Το "τετέλεσται" του Ιησού πάνω στο σταυρό κατά τον ποιητή Παναγιώτη Σούτσο

Εισηγητής της σχολής του Ρομαντισμού στην Ελλάδα, ο Παναγιώτης Σούτσος (1806-1868) άφησε τελικά ένα πολύ μικρό αποτύπωμα στην ελληνική ποίηση με έργα σε μεγάλο βαθμό απλοϊκά, ηθικοθρησκευτικού και ιστορικού περιεχομένου, αλλά και χαμένα σε μια οπισθοδρομική καθαρεύουσα, που δεν μπορούσε να εκφράσει τη δυναμική της ελληνικής κοινωνίας της εποχής του, αλλά και των επόμενων γενεών, του έλειπαν δηλαδή τα στοιχεία που καθιστούν έναν ποιητική "εθνικό" υπό την ευρεία έννοια του όρου, όπως π.χ. ο Σολωμός, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Ελύτης κ.ά. Η παράθεση εδώ αποσπάσματος από το έργο του "Μεσσίας", μια διαλογική ποιητική σύνθεση που εκδόθηκε το 1839, γίνεται όχι γιατί διαθέτει ενδεχόμενες ποιητικές αρετές (που δεν τις διαθέτει), αλλά ως μια σπάνια προσπάθεια Έλληνα ποιητή να περιγράψει το θείο δράμα με αφηγηματικό τρόπο. Στο παρακάτω απόσπασμα περιγράφονται οι τελευταίες ώρες του Ιησού πάνω στο σταυρό, όπως φέρονται να τις περιγράφουν οι παρόντες μαθητές. 

ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΤΟΥ ΖΕΒΒΕΔΑΙΟΥ

Της φοβεράς σταυρώσεως τους πόνους υποφέρων

Επί του ξύλου έβλεπε και βλασφημούν και χαίρον

Το πλήθος των δημίων του, κ' εις κλήρον προ ποδών του

Ο άγιος ετίθετο και άρραφος χιτών του.

ΙΩΑΝΝΗΣ

Παρίστατο εις τον σταυρόν αυτού δακρυρροούσα

Η μήτηρ του, το αίμα του το ρέον θεωρούσα·

Εκείνην δε κ' εμέ ιδών, προς ταύτην είπε, "γύναι!

Αυτός υιός σου"· κ' εις εμέ "πλησίον ταύτης μείνε".

ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Το φοβερόν μυστήριον λαμπρώς και παραδόξως

Ετελειούτο, έκραξε "διψώ" και ιδού όξος·

Λαβών το όξος, έκραξεν ο Ιησούς και πάλιν

"Τετέλεσται" κ' εξέπνευσε, φωνήν αφείς μεγάλην.

ΙΩΑΝΝΗΣ μετ' ενθουσιασμού

"Τετέλεσται" της λέξεως το ύψος εννοείτε;

Ο Ιησούς εκ του σταυρού τα έθνη ενθυμείται

Και λέγει: εξετέλεσα και τον προορισμόν μου,

Κ' εκένωσα υπέρ υμών παν το ποτήριόν μου·

"Τετέλεσται" πεπλήρωται της γης η ανομία,

Αλλ' ενταυτώ τετέλεσται η ανθρωποθυσία,

Η πλάνη, ο δεσποτισμός, εθνών η βαρβαρότης

Και άρχεται αλήθεια, φιλότης και ισότης.

"Τετέλεσται" ως μέθυσος η γης δις, τρις, εσείσθη,

Και τ' όμμα το ουράνιον ο ήλιος εσβύσθη,

Και οι νεκροί ανήρχοντο εις την αγίαν πόλιν...

Φευ! τότε την συντεέλειαν του κόσμου βλέπων όλην,

"Τετέλεσται, τετέλεσται" παράφρων κ' εν εκστάσει

Εφώναζα πλανώμενος εις τα πλησίον δάση.

Σχετικά με το Πάσχα, αλλά με διαφορετική λογική:
-- Το ανατρεπτικό ποίημα του Σουρή για την Ανάσταση: Βρικόλακες, οι ερωτευμένες Μυροφόρες και το γλέντι του Ιησού με τη Μαρία Μαγδαληνή
-- Το ελληνικό Πάσχα μέσα από την πένα του Γεώργιου Σουρή