Πώς το εργασιακό στρες σκοτώνει τους Ιάπωνες

Οι Ιάπωνες είναι εργατικοί. Μάλιστα, είναι τόσο πολύ εργατικοί, ώστε κι όταν ακόμη απεργούν... συνεχίζουν να εργάζονται. Πολλοί Έλληνες θαυμάζουν αυτόν τον "προκομμένο λαό", που όχι απλά δεν σκέφτεται πώς θα γλιτώσει καμιά ώρα δουλειάς για χάρη του καφέ και του κουτσομπολιού, αλλά  αντιθέτως αφιερώνονται ολοκληρωτικά στην εργασία τους. Και καλά, το ότι φροντίζουν να είναι παραγωγικοί και όχι λουφαδόροι, αυτό είναι κάτι πάρα πολύ θετικό και αξιομίμητο. (Κανονικά, θα έπρεπε να θεωρείται στοιχειώδης κανόνας, αλλά ας μην ανοίγουμε άλλες συζητήσεις..) Το πρόβλημα με τους Ιάπωνες, όμως, είναι ότι δίνονται τόσο πολύ στη δουλειά, ώστε δίνουν ακόμη και την ίδια τους την ζωή - στην κυριολεξία!

Τα πολύχρωμα σκουπιδιάρικα των Ιαπώνων

Οι Έλληνες νταλικιέρηδες και φορτηγατζήδες συνηθίζουν να παραφορτώνουν το εσωτερικό των οχημάτων τους με κάθε λογής μπιχλιμπίδια: από κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας μέχρι κομπολόγια, χάντρες για το "κακό μάτι" κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα φετίχ. Οι Ιάπωνες συνάδελφοί τους, πάλι, επικεντρώνονται στο εξωτερικό μέρος των φορτηγών τους, τα οποία και κάνουν αγνώριστα. Πολύχρωμα σχέδια, εμπνευσμένα κυρίως από τη μακρά ιαπωνική παράδοση των anime, διακοσμούν πολλά φορτηγά που κυκλοφορούν στους δρόμους της μακρινής αυτής χώρας, ενώ από τη μανία αυτή δεν έχουν ξεφύγει ούτε τα απορριματοφόρα! Και ενώ στην Ελλάδα, αν βλέπαμε κάποια νταλίκα Hello Kitty ή κανένα σκουπιδιάρικο με δεντράκια και παιδικές φάτσες, θα νομίζαμε ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει, οι ακομπλεξάριστοι Ιάπωνες μοιράζονται φωτογραφίες των πρωτότυπων βαρέων οχημάτων στο τουίτερ. Πάρτε μια ιδέα!

Τέσσερα ποιήματα για το φθινόπωρο

Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που εμπνέει τους ποιητές. Εδώ που τα λέμε, ακόμη κι ένα γυμνό κλαδί με αγκάθια μπορεί να εμπνεύσει έναν αληθινό ποιητή, πόσο μάλλον μια μεταβατική εποχή γεμάτη εικόνες και συναισθήματα. Συνήθως είναι ταυτισμένο με το πέσιμο των φύλλων και το τέλος μιας εποχής, όμως για κάποιον το φθινόπωρο μπορεί να είναι απλά η συνέχεια της καλοκαιρινής ανεμελιάς. Τέσσερα ποιήματα για το φθινόπωρο από τέσσερις Έλληνες ποιητές, που εκφράζουν τέσσερις διαφορετικές ψυχικές διαθέσεις. Τέσσερα ποιήματα εμπνευσμένα από το φθινόπωρο για όλους.

Οι βουκολικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Ένα ιδιαίτερο ελληνικό κινηματογραφικό είδος, ξεχασμένο σήμερα αφού οι συγκεκριμένες ταινίες έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια να παίζονται στην τηλεόραση, ήταν τα βουκολικά δράματα - αλλιώς τα "φουστανελάτα". Οι ταινίες αυτές είχαν εξαιρετικά μεγάλη απήχηση στην επαρχία και μάλιστα, τα παρασκήνια των στούντιο στις αρχές της δεκαετίας του 60 υποστήριζαν ότι οι παραγωγοί από την επαρχία ήταν πρόθυμοι να δώσουν ακόμη και 5000 δραχμές για την ενοικίαση μιας ταινίας με φουστανέλες έναντι 3000 δραχμών για ταινίες με μανάδες και μόλις 2000 δραχμών για τις υπόλοιπες ανεξάρτητα της όποιας εμπορικής τους επιτυχίας στους κεντρικούς αθηναϊκούς κινηματογράφους.

Ελληνικές ταινίες με θέμα τις θυσίες δυστυχισμένων μανάδων. Όλοι οι τίτλοι

"Τη χαρά σου και τη λύπη/ με τη μάνα τη μοιράζεις" λένε οι στίχοι ενός γνωστού ποιήματος αφιερωμένου στις μητέρες. Ωστόσο, για τον ελληνικό κινηματογράφο του 50 και του 60, η λέξη "μάνα" ήταν συνώνυμη μάλλον της ανείπωτης τραγωδίας και της υπέρτατης θυσίας. Με πομπώδεις τίτλους, πολλοί των οποίων θα γίνονταν σλόγκαν, οι ταινίες με επίκεντρο τη μάνα αποτελούν ένα μεγάλο - σε ποσότητα, αλλά όχι αυτομάτως και σε ποιότητα - κεφάλαιο του ελληνικού κινηματογράφου.