδια με τη μνηστή της. Η νεαρή γυναίκα κατάφερε την τελευταία στιγμή να κρυφτεί και να διαφύγει τη σύλληψη, ενώ έκτοτε δεν ξαναείδε κανέναν από τους συλληφθέντες. Καθώς η ιρανική νομοθεσία προβλέπει ως ποινή για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες 100 βουρδουλιές και τελικά θανατική ποινή, εάν μία γυναίκα συλληφθεί για τέταρτη φορά με την ίδια κατηγορία (κάτι όχι και τόσο δύσκολο, καθώς στιγματίζεται από την πρώτη ήδη φορά που συλλαμβάνεται), διέφυγε στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στη Γερμανία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Ωστόσο, τρία χρόνια μετά, η απόφαση του βαυαρικού δικαστηρίου ήταν αρνητική στο αίτημα της.
Με τη συγκεκριμένη απόφαση, συντελείται το ακριβώς αντίθετο με την περίπτωση του τετράχρονου αγοριού. Υποβιβάζεται το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου έναντι ενός θρησκευτικής προέλευσης κανόνα - μην ξεχνάμε ότι το Ιράν είναι θεοκρατικό καθεστώς και ότι οι νόμοι του έχουν ως βάση το αυθαίρετο αξίωμα ότι όλοι οι πολίτες της χώρας ασπάζονται τις ίδιες θρησκευτικές αντιλήψεις.
Δε διαφωνώ ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να αποτελέσει χώρο υποδοχής όλων των καταπιεσμένων ομοφυλόφιλων του κόσμου, όμως μην ξεχνάμε ότι δε ζήτησαν και όλοι οι καταπιεσμένοι ομοφυλόφιλοι του πλανήτη πολιτικό άσυλο στην Ευρώπη. Άλλωστε, η διακριτική μεταχείριση που υφίσταται ένας άνθρωπος εξ αιτίας των σεξουαλικών του προτιμήσεων, αποτελεί ένα από τα κριτήρια που πρέπει να λάβει σοβαρά υπ' όψην ένα κράτος σχετικά με την παραχώρηση πολιτικού ασύλου σε όποιον το ζητάει.
Επιπρόσθετα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με τη δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση της 24χρονη γυναίκας, που εν τω μεταξύ άσκησε έφεση κατά της απόφασης του βαυαρικού δικαστηρίου, τυχόν επιστροφή της στην πατρίδα της ενδεχομένως να τη βάλει εξ αρχής στο στόχαστρο των τοπικών αρχών, καθώς έχουν γίνει γνωστά τα στοιχεία της ταυτότητάς της. Και εν πάση περιπτώσει δε νοείται δικαστήριο να υποδεικνύει σε πολίτη να προσποιείται μία ψεύτικη ζωή, να του παραγνωρίζεται το δικαίωμα στην ελευθερία στο όνομα ενός θεοκρατικού κανόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου