Πώς ο πρώτος Έλληνας που βρέθηκε στο νότιο πόλο περιέγραψε την εμπειρία του - Πώς κατάφερε να ριχτεί η ελληνική σημαία στην Ανταρκτική μαζί με την αμερικανική

Επαμεινώνδας Δημόπουλος - ή Δήμας κατά το αμερικανικότερο, όπως έγινε παγκόσμια γνωστός. Το όνομά του δεν λέει τίποτε στους περισσότερους - κι όμως θα μπορούσαμε να μάθουμε γι' αυτόν από το Δημοτικό. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που "κατέκτησε" τους πόλους, ενώ συμμετείχε στην αεροπορική αποστολή με επικεφαλής τον Μπερντ που ταξίδεψε μέχρι την Ανταρκτική το 1928 και διήρκεσε 18 μήνες. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, τον Αύγουστο του 1930, ο Δημόπουλος έγινε περιζήτητος. Παραχώρησε πολλές συνεντεύξεις σε εφημερίδες, ενώ έγραψε και τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του στους πάγους.

Άννα Βαγενά, Κατιάνα Μπαλανίκα, Υβόννη Μαλτέζου, Μηνάς Χατζησάββας: Η πρώτη τους συνέντευξη, όταν πήραν την άδεια του ηθοποιού το 1969

Ιούνιος 1969. Έξι νεαροί ηθοποιοί, που μόλις είχαν πάρει την άδεια του ηθοποιού, κλήθηκαν να δώσουν την πρώτη τους συνέντευξη σε εφημερίδα. Ήταν στο Εμπρός της 28.06.1969 και ο δημοσιογράφος που πήρε τις μίνι συνεντεύξεις ήταν ο Σταμάτης Φιλιππούλης. "ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ (ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ, ΑΥΡΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ) ήταν ο τίτλος του δημοσιεύματος και πράγματι, οι τέσσερις από αυτούς θα γίνονταν γνωστοί μέσα από τις δουλειές τους στο θέατρο και αργότερα στην τηλεόραση: η Άννα Βαγενά, η Κατιάνα Μπαλανίκα, η Υβόννη Μαλτέζου και ο Μηνάς Χατζησάββας. "Μα τι να σας πούμε;" ήταν η πρώτη τους αντίδραση, μιας και ήταν ηθοποιοί χωρίς παρελθόν. Και τελικά είπαν από δυο λόγια ο καθένας για το πώς φαντάζονταν το μέλλον τους.

Πώς τα πρώτα ελληνικά κινούμενα σχέδια θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από το 1936 - Η πρωτοβουλία ενός γνωστού γελοιογράφου, που δεν βρήκε ανταπόκριση

Μπορεί τα πρώτα ελληνικά κινούμενα σχέδια να δημιουργήθηκαν την περίοδο της Κατοχής βάζοντας στο στόχαστρό του τον Μουσολίνο, αγαπημένο στόχο της ελληνικής σάτιρας, ωστόσο ο κλάδος αυτός δεν αναπτύχθηκε στη χώρα μας. Κι όμως, ελληνικές ταινίες κινουμένων σχεδίων θα μπορούσαν να έχουν γυριστεί πολλά χρόνια νωρίτερα, ήδη από το 1936, όταν είχε αναλάβει σχετική πρωτοβουλία ένας από τους γνωστότερους Έλληνες γελοιογράφους, ο Σοφοκλής Αντωνιάδης, γνωστός και ως "ΣΟΦΟ".

