Η αρχή του πινγκ πονγκ στην Ελλάδα

Μπορεί το πινγκ-πονγκ ως άθλημα να μην είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα, όμως ως χόμπι έχει πολλούς οπαδούς. Αυτό τουλάχιστον διαπίστωσα όταν πηγαίνοντας στον στρατό είδα έναν απροσδόκητα μεγάλο αριθμό φαντάρων να επιδίδονται με ικανοποιητικές επιδόσεις στην επιτραπέζια αντισφαίριση, την ώρα που εγώ δεν ήξερα ούτε καν πώς πιάνεται σωστά η ρακέτα. Πότε όμως ήρθε το πινγκ-πονγκ στην Ελλάδα για πρώτη φορά;

Ως το «νέο παιχνίδι της αγγλικής αριστοκρατίας», που απειλούσε να εκθρονίσει τα υπόλοιπα παιχνίδια σαλονιού των πλούσιων Λονδρέζων, το σύστησε για πρώτη φορά στους αναγνώστες της η εφημερίδα Εστία με δύο δημοσιεύματα τον Νοέμβριο του 1901 και τον Φεβρουάριο του 1902. Για τον «πυρετό του πιγκ-πογκ» που είχε αρχίσει να μεταδίδεται και στη Γερμανία έγραφε και το Νέον Άστυ στις 26.01.1902.

Με τόσο εντυπωσιακή διαφήμιση από το εξωτερικό, ήταν θέμα χρόνου να αφιχθεί το καινούριο αυτό χόμπι –και όχι ακόμη οργανωμένο συλλογικό άθλημα– και στην Ελλάδα. Έτσι, από την πρωτομαγιά του 1902 άρχισε να δημοσιεύεται στις αθηναϊκές εφημερίδες η ανακοίνωση ότι «Τα αναμενόμενα Πιγγ-Πογγ αφίχθησαν στου Μαγγιώρου και Ρουσσοπούλου».

Πόση απήχηση όμως είχε στους Αθηναίους; Δεν υπάρχουν πολλές σχετικές αναφορές στον αθηναϊκό τύπο της εποχής. Εξαίρεση ήταν ένα δημοσίευμα στην Εστία της 19.01.1903, που μας πληροφορούσε για ένα ματς μεταξύ παιδιών (αριστοκρατικών οικογενειών), ενώ κατέγραφε τα ονόματα των παικτών, αλλά και του προπονητή τους!

«Σήμερον το πρωί εις τον κήπον του κ. Σκουζέ εγένετο το τακτικόν εβδομαδιαίον ματς της υπό τον γυμναστήν κ. Γιαννούλην ομάδος των μικρών παικτών του πιγκ-πογκ. Του παιγνιδίου μετέσχον οι μικροί κύριοι Μαυρομιχάλης, Σιδελφόν, Συριώτου, αδελφοί Σακελλαριάδου, αδελφοί Φιλαρέτου, Δ. Σκουζές, Γ. Σκουζές, Ζυγομαλάς, Προβελέγγιος και Δεληγεώργης. Το ματς παρετάθη μέχρι της μεσημβρίας με αλληλοδιαδόχους νίκας».

Όσον αφορά την έναρξη διάδοσης του πινγκ-πονγκ ως αθλήματος ισότιμου με τα άλλα, δεν μπόρεσα να εντοπίσω μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Σίγουρα πάντως στις αρχές της δεκαετίας του ’30 είχαν ήδη αρχίσει να οργανώνονται τοπικά και πανελλήνια πρωταθλήματα. Για παράδειγμα, στις 07.01.1931 η εφημερίδα Μακεδονία έγραφε ότι...

«Διά το πανελλήνιον πρωτάθλημα πιγκ-πογκ (επιτραπέζιος αντισφαίρισις) ο Ν. Βενεζανόπουλος ενίκησε τον Χριστόπουλον με 6-3, 6-3, 6-2 αναδειχθείς πρωταθλητής των απλών αγώνων. Το πρωτάθλημα των διπλών αγώνων εκέρδισαν οι Νικολαΐδης και Φριγανάς. Ο αντιπροσωπεύσας την Θεσ/νίκην Σ. Μυλωνάς ενίκησε τον πρωταθλητήν Πειραιώς Ζαγωράν και τον παίκτην των Αθηνών Χολέβαν, ηττήθη δε από τον Βενεζανόπουλον με 6-2 και 6-2».

Ήδη πάντως τα προηγούμενα χρόνια είχε ξεχωρίσει ένας από τους καλύτερος αθλητές του πινγκ-πονγκ σ’ όλον τον κόσμο και οπωσδήποτε ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής μέχρι σήμερα, Νίκος Μαντζάρογλου. Αυτό ήταν το πρώτο –μάλλον– δημοσίευμα για τον Μαντζάρογλου σε ελληνική εφημερίδα, την Αθλητική της 23.02.1929: 

Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του αγωνιζόταν με γερμανικές ομάδες (ως Nikita Madjaroglou) μέχρι το 1934, οπότε η απαγόρευση συμμετοχής ξένων αθλητών στα γερμανικά πρωταθλήματα, τον έφεραν στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να διακρίνεται ως αθλητής του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών σχεδόν μέχρι τον πρόωρο θάνατό του ύστερα από τροχαίο δυστύχημα στις 13 Απριλίου 1950 σε ηλικία 40 ετών.

Περισσότερα για τον Μαντζάρογλου μπορείτε να διαβάσετε στην ελληνική και στη γερμανική σελίδα της Wikipedia: Νίκος Μαντζάρογλου - Βικιπαίδεια, Nikita Madjaroglou – Wikipedia

Κάτι σχετικό που ίσως σας ενδιαφέρει: Από την προϊστορία του γκολφ στην Ελλάδα