Η απορία της ημέρας (μετά τις ευρωεκλογές)

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, κέρδισε τις χθεσινές ευρωεκλογές με διαφορά που κυμαινόταν στο όριο του ψυχολογικού ορίου. Το ποσοστό της ΝΔ μπορεί να ήταν το δεύτερο χειρότερο στην ιστορία της, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν το χειρότερο, ενώ η Ελιά - επί της ουσίας το ΠΑΣΟΚ - κρατήθηκε σ' ένα ποσοστό που θεωρείται αξιοπρεπές, παρόλο που είναι το χαμηλότερο στην ιστορία της παράταξης που εκπροσωπεί και παρότι η ΔΗΜΑΡ ουσιαστικά εξαϋλώθηκε ως κομματικός σχηματισμός - τουτέστιν η Ελιά δεν έχει πολλές εφεδρείες.

Κάπως έτσι, οι περισσότεροι σχολιαστές σήμερα μιλούν για ένα "σοφό" μήνυμα του ελληνικού λαού, που και διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε αλλαγές και διαφύλαξε την πολιτική σταθερότητα. Ότι δηλαδή οι ψηφοφόροι περίπου είχαν συνεννοηθεί πώς θα ψηφίσουν με κοινά κριτήρια και όχι ο καθένας με βάση τις προσωπικές του επιλογές. Από την άλλη, διαβάζοντας τις αναλύσεις των αποτελεσμάτων, διαπιστώνει κανείς ότι το αποτέλεσμα προήλθε από τις εκ διαμέτρου αντίθετες επιλογές μεταξύ των νεαρών και των μεγαλύτερων σε ηλικία ψηφοφόρων.

Απορία: Πώς, λοιπόν, θεωρείται "σοφό" ένα αποτέλεσμα που προέκυψε καθαρά και μόνο λόγω της ιδιόμορφης ηλικιακής πυραμίδας της ελληνικής κοινωνίας και όχι στη βάση κάποιας κοινής συνείδησης, που να διαπερνά στον ίδιο βαθμό όλες τις ομάδες του πληθυσμού; Τι άλλο εκφράζει το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα πέρα από τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας ως προς την ηλικία κατά κύριο λόγο (νέοι vs συνταξιούχοι) και δευτερευόντως ως προς τον τόπο διαμονής (αστικά κέντρα vs χωριά);



Σχετικά θέματα:
Σήμερα ψηφίζουμε... Αύριο;