Πώς εξελίχθηκε η ενδυμασία των Ελληνίδων από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι το 1928 [σκίτσα]

Σκαλίζοντας το αρχείο εφημερίδων, εντόπισαν μια σειρά σκίτσων, που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Πατρίς στις 8 Ιουλίου 1928, σχετικά με την εξέλιξη της ενδυμασίας των Ελληνίδων από το 1830, έτος ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, μέχρι και το 1928. Για την ακρίβεια, τα σκίτσα απεικόνιζαν την ενδυματολογική εξέλιξη των γυναικών που ανήκαν στην αστική τάξη, καθώς στις υποβαθμισμένες λαϊκές συνοικίες και πολύ περισσότερο στα χωριά η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική. Ντυμένες πάντα με φουστάνια, αφού τα παντελόνια ήταν απαγορευμένα ακόμη και ως.. ιδέα εκείνη την εποχή για το γυναικείο πληθυσμό, οι αστές Ελληνίδες πέρασαν από την παραδοσιακή ενδυμασία του 1830 στα παραφουσκωμένα και παραγεμισμένα φουστάνια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, για ν' αρχίσουν σταδιακά να φορούν πιο μινιμαλιστικά και στενά ρούχα τον 20ο αιώνα, που επέτρεπαν πλέον την ανάδειξη μιας καλλίγραμμης σιλουέτας, κατά τη μόδα της εποχής. Τα σκίτσα είναι χαριτωμένα. Ρίξτε μια ματιά! Ποια εποχή σας αρέσει περισσότερο;

Όταν υπήρχε μπόγιας και οι άτυχοι σκύλοι εξολοθρεύονταν σε φούρνους - Ανατριχιαστική περιγραφή από ρεπορτάζ του 1927

Όλοι έχουμε ακούσει για τον μπόγια, που κυκλοφορούσε στους δρόμους και μάζευε τ' αδέσποτα σκυλιά - ή όσα έμοιαζαν με αδέσποτα - για να καθαρίσει η εικόνα της πόλης. Δεν τον έχουμε δει, τουλάχιστον όσοι είμαστε από μια ηλικία και κάτω, αφού οι μπόγιες έπαψαν να κυκλοφορούν εδώ και κάτι δεκαετίες. Τι ακριβώς, όμως, έκαναν και ποιο φριχτό τέλος προμήνυε η παρουσία τους για τα τετράποδα, που θεωρούνται οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου;

Το μοναδικό δημοσίευμα που εμφάνιζε τον Βασίλη Αυλωνίτη πρωταγωνιστή σε ερωτικό σκάνδαλο

Για την προσωπική ζωή του Βασίλη Αυλωνίτη, ενός από τους πιο σπουδαίους Έλληνες κωμικούς του 20ου αιώνα, λίγα είναι γνωστά. Άλλωστε κι ο ίδιος φρόντιζε να κρατάει την οικογένειά του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Γνωρίζουμε για παράδειγμα για το γάμο του με μια Αγγλίδα, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, όμως αυτός δεν ήταν ο πρώτος γάμος του ηθοποιού. Είχε προηγηθεί ένας ακόμη με συνάδελφό του, ο οποίος απασχόλησε την κοινή γνώμη, ύστερα από ένα ρεπορτάζ εφημερίδας, που ενέπλεκε τον Αυλωνίτη σ' ένα ερωτικό σκάνδαλο τον Νοέμβριο του 1931.

Η ιστορία του Μιμήκου και της Μαίρης, όπως αποτυπώθηκε σ' ένα μυθιστόρημα και σε ποιήματα

Είναι σύνηθες φαινόμενο, ιστορίες που συγκινούν την κοινή γνώμη να αποτελούν πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης. Μια τέτοια ιστορία ήταν και η αυτοκτονία του γιατρού Μιχαήλ Μιμήκου και της παιδαγωγού Μαίρης Βέμπερ, το Φεβρουάριο του 1893. Μέσα σε λίγες μέρες, οι εφημερίδες κατακλύστηκαν από ποιήματα φιλόδοξων ποιητών, ενώ ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Επαμεινώνδας Κυριακίδης, χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για τις ζωές και πολύ περισσότερο για την ερωτική ιστορία των δύο νεκρών, εμπνεύστηκε ολόκληρο μυθιστόρημα με τίτλο "Αι δύο καρδιαί", που άρχισε να κυκλοφορεί σε συνέχειες μόλις μία εβδομάδα μετά τη διπλή αυτοκτονία. Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο του Κυριακίδη, παρά τις αρνητικές κριτικές, επηρέασε αρκετά και καθόρισε σε γενικές γραμμές την ρομαντική εικόνα που διαμορφώθηκε στην κοινή γνώμη για το άτυχο ζεύγος και την ιστορία του - σ' αυτήν την ιστορία βασίστηκε και η ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη το 1959. Αντίθετα, τα ποιήματα, πομπώδη και υπερβολικά, δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη απήχηση, σε μια εποχή που η σχολή του Ρομαντισμού στην ποίηση αποτελούσε παρελθόν.

Όταν η πανώλη αποδεκάτισε τον πληθυσμό του Πόρου την άνοιξη του 1837

Η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Πόρου, του μικρού αυτού νησιού του Σαρωνικού κόλπου, γράφτηκε την άνοιξη του 1837, στον "καιρό του μεγάλου θανατικού", όπως θα λέγαν οι Ποριώτες τα επόμενα χρόνια, αναφερόμενοι στην τρομερή επιδημία. Στις 19 Μαρτίου 1837, έφτασε στο νησί ένα καράβι από τη Μακεδονία, που τότε ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στη διάρκεια του ταξιδιού, ένας ναύτης, ονόματι Ανδρέας Στέργιος, πέθανε από άγνωστη κατ' αρχήν αιτία. Όμως ο πλοίαρχος, Γεώργιος Φάρσας, για κάποιον ακατανόητο λόγο δήλωσε ψευδώς ότι ο ναύτης πέθανε από ατύχημα πέφτοντας δήθεν από το κατάρτι. Λίγες μέρες αργότερα, ακόμη ένας ναύτης του ίδιου καραβιού, ο Ιωάννης Κατζαράπης, έχασε κι αυτός την ζωή του, ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια. Ο καπετάνιος απέδωσε αυτόν τον θάνατο σε κάποιο υποτιθέμενο μεθύσι του Κατζαράπη, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ανίδεος γιατρός του νησιού, ένας Γάλλος ονόματι Μπερνάρ. Καθώς, όμως, ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και οι κάτοικοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους και μαζεύονταν στις εκκλησιές, η επιδημία άρχισε να εξαπλώνεται στο νησί. 

Το πρώτο ξενοδοχείο της Αθήνας και το άδοξο τέλος των ιδιοκτητών του

Όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο, παρηκμασμένο χωριό, που μόνο ξενοδοχείο δεν θα μπορούσε να διαθέτει. Ο πρώτος που θα τολμούσε να επενδύσει σε μια τέτοια επιχείρηση ήταν ένας Ιταλός ονόματι Καζάλι, ο οποίος θα γινόταν ο πρώτος ξενοδόχος των Αθηνών - τουλάχιστον από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά.

Τα δάκρυα της Αμαλίας

Τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, την περίοδο της οθωνικής δυναστείας, αν υπήρχε ένα πρόσωπο που σήμερα περιγράφεται με θετικά σχόλια από τους ιστορικούς, ήταν η Αμαλία. Ωστόσο, η ζωή δεν ήταν ρόδινη για την τότε βασίλισσα, η οποία δεχόταν πιέσεις, επειδή δεν αποκτούσε παιδιά. Σε κάθε ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στην επαρχία, όλοι ρωτούσαν την Αμαλία πότε θα ετοιμάσει τον διάδοχο, ενώ περιγράφεται και μια σκηνή από περιοδεία του Όθωνα και της Αμαλίας στην Κόρινθο, όταν μια έγκυος γυναίκα πλησίασε την βασίλισσα και της είπε: "Κοίτα εγώ", δείχνοντας την κοιλιά τη. "Ε, πότε και συ";