Φωτογραφία του Βασίλη Λεβέντη, όταν ήταν υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά το 1982.
Ιδιαίτερη μορφή της ελληνικής
πολιτικής ζωής, ο Βασίλης Λεβέντης έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό στις αρχές της
δεκαετίας του ’90, αφενός όταν υποστηρίχτηκε από το τότε κυβερνόν κόμμα της
Νέας Δημοκρατίας στις αναπληρωματικές εκλογές της Β΄ Αθήνας τον Απρίλιο του
1992 και αφετέρου με τις καλτ εμφανίσεις του στο Κανάλι 67, τον τηλεοπτικό
σταθμό που είχε ιδρύσει για να προπαγανδίσει την πολιτική του δράση ως αρχηγός
κόμματος.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οπωσδήποτε
θυμούνται τις φραπεδιές που έπινε ζωντανά στην τηλεόραση και τις κατάρες που
έριχνε στους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας, από τα οποία βέβαια και ο ίδιος είχε
περάσει. Σύμφωνα με τη Βικιπαιδεία ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του ΠΑΣΟΚ από το
οποίο φέρεται να αποχώρησε μετά το 1981, ωστόσο το Νοέμβριο του 1980 ο ίδιος δήλωνε
πολιτευτής με τη Νέα Δημοκρατία στον Πειραιά (αν και δεν συμπεριλήφθηκε στους συνδυασμούς
της στις εκλογές του 1981), κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά ως ανεξάρτητος
το 1982 συγκεντρώνοντας ποσοστό 1.20%, στη συνέχεια ίδρυσε δικό του κόμμα, για
να κατέβει υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία το 1989, να ιδρύσει νέο κόμμα το 1990
και τελικά την Ένωση Κεντρώων το 1992, ως επικεφαλής της οποίας συμμετείχε σε όλες
τις εκλογικές αναμετρήσεις με πολύ χαμηλά ποσοστά, ώσπου έγινε το θαύμα και το Σεπτέμβριο
του 2015 κατάφερε να εισέλθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ωστόσο η πρώτη φορά που ο Βασίλης Λεβέντης απασχόλησε την επικαιρότητα ήταν το Μάρτιο του 1982, με αφορμή όχι κάποια πολιτική παρέμβασή του, αλλά με την κατάθεση μήνυσης κατά της Αλίκης Βουγιουκλάκη! Το ιστορικό, όπως το κατέγραψαν οι εφημερίδες:
Το βράδυ της 27ης ή 28ης Φεβρουαρίου 1982, ο Βασίλης Λεβέντης συνοδευόμενος από την τότε σύντροφο και μετέπειτα σύζυγό του Νατάσα Μεντεσίδου επισκέφτηκαν το θέατρο «Αλίκη», όπου η δημοφιλής πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου παρουσίαζε εκείνη τη σεζόν το θρυλικό μιούζικαλ «Εβίτα». Μετά το τέλος της παράστασης, οι δυο τους επισκέφθηκαν το καμαρίνι της Αλίκης όχι για να την συγχαρούν, αλλά για να της υπενθυμίσουν κάποια παλαιότερη οφειλή που φερόταν να έχει η ηθοποιός στη Νατάσα Μεντεσίδου, η οποία ήταν μοδίστρα στο επάγγελμα και διατηρούσε ατελιέ στην Καλλιθέα. Σύμφωνα με τον Β. Λεβέντη, η Αλίκη απευθύνθηκε σ’ εκείνον προσωπικά λέγοντάς του «Κοίταξε να δεις, νταβατζήδες μέσα στο θέατρό μας δεν θέλουμε» και τον έδιωξε. Επειδή όμως παρόντες στο περιστατικό ήταν και μέλη του θιάσου, όπως για παράδειγμα ο Βλάσης Μπονάτσος, ο ήδη αυτοδιαφημιζόμενος ως υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά προσέφυγε στη δικαιοσύνη καταθέτοντας μήνυση εναντίον της Αλίκης Βουγιουκλάκη λίγες μέρες αργότερα –πιο συγκεκριμένα στις 15 Μαρτίου– με την κατηγορία της «εξύβρισης ενώπιον κοινού».
