Η εξομολόγηση ενός γκέι, πρώην ιερέα και η επιστολή του στον Πάπα

Πηγή: Facebook (Andrés Gioeni)

Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τότε που ο Αργεντινός Andrés Gioeni, σήμερα 41 ετών, παρατούσε την ιεροσύνη για να ζήσει ελεύθερα την ζωή του, ως ομοφυλόφιλος άνδρας. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση για τον ίδιο, καθώς είχαν προηγηθεί αμφιταλαντεύσεις, εσωτερικές συγκρούσεις και η αίσθηση ότι αυτό που ένιωθε δεν ήταν κάτι σωστό. Έτσι, άλλωστε είχε μάθει στη θεολογική σχολή, όπου είχε σπουδάσει επί οκτώ χρόνια. Μέχρι που τελικά ο Αντρές συνειδητοποίησε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο δραματικά, όσο τα φανταζόταν.

Από τότε, ο Αντρές έφτιαξε την ζωή του, σήμερα εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε παιδικές παραστάσεις, ενώ διατηρεί μακροχρόνια σχέση μ' έναν άλλον άνδρα. Πρόσφατα, με αφορμή τη δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου από το Ρίο ντε Τζανέιρο, που θεωρήθηκε ένα μικρό άνοιγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας προς τους ομοφυλόφιλους ιερείς, ο Αντρές έστειλε επιστολή στο συμπατριώτη του Πάπα. 

Παράλληλα, σε επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στη βραζιλιάνικη εφημερίδα Folha de Sao Paolo, ο 41χρονος πρώην ιερέας διηγήθηκε περιληπτικά την ανθρώπινη ιστορία του, τα αντιφατικά συναισθήματα που βίωνε ως ιερέας, τη μεγάλη απόφαση να φύγει από την εκκλησία και να ζήσει μια άλλη ζωή, ενώ απευθύνει έκκληση προς την κεφαλή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας να προχωρήσει σε περαιτέρω - μικρά έστω - ανοίγματα προς την γκέι κοινότητα.

Ακολουθεί το άρθρο του Andrés Gioeni, όπως δημοσιεύτηκε στη Folha de Sao Paolo:

"Ως παιδί, παρακολούθησα μαθήματα σ' ένα σχολείο Μαριανών αδελφών (σ.σ. πρόκειται για τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας). Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θα γινόμουν ποτέ ιερέας. Η οικογένειά μου ήταν Καθολική, όμως όχι πολύ θρησκευόμενη. Ασχολήθηκα με μια ομάδα ιεραποστόλων και ήμασταν εθελοντές σε μια φτωχογειτονιά της Μεντόζα, 1.1 χιλιόμετρα από το Μπουένος Άιρες.

Εκείνη την εποχή έβγαινα με μια κοπέλα, που την έλεγαν Κάρμεν. Κάναμε σχέδια να παντρευτούμε και να μετακομίσουμε στην Αφρική και να εργαστούμε ως ιεραπόστολοι. Οι άνθρωποι σ' αυτή τη γειτονιά μου έλεγαν ότι η περιοχή χρειαζόταν απεγνωσμένα έναν ιερέα, έτσι, παρόλο που σπούδαζα να εισαχθώ στην ιατρική σχολή, άλλαξα κατεύθυνση και αποφάσισα να εγγραφώ στη θεολογική σχολή.

Όταν ξεκίνησα, υπήρχαν 12 σπουδαστές, όμως μόνο οι τέσσερις γίναμε τελικά ιερείς. Και από αυτούς, μόνο ο ένας παραμένει ιερέας.

Πέρασα οκτώ χρόνια στη σχολή. Ποτέ δεν ένιωθα μόνος, επειδή είχα μια οικογένεια εκεί. Όταν, όμως, έγινα ιερέας σε ηλικία 27 ετών, τα πράγματα έγιναν δύσκολα. Αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν τόσο εύκολο, ότι είχα μεγάλες ευθύνες και ότι ήμουν μόνος μου. Παρόλ' αυτά, απολάμβανα την τέλεση της θείας λειτουργίας. 

Τότε ήταν που συνειδητοποίησα του τι μου συνέβαινε, κάτι που μου φαινόταν αφύσικο. Κατηγορούσα τον εαυτό μου. Στη σχολή, το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας αναφέρθηκε σε λίγα μόνο μαθήματα. Ήταν ένα θέμα ταμπού.

Σήμερα, κοιτώντας στο παρελθόν, καταλαβαίνω ότι αόριστα είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν ομοφυλόφιλος κατά τη διάρκεια των ημερών στη θεολογική σχολή, όμως το αρνιόμουν. Αν αντιλαμβανόμουν ότι κάποιος με είλκυε, θα απομακρυνόμουν και θα αναρωτιόμουν.

Υπήρχαν δύο άλλοι σπουδαστές που εξέφρασαν ενδιαφέρον και ήθελαν να βγουν ραντεβού μαζί μου. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν τρελό και απέρριψα τις προτάσεις τους. Τελικά, εγκατέλειψαν τη σχολή, ενώ εγώ συνέχισα. Μόνο όταν ήμουν πλέον ιερέας, μπορούσα επιτέλους να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι είμαι ομοφυλόφιλος.

Συνήθιζα να μπαίνω ανώνυμα σε γκέι τσατ. Αργότερα το μετάνιωνα, ενώ ορκιζόμουν ότι δεν θα το έκανα ποτέ ξανά. Μια μέρα, συνάντησα έναν άνδρα, τον οποίο γνώρισα από ένα τσατ. Μιλήσαμε πέντε ώρες και δεν είπα λέξη ότι ήμουν ιερέας. Καταλήξαμε να κάνουμε σεξ.

Ήταν μια ωραία εμπειρία. Όμως την επόμενη μέρα, άρχισα να σκέφτομαι ότι θα καταδικαζόμουν στην κόλαση και ένιωθα ότι ήμουν ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του κόσμου. Προσευχήθηκα και έκλαψα πολύ. Εξομολογήθηκα, χωρίς να αποκαλύψω ότι εγώ ο ίδιος ήμουν ιερέας. Είπα στον εαυτό μου, "Τελείωσε. Θα περάσει, όμως δεν μπορεί να ξανασυμβεί".

Όμως δεν πέρασε. Άρχισα ν' αναρωτιέμαι, αν ήταν κάτι προσωρινό ή αν θα κρατούσε για πάντα. Όταν συνειδητοποίησα ότι θα ήταν για πάντα, έκοψα τους δεσμούς με την Εκκλησία.

Μετακόμισα στο Μπουένος Άιρες και ξεκίνησα μια νέα ζωή. Μου ζητήθηκε να βγάλω κάποιες γυμνές φωτογραφίες για ένα γκέι περιοδικό. Τότε πέρασα ένα χρόνο δουλεύοντας ως σερβιτόρος σ' ένα γκέι νάιτ κλαμπ. Ήταν πολύ δύσκολο να παραδεχτώ, για μένα. Επί 30 χρόνια μου έλεγαν ότι αυτό που βίωνα - το ότι ήμουν ομοφυλόφιλος - φαινόταν σαν μια μεγάλη αμαρτία στα μάτια του Θεού.

Όμως ο δικός μου Θεός δεν ήταν έτσι. Συνέχισε να μ' αγαπάει και να με ακολουθεί, ανεξάρτητα από την ομοφυλοφιλία μου.

Ζω με τον Λούις περισσότερα από εννιά χρόνια. Θα θέλαμε να παντρευτούμε επίσημα, όμως η υιοθεσία παιδιού δεν είναι στα σχέδιά μας.

Συνέχισα να πιστεύω στον Θεό, όμως όχι σ' αυτόν που παρουσιάζει η Εκκλησία, όχι σ' αυτόν που καταδικάζει. Χάρηκα όταν ο Μπεργκόλιο έγινε ο Πάπας Φραγκίσκος. Είναι ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος και όταν άκουσα τι είπε, ενώ επέστρεφε από το Ρίο ντε Τζανέιρο, συνειδητοποίησα ότι ήταν καιρός να του γράψω. Πόσταρα κάτι στο Facebook και ζήτησα από τους φίλους μου να το μοιραστούν και να βοηθήσουν, ώστε το γράμμα μου να φτάσει σ' εκείνον. Αυτό είναι ένα απόσπασμα απ' όσα του έγραψα:

"Τολμώ να μιλήσω εκ μέρους μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων, που ανήκουν στην γκέι κοινότητα. Και απλά, ταπεινά, σας ζητώ ώστε σταθερά να ενθαρρύνετε, προωθήσετε, προάγετε και να συμπληρώσετε μια εμβάθυνση στη σεξουαλική ηθική της θεολογίας για τους ομοφυλόφιλους.

Δεν ζητώ από την Εκκλησία ν' αλλάξει την κατήχησή της σε μια νύχτα γι' αυτό το θέμα. Απλά σας ζητώ να μη στιγματίζετε εκείνους τους θεολόγους και πάστορες, που διαφωνούν απέναντι σ' ένα διόλου ικανοποιητικό ποιμαντικό δόγμα για πολλούς από μας.

Δεν σας ζητώ ν' αντιταχθείτε στη μακρά παράδοση, που μιλάει για αμαρτίες εναντίον της φύσης, όμως σας ζητώ ν' αναθεωρήσετε και να επεκτείνετε το περιεχόμενο της φύσης".

Η κατήχηση δεν μπορεί πλέον να υποστηρίζει ότι η ομοφυλοφιλία είναι εκτροπή. Ξέρω ότι οι αλλαγές δεν λαμβάνουν χώρα μέσα σε μια μόνο μέρα. Ελπίζω, όμως, ότι σε 30 χρόνια από τώρα, ένα αγόρι θα μπορεί ανοιχτά να δηλώνει ότι είναι ομοφυλόφιλος, χωρίς φόβο".