Η διαφήμιση της Greenpeace που αναστάτωσε τους Βρετανούς

Ένας μικρούλης ουρακοτάγκος, ο Ρανγκ-Ταν, εισέβαλε ξαφνικά στο δωμάτιο ενός κοριτσιού και το κοριτσάκι δεν ξέρει τι να κάνει. Ο Ρανγκ-Ταν παίζει με τ΄ αρκουδάκια της, δανείζεται τα παπούτσια της, κατέστρεψε τα φυτά στο δωμάτιο, πετάει τις σοκολάτες, ενώ φαίνεται ότι δεν συμπαθεί καθόλου το μπουκάλι με το σαμπουάν. Όταν το βλέπει, βρυχάται. Τελικά, το κοριτσάκι απηυδισμένο διώχνει τον Ρανγκ-Ταν από το δωμάτιο, πρώτα όμως θέλει να μάθει τι δουλειά είχε ο ουρακοτάγκος στο σπίτι της. Κι εκείνος της απαντά: "Ένας άνθρωπος είναι στο δάσος μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Καταστρέψατε όλα μας τα δέντρα για το φαγητό και το σαμπουάν σας. Ένας άνθρωπος είναι στο δάσος μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Πήρε τη μητέρα μου και φοβάμαι ότι θα πάρει κι εμένα. Άνθρωποι είναι στο δάσος μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Το καίνε για φοινικέλαιο, έτσι σκέφτηκα να μείνω μαζί σου". Συγκινημένο από την ιστορία του Ρανγκ-Ταν, το κοριτσάκι του υπόσχεται ότι θα κάνει τα πάντα για να διαδώσει την ιστορία του, να ευαισθητοποιήσει όσο περισσότερους ανθρώπους μπορεί. "Το μέλλον δεν έχει γραφτεί ακόμα, όμως θα κάνω τα πάντα για να είναι δικό μας", του υπόσχεται.

Όταν η γυμναστική συναντά την πολιτική! Η πιο περίεργη διαφημιστική καμπάνια υπέρ της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος από τους ψηφοφόρους!

Πόση σχέση έχει η γυμναστική με την άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος; Όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο, δηλαδή καμία, εκτός κι αν κάποιος θεωρεί γυμναστική το να ανέβει τα σκαλοπάτια του εκλογικού κέντρου, όπου καλείται να ψηφίσει, να περιμένει λίγα λεπτάκια στην - όχι πάντα μεγάλη - ουρά και να κουράσει τον καρπό του ρίχνοντας το φακελάκι με την ψήφο στην κάλπη που θα του υποδείξει ο δικαστικός αντιπρόσωπος! Ίσως κάπως έτσι να το σκέφτηκαν οι αρχές της ιαπωνικής πόλης Φουκουόκα, οι οποίοι σκέφτηκαν την πιο παράξενη - και οπωσδήποτε πιο πρωτότυπη - διαφημιστική καμπάνια, προκειμένου να πείσουν τους δημότες να μην παραλείψουν να ψηφίσουν στις τοπικές εκλογές της 18ης Νοεμβρίου. 

Εφτά αποδείξεις για τη μεγάλη αγάπη των Ελβετών στις αγελάδες και στις κότες!

Οι Ελβετοί δεν είναι απλά οι σοβαροί, εσωστρεφείς γιάπηδες που εργάζονται σε τράπεζες και κανονίζουν το 24ωρό τους σύμφωνα με πανάκριβα ρολόγια ακριβείας ή διασκεδάζουν συχνάζοντας σε πολυτελή θέρετρα για σκι, όπως περίπου έχουμε σχηματίσει μια απλουστευτικά στερεοτυπική εικόνα γι' αυτούς. Μπορεί σήμερα η ελβετική οικονομία να μην είναι κατά βάση αγροτική, όμως οι παραδοσιακοί δεσμοί των Ελβετών με τις αγελάδες (και γενικότερα με τα οικόσιτα ζώα) παραμένουν ισχυροί, ώστε μόνο στην Ελβετία ίσως θα μπορούσαμε να δούμε μια σειρά απίστευτων καταστάσεων, όπως....

Πώς το "τελευταίο μπέργκερ που πουλήθηκε στην Ισλανδία" διατηρείται αναλλοίωτο επί εννιά χρόνια!

Μπορεί η Ισλανδία να ήταν το χαϊδεμένο κράτος των ΗΠΑ ήδη από το 1941, όταν η ισλανδική κυβέρνηση προσκάλεσε τους Αμερικανούς ν' αναλάβουν την άμυνα της χώρας σε δύσκολους και επικίνδυνους καιρούς, όμως ένα από τα κατεξοχήν σύμβολα της μεταπολεμικής αμερικανικής οικονομίας, η αλυσίδα φαστ φουντ McDonald's, άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στην πρωτεύουσα Ρέικιαβικ μόλις στις 9 Σεπτεμβρίου 1993, όταν στην Ελλάδα το πρώτο εστιατόριο McDonald's είχε εγκαινιαστεί σχεδόν δυο χρόνια νωρίτερα (12 Νοεμβρίου 1991). Στην Ισλανδία βέβαια το γεγονός πήρε μεγάλες διαστάσεις, καθώς στα εγκαίνια έδωσε το παρόν και ο τότε πρωθυπουργός  της χώρας. 

Οι χιλιάδες Έλληνες που ετοιμάζονταν να εκστρατεύσουν στη Μαδαγασκάρη την άνοιξη του 1895!

«Κλαγγή πολεμιστήριος αντηχεί καθ’ όλην την χώραν. Τα σασεπώ και τα γκρα ξεκρεμώνται από τους τοίχους, τα ξίφη καθαρίζονται και ακονίζονται, η μπάλαις των τουρκοφάγων προγόνων προσελκύουν τα βλέμματα των υιών, και μερικοί θυμοειδείς οινοπώλαι ανοίγουν τους πύρους των βαρελλίων των και χύνουν τα κρασιά των ως θυσίαν αινέσεως εις τον αλλοπρόσαλλον Άρην. Αι πύλαι του Ιανού ανοίγονται τέλος πάντων και διά τους Έλληνας και η ειρήνη, η χαύνος, η ανδροφόνος, η γαγγραινώδως ειρήνη, παρέρχεται ίνα φυτρώση εις την θέσιν της το άνθος του πολέμου με τα αιματώδη αυτού πέταλα». Έτσι – σε γλώσσα καθαρεύουσα και με μια περίεργη σε ορισμένα σημεία ορθογραφία – άρχιζε το κύριο άρθρο της εφημερίδας Ακρόπολις στις 3 Μαΐου 1895 αποτυπώνοντας επακριβώς τον πολεμικό πυρετό που είχε καταλάβει σημαντική μερίδα Ελλήνων τις προηγούμενες δύο εβδομάδες. Μόνο που ο σκοπός τους δεν ήταν η απελευθέρωση των αλύτρωτων αδερφών τους και εχθρός δεν ήταν οι Οθωμανοί, αλλά οι... Μαλαγάσιοι – αλλιώς, οι κάτοικοι της Μαδαγασκάρης!