Σε δηλώσεις του, ο Β. Λεβέντης
περιέγραψε το περιστατικό ως εξής:
«Στις 27 Φεβρουαρίου η κυρία
Μεντενίδου με παρακάλεσε να την συνοδεύσω στο θέατρο για να ζητήσει τα χρήματα
που της χρωστούσαν και συνεχώς ανέβαλαν την πληρωμή τους. Πήγαμε μετά την
παράσταση, γύρω στις 12, και ανεβήκαμε στο γραφείο του θεάτρου. Η κυρία
Σεμιτέκολο [σ.σ. η διαχειρίστρια της Αλίκης] την έστειλε να μιλήσει στην ίδια
την κυρία Βουγιουκλάκη. Πήγε στο καμαρίνι της, της μίλησε και εκείνη της απάντησε
παρουσία και του κυρίου Ληναίου, να πάει να πληρωθεί. Όταν γύρισε στο γραφείο η
διαχειρίστρια της είπε: “Δεν μπορώ να πληρώσω, πρέπει να μου τηλεφωνήσει η ίδια
να μου το επιβεβαιώσει. Φύγε και θα σ’ τα στείλουμε αύριο.” Τότε δήλωσα την
ιδιότητά μου σαν υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά και ζήτησα να σταματήσει αυτός ο
εμπαιγμός, εφόσον μάλιστα μπροστά και στο χορογράφο Δημήτρη Παπάζογλου
παραδέχτηκε η διαχειρίστρια ότι υπήρχε το χρέος και ότι θα το εξοφλούσε. Ύστερα
απ’ αυτό η κυρία Βουγιουκλάκη, η οποία έφευγε από το θέατρο, άρχισε να φωνάζει
και να λέει τις γνωστές φράσεις, τις οποίες ήδη γνωρίζετε, παρουσία του Βλάση
Μπονάτσου και κάποιων άλλων ανθρώπων του θεάτρου, που ήταν περαστικοί. Το θεώρησα
προσωπικό ζήτημα και αποφάσισα να το αναφέρω και στον εισαγγελέα. Δεν καταλαβαίνω
γιατί στάθηκαν σ’ αυτό οι εφημερίδες. Εγώ ούτε ήξερα κανέναν, ούτε είχα ξαναδεί
την κυρία Βουγιουκλάκη, αλλά δεν δέχομαι να με προσβάλουν».
Η πλευρά της πρωταγωνίστριας (από
τη διαχειρίστριά της Σοφία Σεμιτέκολο και την αμπιγιέζ της, Νότα, μέχρι το
Βλάση Μπονάτσο) παρουσίασαν μια διαφορετική εκδοχή γύρω από το αντικείμενο της διαφοράς.
Σύμφωνα με τους δικούς τους ισχυρισμούς, υπήρχε πράγματι μια οικονομική οφειλή,
η οποία όμως αποδιδόταν στο γεγονός ότι η μοδίστρα δεν είχε επιστρέψει στην
Αλίκη ρούχα μεγάλης αξίας, τα οποία είχε αναλάβει να επιδιορθώσει· και
επισήμαναν ότι η εξόφληση του χρέους θα γινόταν τότε μόνο, όταν θα
επιστρέφονταν και τα ρούχα.
Η ίδια δε η Αλίκη δήλωσε: «Για
μια ακόμη φορά χρησιμοποιούν το όνομά μου για να διαφημιστούν. Δεν ξέρω αυτόν
τον κύριο ούτε έχω ιδέα για όλα αυτά. Ένα βράδυ, μετά την παράσταση, είδα
κάποιον να βρίζει και να απειλεί τη διαχειρίστριά μου Σοφία Σεμιτέκολο, και
ζήτησα να φύγει από το θέατρο. Η υπόθεση τώρα είναι στο δικηγόρο μου. Έκανα
μήνυση για υπεξαίρεση στη μοδίστρα Νατάσα Μεντενίδου και για δυσφήμιση σ’ αυτόν
τον κύριο».
Ποια ήταν η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης, αν ποτέ έφτασε στις αίθουσες των δικαστηρίων, δεν γνωρίζουμε, όπως φυσικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια πλευρά είχε δίκαιο και ποια άδικο. Σίγουρα όμως αυτή η ξεχασμένη ιστορία αποτελούσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν γένει εκρηκτικής παρουσίας του Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος πολύ πριν να πιάσει στο στόμα του τις οικογένειες Μητσοτάκη και Παπανδρέου, επιχείρησε να τα βάλει μέχρι και με την Αλίκη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου