Τυπικά, το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος ιδρύθηκε με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830. Για πολλούς όμως ως αφετηρία έναρξης ορίζεται το 1828, οπότε έφτασε στην Αίγινα ο Ιωάννης Καποδίστριας, η κυβέρνηση του οποίου είχε αναγνωριστεί από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, ενώ την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε και η πρώτη διοικητική διαίρεση της χώρας. Βέβαια ο πόλεμος της ανεξαρτησίας δεν είχε τελειώσει, οι μάχες μαίνονταν, όμως στην τότε προσωρινή πρωτεύουσα του εκκολαπτόμενου ελληνικού κράτους το κλίμα ήταν αρκετά ασφαλές, ώστε διοργανώθηκαν και οι πρώτες κοσμικές εκδηλώσεις.
Ως η πρώτη κοσμική εκδήλωση στην ιστορία του ελληνικού κράτους θεωρείται η γιορτή που διοργάνωσε στο σπίτι του ο Σπυρίδων Τρικούπης στις 11 Απριλίου 1828, επέτειο της Εξόδου του Μεσολογγίου. Καλεσμένοι ήταν ο Καποδίστριας, πρόκριτοι της Αίγινας, οι πρέσβεις ξένων κρατών και άλλοι ξένοι που κατοικούσαν στο νησί και τους οποίους γνώριζε ο οικοδεσπότης. Κι επειδή μια κοσμική συγκέντρωση δεν γίνεται στα μουγκά, υπήρχε κι ένα βιολί που έδινε τον μουσικό τόνο.
Ο Νικόλαος Δραγούμης κατέγραψε στα βιβλία του λεπτομέρειες από τη συγκέντρωση εκείνη, ώστε από ο Θ. Συναδινός θα τον αποκαλούσε τον "πρώτο Έλληνα κοσμικογράφο". Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή του Δραγούμη δεν διέφερε πολύ από το σχετικό ρεπορτάζ ενός σημερινού κοσμικογράφου, παραθέτοντας λεπτομέρειες για τα ρούχα των γυναικών. Οι μόνες διαφορές είναι ότι ο Δραγούμης τα έγραφε στην καθαρεύουσα και ότι τα ρούχα των γυναικών ήταν παραδοσιακές φορεσιές.
Ας αφήσουμε την καθαρεύουσα κατά μέρος (ή μάλλον ας κάνουμε μια μικρή προσαρμογή της) και ας διαβάσουμε την απολαυστική περιγραφή της πρώτης εκείνης γιορτής:
"Οι προσκεκλημένοι συνήλθαν στον ευρυχωρότερο των δύο θαλάμων του υπουργικού μεγάρου, προς το μέτωπο του οποίου, κάτω από τα παράθυρα, βρισκόταν μικρό ανάκλιντρο ή σοφάς, επί του οποίου κάθονταν αθρόες οι δεσποινίδες, φορώντας φέσια, φακιόλια, μπόλιες, με ένα λόγο εκπροσωπούσαν με τα ενδύματα όλες τις επαρχίες της Ελλάδας. Τις δυο πλευρές περιέζωναν θρανία μιλιταία και στο μέσο προς την είσοδο, στέκονταν όρθιοι ο Κυβερνήτης, οι ξένοι και πολλοί άλλοι, μαζί με τους άλλους παρίστατο και κάποιος πρίγκιπας Έλληνας στο γένος, πρόσφατα ερχόμενος από το Παρίσι, μαζί με τη σκιατραφή (= μαλθακή) γυναίκα του, που έφερε εσθήτα (= φόρεμα) "καλήν πορφυρέην και τερμιόεντα χιτώνα" και ανοιχτή ως πύργος Κυβέλης και έχοντας υψηλή την κόμη. Στρέφοντας δε αδιάκοπα το βλέμμα η λιπαρή αυτή πριγκίπισσα, φαινόταν να οικτίρει το ένδυμα και τους τρόπους των παρακαθήμενων και κάγχαζε ως καρακάξα, κατά τον μακαρίτη Κλονάρη, εκιτάβιζε (=φώναζε σαν κίσσα) στα γαλλικά"!
Η γιορτή του Τρικούπη ήταν μάλλον πρόχειρα στημένη. Η πρώτη οργανωμένη κοσμική συγκέντρωση ή αλλιώς ο πρώτος επίσημος χορός στην ιστορία του ελληνικού κράτους δόθηκε λίγες μέρες αργότερα... πού αλλού; στην πρωτεύουσα Αίγινα. Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας διοργάνωσε γιορτή προς τιμή του Γάλλου φιλέλληνα στρατάρχη Μαιζόν. Επειδή όμως το Κυβερνείο δεν ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος χώρος (κοινώς είχε τα χάλια του) αποφασίστηκε η πραγματοποίηση της γιορτής στην οικία Κοντοσταύλου. Αυτήν τη φορά δεν υπήρχε μόνο ένα βιολί να δίνει το μουσικό τόνο, αλλά οι καλεσμένοι χόρευαν υπό τους ήχους αγγλικής μουσικής.
Με αφορμή το χορό στην οικία Κοντόσταυλου τυπώθηκαν για πρώτη φορά και προσκλήσεις:
"Ο Κύριος Κοντόσταυλος μετά της Συμβίας αυτού παρακαλούσι τον Κον και την Καν (αναγραφόταν το όνομα των καλεσμένων) να παρευρεθώσι το εσπέρας της 27 Απριλίου εις την οικίαν των εις εσπερινήν συναναστροφήν, την οποίαν θέλει τιμήση με την παρουσίαν του ο ενδοξότατος Μαρεσιάλος Μαιζών".
Δεν γνωρίζουμε αν η... "καρακάξα" άντεξε να παρευρεθεί σε δεύτερη κοσμική εκδήλωση "παρακατιανών" μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες, όμως φανταζόμαστε τις αντιδράσεις της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου